Ferrari ή McLaren

Ferrari ψηφίζει ο Κώστας Μπράτσος

Στο λεξικό, όταν ψάχνεις το λήμμα "γενιά του Σουμάχερ" βγαίνει η φωτογραφία μου (ίσως και σε άλλα λήμματα, αλλά φοβάμαι να το ψάξω). Αυτό διότι όταν άρχισα να παρακολουθώ Formula 1, θυμάμαι τον Γερμανό να κατακτά τους πρώτους τίτλους του με την Benetton και δεν θυμάμαι καθόλου πχ. τον Άιρτον Σένα. Είπαμε, άρχισα να βλέπω στην κρατική τηλεόραση (δεν θυμάμαι καν τον συνάδελφο που μετέδιδε) μετά την αλλαγή σκυτάλης, στα τέλη του 1994. Ως εκ τούτου, βλέποντας ως 10χρονος έναν ελπιδοφόρο πιλότο να κατακτάει 2 σερί πρωταθλήματα με εντυπωσιακές προσπεράσεις, δεν ήθελε πολύ.

Γνώση για παρασκήνιο δεν είχα (είχες, είχε...), οπότε έγινα "Σουμαχερικός". Αυτό δεν αρκούσε, όμως. Έπρεπε να έρθει το γυμνάσιο και ο φίλος μου ο Γιώργος, ώστε να με πρήξει με τον Μίκα Χάκινεν και τη McLaren. Αυτός, βέβαια, ήταν Renault και περίμενε την επιστροφή των Γάλλων στην F1, αλλά μέχρι τότε... McLaren. Έπρεπε να διαλέξω "στρατόπεδο" και προτίμησα αυτό της Ferrari, ώστε να δίνουμε "ομηρικές" μάχες από την πρώτη μέχρι την έβδομη ώρα του σχολείου, καθότι διπλανοί. Με αυτά τα επιχειρήματα (συν κάποιες ιστορίες, τίτλους, διακρίσεις, ρεκόρ κλπ.) καταλήγω μέχρι και σήμερα, να επιλέγω Scuderia όταν με ρωτούν. Και για να τη σπάσω στον σημερινό διπλανό μου, Γιάννη Ζωιτό, που χάνει πανηγυρικά σε αυτές τις κόντρες και μάλιστα από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από Formula 1!

ΥΓ: Γιώργο, πάρε κανα τηλέφωνο ρε!

Ferrari ψηφίζει o Νίκος Γιαννόπουλος

Στα μάτια ενός ανθρώπου που πλέον δεν ενθουσιάζεται ιδιαίτερα με τον εκκωφαντικό ήχο των κινητήρων, τα προσπεράσματα και τις καρό σημαίες, ο Ζαν Αλεζί αποτέλεσε μία όαση στο γεμάτο δίψα για εντυπωσιακές εικόνες παιδικό μυαλό. Ναι, υπήρχε μία λατρεία, ο γράφων το παραδέχεται. Και επειδή ο Γάλλος, ο οποίος στην καριέρα του πανηγύρισε όλη και όλη μία νίκη και διακρίθηκε για τις εντυπωσιακές του....στούκες, ήταν μέλος της Φεράρι, η "Σκουντερία" άσκησε μία ξεχωριστή επιρροή.

Ολα αυτά τελείωσαν βέβαια μαζί με την εφηβεία, τα πήρε η νεανική ακμή και τα έκανε ένα σωρό από ωραίες αναμνήσεις. Στις μέρες μας ακόμα και τα ονόματα των πιλότων μάλλον νύστα προκαλούν. Πάντα μιλάμε για το γράφοντα.

McLaren ο Γιάννης Ζωιτός

Είχα και συνεχίζω να έχω πώρωση με τις κόκκινες (όχι κίτρινες, μαύρες, γκρι κι ό,τι άλλο κυκλοφορεί σε) Ferrari από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει με τα αγαπημένα μου αυτοκινητάκια - μπορώ να έχω μια F40, παρακαλώ; Έφτασα στο σημείο όμως να συγκρουστώ με τον ίδιο μου το είναι όταν, στα τέλη των '80s, άρχισα να παρακολουθώ ευλαβικά Formula 1 και να ταυτίζομαι απόλυτα με τον… απόλυτο. Τον έναν, μοναδικό και αξεπέραστο Άιρτον Σένα.

Την ασπροκόκκινη McLaren πιλοτάριζε με μαεστρία εκείνη την εποχή, με αυτήν τον πρωτοθαύμασα, αυτή η εικόνα μού αποτυπώθηκε στο μυαλό. Αυτή μου έχει μείνει μέχρι σήμερα χαραγμένη, παρόλο που τα χρόνια πέρασαν (πάνω από 20), το άσπρο - κόκκινο βάφτηκε από πάνω ασημί. Παρόλο που ο κινητήρας της Honda αντικαταστάθηκε από αυτόν της Peugeot και μετέπειτα από της Mercedes και η κλασική Marlboro στην αεροτομή έδωσε τη θέση της στην West και στη σύγχρονη Vodafone. Ακόμη κι όταν ο Σένα έφυγε για τη Williams, δεν μου πήγε η καρδιά να προδώσω την πρώτη μου αγάπη. Ούτε στα "πέτρινα χρόνια" ούτε όταν έδινε ψωμί στον Αντρέτι ή στον Μπραντλ, ούτε όταν ο μικρός αδερφός μου, τον οποίο για κακό του κεφαλιού μου εγώ... μύησα, μού έκανε καζούρα.

