Η πρωτοφανέρωτη ανοχή της ΕΟΚ

Ο ένας βρισκόταν σε περίοδο αποθεραπείας. Ο άλλος ήταν τραυματίας. Και ο τρίτος δεν απουσιάζει για… τυπικούς λόγους. Σαν να κάνει γερές πλάτες η Ομοσπονδια στα τρία «αμερικανάκια» της ομάδας δείχνοντας ανοχή που στο παρελθόν και σε αντίστοιχες/ανάλογες περιπτώσεις όπως των Μαυροκεφαλίδη ή Σχορτσιανίτη (που θυμόμαστε πρόχειρα) δεν είχε δείξει.

Ο Κουφός λοιπόν επισήμως βρίσκεται σε στάδιο αποθεραπείας. Και μάλιστα ήθελε να παίξει στην Εθνική αλλά δεν μπορούσε. Αν ο ίδιος παίκτης δεν απουσίαζε από τα 3 από τα πέντε τελευταία ραντεβού ίσως και να το δεχόμασταν. Ο Κουφός προφανώς και έχει το μυαλό του στην επόμενη σεζόν του ΝΒΑ, εμπλέκεται σε σενάρια ανταλλαγών και δεν θέλει να ρισκάρει με την Εθνική.

Ο Ντόρσεϊ υπέγραψε πρόσφατα συμβόλαιο με τους Ατλαντα Χοκς και σιγά μην θέσει εαυτόν σε διαδικασία «επιλογής» στη 12αδα της Εθνικής. Δεν τον κακολογούμε, αυτή είναι η νοοτροπία των περισσότερων παικτών στις ΗΠΑ. Μόλις «μεγαλοπιαστούν» θεωρούν εαυτούς «φτασμένους» και δεν «παίζουν» με τη φήμη τους.

Ο Όγκαστ, λέει, δεν έχει υπογράψει τα χαρτιά για το διαβατήριό του. Το οποίο θυμίζουμε πήρε με δημοσίευση στο ΦΕΚ στις 12 Μαίου. Σχεδόν δύο μήνες πριν δηλαδή. Δύο μήνες δεν μπόρεσε να υπογράψει τα απαραίτητα έγγραφα αλλά παρόλα αυτά κλήθηκε στην προετοιμασία. Βέβαια όταν έρθει η ώρα να παίξει ως Έλληνας στο πρωτάθλημα της Α1 θα έχει βρει χρόνο να υπογράψει όπου του ζητηθεί…

Σκεφτείτε λοιπόν ξανά κάθε μία και όλες μαζί τις παραπάνω περιπτώσεις και θυμηθείτε την όμορφη παρέα της Εθνικής Νέων που πήρε το χρυσό στο Ηράκλειο, θυμηθείτε το μήνυμα που έστειλε ο Βασίλης Χαραμπόπουλος στους συμπαίκτες του και κάντε σύγκριση. Και μετά ας αναλογιστούμε όλοι μαζί ποιους έχει περισσότερη «ανάγκη» το ελληνικό μπάσκετ και σε ποιους πραγματικά μπορεί να στηριχθεί.

Γ.Ψ.