Μουντιάλ ή Euro

Ελλείψει μεγάλων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων αυτό το καλοκαίρι -το Confederation το βλέπουμε μόνο ως ένα ωραίο πανηγύρι και τίποτε άλλο- είπαμε να δούμε τι μας λείπει περισσότερο. Μουντιάλ ή Euro. Οκτώ συντάκτες του Contra.gr επιλέγουν και ο τελικός νικητής είναι... αναμενόμενος.

Μουντιάλ ή Euro

Μουντιάλ, ο Νίκος Γιαννόπουλος

Aς είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Πριν η Εθνική φτάσει στον απίστευτο, από κάθε άποψη, θρίαμβο στο Euro 2004 οι πάντες δείχναμε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα Μουντιάλ. Οπως και να το κάνουμε, το....παγκόσμιο του πράγματος ανέκαθεν συγκινούσε. Οπως συγκινούσαν βεβαίως και οι παρουσίες της Βραζιλίας και της Αργεντινής, το λάτιν χρώμα γενικότερα. Στα Euro ξέραμε πάνω-κάτω τι θα παρακολουθήσουμε και επίσης γνωρίζαμε ότι τα ποδοσφαιρικά στιλ δεν πολυδιαφέρουν μεταξύ τους. Περιμέναμε λοιπόν κάθε τέσσερα χρόνια να δούμε τον Μαραντόνα, τον Ζίκο, τον Μιλά, τον Χιγκίτα και τον Τσιλαβέρτ για να αποκτήσουν μία ethnic διάσταση τα ζεστά καλοκαιρινά μας βράδια. Kαι ο (παγκόσμιος) βασιλιάς του αθλητισμού δεν μας άφηνε ποτέ παραπονεμένους.

Μουντιάλ, ο Αποστόλης Χορτάτος

Καλό το Ισπανία - Γερμανία ή το Γαλλία - Ιταλία, πολύ καλύτερα όμως το Βραζιλία - Ισπανία και το Γερμανία - Αργεντινή. Καλός ο Ζιντάν, ο Μπέκαμ, ο Βίγια, ο Κλόζε και ο Ντελ Πιέρο, τι καλύτερο όμως να έχουν για παρέα τους Μαραντόνα, Ροναλντίνιο, Μέσι, Φορλάν, Νεϊμάρ και Φαλκάο. Νομίζω πως δεν τίθεται μέτρο σύγκρισης. Σαφώς και το ενδιαφέρον σε ένα Euro είναι μεγάλο, ξεπερνώντας τα ευρωπαϊκά σύνορα, ωστόσο στο Παγκόσμιο Κύπελλο είναι καθολικό. Δεν χαρακτηρίζεται τυχαία άλλωστε ως η 2η μεγαλύτερη διοργάνωση παγκοσμίως, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι η διοργάνωση που συγκινεί άπαντες. Από τα ξυπόλητα παιδιά στις φτωχότερες χώρες της Αφρικής, μέχρι πρωθυπουργούς κρατών και βασιλιάδες απανταχού της γης. Αποτελεί το όνειρο κάθε ταλαντούχου ποδοσφαιριστή και το υπερθέαμα κάθε ποδοσφαιρόφιλου.

