Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς ή του Βαλβέρδε;

Contres: Μπάγεβιτς ή Βαλβέρδε; Εννιά συντάκτες του Contra.gr διαλέγουν ανάμεσα στον Ολυμπιακό της τριετίας του Ντούσαν Μπάγεβιτς και τον Ολυμπιακό της τριετίας του Ερνέστο Βαλβέρδε με το αποτέλεσμα να έχει τον χαρακτήρα του ντέρμπι. Διαβάστε τον τελικό νικητή και ψηφίστε κι εσείς.

Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς ή του Βαλβέρδε;

Μπάγεβιτς ο Μανόλης Γρηγοράκης

Ο Μπάγεβιτς είχε Τζόλε-Γεωργάτο και Καραπιάλη στα τελευταία του. Αυτοί οι δυο-τρεις ήταν οι παικταράδες εκείνου του Ολυμπιακού - οι υπόλοιποι κάμποσοι Έλληνες πάνω από το μέσο όρο και ένας Σέρβος του μέσου όρου, ο Γκόγκιτς. Ο Σαμπανάτζοβιτς ήταν παικταράς μόνο όταν ο Μπάγεβιτς τον είχε στην ΑΕΚ, οπότε εδώ δε λογαριάζεται. Ο Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς έπαιξε τον πρώτο χρόνο μπάλα στην παράγκα και τα επόμενα δυο χρόνια στο γήπεδο - όχι την μπαλάρα της ΑΕΚ του Μπάγεβιτς, αλλά πάντως μπάλα ικανή να τον σπρώξει στον τίτλο χωρίς σπρώξιμο. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς έκανε την υπέρβαση: από ομάδα του προέδρου της έγινε ομάδα του προπονητή της - εξ ου και η αποπομπή του προπονητή. Όταν αργότερα τόλμησε κι ο Βαλβέρδε ανάλογη υπέρβαση, ο Κόκκαλης τον έστειλε με τον τρόπο του στην Ισπανία. Στο ρόστερ, πάντως, που του είχε δώσει για να δουλέψει δεν τον αδίκησε - το αντίθετο. Με Αβραάμ, Γκαλέτι, Άντζα, Μπελούτσι, Ντιόγκο, Κοβάσεβιτς, Τοροσίδη, Λέτο και Ντούντου, ο καλός προπονητής φαίνεται καλύτερος. Με αφεντικό τον Μαρινάκη, ο καλός προπονητής δεν αρκεί να είναι καλύτερος - πρέπει και να φαίνεται. Με επίθεση Μιραλάς-Τζιμπούρ ή Πάντελιτς, άμυνα Μέλμπεργκ-Αβραάμ και κέντρο Ιμπαγάσα, πρωτάθλημα θα 'παιρνε ο οποισδήποτε Ισπανός προπονητής που σέβεται τον εαυτό του και την καταγωγή του. Ο Βαλβέρδε αυτό ακριβώς κάνει. Ενώ ο Μπάγεβιτς δε σεβάστηκε ούτε τον ίδιο τον Κόκκαλη.

Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς ή του Βαλβέρδε;

