Ο μύθος του Φαν Χάαλ που έχει δώσει ντεμπούτο σε αστέρες

του Κώστα Μπράτσου

Η δημιουργία του μύθου

25 Φεβρουαρίου 2016. Ο Λουίς φαν Χάαλ χρησιμοποιεί στη βασική ενδεκάδα του αγώνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη Μίντιλαντ για το Europa League τον 18χρονο Μάρκους Ράσφορντ, ο οποίος σκοράρει δις. Τρεις ημέρες αργότερα, ο Άγγλος επιθετικός σημειώνει άλλα τόσα γκολ και βγάζει την ασίστ για το τρίτο στη νίκη 3-2 επί της Άρσεναλ για την Premier League.

Ο πάντα αβανταδόρικος αγγλικός Τύπος δεν χάνει ευκαιρία. Αφενός παρουσιάζει τον άγνωστο μέχρι μία εβδομάδα πριν ποδοσφαιριστή με όλες τις πτυχές του (πχ. το... διαγώνισμα χημείας), αφετέρου εξυμνεί τον Ολλανδό προπονητή, τον "πραγματικό Φαν Χάαλ", ο οποίος έχει συνδέσει το όνομά του με την έναρξη καριέρας πολλών αστέρων του σήμερα στο άθλημα.

Η κοινή γνώση που έχει αποτυπωθεί στο πίσω μέρος του μυαλού φιλάθλων και δημοσιογράφων συνοψίζεται σε μία παράγραφο ενός πρόσφατου άρθρου του Μπάρνεϊ Ρόνεϊ στον " Guardian", που αφορά την... τρίτη επιλογή των "κόκκινων διαβόλων", για κοινή παρουσία Φαν Χάαλ - Ζοζέ Μουρίνιο από το καλοκαίρι στον σύλλογο, στα πρότυπα της συνύπαρξης Μπόμπι Ρόμπσον - Φαν Χάαλ (με βοηθό προπονητή τον Πορτογάλο) στην Μπαρτσελόνα τη σεζόν 1997-1998.

"Στην Μπαρτσελόνα προβίβασε (σ.σ. εννοεί από την Μπαρτσελόνα Β) τους Τσάβι και Κάρλες Πουγιόλ, και κατάφερε να βάλει και τους Αντρές Ινιέστα και Τιάγκο Μότα κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης δεύτερης θητείας του. Στον Άγιαξ έδωσε ντεμπούτο στους Έντγκαρ Ντάβιντς, Κλάρενς Ζέεντορφ, Πάτρικ Κλάιφερτ, Μαρκ Όφερμαρς και Έντουιν φαν ντερ Σάαρ. Στην Μπάγερν έφερε τους Τόμας Μίλερ και Χόλγκερ Μπάντστουμπερ. Ακόμα και η Άλκμααρ του είχε τη φήμη της ανάδειξης ταλέντων, με τους Γκρατσιάλο Πελέ και Μούσα Ντεμπέλε μεταξύ αυτών που τους άγγιξε το μαγικό ραβδί των αρχάριων του Φαν Χάαλ".

Πρώτο στοιχείο: Η εποχή Άγιαξ

Ο Άγιαξ του 1995, μαζί με τη Ρεάλ Μαδρίτης του 2000, αποτελούν την πιο νεανική ομάδα που κατέκτησε το Champions League. Η ενδεκάδα του στον τελικό με τη Μίλαν περιελάμβανε μόλις δύο παίκτες άνω των 25 (Ντάνι Μπλιντ, Φρανκ Ράικαρντ), ωστόσο ο μέσος όρος παραμονής των παικτών στον "Αίαντα" ήταν ήδη οκτώ χρόνια, αφού η πλειονότητα των παικτών προερχόταν από τις ακαδημίες του. Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις των Ζέεντορφ και Μίχαελ Ράιζινγκερ, που είχαν ενταχθεί στην ομάδα σε ηλικία 8 και 12 ετών αντιστοίχως. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Φαν Χάαλ απλά υιοθέτησε αυτήν την ομάδα και ακολούθως τη σφυρηλάτησε με χαρακτήρα νικητή.

