Από το κοντομάνικο στο μακρυμάνικο

O Zastro γράφει τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ από τη συνέχεια του Champions League, την αποτυχία της ΑΕΚ και τα... μακρυμάνικα που έχουν γίνει πλέον ζητούμενα από τις ελληνικές ομάδες.

Από το κοντομάνικο στο μακρυμάνικο

Ήταν σαφές από την περασμένη εβδομάδα και τα πρώτα δείγματα των εκπροσώπων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ότι δεν επρόκειτο να γίνουμε σοφότεροι. Το κοινό στην Ελλάδα πια δεν γίνεται να το εμπαίξει καμία "επικοινωνία", ο κόσμος έχει εκτός από διαίσθηση και εικόνα, σαφή κριτήρια, πολύπλευρη και πολυποίκιλη ενημέρωση, πρόσβαση σε έναν όγκο πληροφοριών που το καθιστούν πολύ δύσκολα "χειραγωγίσιμο" όπως θα ήθελαν οι ΠΑΕ.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μείνει πίσω. Πολύ πίσω. Τα αίτια μπορεί να τα αναζητήσει κανείς εν πρώτοις στην πλήρη αναξιοπιστία του, στη διαφθορά και ασφαλώς στη βαθύτατη οικονομική κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικονομία την τελευταία πενταετία, με την επακόλουθη αδυναμία του κράτους «να βάλει πλάτη» στις ΠΑΕ, με αποτέλεσμα ακόμη και τεράστιοι σύλλογοι να κατατρέχουν σε λύσεις restart ή μνημονιακής πολιτικής όπως είπε και ο Γιάννης Αλαφούζος.

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΑ ΜΑΚΡΥΜΑΝΙΚΑ

Οι ελληνικές ομάδες πλέον στην Ευρώπη δεν αναζητούν "τα κοντομάνικα του Μαρτίου" όπως λεγόταν κάποτε. Πλέον το ζητούμενο έχει καταντήσει να είναι η ίδια η ύπαρξή τους απλώς στους ομίλους, η παρουσία εκεί που κάποτε ήταν δεδομένο ότι παρίστανται και πολλές φορές σνόμπαραν κιόλας. Πλέον το ζητούμενο είναι τα μακρυμάνικα του φθινοπώρου και του χειμώνα, διότι χάσαμε ακόμη και αυτά.

Από την περασμένη εβδομάδα είχε τονιστεί πως όλα είναι θέμα οπτικής και προοπτικής, τα σημάδια ήταν εκεί, οι αδυναμίες δεδομένες, οι προβληματισμοί λελογισμένοι. Με εξαίρεση τον Παναθηναϊκό, ο οποίος βρισκόταν στη θέση των υπολοίπων πέρυσι, άπαντες απέτυχαν στα πρώτα πολύ σημαντικά τεστ, όλοι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δεν πλησίασαν καν τον πήχη του ανεκτού. Με κορυφαία περίπτωση εκείνη του Ολυμπιακού.

Η "κλήρωση της πλάκας"

Δεν αναγορεύεται κανείς σε μετά Χριστόν προφήτη, άλλωστε έγραψε ένα πολύ ωραίο κείμενο ο Θέμης για για το βασιλιά που ήταν γυμνός εδώ και καιρό, αλλά (σχεδόν) κανείς δεν τολμούσε να του το πει. Διαβάζει κανείς τώρα τα περί ξεκινήματος από την αρχή, ξεφυλλίζει την ακατάσχετη ονοματολογία και μοιραία διερωτάται για ποιο λόγο όλα αυτά δεν έγιναν όταν έπρεπε, ειδικά με τον Ολυμπιακό ουσιαστικά πρωταθλητή από τα περασμένα Χριστούγεννα.

Ανακοινώνεται ο δανεισμός (!) του Παϊτίμ Κασάμι στη Νότιγχαμ και δεν κουνιέται φύλλο, αντικαθίσταται ο Σίλβα με τον πρώην βοηθό του Μίτσελ και όλα είναι καλά, όλα παρουσιάζονται ρόδινα "γιατί η κλήρωση είναι της πλάκας". Την είδαμε την κλήρωση της πλάκας, είδαμε και τον Ολυμπιακό να ολοκληρώνει προκριματικό και 180 λεπτά ουσιαστικά χωρίς καθαρή ευκαιρία, χωρίς σουτ και με τον τερματοφύλακα στα αντίπαλα καρέ για το ηρωικό 1-1 στις καθυστερήσεις. Δεν είναι εικόνα ομάδας champions league αυτή.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΚΑΖΟ

Το κάζο ήρθε σχεδόν φυσιολογικά, σχεδόν αναμενόμενα. Και δεν φταίει ούτε ο Βίκτορ για όλα, ούτε οι μισθοφόροι ξένοι ποδοσφαιριστές όπως ακούγεται τελευταία. Δεν είναι δυνατόν ο πρωταθλητής Ελλάδας να επαφίεται στο Μανθάτη ή το Ρέτσο για μια πρόκριση, είναι κατανοητό να το πιστεύει ή να στηρίζει αυτή την άποψη ο κόσμος, πλην όμως πρόκειται για μια "εύκολη" ανάγνωση, μια απέλπιδα προσπάθεια άρνησης κατανόησης της πραγματικότητας και του αληθινού προβλήματος.

