Τhere' s always Wimbledon

Τhere' s always Wimbledon

"Ah well, there's always Wimbledon" είναι η κλασική ατάκα κάθε τέτοια εποχή και εφέτος πρώτος την είπε στο BBC Sport's ο Mark Lawrenson. Για να έχει η Αγγλία ανάλογες «επιτυχίες» στο Wimbledon όπως και στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μετά η μουρμούρα να συνεχίζεται συνήθως για τα αποτελέσματα στα test matches στο κρίκετ.

Διότιοι Αγγλοι πάνω από όλα έχουν τους αθλητές τους για να μουρμουράνε, χωρίς όμως ποτέ να νοιώθουν ανασφαλείς αφού στην ιστορία τους έχουν τόσες επιτυχίες που θα βολευόταν μια ήπειρος. Οσο για το Wimbledon, νιός ήμουν και γέρασα και ακόμα περιμένω τον πρώτο βρετανό άνδρα, γυναίκα ή anything in between που θα σφίξει το χέρι του πρίγκηπα Κάρολου ή κάποιου άλλου μέλους της βασιλικής οικογενείας και θα σηκώσει τον δίσκο του νικητή.

Για την ακρίβεια, έχω δει τη Virginia Wade να κερδίζει το Wimbledon το 1977. Εναγεγονός τόσο κοσμοϊστορικό, που η βασίλισσα Ελισάβετ, προβλέποντας ότι θα το πάρει, είχε πάει στον τελικό μετά από 25 χρόνια. Ομως, για άντρα νικητή ούτε κουβέντα να γίνεται. Τελευταίος που το κέρδισε ήταν ο Fred Perry και μετά τον κάνανε μπλουζάκι. Επιστρέφοντας στο ποδόσφαιρο, η ήττα της Αγγλίας είχε σαν κύρια αιτία το διαιτητή με το δεύτερο επόπτη και την κούραση. Στο σουτ του Λάμπαρντ η μπάλα περνάει την γραμμή μέχρι και 20 πόντους. Παίκτες δεν υπάρχουν τριγύρω για να εμποδίσουν το οπτικό πεδίο του επόπτη και του διαιτητή. Η μπάλα κάνει το χαρακτηριστικό γκελ που κάνουν οι μπάλες που περνάνε τη γραμμή μετά από σουτ σε οριζόντιο δοκάρι.

Επειδή τα φάλτσα γυρίζουν έχουν την τάση να βγαίνουν πολύ έξω από την γραμμή. Αλλά ακόμα και η πρεμούρα του Νόιερ να κλοτσήσει την μπάλα μετά την φάση δείχνει ότι κάτι έχει γίνει, αφού στις περιπτώσεις που ο διαιτητής κάνει λάθος ο παίκτης της ευνοημένης από το λάθος ομάδας δίνει γρήγορα συνέχεια στο παιχνίδι ώστε να μην αλλάξει η απόφαση. Παρ' όλο όμως ότι διαιτητής και επόπτης θα έπρεπε να το έχουν δει ή έστω καταλάβει, δεν κατακυρώνουν το γκολ, η Αγγλία δεν ισοφαρίζει και το momentum που θα είχε αλλάξει δραματικά πάει περίπατο.

Για την κούραση και μόνο το –ο Θεός ας το κάνει σπριντ– του Μπάρι στο τέταρτο γκολ τα λέει όλα. Ο Οζίλ καλπάζει και ο Μπάρι τον κυνηγάει σαν να τρέχει δε διάδρομο. Τέλος πάντων, οι Γερμανοί μπορεί να ευνοήθηκαν σε ένα κρίσιμο σημείο, αλλά ήταν καλύτεροι, πολύ πιο φρέσκοι και... "Ah well, there's always Wimbledon".

News 24/7

24MEDIA NETWORK