Ο Ολλανδός ανέλαβε την τεχνική ηγεσία στις 28 Σεπτεμβρίου του 1991, μετά από την ξαφνική παραίτηση του Λέο Μπενάκερ, του οποίου ήταν βοηθός. Το ρόστερ που ανέλαβε, περιελάμβανε τους νεαρούς Φαν ντερ Σάαρ με εννέα συμμετοχές την προηγούμενη σεζόν, Ντάβιντς, με ντεμπούτο στις 7 Σεπτεμβρίου του 1991 από τον Μπενάκερ, και Ράιζινγκερ με μία συμμετοχή την προηγούμενη σεζόν. Στην ομάδα υπήρχαν κι οι πιο "έμπειροι" Μπλιντ, Φρανκ ντε Μπουρ (ο δίδυμος αδερφός του Ρόναλντ ντε Μπουρ είχε αποχωρήσει το καλοκαίρι για 1,5 χρόνο στην Τβέντε), Βιμ Γιονκ, Άρον Βίντερ, Ντένις Μπέργκαμπ (στην ομάδα ανήκε κι ο μετέπειτα μέσος της ΑΕΚ, Μίχελ Κρέεκ).

Την επόμενη σεζόν, από τους παίκτες που σχημάτισαν τον Άγιαξ που έγινε αντικείμενο θαυμασμού στα μέσα του '90, επέστρεψε ο Ρόναλντ ντε Μπουρ, αποκτήθηκαν οι Όφερμαρς (μετρούσε ήδη 41 συμμετοχές στο πρωτάθλημα με Γκόου Αχέντ Ιγκλς και Βίλεμ) έναντι 900.000 ευρώ και Γιάρι Λίτμανεν (151 συμμετοχές και 57 γκολ στη Φινλανδία αν και μόλις 22 ετών) έναντι 14.000 ευρώ (!) και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα ο Ζέεντορφ. Στις 29 Νοεμβρίου του 1992, μάλιστα, ο τελευταίος έγινε ο πιο νεαρός παίκτης που φοράει τη φανέλα του Άγιαξ, σε ηλικία 16 ετών και 242 ημερών, σε αγώνα με τη Χρόνινχεν.

Το καλοκαίρι του 1993, σε αυτήν την πανσπερμία ταλέντου και ενθουσιασμού, προστέθηκαν οι δύο Νιγηριανοί εκείνης της παρέας, ο 22χρονος Φίνιντι Τζορτζ (μόλις 6.000 ευρώ σύμφωνα με το Transfermarkt.de), με ήδη τρεις ομάδες της πατρίδας του στο ενεργητικό, και ο 17χρονος Νουάνκουο Κανού (200.000 ευρώ), ο οποίος ήταν πρωταγωνιστής με 15 γκολ σε 25 συμμετοχές στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Νιγηρίας από την Ιγουανιάνου Νασιονάλε. Επιπλέον, επέστρεψε ο Ράικαρντ από τη Μίλαν σε ηλικία 30 ετών (630.000 ευρώ).

Αυτή ήταν η χρονιά που ο Φαν Χάαλ θα θυμάται περισσότερο από όλες στη ζωή του, αφού έχασε από καρκίνο την επί 20 χρόνια σύζυγό του, Φερνάντα, αλλά λίγους μήνες αργότερα κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της προπονητικής καριέρας του. Το καλοκαίρι του 1994, η μοναδική ουσιαστική ενίσχυση ήταν η προώθηση του Πάτρικ Κλάιφερτ στην πρώτη ομάδα (μαζί με τους Νορντίν Βόουτερ και Κίκι Μουσάμπα), ενώ επέστρεψε από δανεισμό ο Ράιζιγκερ και αποκτήθηκε ο Γουίνστον Μπογκάρντε.

