La Haine (Το μίσος): Όταν γύρισε ο Ντούσαν

Είναι αδύνατον να ασχοληθεί κανείς με ένα παιχνίδι ΑΕΚ-Ολυμπιακού και να μην μιλήσει για "Το μίσος". Σημάδεψε γενιές ολόκληρες, ήταν και είναι το απόλυτο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων όχι για ποδοσφαιρικούς λόγους, αλλά ως η απόλυτη απόδειξη του πόσο το σπορ επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων, μεταβάλλει την ψυχοσύνθεση του οπαδού και προσδιορίζει προσωπικότητες και καριέρες.

Όταν γύρισε ο Ντούσαν

Η επιστροφή του Ντούσαν Μπάγεβιτς στη Νέα Φιλαδέλφεια ως προπονητής του Ολυμπιακού για τους ανθρώπους που εκείνο το απόγευμα ήταν στο γήπεδο, είναι μια χαρακιά στην καρδιά, ένα τατουάζ που και να ζωγραφίσεις κάτι άλλο επάνω του, ξέρεις ότι είναι στο κορμί σου. Εσύ και μόνο εσύ κι ας μην το βλέπουν οι άλλοι.

Η αλήθεια είναι υποκειμενική σαν την τέχνη. Και το ποδόσφαιρο είναι τέχνη. Η αφήγηση που ακολουθεί εμπεριέχει πολλές προσωπικές κρίσεις και βιώματα, είναι υποκειμενική και γίνεται σχεδόν 20 χρόνια μετά. Τότε όλα ήταν διαφορετικά, αλλά δεν ξεχνιούνται. Ακόμη και σήμερα λοιπόν, σχεδόν 20 χρόνια μετά, οι λόγοι της αποχώρησης του Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν έχουν επεξηγηθεί επαρκώς από καμία εκ των εμπλεκόμενων πλευρών.

Το βέβαιο είναι, ότι ο Σερβο-βόσνιος αντιλήφθηκε το μέγεθος του σεισμού που προκάλεσε στην κιτρινόμαυρη οικογένεια, όταν ζήτησε πολλάκις συγνώμη στην τελευταία του επιστροφή ως προπονητής της ΑΕΚ. Ακόμη πιο βέβαιο είναι, ότι όταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα της σεζόν 1996/97 όλοι στην ΑΕΚ απλώς ανέμεναν την 15η αγωνιστική και το ντέρμπι του μίσους.

ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ

Ο μεγάλος προδότης που μετά από μια οκταετία άφησε τη Νέα Φιλαδέλφεια και πήγε στον Πειραιά προτιμώντας τα εκατομμύρια του Κόκκαλη, επιστρέφει στον τόπο που λατρεύτηκε και σαν ποδοσφαιριστής και σαν προπονητής. Ήδη έναν μήνα πριν το παιχνίδι έχει σημάνει συναγερμός. Το κίτρινο είναι το χρώμα του μίσους, κανείς όμως δεν μπορεί να φανταστεί πόση δίψα για εκδίκηση κρύβουν οι ΑΕΚτζήδες μέσα τους. Λένε ότι τα μεγάλα πάθη ξυπνούν και τα μεγαλύτερα μίση, αυτό που θα ζήσει όμως ο Μπάγεβιτς δεν έχει προηγούμενο σε κανένα γήπεδο της χώρας.

Το απόλυτο ματς, το παιχνίδι της επιστροφής του Πρίγκιπα που έγινε βάτραχος είναι προγραμματισμένο για την Κυριακή, 12 Ιανουαρίου του 1997. Στην Αθήνα βρέχει ακατάπαυστα από τις πρώτες πρωινές ώρες, η νεροποντή είναι τόσο δυνατή που αποκλείει οποιαδήποτε σκέψη για γήπεδο κι όμως το "Νίκος Γκούμας" γεμίζει ασφυκτικά. Το κλίμα είναι πρωτόγνωρο, ακόμη και σήμερα όσοι το έζησαν είναι αδύνατον να μεταφέρουν την ψυχολογία του όχλου.