Μέχρι που -ευτυχώς- ξαναείδα άσπρη μέρα. Ο Σένα από 'κει πάνω δεν θα άφηνε τη McLaren να χαθεί...

McLaren ψηφίζει ο Μάνος Ανδρουλάκης

Γνωρίζω ότι κινδυνεύω να χαρακτηριστώ ιερόσυλος, αλλά δεν έχω συνδέσει τη McLaren με τον Άιρτον Σένα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι ποδοσφαιριστές της εθνικής Βραζιλίας του αφιέρωσαν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, ωστόσο ήμουν πολύ μικρός για να αντιληφθώ το βάρος του ονόματος "Σένα". Αντίθετα όταν, σε ηλικία 11-12 ετών, άρχισα να αντιλαμβάνομαι περισσότερα πράγματα για την Φόρμουλα 1, ο Μίκα Χάκινεν (McLaren) διασταύρωνε τα ξίφη του με τον ήδη 2 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Μίκαελ Σουμάχερ (Ferrari).

Δύο γεγονότα με έκαναν να υποστηρίξω τον Φινλανδό και, παράλληλα, να μισήσω τον Γερμανό. Αμφότερα συνέβησαν επί βελγικού εδάφους και έμελλε να κρίνουν την ψήφο μου. Tο πρώτο έγινε το καλοκαίρι του 1998 όπου ένας έξαλλος Σουμάχερ εισέβαλε στο γκαράζ της McLaren για να τα... χώσει στον Ντέιβιντ Κούλθαρντ.

Το παραπάνω video, που είχα να δω από τότε, με έκανε να πάρω με κακό μάτι τον Γερμανό, ίσως επειδή το παιδικό μου μυαλό πίστευε ότι οι "μανούρες" δεν έχουν θέση στο πιο ακριβό σπορ του πλανήτη. Αντίθετα το παρακάτω video, το οποίο τραβήχτηκε στον 37ο γύρο του Σπα το 2000, με βοήθησε να καταλάβω γιατί υπάρχουν τόσοι πωρωμένοι με την F1. Γιατί κακά τα ψέμματα, όπως η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου είναι το γκολ, αντίστοιχα η πεμπτουσία της Φόρμουλα 1 είναι οι προσπεράσεις. Χάκινεν λοιπόν. Ε, συγγνώμη McLaren ήθελα να πω...

Ferrari ψηφίζει ο Σταύρος Καραΐνδρος

Δώδεκα χρόνια παρουσίας στο Contra.gr ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τη σημασία της Formula και τι είναι αυτό που προσελκύει εκατομμύρια θεατές και κάνει κάθε χρόνο τον Ζωιτό να φωνάζει. Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά έχω την εντύπωση ότι υποστηρίζει τη McLaren (αν συμβαίνει το αντίθετο, θα μου το σβήσει). Τέλος πάντων, εγώ ήμουν ξεκάθαρος: δώσε μου το ποσό που αντιστοιχεί για να γράψω αυτό που θες. Σε αντίθετη περίπτωση θα διαλέξω τη Ferrari.

Αυτή ξέρω, αυτή εμπιστεύομαι, που λέει και η διαφήμιση. Γιατί; Εδώ ακριβώς μπαίνουν τα δύσκολα γιατί πρέπει να εξηγήσω κάτι που δεν γνωρίζω. Είναι αυτό που αυτομάτως σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη Formula: Ferrari. Οπως όταν ακούς "κιμάς". "Μακαρόνια" είναι αυτό που έρχεται και δένει. Πάλι στο φαγητό η κουβέντα. Επανέρχομαι: δεν είμαι λάτρης της Formula, κακώς κλήθηκα στο δίλημμα, μπορεί να διαμορφώσω αποτέλεσμα και δεν πρέπει. Ferrari -γιατί έτσι πρέπει. Ferrari γιατί είναι η γκόμενα που δεν θα αποκτήσουμε ποτέ. Ferrari (και) λόγω Σουμάχερ (τώρα πάτησα κάλο και χάλασα μία φιλία με τον Ζωιτό...).

Ferrari ψηφίζει ο Κώστας Χολίδης

Μα συγγνώμη τώρα, υπάρχει τέτοιο δίλημμα; Για κάποιον που παρακολουθεί F1 από το 1998 και μετά μόνο μία ομάδα υπάρχει.