Βαλβέρδε ο Δημήτρης Χριστοφιδέλλης

Κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και λειτουργεί βάσει των συνθηκών και των επιλογών που υπάρχουν τη δεδομένη στιγμή. Ο Ολυμπιακός του Ερνέστο Βαλβέρδε (της περιόδου 2011-12) έπαιξε καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη, ενώ ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Μπάγεβιτς είχε μεγαλύτερη διάρκεια στην απόδοση και παρουσίασε καλύτερο θέαμα στους αγώνες στις εγχώριες διοργανώσεις. Αυτό που πιστώνεται ο Ισπανός τεχνικός είναι η αλλαγή νοοτροπίας και ο τρόπος με τον οποίο οι Πειραιώτες προσέγγισαν τους ευρωπαϊκούς τους αγώνες, καθώς διατήρησαν το ίδιο (επιθετικό) στιλ παιχνιδιού, είτε επρόκειτο για εντός είτε για εκτός έδρας ματς. Κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός να πετύχει –για πρώτη φορά στην ιστορία του- πέντε συνεχόμενες νίκες στην Ευρώπη, εκ των οποίων οι τρεις εκτός έδρας. Επίσης, παρουσίασε κάτι καινούργιο (με το πρέσινγκ αρκετά ψηλά) και άνοιξε νέους ορίζοντες για την ομάδα. Ο Μπάγεβιτς, βέβαια, πήγε τον Ολυμπιακό στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε από τη φάση των ομίλων προκρινόσουν απευθείας στην οκτάδα της διοργάνωσης, ενώ συνολικά η εικόνα αγωνιστικά της ομάδας δεν ήταν καλύτερη απ΄ ότι την τρέχουσα περίοδο. Ο Ολυμπιακός του Ντούσκο, πάντως, είχε περισσότερους ποδοσφαιριστές-προσωπικότητες στην ενδεκάδα του, και πιο πολύ «δεμένους» με τη φανέλα. Κι αυτό διότι ήταν πολύ έντονο το ελληνικό στοιχείο (Καραπιάλης, Γεωργάτος Γιαννακόπουλος, Μαυρογενίδης, Καραταϊδης, Άντζας, Ανατολάκης, Αλεξανδρής, Νινιάδης, Ελευθερόπουλος και ο «Έλληνας» Τζόλε), το οποίο λείπει από τη τωρινή ομάδα… Για επιμύθιο, επειδή πρέπει να διαλέξω κάποιον (μου βάζουν δύσκολα!), θα ψηφίσω Βαλβέρδε!

Μπάγεβιτς ο Κώστας Μπράτσος

Σε μία εποχή που εκλείπει το αξιόλογο ελληνικό στοιχείο στο ποδόσφαιρό μας, ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Μπάγεβιτς ήταν η προτελευταία ομάδα που μας θύμισε πως η Ελλάδα μπορεί να δημιουργήσει σπουδαίες ομάδες βασισμένες στο "ντόπιο προϊόν". Μετά και τον Παναθηναϊκό της αμέσως επόμενης εποχής, έκτοτε η χώρα μας έχει εγκλωβιστεί στη λάμψη κάθε τι ξενόφερτου. Γι' αυτό κι ο Ολυμπιακός 1996-1999 ξεχωρίζει από αυτόν του Ερνέστο Βαλβέρδε. Το "παιδομάζωμα" ταλέντων, που οδήγησε στη διακοπή των "πέτρινων" ετών και φαντάζει ως μοναδική διέξοδος για τις χρεοκοπημένες ομάδες μας 15 χρόνια μετά, λειτούργησε ευεργετικά. Στέλιος Γιαννακόπουλος, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, Γρηγόρης Γεωργάτος, Δημήτρης Μαυρογενίδης, Νίκος Νταμπίζας, Πάρης Άντζας, Γιώργος Ανατολάκης, Ανδρέας Νινιάδης, με τις "πινελιές" των Δημήτρη Ελευθερόπουλου, Κυριάκου Καραταΐδη, Αλέκου Αλεξανδρή, που δεν προέκυψαν από αυτήν τη διαδικασία, συνέθεσαν μία εξαιρετικό σύνολο, με σπουδαίες διακρίσεις εντός κι εκτός συνόρων. Σε αντίθεση με το σημερινό Ολυμπιακό, μία ομάδα με καλές μονάδες, επιτυχίες, αλλά δίχως μαγιά, καθόλου δουλεμένη και το βασικότερο, ομάδα αποτέλεσμα εύκολου δρόμου και "φτωχού" ανταγωνισμού.