Οι οπαδοί της ΑΕΚ έχουν προμηθευτεί λογής νιτσεράδες, τα καταστήματα φωτοτυπικών και τα βιβλιοπωλεία έχουν βαρεθεί να εκτυπώνουν πεντοχίλιαρα, δεκαχίλιαρα, χιλιάδες χαρτονομίσματα με το πρόσωπο του Ντούσαν Μπάγεβιτς τυπωμένο στο χαρτί. Καθωσπρέπει κύριοι φορώντας νιτσεράδες, κρατώντας ομπρέλες ή απλές νάυλον σακούλες είναι εκεί ώρες πριν το παιχνίδι, μέσα στην καταρρακτώδη βροχή.

Γι'αυτό ο Θεός δεν σου έδωσε παιδιά

Ακριβώς στο κέντρο του γηπέδου, ανάμεσα στους δύο πάγκους δεσπόζει το πιο "σκληρό" πανό που αναρτήθηκε ποτέ σε ελληνικό γήπεδο εναντίον ενός ανθρώπου. "Πρόδωσες τη γυναίκα σου για τη Στανίση – Πρόδωσες την πατρίδα σου κι έγινες Έλληνας – Πρόδωσες τη θρησκεία σου για το διάβολο (θρήνος) – Γι’ αυτό ο Θεός δεν σου έδωσε τη δυνατότητα να κάνεις παιδιά, για να μην τα προδώσεις κι αυτά".

Το πανό είναι σοκαριστικό, αλλά ο παρατηρητής του αγώνα Τάκης Φιλιππόπουλος, ούτε που διανοήθηκε να ζητήσει από τους ιθύνοντες της ΠΑΕ ΑΕΚ να αφαιρεθεί, αφού το κλίμα είναι τόσο τεταμένο που η παραμικρή "πρόκληση" θα τίναζε το ματς στον αέρα με ανυπολόγιστες συνέπειες. Σε άλλα σημεία του γηπέδου, αναρτημένα πιο ήπια πανό: "Κατάρα σε αυτόν που πρόδωσε το λαό που τον έκανε μάγκα", "Σκέφτομαι μόνο την ΑΕΚ. Αν πάρουμε το κύπελλο θα μείνω. Έδωσα από το Φλεβάρη το λόγο μου στον Κόκκαλη. – ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ", "Ντούσαν Ιούδα".

Η αποστολή του Ολυμπιακού έχει καταφθάσει μετά κόπων και βασάνων στο γήπεδο, ισχυρότατος αστυνομικός κλοιός προσπαθεί να προστατεύσει την ομαλή είσοδο των ανθρώπων του Ολυμπιακού στο Νίκος Γκούμας, αλλά οι πέτρες, τα νεράτζια, οι φωτοβολίδες πέφτουν βροχή, ειδικά τη στιγμή που μετά το γιατρό του Ολυμπιακού, Χρήστο Δάρρα, κατεβαίνει από το πούλμαν ο Μπάγεβιτς. Συγκεντρωμένοι οπαδοί της ΑΕΚ γύρω από το χώρο στάθμευσης του λεωφορείου, βρίζουν και πετούν ότι βρουν μπροστά τους, εκσφενδονίζονται ακόμη και ομπρέλες εναντίον του "προδότη".

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Η βροχή εν τω μεταξύ δε λέει να κοπάσει και η πρώτη απόπειρα του διαιτητή να δοκιμάσει την καταλληλότητα του τεραίν δεν στέφθηκε με επιτυχία. Το τελετουργικό με το "γκελ" της μπάλας επαναλαμβάνεται ακόμη 2 φορές και όπως είναι λογικό, το παιχνίδι βαίνει προς αναβολή.