Από αυτό το σύνολο που στη συνέχεια διέπρεψε στα ευρωπαϊκά γήπεδα, μόνο δύο ποδοσφαιριστές εκείνα τα χρόνια άκουσαν πρώτα από τον Φαν Χάαλ τη φράση "ετοιμάσου, μπαίνεις". Ο λόγος για τους Ζέεντορφ και Κλάιφερτ, που η μοίρα τους ήθελε να πρωταγωνιστούν για διαφορετικούς λόγους σε εκείνον τον αλησμόνητο τελικό του "Ερνστ Χάπελ" της Βιένης. Ο με Ζέεντορφ αντικαταστάθηκε στο 53' και λίγο έλειψε να έρθει στα χέρια με τον Φαν Χάαλ (τους χώρισε ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας Φρεντ Γκριμ), ο δε Κλάιφερτ μπήκε αλλαγή στο 70' και σημείωσε το νικητήριο γκολ στο 85', παίρνοντας το στέμμα από την ατρόμητη Μίλαν της εποχής.

Τη νέα σεζόν, η ίδια ομάδα (προστέθηκαν οι Μάρσιο Σάντος, Ρίτσαρντ Βίτσκε, πωλήθηκε ο Ζέεντορφ στη Σαμπντόρια έναντι 5.000.000 ευρώ) έφτασε ξανά στον τελικό, όπου ηττήθηκε στα πέναλτι από τη Γιουβέντους, προτού διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.

Δεύτερο στοιχείο: Η εποχή Μπαρτσελόνα

To 2000, λίγο καιρό πριν απολυθεί από την Μπαρτσελόνα, ο Φαν Χάαλ είχε προβεί σε μία παράτολμη δήλωση. Την ώρα που η Ρεάλ Μαδρίτης βρισκόταν σε προεκλογικό οργασμό, με τον Φλορεντίνο Πέρεθ να υπόσχεται μία "στρατιά" galacticos προεξάρχοντος του Λουίς Φίγκο (κι ενώ είχε αρχίσει επαφές και με τον Ζινεντίν Ζιντάν), ο Ολλανδός τόλμησε να... εκστομίσει το όνειρό του, για μία Μπαρτσελόνα που θα απαρτίζεται πλήρως από παίκτες της Μασία.

Οι επικρίσεις που δέχθηκε πολλές, ωστόσο δώδεκα χρόνια αργότερα, σε αγώνα των Καταλανών με τη Λεβάντε, το όνειρό του έγινε πραγματικότητα και μετά από την αλλαγή του Μαρτίν Μοντόγια με τον Ντάνι Άλβες, οι "μπλαουγκράνα" είχαν στον αγωνιστικό χώρο παίκτες μόνο από τις περίφημες ακαδημίες τους. Τέσσερις εξ αυτών, οι Τσάβι, Κάρλες Πουγιόλ, Βίκτορ Βαλδές και Αντρές Ινιέστα, έκαναν ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα μετά από εντολή του Φαν Χάαλ. Στην πρώτη ομάδα, όχι και στο ποδόσφαιρο όμως...

Η αρχή έγινε με τον Τσάβι, ο οποίος σε ηλικία 18 ετών αγωνίστηκε στον πρώτο αγώνα Supercopa de España 1998 και μάλιστα σκόραρε το μοναδικό γκολ της ομάδας του, στην εκτός έδρας ήττα 2-1 από τη Μαγιόρκα. Τέσσερις ημέρες αργότερα δεν αγωνίστηκε στη ρεβάνς, όπου ο Ντάνι Λάρα Γκαρθία σκόραρε ξανά και η ομάδα του Έκτορ Ραούλ Κούπερ πήρε το τρόπαιο (1-0). Ντεμπούτο στο πρωτάθλημα έκανε τον Οκτώβριο του 1998 και για καιρό αγωνιζόταν τόσο στις ρεζέρβες όσο και στην πρώτη ομάδα, με την οποία καθιερώθηκε στο τέλος της σεζόν, πανηγυρίζοντας και το πρωτάθλημα.

Οι επιτυχίες του Τσάβι αναπτέρωσαν τις ελπίδες του 20χρονου Κάρλες Πουγιόλ, ο οποίος αρνήθηκε να φύγει για τη Μάλαγα το καλοκαίρι του 1998 όταν μεγαλύτερος μεν, στη δεύτερη ομάδα δε. Το καλοκαίρι του 1999 προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Ντεμπούτο έκανε τον Οκτώβριο εκείνο του έτους και με τον καιρό άφησε τη θέση του δεξιού μπακ και καθιερώθηκε σε εκείνη του κεντρικού αμυντικού.