Μουντιάλ ή Euro

Μουντιάλ, ο Γιάννης Ζωιτός

Από πού να το πιάσουμε και πού να τ' αφήσουμε; Μόνο και μόνο το γεγονός ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο συμμετέχουν 32 (και όχι 16 ή... 24 που θα γίνουν) ομάδες προσφέρει σαφώς ζωηρότερο ενδιαφέρον. Οι αγώνες είναι πολλοί περισσότεροι, οι πρωταγωνιστές πολλαπλάσιοι, οι ευχάριστες εκπλήξεις συχνότερες και πιο ηχηρές. Υπάρχει μια ποικιλία, βρε αδερφέ. Δεν θα… ξέραμε τον Πελέ χωρίς Μουντιάλ, πόλλω δε μάλλον τον Κουμπίγιας! Ούτε θα απολαμβάναμε τον Μαραντόνα να οργιάζει το '86. Καλές και χρυσές η Ισπανία των τελευταίων ετών, η παραδοσιακά ισχυρή Γερμανία, η σκληροτράχηλη Ιταλία άντε και η Αγγλία με τα λιοντάρια της. Κακά τα ψέματα όμως η Βραζιλία και η Αργεντινή δίνουν τον τόνο και σέρνουν το χορό. Αλλά και ομάδες με παράδοση, όπως η Ουρουγουάη και το Μεξικό ή οι "γιάνκηδες" των ΗΠΑ και τα "καγκουρό" της Αυστραλίας. Μέσα σ' όλα αυτά και η δυνατότητα που δίνει το Παγκόσμιο Κύπελλο για ονειρεμένα ταξίδια ανά την υφήλιο. Από τη Λατινική Αμερική στην Άπω Ανατολή και από εκεί στη Νότια Αφρική, για να μην πιάσουμε πόλη - πόλη. Προορισμοί που σε άλλες περιπτώσεις θα "εγκλωβίζονταν" αποκλειστικά και μόνο σε μια υδρόγειο.

Fussball : Euro 2004 in Portugal , Finale / Spiel 31 , Lissabon , 01.07.04
Portugal - Griechenland ( POR - GRE )
Theodoros ZAGORAKIS / GRE mit Pokal
Foto:BONGARTS/Martin Rose
Fussball : Euro 2004 in Portugal , Finale / Spiel 31 , Lissabon , 01.07.04 Portugal - Griechenland ( POR - GRE ) Theodoros ZAGORAKIS / GRE mit Pokal Foto:BONGARTS/Martin Rose BONGARTS

Μουντιάλ, ο Δημήτρης Κριτής

Ψάχνω να βρω έναν καλό λόγο που θα με έδιωχνε από την επιλογή “Μουντιάλ” και θα με οδηγούσε στην κουρτίνα 2 που κρύβεται το Euro. Και δεν βρίσκω πέραν του ότι το έχουμε κατακτήσει το σωτήριον έτος 2004. Καλό το Euro που έρχεται να γεμίσει τα μεσοδιαστήματα μεταξύ των Μουντιάλ, αλλά Μουντιάλ δεν είναι. Μία διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση σε επίπεδο εθνικών ομάδων, χωρίς Βραζιλία, χωρίς Αργεντινή, χωρίς τη συνήθη αφρικανική έκπληξη της τετραετίας, όπως και να το κάνουμε, χάνει πολύ σε αίγλη. Ακόμη και η Ιαπωνία ή η Νότια Κορέα που κατά καιρούς μας έδωσαν απτά δείγματα ποδοσφαιρικής προόδου, χρωματίζουν τον θεσμό με εθνικά στοιχεία που δεν συναντάς στην Ευρώπη. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες που football λένε αυτό το άθλημα που χρησιμοποιούν χέρια και πόδια, υπήρξαν στιγμές που παρουσίασαν αξιόμαχο σύνολο και απέφυγαν τις διακοσμητικές παρουσίες. Δεν μπορώ να βρω έναν καλό λόγο για να διαλέξω Euro. Ώπα, ώπα. Μου ήρθαν και μάλιστα δύο μαζεμένοι! Πρώτον, τα Euro -δόξα τω Θεώ- δεν έχουν βουβουζέλες και άλλα φολκλορικούς πονοκεφάλους, ενώ παρακολουθούμε και τα παιχνίδια σε φυσιολογικές ώρες, ενώ τα Μουντιάλ όποτε αλλάζουν ζώνη τα βλέπεις ή με τον πρωινό καφέ και βούτυρο μαρμελάδα ή με βραδινό καφέ για να κρατηθείς ξύπνιος. Κατέληξα: Μουντιάλ αλλά σε ευρωπαϊκή χώρα! Υπάρχει ως επιλογή; Αν ναι, αυτό είναι.