Το σενάριο δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί ούτε ο πιο νοσηρός νους: ο Μπάγεβιτς – που δεν χρειάστηκε να εμφανιστεί στον αγωνιστικό χώρο – θα ζήσει το ίδιο μαρτύριο ξανά. Μια ώρα μετά την προγραμματισμένη έναρξη του ματς, ο διαιτητής Χατζησταυρίδης συνοδευόμενος από τους δύο αρχηγούς και τον παρατηρητή της ΕΠΑΕ, αναβάλλει οριστικά το παιχνίδι για Δευτέρα 13 Ιανουαρίου και ίδια ώρα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Ξανά τα ίδια καραβάνια οπαδών, οι ίδιες πορείες των οπαδών του Ολυμπιακού με τα τα μηχανάκια από τον Κηφισό, τα ίδια "σκηνικά" στα στενά της Νέας Φιλαδέλφειας και στο αμαρτωλό Άλσος μεταξύ των φανατικών. Ο σταθμός του ΗΣΑΠ στον Περισσό φυλάσσεται με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας για τον κύριο όγκο των οπαδών του Ολυμπιακού που επιστρέφει και τη Δευτέρα για το μεγάλο ντέρμπι. Τους περιμένει ένα ασθενές κιτρινόμαυρο "μπλόκο" που πετάει πέτρες, αλλά δεν κατορθώνει να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό. Τα ΜΑΤ κάνουν καλά τη δουλειά τους και ο έλεγχος στο πέταλο της "21" που είναι προγραμματισμένο να καθίσουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι κάτι παραπάνω από εξονυχιστικός.

Η κινητοποίηση και η επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ τουλάχιστον όσον αφορά τους οπαδούς του Ολυμπιακού στέφεται με επιτυχία, το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ και η προστασία της αποστολής και του ίδιου του Μπάγεβιτς. Η εικόνα της Κυριακής επαναλαμβάνεται, το πούλμαν καταφθάνει και σταθμεύει επί της οδού Καππαδοκίας, ακριβώς έξω από την είσοδο. Ο κλοιός των ΜΑΤ είναι και πάλι ισχυρότατος, οι πέτρες όμως ίπτανται πάνω από τα κεφάλια και μια εξ αυτών θρυμματίζει ένα τζάμι.

Το δυσκολότερο βράδυ του Μπάγεβιτς

Ο Μπάγεβιτς κατεβαίνει – και πάλι – ανέκφραστος συνοδευόμενος από πλειάδα αστυνομικών και μια φωτοβολίδα σκάει δύο μέτρα δίπλα του. (Ξανα)νιώθει τη γεύση του μίσους, αισθάνεται στην ατμόσφαιρα ότι το βράδυ αυτό θα είναι το δυσκολότερο της καριέρας του, ίσως της ζωής του. Οι ΑΕΚτζήδες εξαγριώνονται ακόμη και από την επιλογή του προπονητή του Ολυμπιακού να εμφανιστεί με τη φόρμα της ομάδας, το θεωρούν ασέβεια και πλήρη υποταγή στον εχθρό.

Το γήπεδο έχει ξαναγεμίσει ασφυκτικά, ο αγωνιστικός χώρος όμως είναι πάρα πολύ βαρύς και είναι βέβαιο ότι περισσότερο από ποδόσφαιρο, πρόκειται να παρακολουθήσουμε μια λασπομαχία. Αδιάφορο για τους 25 χιλιάδες ΑΕΚτζήδες που είναι ξανά αρματωμένοι με κάθε λογής επινοήσεις, ενώ τα πανό είναι και πάλι εκεί, απλώς έχουν αλλάξει θέση. Οι ομάδες βγαίνουν για προθέρμανση, ο Ολυμπιακός στερείται των υπηρεσιών του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, μια απουσία που σίγουρα τον αποδυναμώνει.

Ο Μπάγεβιτς έχει αποφασίσει να παρατάξει τους Ελευθερόπουλο, Βαρεσάνοβιτς, Καραταΐδη, Σαμπανάτζοβιτς, Νταμπίζα, Καραπιάλη, Καρασαββίδη, Γεωργάτο, Νινιάδη, Αλεξανδρή και Κακλαμάνο, ενώ ο Ραβούσης επιλέγει την κλασσική ΑΕΚ "του Μπάγεβιτς": Ατματσίδης, Κασάπης, Κωστένογλου, Μανωλάς, Μαλαδένης, Μαχαιρίδης, Σαβέβσκι, Κετσμπάγια, Μπατίστα, Κωστής και Νικολαΐδης. Κανείς δεν ακούει την ανακοίνωση των συνθέσων ή καλύτερα κανείς δεν δίνει σημασία. Η σκεπαστή είναι ασφυκτικά γεμάτη, κρέμονται "λάφυρα" των εχθρών και τα συνθήματα δεν ακούγονται αφού στο γήπεδο επικρατεί μια άνευ προηγουμένου χάβρα, ένας θόρυβος που δεν περιγράφεται με λόγια.