Ο Βίκτορ Βαλδές προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα από τον Λορένθο Σέρα Φερέρ τη σεζόν 2000-2001 (παραμένοντας ενεργός στη Μπαρτσελόνα Β), ωστόσο το ντεμπούτο του σε αυτήν οφείλεται στον Φαν Χάαλ τον Αύγουστο του 2002, στα προκριματικά του Champions League κόντρα στη Λέγκια Βαρσοβίας.

Όσο για τον Ινιέστα, ανέβηκε κι αυτός μία κατηγορία εκείνη τη σεζόν κι έκανε ντεμπούτο τον Οκτώβριο του 2002 επίσης στην Ευρώπη, ως βασικός στην εκτός έδρας νίκη 1-0 επί της Μπριζ στην πρώτη φάση ομίλων του Champions League.

Προϋπηρεσία τουλάχιστον δύο ετών

Τέσσερις ποδοσφαιριστές που αποτέλεσαν για χρόνια τη "ραχοκοκαλιά" της Μπαρτσελόνα στη διαμόρφωση ίσως της καλύτερης ομάδας όλων των εποχών, οφείλουν το ντεμπούτο τους στην πρώτη ομάδα των "μπλαουγκράνα" στον Φαν Χάαλ. Με την υποσημείωση, ότι κανείς τους δεν ήταν "άγνωστος" στην οικογένεια του συλλόγου...

Ο Τσάβι μετρούσε 39 συμμετοχές στη Segunda B τη σεζόν 1997-1998 και είχε βοηθήσει τα μέγιστα στην άνοδό της στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Αγωνιζόταν και πριν από τον Φαν Χάαλ δηλαδή. Ο Πουγιόλ είχε αρχίσει να αγωνίζεται στη Segunda Division μία σεζόν νωρίτερα, το 1996-1997 (μία συμμετοχή, ένα γκολ), με την Μπαρτσελόνα Β και ακολούθησαν τρεις σεζόν στο πλευρό του Τσάβι (όσο ο τελευταίος αγωνιζόταν και στην πρώτη και στη δεύτερη ομάδα).

Τη σεζόν που σταμάτησαν να αγωνίζονται για τη δεύτερη ομάδα Τσάβι και Πουγιόλ, βρέθηκε σε αυτήν ο Βαλδές. Δεν πρόλαβε να αγωνιστεί στη Segunda Division, ωστόσο μετρούσε δύο σεζόν και 57 συμμετοχές στη Segunda B, προτού πάρει το χρίσμα με την πρώτη ομάδα. Συμπαίκτης του την ίδια τριετία στην Μπαρτσελόνα Β (με τον τελευταίο χρόνο να μοιράζεται μεταξύ πρώτης και δεύτερης ομάδας) ο Ινιέστα, με 54 συμμετοχές και 5 γκολ.

Εάν επεκτείνουμε την αναζήτηση, ο Τιάγκο Μότα που ανέφερε ο Μπάρνεϊ Ρόνεϊ στο κείμενό του μετρούσε τρεις σεζόν ως βασικός στην Μπαρτσελόνα Β από το 1999 μέχρι το 2001 (89 συμμετοχές, 11 γκολ), αλλά το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα ήρθε επί Φερέρ τον Οκτώβριο του 2001 και όχι επί Φαν Χάαλ. Ακόμα ένας ποδοσφαιριστής με αξιόλογη καριέρα που πρωτόπαιξε με την πρώτη ομάδα χάρη στον Ολλανδό, ο Λουίς Γκαρθία, έκανε κι αυτός ντεμπούτο στην ήττα 2-1 του Supercopa de España 1998 όπως και ο Τσάβι, αλλά είχαν προηγηθεί δύο σεζόν στην Μπαρτσελόνα Β με 79 συμμετοχές και 28 γκολ.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τη συμβολή του Φαν Χάαλ στην εξέλιξη των συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών, ωστόσο δεν έχει λογική να μην αναγνωρίζονται ως κανονικές οι συμμετοχές τους με την Μπαρτσελόνα Β και μάλιστα στη δεύτερη κατηγορία, κάτι που θεωρείται δεδομένο με τους συναδέλφους τους σε ομάδες όπως πχ. η Ταραγόνα και η Οβιέδο. Εξάλλου, το να δίνεις ευκαιρίες στον Πουγιόλ στα 21 του, όταν υπάρχει στο σύστημα της ομάδας και δη στην Μπαρτσελόνα Β για τέσσερα χρόνια, δεν διεκδικεί εύσημο, αλλά ακροβατεί στα όρια της αποτυχίας εντοπισμού ενός ταλέντου που βρισκόταν μόνιμα κάτω από τη μύτη σου.