Μουντιάλ ή Euro
INTIME SPORTS

Μουντιάλ, ο Κώστας Χολίδης

Μουντιάλ ή Ευρωπαϊκό... Νομίζω ότι οι κόντρες αρχίζουν και αποκτούν μεγαλύτερο σασπένς όσο περνά ο καιρός. Στα δικά μου μάτια πρόκειται ουσιαστικά για δύο εντελώς διαφορετικές διοργανώσεις. Από την μία στο Παγκόσμιο έχοντας ομάδες από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη σου δίνεται η ευκαιρία να δεις πως βλέπουν την στρογγυλή θεά σε όλο τον κόσμο. Σίγουρα, δεν την βλέπουν όλοι με τα δικά μας μάτια και φυσικά υπάρχουν μεγάλες διαφορές στον τρόπο που τσουλάει το τόπι. Στο Ευρωπαϊκό από την άλλη έχουμε μεν συγκεκριμένες σχολές και παραδοσιακές δυνάμεις οι οποίες λίγο έως πολύ έχουν ποδοσφαιρικές ταυτότητες. Το τσούκου τσούκου μπολ (όπως το λέμε εδώ) των Ισπανών, το κατενάτσιο των Ιταλών και πάει λέγοντας. Εμένα θα μου επιτρέψετε να διαλέξω το Μουντιάλ. Μπορεί ειδικά η φάση των ομίλων της συγκεκριμένης διοργάνωσης να κρύβει λιγότερες συγκινήσεις σε σχέση με την αντίστοιχη του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αλλά η συνέχεια σε αποζημιώνει και με το παραπάνω. Γιατί καλά τα ενδοευρωπαϊκά ντέρμπι, όμως όταν στο παιχνίδι μπαίνουν ομάδες όπως η Βραζιλία και η Αργεντινή (έφερα ως παράδειγμα και μόνο τις δύο συγκεκριμένες χώρες) τότε το παιχνίδι αποκτά άλλη διάσταση.

Μουντιάλ ή Euro

Μουντιάλ, ο Κώστας Μπράτσος

Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Το μεγαλείο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, για το οποίο απασχολείται όλος ο πλανήτης ταυτόχρονα, δεν μπορεί να συγκριθεί με οποιαδήποτε διοργάνωση που διαθέτει σύνορα, όπως το Euro. Μία διοργάνωση που δύναται να μας δώσει απαντήσεις για το ποιο ποδόσφαιρο είναι ανώτερο την εκάστοτε στιγμή, το ευρωπαϊκό ή το λάτιν, δεν μπορεί να μπει στην ίδια ζυγαριά με ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που το 2016 θα περιλαμβάνει 24 ομάδες, δηλαδή ομάδες όπως η Λετονία και το Μαυροβούνιο. Ναι, η Τζαμάικα έχει παίξει Μουντιάλ, αλλά όταν είχε πολύ καλή ομάδα και ήταν 3η στην περιφέρειά της. Η Λετονία μπορεί να είναι η 24η καλύτερη ομάδα από τις 54 στην Ευρώπη και να αγωνιστεί σε τελική φάση ποδοσφαιρικής διοργάνωσης. Επιπλέον, Πελέ ίσον Μουντιάλ, Ντιέγο Μαραντόνα ίσον Μουντιάλ, Γιόχαν Κρόιφ ίσον Μουντιάλ, Φραντς Μπέκενμπαουερ ίσον Μουντιάλ, Ρονάλντο ίσον Μουντιάλ, Φέρεντς Πούσκας ίσον Μουντιάλ. Στον αντίποδα, Λεβ Γιασίν ίσον Euro, Μισέλ Πλατινί ίσον Euro, εθνική Ισπανίας ίσον Euro, Εθνική Ελλάδας ίσον Euro. Δεν τίθεται καν θέμα...