Ο Ολυμπιακός είχε και έχει δεδομένες αδυναμίες στο ρόστερ, έχει συγκεκριμένα προβλήματα, όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά δομικά, τεχνοκρατικά αν προτιμάτε. Ο Πρόεδρός του μοιάζει μπερδεμένος, παρουσιάζεται ότι "παρασύρθηκε από τους πέριξ αυτού" όπως διαβάζουμε γενικώς. Είναι δυνατόν να αποδεχθούμε κάτι τέτοιο για το Βαγγέλη Μαρινάκη; Είναι δυνατόν να πιστέψει ο οιοσδήποτε ότι "παρασύρθηκε ο Πρόεδρος" και ενστερνίστηκε απόψεις επικίνδυνες και ζημιογόνες για την ομάδα;

Είναι δυνατόν, ταυτόχρονα, να βγαίνει προς τα έξω και η ίδια κατάσταση για την ΑΕΚ που "επέστρεψε" αλλά έκανε δύο guest εμφανίσεις στην επαρχία πριν ξαναχαθεί; Διότι και η ΑΕΚ, η ομάδα που κατέκτησε τον δεύτερο τη τάξει τίτλο στις εγχώριες διοργανώσεις, αποκλείστηκε και εκείνη δίχως να σκοράρει, με δυόμισι φάσεις σε 180 λεπτά και το Βασίλη Λαμπρόπουλο χαφ. Μήπως φταίει ο Κετσπάγια που δεν είχε χαφ και επιθετικό;

Μήπως φταίει ο Βίκτορ που δεν έπαιξε ο… Μανθάτης και αποκλείστηκε; Και ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε, αλλά εντελώς συγκυριακά, ήταν καλύτερος στο σύνολο των 180 λεπτών, υπήρχε παραγωγή φάσεων, ο Σαββίδης είχε δώσει τη δυνατότητα στον Μίχελ να κάνει τις απαραίτητες προσθήκες στο ρόστερ που είχε στη διάθεσή του ο Βλάνταν Ίβιτς, υπήρχαν σημεία ζωής. Στον Ολυμπιακό υπήρξε μια ευθεία γραμμή, στην ΑΕΚ ένας τόσο χαμηλός πήχης που κατά την προσωπική μου εκτίμηση, μείωσε το ίδιο το club.

ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΤΟ ΦΥΤΟ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ

Όταν ο Μαρινάκης ανέλαβε τον Ολυμπιακό, ξόδεψε πάνω από δέκα εκατομμύρια ευρώ χωρίς market pool στον ορίζοντα, δίχως τα "σίγουρα έσοδα" που ακούμε μονίμως από διάφορους επαΐοντες τις τελευταίες ημέρες. Δεν είναι δυνατόν να εισάγονται στην κουβέντα έννοιες όπως βιωσιμότητα και "λίγα έσοδα", όταν οι ίδιες οι διοικήσεις υποβαθμίζουν το προϊόν.

Η μεταγραφή του Κάτσαρ χάλασε στην ΑΕΚ για 60 χιλιάρικα, στον Ολυμπιακό το τροπάριο είναι διαφορετικό και έχουν μάθει όλοι να περιμένουν το august madness για αγοραπωλησίες μανατζερικού περιεχομένου. Και έμεινε η ομάδα με τον Ιντέγε και τον Πουλίδο μπροστά, με τον Καμπιάσο που όσο κόστιζε x+2 ήταν ακατάλληλος, αλλά μόλις έριξε τις απαιτήσεις του στο x-2 ξαναέγινε κατάλληλος. Ο Καμπιάσο που κατά κοινή ομολογία πήρε σχεδόν μόνος του το ματς στο Emirates και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκης και έλειπε όσο κανείς άλλος με την Άρσεναλ στο Φάληρο και αργότερα με την Άντερλεχτ.

Είναι δομικά τα προβλήματα, δεν είναι προσώπων, οι παραπάνω περιπτώσεις είναι δύο από τα πάμπολλα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι ελλιποβαρείς δεν ήταν οι ομάδες, αλλά οι διοικήσεις και η ανύπαρκτη βοήθεια που παρείχαν αμφότερες και στους προπονητές και στις ίδιες τις ομάδες. Δεν είναι βέβαιο ότι θα είχαν προκριθεί, το ζητούμενο είναι τι έγινε για να διεκδικήσουν τις πιθανότητες πρόκρισης, το κατά πόσον το πλάνο του ωχαδερφισμού στην μία περίπτωση και της αυστηρής διαχείρισης στη δεύτερη, απέδωσαν καρπούς.