Τρίτο στοιχείο: Η εποχή Μπάγερν

Μετά από μία άκρως επιτυχημένη τετραετία στην Άλκμααρ, με την οποία το 2009 έσπασε το... ολιγοπώλιο τίτλων των τριών μεγάλων με το πρώτο πρωτάθλημα που κατέκτησε άλλη ομάδα πλην Άγιαξ, Αϊντχόφεν και Φέγενορντ τα τελευταία 39 χρόνια, αποχώρησε με προορισμό το Μόναχο.

Ο Γιουπ Χάινκες, με τον ρόλο του υπηρεσιακού τεχνικού, είχε καταφέρει να σώσει τη σεζόν 2008-2009, μετά από την απόλυση του Γίργκεν Κλίνσμαν που για πολλούς είχε προκαλέσει χάος. Ο Φαν Χάαλ ανέλαβε μία ομάδα με δυσαρεστημένα αστέρια, η οποία, όμως, είχε ακόμα τη... χρυσόσκονη της επιτυχίας πάνω της. Παρέλαβε, επίσης, ένα καρέ παικτών που υπό τη σωστή καθοδήγηση θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον άξονα της αγωνιστικής ευδοκίμησης όχι μόνο του συλλόγου, αλλά και της εθνικής Γερμανίας.

Ο τερματοφύλακας Τόμας Κραφτ, για παράδειγμα, προαλειφόταν για νο1 της Μπάγερν και της χώρας, όσο αγωνιζόταν από τα 18 του στη δεύτερη ομάδα, είτε στη Regionalliga Süd είτε στην επαγγελματική 3. Liga. Όταν έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα το 2010 δια χειρός Φαν Χάαλ στο DFL-Supercup, αποδείχθηκε ότι δεν θα συναγωνιζόταν τον Μανουέλ Νόιερ για τα "ηνία" του Ρενέ Άντλερ στην εθνική Γερμανίας.

Ο Χόλγκερ Μπάντστουμπερ πέρασε μία πενταετία στις ακαδημίες της ομάδας, προτού πάρει τις πρώτες ευκαιρίες με την Μπάγερν ΙΙ το 2007 στην τρίτη κατηγορία. Μετά από 55 συμμετοχές και 7 γκολ, ο Φαν Χάαλ τον έχρισε βασικό και αναντικατάστατο στην πρώτη ομάδα τη σεζόν 2009-2010. Κάποια λάθη και ορισμένοι σοβαροί τραυματισμοί, διέκοψαν την ανέλιξή του σε στόπερ κορυφαίας κλάσης.

Αντιθέτως, δύο παίκτες από τη Μπάγερν ΙΙ εκείνης της εποχής όχι απλά ξεπετάχθηκαν, αλλά εν έτει 2016 συγκαταλέγονται στους κορυφαίους του κόσμου στις θέσεις τους, ανήκουν στις μεγαλύτερους συλλόγους του πλανήτη και οδήγησαν τη "νάτσιοναλμανσαφτ" στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014.