Μία ομάδα η οποία και αυτή χρειάστηκε τον... Γερμανό της για να επανέρθει στην κορυφή. Φυσικά και αυτή είναι η Φεράρι ή Σκουντερία Φεράρι όπως είναι το σωστό. Ακόμα θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει ραντεβού με την τηλεόραση τα Σαββατοκύριακα των αγώνων για να δω τον Σουμάχερ να παίρνει τη μία νίκη μετά την άλλη. Δίχως αμφιβολία τον καλύτερο οδηγό αγώνων που έχει προλάβει να δει αγωνιζόμενο η γενιά μου.

Το πάθος των Ιταλών για αυτή την ομάδα, η... ατμόσφαιρα που δημιουργούν στους αγώνες οι "Τιφόζοι" και ο μύθος της Φεράρι δεν δίνουν καμία πιθανότητα στο μυαλό να υπερισχύσει η ΜακΛάρεν. Βέβαια, αυτός είναι και ένας λόγος για απίστευτες κόντρες και πειράγματα με τον κολλητό μου ο οποίος ήταν θαυμαστής του Μίκα Χάκινεν.

Η κόντρα μας τώρα βέβαια έχει αλλάξει πρωταγωνιστές (Αλόνσο και Μπάτον), όμως παραμένει η ίδια. Ας ελπίσουμε ότι φέτος ένας από τους δυο μας θα πανηγυρίσει αρχής γενομένης από αυτό το Σαββατοκύριακο.

McLaren ψηφίζει ο Γιάννης Ντάλλας

Είναι ιεροσυλία να γράψεις για κάτι το οποίο δεν γνωρίζεις πολλά, ή πιο σωστά γνωρίζεις ελάχιστα. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για μια επιστήμη που θέλει να την έχεις μελετήσει, ώστε να μπορέσεις να μιλήσεις σωστά γι' αυτήν.

Η F1 είναι κάτι παραπάνω από υπερθέαμα. Για να την κατανοήσεις πρέπει να την λατρέψεις. Στηρίζω απόλυτα το πάθος του φανατικού κοινού που έχει η F1 στον κόσμο και στην Ελλάδα, αλλά δεν μυήθηκα ποτέ στην ιδέα της. Όχι από επιλογή, απλά γιατί η δική μου αδρελανίνη εκρήγνυται κυρίως από την ποδοσφαιρική μπάλα. Θυμάμαι τους τσακωμούς στο σπίτι κάτι μεσημέρια Κυριακής. Ο μπαμπάς "Σουμάχερ", εγώ "Σαραβάκος".

Επίσης, θυμάμαι την Πρωτομαγιά του 1994 που έπαιζα μπάλα στις αλάνες του χωριού, και με την επιστροφή στο σπίτι είδα στο δελτίο ειδήσεων που είχε βάλει η γιαγιά, τα πλάνα από την Ίμολα. Ήταν τα πρώτα που με σόκαραν όσο με θυμάμαι να βλέπω τηλεόραση.

Τρίτο και τελευταίο βίωμα με το μηχανοκίνητο αθλητισμό, αυτό στη Μαδρίτη πριν από τρία χρόνια. Από σπόντα βρέθηκα σε αγώνα της Superleague Formula -στην οποία τότε συμμετείχε και ο Ολυμπιακός- και έζησα από όσο πιο κοντά γίνεται τον αγώνα. Πιτς, κιόσκια ομάδων, γκαζιές και τα λοιπά. Ωραία, αλλά μέχρι εκεί.

Με το πιστόλι στον κρόταφο επιλέγω McLaren μόνο και μόνο γιατί δεν μ' αρέσει το κόκκινο.

Ferrari ψηφίζει ο Αποστόλης Χορτάτος

Όταν άρχισα να ασχολούμαι με τη Formula 1 η Ferrari διένυε περίοδο κρίσης, αγνοώντας την κορυφή για πολλά χρόνια. Αυτό δεν με επηρέασε όμως στην απόφασή μου να την προτιμήσω. Η Ferrari έχει μια γοητεία. Είναι η αίγλη του ονόματός της που σε ελκύει. Συνειδητά όμως άρχισα να την υποστηρίζω την περίοδο που ο Μίκαελ Σουμάχερ και ο Μίκα Χάκινεν έδιναν κάθε δεύτερη εβδομάδα "μάχη" για τον τίτλο του πρωταθλητή.

Ο ανταγωνισμός για την ιταλική ομάδα είχε μεγαλώσει, γεγονός που αποτελούσε έξτρα κίνητρο για τον καθένα προκειμένου να δεθεί συναισθηματικά μαζί της. Ανταμοιβή για την πίστη μου, οι πέντε συνεχόμενοι τίτλοι του Γερμανού από το 2000 και έπειτα.

Η νικήτρια: Ferrari με 5-3

Το μονοθέσιο της Scuderia μπήκε καλύτερα στην πρώτη στροφή και πήρε τα ηνία στην κούρσα. Το "ασημένιο βέλος" της McLaren ανέκτησε το χαμένο έδαφος, πίεσε μέχρι τέλους προσπαθώντας το προσπέρασμα, αλλά η Ferrari της ιστορίας μας με καλύτερη τελική στην ευθεία αντίκρισε πρώτη την καρό σημαία του τερματισμού.