Τίποτα δεν απέδωσαν, διότι και ο Μαρινάκης και ο Μελισσανίδης, περίμεναν το φυτό να ανθίσει από μόνο του, χωρίς να το ποτίσουν, χωρίς να το βοηθήσουν με λίπασμα. Το εξοργιστικό είναι πως σήμερα, μετά την παταγώδη αποτυχία, διαφαίνεται πρόθεση ενίσχυσης, ρεπορταζιακά βγαίνει προς τα έξω πως οι απαιτούμενες κινήσεις θα γίνουν, η ΑΕΚ θα πάρει και χαφ και στόπερ, ο Ολυμπιακός θα πάρει έξι (!) ποδοσφαιριστές, θα απομακρύνει άλλους τόσους.

Κατάντια για το ελληνικό ποδόσφαιρο

Είναι εξοργιστικό διότι αποδεικνύει περίτρανα ότι και οι δύο γνώριζαν και γνωρίζουν και τα κενά και τις ελλείψεις, ότι τα προκριματικά τα αντιμετώπισαν με μια εκνευριστικά χαλαρή διάθεση και προσέγγιση με αποτέλεσμα να στερήσουν από τον κόσμο τους τη δυνατότητα να ζήσει κάποιες μεγάλες βραδιές που θα μείνουν στο θυμικό και θα αναφέρονται στις εκάστοτε συζητήσεις και ανασκοπήσεις του μέλλοντος. Είναι κατάντια για το ελληνικό ποδόσφαιρο να μην έχει ομάδα στους ομίλους του champions league μετά από μια εικοσαετία, είναι κατάντια να μην είναι καν βέβαιη η συμμετοχή του πρωταθλητή στους ομίλους του Europa league Αύγουστο μήνα.

Για τη δε ΑΕΚ, είναι λυπηρό να αντιμετωπίζεται η Ευρώπη σαν πολυτέλεια, να συρρέει 40 χιλιάδες κόσμος αυγουστιάτικα στο ΟΑΚΑ και να αποχαιρετά την ομάδα με το μαγιώ, ανανεώνοντας το ραντεβού για το καλοκαίρι του 2017. Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν κραδασμοί, ο Ολυμπιακός ασφαλώς το φέρει βαρέως γιατί το χτύπημα ήταν δριμύτατο και στο πρεστίζ και στον ισολογισμό, αλλά και αυτή η «κανονικότητα» στην ΑΕΚ είναι εξοργιστική.

Klaus Factor

Εντέχνως έχει μείνει εκτός πλαισίου ο ΠΑΟΚ, έχω την αίσθηση ότι ο οδυνηρός αποκλεισμός από τον μέτριο Άγιαξ μπορεί να μεταβολιστεί πιο εύκολα, αν και στη Θεσσαλονίκη έχει ξεκινήσει η κλασσική ατέρμονη κουβέντα περί Κλάους. Ανέκαθεν ήταν εύκολο να χτυπιέται το "δικό μας" πεσμένο παιδί σε σχέση με τους νεοφερμένους ή τους διαφημισμένους ξένους, ανέκαθεν ο Έλληνας ποδοσφαιριστής που αμείβεται πλουσιοπάροχα είναι ο πρώτος στόχος.

Εντάξει, στη Θεσσαλονίκη λίγο περισσότερο, είναι όμως μέρος της ψυχοσύνθεσης του οργανισμού ΠΑΟΚ, ο οποίος αποπνέει πια υγεία σε σχέση με το παρελθόν και μοιάζει να απεκδύεται το μανδύα του μονίμως αδικημένου και κατατρεγμένου συγγενούς του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ και το γήπεδο γέμισε και ορμητικός όπως πάντα ήταν και στις λεπτομέρειες αποκλείστηκε, αφήνοντας γλυκόπικρη γεύση στους οπαδούς του. Το ζητούμενο είναι πως σε σχέση με Ολυμπιακό και ΑΕΚ, η διοίκησή του, το χρέος της το έκανε, ανεξαρτήτως του Klaus factor και της υπόθεσης εργασίας με κάποιον άλλον σέντερ φορ.

Η εικόνα του ΠΑΟΚ, κυρίως εκείνη του πρώτου ημιχρόνου, επιτρέπει την αισιόδοξη ανάγνωση της διπλής μάχης με τη Δυναμό Τιφλίδας, από την άλλη η εικόνα του Ολυμπιακού δεν επιτρέπει καν σίγουρες προβλέψεις για κάποια Αρούκα με δημοτικό στάδιο 5 χιλιάδων ανθρώπων.