Τόνι Κρόος και Τόμας Μίλερ αποτελούν ό,τι καλύτερο έχει προσφέρει το γερμανικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια (Νόιερ και Μεσούτ Εζίλ είναι λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία) και αμφότεροι έκαναν ντεμπούτο στη Bundesliga με τα χρώματα της Μπάγερν. Ουδείς, όμως, δεν οφείλει αυτήν την πρωτιά στον Φαν Χάαλ. Ο μεν Κρόος πρωτόπαιξε στην πρώτη ομάδα τον Σεπτέμβριο του 2007 (κι ενώ την ίδια σεζόν άρχισε να αγωνίζεται και με τη Μπάγερν ΙΙ), βγάζοντας δύο ασίστ στον Μίροσλαβ Κλόζε στο 5-0 επί της Κότμπους υπό τις οδηγίες του Ότμαρ Χίτσφελντ. Μάλιστα, ήταν απών στην πρώτη σεζόν του Φαν Χάαλ στους Βαυαρούς, αφού είχε παραχωρηθεί δανεικός από τον Ιανουάριο του 2009 στη Λεβερκούζεν για 1,5 χρόνο, ώστε να πάρει λεπτά συμμετοχής.

Ο δε Μίλερ βρισκόταν στις ακαδημίες του συλλόγου από το 2000 και τον Μάρτιο του 2008, όντας ήδη διεθνής με την εθνική Γερμανίας κ-20, άρχισε να αγωνίζεται με την Μπάγερν ΙΙ στην τρίτη τη τάξει κατηγορία (τότε Regionalliga, από το 2008-2009 μετατράπηκε σε 3. Liga). Συμμετείχε στα φιλικά προετοιμασίας της πρώτης ομάδας επί Κλίνσμαν και έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα τον Αύγουστο του 2008 κόντρα στο Αμβούργο ως αλλαγή στα τελευταία 10 λεπτά. Τον Μάρτιο του 2009 αγωνίστηκε στη φάση των 16 του Champions League με αντίπαλο τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας και σκόραρε στη νίκη 7-1 στο Μόναχο, έχοντας υπογράψει έναν μήνα νωρίτερα επαγγελματικό συμβόλαιο. Ακολούθως, τον ανέλαβε ο Φαν Χάαλ, τον έχρισε βασικό και η καριέρα του πήρε την ανιούσα και δη με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του Μουντιάλ (πέντε γκολ, τρεις ασίστ) το 2010.

Όταν αμφότεροι αποχώρησαν οριστικά από τη δεύτερη ομάδα, στην Μπάγερν ΙΙ εμφανίστηκε ένας εκπληκτικά ταλαντούχος ποδοσφαιριστής. Ήταν Αυστριακός Ντάβιντ Αλάμπα, ο οποίος μετακινήθηκε στο Μόναχο από τις ακαδημίες της Αούστρια Βιέννης το 2008 και έκανε ντεμπούτο στην 3. Liga τον Αύγουστο του 2009 μαζί με τους Μεχμέτ Εκιτσί και Ντιέγκο Κοντέντο. Τον Φεβρουάριο του 2010 η τριπλέτα βρέθηκε στον πάγκο της πρώτης ομάδας για αγώνα του DFB Pokal και ο Αλάμπα αγωνίστηκε ως αλλαγή στο 59'. Ένα λεπτό αργότερα, έβγαλε ασίστ στον Φρανκ Ριμπερί. Σε ηλικία 17 ετών, 7 μηνών και 8 ημερών έγινε ο νεαρότερος παίκτης που φόρεσε τη φανέλα της Μπάγερν σε επίσημο παιχνίδι. Παρά τις αλλαγές θέσεις και τον δανεισμό στη Χόφενχαϊμ, σήμερα αποτελεί έναν από τους πιο ολοκληρωμένους παίκτες του κόσμου, με προσόντα για να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο σχεδόν σε όλες τις θέσεις του γηπέδου.

Ο μύθος είναι ψεύτικος

Όπως γίνεται κατανοητό, υπάρχει ένα πρότυπο στην καριέρα του Φαν Χάαλ. Ο Ολλανδός αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία ομάδων σε μία εποχή που τυχαίνει οι ακαδημίες τους να ετοιμάζουν μία σπουδαία φουρνιά παικτών. Ο ίδιος παίρνει τις πρώτες ύλες και τις γαλουχεί σε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, έστω κι αν το έναυσμά τους στο ποδόσφαιρο δεν προήλθε από εκείνον. Η μικρή ηλικία συνδέει πρόωρα το ντεμπούτο τους με τον Ολλανδό, αν και η σωστή σύνδεση θα πρέπει να είναι η καθιέρωσή τους με αυτόν.