Όλοι περιμένουν τον "προδότη", άνθρωποι όλων των τάξεων με το μίσος να ξεχειλίζει, ακόμη και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έχει πάρει θέση στα "μάρμαρα" δίπλα στο συνοφρυωμένο Στράτο Γιδόπουλο με το μάτι να γυαλίζει εναντίον του "προδότη". Αργότερα, μετά το τέλος του ματς, θα εξαπολύσει δριμεία και αναπάντεχη επίθεση σε ζωντανή μετάδοση εναντίον του Μπάγεβιτς με τρομερές κατηγορίες και φανατισμό που θα ζήλευε και εκλεκτό μέλος της Ορίτζιναλ.

"ΠΝΙΓΜΕΝΗ" ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ Η ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ

Ώσπου το ρολόι δείχνει 19.58 και από τη φυσούνα ξεπροβάλλει ανάμεσα σε ΜΑΤ, Αστυνομικούς Διευθυντές, φωτογράφους και λογής παρατρεχάμενους, η ατσαλάκωτη φιγούρα του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Η Νέα Φιλαδέλφεια πνίγεται στο μίσος, η οχλαγωγία μπορεί να συγκριθεί μόνο με εικόνες και εμπειρίες ρωμαϊκής αρένας. Ο Μπάγεβιτς, εμφανώς τρακαρισμένος και αγχωμένος περιμένει το νεύμα του Πέτρου Κόκκαλη που συνοδεύει την αποστολή στον πάγκο και ξεκινά να περπατά στο ταρτάν του στίβου.

Γύρω του χιλιάδες χαρτονομίσματα με το πρόσωπό του, αντικείμενα, ύβρεις, ότι βάζει ό ανθρώπινος νους κι ακόμη περισσότερα. Είναι τα δυσκολότερα βήματα της (αθλητικής) ζωής του εκείνα από τη φυσούνα μέχρι τον πάγκο του Ολυμπιακού. Όσο πλησιάζει, τόσο πιο δύσκολα είναι τα βήματά του, η παγωμένη έκφραση στο πρόσωπό του τα λέει όλα.

Ούτε ένας σπασμός, ούτε μια αποστροφή στο βλέμμα. Μόνο όταν ο Δημήτρης Μπουρουτζίκας του βάζει ένα μπουφάν για να τον προστατεύσει από τα αντικείμενα, φανερά ενοχλημένος το τινάζει από πάνω του και συνεχίζει αγέρωχος μέχρι την άκρη του πάγκου. Όσοι έζησαν τη σκηνή και τα δευτερόλεπτα αυτού του βαδίσματος του Μπάγεβιτς, ήξεραν ότι αυτό που ζούσε ο Ντούσκο δεν πρόκειται να το ξαναζήσει ποτέ.

Οι φλέβες των ανθρώπων που βρίσκονταν στη Νέα Φιλαδέλφεια είχαν σχεδόν βγει από το σώμα τους, άναρθρες κραυγές, μπερδεμένες ιαχές, ζάλη από την υπερσυγκέντρωση του αίματος στον εγκέφαλο. Το μίσος των ΑΕΚτζήδων ξεπερνά ακόμα και το χαρακτήρα του Βενσάν Κασσέλ στην ομώνυμη ταινία του Ματιέ Κάσσοβιτς. Αυτό το μίσος θα γνωρίσει ο Μπάγεβιτς καθόλη τη χρονική διάρκεια που κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού σε εκείνο το παιχνίδι.

Ο ίδιος πολλά χρόνια αργότερα, όταν θα ζητήσει συγνώμη από τους απανταχού ΑΕΚτζήδες, θα εξαιρέσει τους ανθρώπους που έβλαψαν τόσο πολύ εκείνον και την οικογένειά του σε εκείνο το παιχνίδι, για την ακρίβεια δεν θα τους συγχωρήσει ποτέ. Το παιχνίδι όπως ήταν φυσιολογικό πέρασε σε δεύτερη μοίρα, για τους περισσότερους δεν υπήρχε καν παιχνίδι.