Μουντιάλ, ο Μάνος Ανδρουλάκης

Η πρώτη φορά που θυμάμαι τον εαυτό μου να κρατά αρχείο, να μαζεύει φωτογραφίες παικτών και να γράφει αγώνες στο βίντεο, ήταν το Μουντιάλ του 1994. Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, Ντιέγκο Μαραντόνα, Ρομάριο, Μπεμπέτο, αλλά και οι δικοί μας Δημήτρης Σαραβάκος, Νίκος Μαχλάς... Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από σχεδόν 20 χρόνια δεν έχω ξεχάσει ποιες ομάδες συμμετείχαν, τους ομίλους, τα περισσότερα αποτελέσματα... Το Euro ήταν ανέκαθεν κάτι δευτερεύον για μένα. Το αντίδοτο, ας πούμε, για τη μαγεία που ακολουθεί μετά από δύο χρόνια. Δεν ξέρω αν ακούγεται κλισέ, αλλά όταν λείπει η Βραζιλία και η Αργεντινή όλα είναι διαφορετικά. Αμ το άλλο; Στο Euro δεν πρόκειται να δούμε μία ομάδα όπως η συμπαθέστατη Ταϊτή, οι παίκτες της οποίας δωρίζουν κολιέ στους αντιπάλους σαν άλλοι εξερευνητές που προσέφεραν χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς για να τους δελεάσουν. Προσωπικά βρίσκω το Μουντιάλ (και) σαν αφορμή για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου. Οκ λίγο πολύ ήξερα για την Λετονία που έλαβε μέρος στο Euro 2004, αλλά το 1998 δεν είχα πολλές -ποδοσφαιρικές- πληροφορίες για την Τζαμάικα ή το 2002 για την Σενεγάλη και το Εκουαδόρ. Μουντιάλ λοιπόν! Ένας χρόνος ανυπομονησίας είναι. Θα περάσει...

Μουντιάλ, ο Σταύρος Καραΐνδρος

Η επιλογή έγινε στις... καθυστερήσεις. Χωρίς καμία διάθεση για ίντριγκα, ήμουν έτοιμος να επιλέξω Euro. Λόγω 2004. Τόσο απλά. Εξάλλου, είναι η διοργάνωση που έχει προσφέρει τις περισσότερες εκπλήξεις. Δανία, Ελλάδα, ακόμα και η Αγγλία έχει προχωρήσει (κακία). Αλλά το Μουντιάλ είναι άλλο πράγμα. Με αυτό μεγαλώσαμε. Αλλο επίπεδο. Αργεντινή, Βραζιλία, άντε και Ουρουγουάη. Αυτές λείπουν από το Euro για να γίνει η αγαπημένη μου διοργάνωση. Μέσα μου, το Ευρωπαϊκό θα έχει ξεχωριστή θέση. Ναι, είμαι από τους τελευταίους -ίσως- ρομαντικούς που ακόμα συγκινούμαι με τον άθλο στην Πορτογαλία. Το Μουντιάλ, όμως, είναι κάτι άλλο. Είναι αυτό που πρωτοείδαμε το 1986 και ξυπνήσαμε άγρια χαράματα για να παρακολουθήσουμε το Ελλάδα-Νιγηρία το 1994.

ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟ MΟΥΝΤΙΑΛ: Με... σταλινικά ποσοστά νικητής το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η αγαπημένη συνήθεια της τετραετίας. Οι γλυκιές αναμνήσεις του καλοκαιριού. Η γκρίνια της συζύγου. Οσον αφορά στο Euro; Θα παραμείνει η... ερωμένη λόγω Εθνικής Ελλάδας. Στον έβδομο ουρανό όλοι αδέρφια.

News 24/7

24MEDIA NETWORK