Ο Φαν Χάαλ ήταν αυτός που... επέβαλε στην ενδεκάδα τους Φαν ντερ Σάαρ, Ράιζινγκερ, Ζέεντορφ, Ντάβιντς, Κλάιφερτ, Κανού, Τζορτζ, Τσάβι, Πουγιόλ, Μότα, Ινιέστα, Βαλδές, Γκαρθία, Κρόος, Μίλερ, Μπάντστουμπερ, Αλάμπα. Πλειάδα τεράστιων ποδοσφαιριστών, κάποιοι εκ των οποίων έφτασαν στο πικ τους υπό την καθοδήγηση του Φαν Χάαλ, άλλοι μεταγενέστερα υπό τις οδηγίες άλλων προπονητών. Μόνο τρεις εξ αυτών, όμως, έπαιξαν για πρώτη φορά σε επαγγελματικό επίπεδο υπό τις οδηγίες του: οι Ζέεντορφ και Κλάιφερτ.

Θα κατάφερναν να μονιμοποιηθούν στις ομάδες τους και χωρίς εκείνον; Το ταλέντο κάποιων από τα προαναφερθέντα ονόματα είναι τόσο καθηλωτικό που ενδέχεται ο παράγοντας Φαν Χάαλ να μην έπαιξε κάποιον ουσιώδη ρόλο και όποιος προπονητής κι αν βρισκόταν στη θέση του, να αναγκαζόταν να προσφέρει αρκετά λεπτά συμμετοχής σε εκείνους τους νεαρούς.

Φέτος, στα παιχνίδια με Μίντιλαντ, Σριούσμπερι και Άρσεναλ, ο Ολλανδός παρέταξε 13 παίκτες κάτω των 24 ετών και πήρε πίσω 11 γκολ. Στο τελευταίο παιχνίδι της περσινής σεζόν, μόνο ο Φιλ Τζόουνς ήταν κάτω των 25. Ο Φαν Χάαλ έδωσε ντεμπούτο στους Ράσφορντ, Πάντι Μακνάιρ και Κάμερον Μπόρθγουικ Τζάκσον και δεν φοβήθηκε να τους χρησιμοποιήσει ακόμα και στη βασική ενδεκάδα. Τζέσε Λίνγκαρντ, Ντόναλντ Λοβ, Τάιλερ Μπλάκετ έχουν κάνει ντεμπούτο στην Championship ως δανεικοί προτού φορέσουν τη φανέλα των "κόκκινων διαβόλων" ωστόσο πήραν κι αυτοί την ευκαιρία τους, ενώ στα βιβλία της ομάδας ανήκουν και οι Τζέιμς Γουίλσον (20), Αντρέας Περέιρα (20), Νικ Πάουελ (21) και Γκιγέρμο Βαρέλα (22).

Μαζί με τους πιο έμπειρους σε κορυφαίο επίπεδο αλλά σε κάθε περίπτωση νεαρούς Αντονί Μαρσιάλ, Μέμφις Ντεπάι, Αντνάν Γιανουζάι και Λιουκ Σο, ο Φαν Χάαλ διαθέτει για ακόμα μία φορά υλικό που μπορεί να πλάσει με τον τρόπο που επιθυμεί. Μπορεί ξανά να μην πιστώνεται την πρώτη εμφάνιση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο της πλειονότητας αυτών των παικτών, ωστόσο -εάν κατορθώσει να παραμείνει στον πάγκο του συλλόγου- μπορεί να βασιστεί εκ νέου στη γνωστή συνταγή της "νέα γενιάς" για να βγάλει το κάρο της Γιουνάιτεντ από τη λάσπη της μετά Άλεξ Φέργκιουσον εποχής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Μέσι-Ρονάλντο: Μύθοι τέλος

Ρονάλντο-Ρούνεϊ: Βετεράνοι ετών 30