Εάν αποκλειστεί οιοσδήποτε από τους δύο, μιλάμε για την απόλυτη αποτυχία, σχεδόν εφάμιλλη του περσινού σοκ του Παναθηναϊκού με την Καμπάλα, ενός Παναθηναϊκού που ξαναταξιδεύοντας στη σκανδιναβική χερσόνησο για να αντιμετωπίσει τη Μπρόντμπι, έχει φαινομενικά τη δυσκολότερη κλήρωση, με τους Δανούς να έχουν αποκλείσει τη Χέρτα και να απέχουν παρασάγγας από την περσινή εικόνα της "παρέας" που αποκλείστηκε στο ρελαντί από τον ΠΑΟΚ. Είναι κατάντημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και πάλι, στα play offs του Europa League και με μόλις τρεις εκπροσώπους στη Νυών, δεν είναι βέβαιο ότι θα ζήσουμε "βραδιές".

Γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω

Κατακαλόκαιρο, ο κόσμος είναι στις παραλίες και μετράμε ήδη δύο απώλειες, σίγουρη απουσία από τους ομίλους του Champions League και μια αιωρούμενη αβεβαιότητα ακόμα και για το Europa League, το «ουεφάκι» που έλεγαν κάποτε οι πονηροί και οι αδαείς. Το πρωτάθλημά μας, το ποδόσφαιρό μας, η εθνική μας ομάδα, έχουν γυρίσει τόσο πίσω, που ξυπνούν μνήμες των αρχών της δεκαετίας του ’80, κυριαρχεί μια αδιόρατη ανησυχία ακόμη και για αντιπάλους που κάποτε άπαντες ομολογούσαν ότι "τους έχουμε", πλέον τίποτα δεν είναι σίγουρο, ανακυκλώνουμε μια απίστευτη μιζέρια ασορτί με τις υπόλοιπες κοινωνικές εκφάνσεις στη χώρα μας.

Το κάποτε minimum που ήταν η συμμετοχή στους ομίλους και το "μακρυμάνικο", έχει μετατραπεί σε maximum και επίτευγμα. Βατές κληρώσεις του παρελθόντος, έχουν μεταλλαχθεί σε δύσκολες και "επικίνδυνες"», βράζουμε στο ζουμί ενός άχρωμου και άοσμου πρωταθλήματος που δεν συγκινεί κανέναν και πουθενά και ιδρώνουμε να συμμετέχουμε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που κάποτε ήταν δεδομένες και σε αρκετές περιπτώσεις θεωρούνταν και βάρος.

"ΠΑΙΖΕΤΑΙ" ΟΛΗ Η ΣΕΖΟΝ

Οποιοσδήποτε από την τριάδα αποκλειστεί, ουσιαστικά χάνει πριν μπει ο Σεπτέμβριος ολόκληρη σεζόν, είναι αδύνατον να απορροφηθεί ένα δεύτερο συνεχόμενο κάζο για τον Ολυμπιακό, μια δεύτερη συνεχόμενη αποτυχία συμμετοχής στους ομίλους για τον Παναθηναϊκό και ασφαλώς το ίδιο ισχύει και για τον οικονομικά εύρωστο ΠΑΟΚ που με τους Γεωργιανούς ξεκινά ως απόλυτο φαβορί και όχι ως αουτσάιντερ όπως απέναντι στον Άγιαξ. Η ΑΕΚ χαιρέτισε νωρίς, ο ΠΑΣ ούτως ή άλλως απείχε χρόνια από τη διαδικασία και η μη διεξαγωγή της ρεβάνς με την ΑΖ στους Ζωσιμάδες, ψαλίδισε τις όποιες ελπίδες του.

Το κοινό πολύ δύσκολα θα αρκεστεί σε ένα ματς την εβδομάδα και δει, ελληνικού πρωταθλήματος, μπροστά σε άδειες εξέδρες και με τις επικείμενες εκλογές στην ΕΠΟ να μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Διότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει φτάσει σε τέτοιο τραγικό σημείο, που ο κόσμος ασχολείται με τις εκλογές της ομοσπονδίας για τυχόν δομικές αλλαγές, με σαφή υπονοούμενα για «διαφορετική» ΚΕΔ και ούτω καθ’ εξής. Όταν έρθει η ώρα θα αναλυθεί και αυτή η παράμετρος, ως τότε προέχει να κατοχυρώσουμε το «μακρυμάνικο», αυτό που κάποτε ήταν δεδομένο και πλέον χάθηκε στη δίνη της καταστροφικής μας εσωστρέφειας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ανοιχτός ο δρόμος
Ο "βασιλιάς" ήταν γυμνός
Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να βρει νέο τρόπο αποκλεισμού

News 24/7

24MEDIA NETWORK