Παράσταση για έναν ρόλο

Επρόκειτο για μια "λασπομαχία" και για μια παράσταση για ένα ρόλο. Η ΑΕΚ έχει ξεκινήσει με περίσσιο πάθος και μόλις στο 5’ έχει δοκάρι με τον Κετσμπάγια. Ολυμπιακός δεν βγήκε ποτέ στο γήπεδο, θαρρείς και οι παίκτες κουβαλούσαν το ίδιο βάρος που έμοιαζε αβάσταχτο στις πλάτες του Μπάγεβιτς. Το παιχνίδι είναι πολύ σκληρό, άτεχνο, ξεχειλίζει πάθος και αναμονή για "εξαγνισμό". Ο Χατζησταυρίδης προσπαθεί να το "κρατήσει" βγάζοντας από πολύ νωρίς κάρτες (ήδη στο μισάωρο έχουν κιτρινιστεί οι Νταμπίζας, Κετσμπάγια και Καραπιάλης) δεν τολμάει όμως να εφαρμόσει κατά γράμμα τον κανονισμό στο 35’.

Μετά από ένα παροιμιώδες κλωτσοσκούφι, η μπάλα καταλήγει στο κέντρο του γηπέδου στο μικρό το δέμας Ανδρέα Νινιάδη. Ο Στέλιος Μανωλάς με ένα σπριντ είκοσι μέτρων γκρεμίζει το μέσο του Ολυμπιακού και τον βγάζει εκτός γηπέδου. Ο Νινιάδης σηκώνεται και ζητά το λόγο από τον αρχηγό της ΑΕΚ, ο οποίος τον πιάνει από το λαιμό και τον σωριάζει στο έδαφος.

Ο Χατζησταυρίδης δεν τολμά να βγάλει καν κάρτα στο Μανωλά, ενώ το γήπεδο κοχλάζει και μόνον ο Νταμπίζας προσπαθεί να συνετίσει το συνάδελφό του. Ο Νινιάδης βρίσκεται στο έδαφος, "θαμμένος" σχεδόν μέσα στη λάσπη, ο Μανωλάς απομακρύνεται από συμπαίκτες και αντιπάλους και το παιχνίδι συνεχίζεται.

Ο ΝΤΕΜΗΣ ΕΒΑΛΕ... ΦΩΤΙΑ

Οκτώ λεπτά αργότερα το γήπεδο παίρνει φωτιά: φάση διαρκείας στα καρέ του Ελευθερόπουλου, αλλεπάλληλα σουτ στα σώματα, αλλεπάλληλες προσπάθειες των αμυντικών του Ολυμπιακού να διώξουν τη μπάλα, η οποία καταλήγει στο δεξί πόδι του Ντέμη. Το σουτ είναι συρτό και δυνατό, από τα σουτ που γίνονται χωρίς ο επιθετικός να σημαδέψει "αρκεί να πάει μέσα".

Και πήγε. 1-0 το γήπεδο παίρνει φωτιά, η κραυγή του Ντέμη θα τον συνοδεύει μέχρι το τέλος της καριέρας του και πλέον μια άλλη σχέση παθολογικής αγάπης γεννιέται. Το ημίχρονο λήγει, η ΑΕΚ προηγείται δίκαια με 1-0 αφού ο Ολυμπιακός δεν αντιδρά ποτέ και πουθενά. Σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο έχει να αντιτάξει στην πρωτοβουλία της ΑΕΚ, μια ευκαιρία με τον Αλέκο Αλεξανδρή. Πέραν τούτου ουδέν.

Ίδιο σκηνικό και στο δεύτερο ημίχρονο, η ΑΕΚ πάλι παθιασμένη και εγκατεστημένη στα καρέ του Ελευθερόπουλου, πάλι με ανορθόδοξο και "ηρωικό" ποδόσφαιρο. Δεύτερο δοκάρι με το Χρήστο Κωστή στο 56’ και αφόρητη πίεση στα χαφ του Ολυμπιακού. Ο Μπάγεβιτς αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να παρέμβει στο ματς, στο 65’ καλεί δίπλα του το Στέλιο Γιαννακόπουλο και αποφασίζει να πάρει υποψία ρίσκου, αλλάζοντας το Νινιάδη με το νεαποκτηθέντα ακραίο επιθετικό.

Το πλάνο δεν προλαβαίνει να αποδώσει ούτε για ένα λεπτό, αφού μετά το σόλο του Τιμούρ Κετσμπάγια που αποκρούει με υπερένταση ο Ελευθερόπουλος, ο επερχόμενος Χρήστος Κωστής προωθεί τη μπάλα στα δίχτυα για το 2-0. Χαμός. Ο Ραβούσης εν μέσω αποθέωσης αποσύρει το Νικολαΐδη ένα τέταρτο πριν τη λήξη για να περάσει το Μιχάλη Βλάχο και να διαφυλάξει τα κεκτημένα, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να είναι απών από το ματς παρά τη δεύτερη διορθωτική κίνηση του Μπάγεβιτς που πέρασε τον Τάκη Γκώνια αντί του Γρηγόρη Γεωργάτου. Όλοι περιμένουν το τέλος.

Η ΑΕΚ περιορίζεται στο "ηρωικό" ποδόσφαιρο για να ικανοποιηθεί ακόμη περισσότερο η εξέδρα που σε όλο το ματς τραγουδά – κραυγάζει είναι το ορθότερο – συνθήματα κατά του Μπάγεβιτς με το ηπιότερο εξ αυτών να είναι το "Ντούσαν – Προδότη – Μαλ@κα Πειραιώτη". Η εξέδρα ικανοποιείται με σκληρά μαρκαρίσματα (που κοστίζουν ακόμη δύο κάρτες σε Βλάχο και Κασάπη) ο Μπάγεβιτς φεύγει ηττημένος από το γήπεδο που λατρεύτηκε με συνοπτικές διαδικασίες και με έναν αγνώριστο, άτολμο και φοβισμένο Ολυμπιακό.

Η ΑΕΚ "γκρέμισε" τον Ολυμπιακό

Το τελευταίο σφύριγμα του Δραμινού Σάββα Χατζησταυρίδη βρίσκει τους οπαδούς της ΑΕΚ να παραληρούν, τον Ολυμπιακό να γκρεμίζεται από την πρώτη θέση της βαθμολογίας αφού εξ αιτίας της ήττας τον προσπερνά ο Παναθηναϊκός και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς να έχει να αντιμετωπίσει και το γολγοθά της συνέντευξης Τύπου.

Έχει ακριβώς την ίδια έκφραση, βλοσυρός και ανέκφραστος, μοιάζει με έναν άνθρωπο που δοκιμάστηκε πολύ και έφθασε στα όριά του. Ο επί οκτώ χρόνια βοηθός του και επί τριετία συμπάικτης του, Πέτρος Ραβούσης, προσπαθεί να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα αγκαλιάζοντάς τον και ψιθυρίζοντάς του δυο καλές κουβέντες στο αυτί. Οι δηλώσεις είναι ξεκάθαρα διαδικαστικές, δεν ειπωνεται τίποτε το ιδιαίτερο, αφού ο Μπάγεβιτς θα επαναλάβει ότι τα συναισθήματα τα κρατά για τον εαυτό του.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, παίζει νευρικά το κομπολόι του, αρνούμενος να απαντήσει σε ερωτήσεις που αφορούν την υποδοχή και το κλίμα του αγώνα. Δεν έχει μιλήσει ποτέ για εκείνη την ημέρα, ίσως προσπάθησε να τη διαγράψει από το σκληρό δίσκο του μυαλού του, αν και είναι πολύ δύσκολο. Ξαναέζησε το ίδιο πράγμα όσες φορές ξαναεπισκέφτηκε ως προπονητής του Ολυμπιακού τη Νέα Φιλαδέλφεια. Καμιά δεν ήταν όπως η πρώτη φορά.