Βαλβέρδε ο Γιάννης Ζωιτός

Η απόφασή μου άλλαξε την τελευταία στιγμή, λίγο πριν πατήσω το "Send" και… φύγει το mail. Όχι δεν δέχθηκα πιέσεις από τον Καραΐνδρο! Προσωπική ήταν η επιλογή να "υπερασπιστώ" τον Ολυμπιακό του Ερνέστο Βαλβέρδε, παρόλο που αρχικά σκόπευα να γράψω για τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και το σύνολο που δημιούργησε από τις στάχτες του το καλοκαίρι του 1996. Τι μεσολάβησε σε μερικά λεπτά; Αρκούσαν δύο λέξεις στο μυαλό μου: ολοκληρωμένος προπονητής. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητώ τις ικανότητες του πιο πετυχημένου κόουτς της προηγούμενης 20ετίας Ντούσκο, ούτε το έργο που άφησε παρακαταθήκη προκειμένου οι "ερυθρόλευκοι" να κυριαρχήσουν και τα επόμενα χρόνια στον ελλαδικό χώρο. Στα δικά μου μάτια ωστόσο ότι ο Ισπανός υπηρέτησε ιδανικά ένα πολύ πιο απαιτητικό πλάνο με ποδοσφαιριστές που δεν διέθεταν τα ηγετικά χαρακτηριστικά είτε του Σαμπανάτζοβιτς, του Καραπιάλη και του Γεωργάτου είτε του Γιαννακόπουλου, του Τζόρτζεβιτς και του Αλεξανδρή. Ο Βαλβέρδε βρήκε Μέλμπεργκ, Ριέρα και Ιμπαγάσα, άντε και τον Γκαλέτι στην πρώτη θητεία του. Προτίμησε να έχει μαζί του ο Ισπανός ποδοσφαιριστές ικανούς και ταλαντούχους μεν, αλλά όχι πρώτης γραμμής -σε ευρωπαϊκό επίπεδο τουλάχιστον- και μέσα από τη δική του δουλειά να τους μετατρέψει σε πρωταγωνιστές. Ο δρόμος δηλαδή που διένυσε ως το σημείο να διεκδικεί αποτέλεσμα στο Λονδίνο και να παίρνει διπλό στη Μασσαλία ήταν κατά το πιο μακρύς από τον αντίστοιχο του Μπάγεβιτς, έστω κι αν οι συνθήκες τότε και σήμερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι παντελώς ανόμοιες.

Μπάγεβιτς ο Σταύρος Καραΐνδρος

Πίτσα ή μακαρονάδα; Σουβλάκια ή μπιφτέκια; Κάπως έτσι είναι και το δίλημμα για τον Ολυμπιακό του Μπάγεβιτς ή τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε και κάπως έτσι εγώ για ακόμη μία φορά έκανα σύνδεση ενός θέματος με το φαγητό! Η αλήθεια είναι πως θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον μία αναμέτρηση των δύο ομάδων για να δούμε τον τελικό νικητή, αλλά και διάφορα άλλα στοιχεία. Οπως, για παράδειγμα, τα μαρκαρίσματα Ανατολάκη-Μιραλάς, Τοροσίδη-Τζόρτζεβιτς, Χολέμπας-Γιαννακόπουλου. Προσωπική γνώμη είναι πως αν το ματς γινόταν στο Καραϊσκάκη με γηπεδούχο τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε, ο Μπάγεβιτς θα έπαιζε αμυντικά για το Χ. Οπότε εδώ δίνουμε ένα προβάδισμα στον Ισπανό για τη δημιουργία μίας ομάδας που ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και στα εκτός έδρας παιχνίδια με ισάξιους ή δυνατότερους αντιπάλους. Σε αντίθεση με τον Μπάγεβιτς που η αλήθεια είναι ότι δεν φημιζόταν για τις επιθετικές του τακτικές έξω από την Ελλάδα. Κάπου εδώ, όμως, το κείμενο πλατιάζει και πρέπει να αναδείξουμε νικητή. Θα προτιμούσα τον Ολυμπιακό του Μπάγεβιτς με προπονητή τον Βαλβέρδε, αλλά επειδή κάτι τέτοιο δεν γίνεται, διαλέγω εξ ολοκλήρου τον Ολυμπιακό του Σερβοέλληνα (για να μην ξεχνιόμαστε) προπονητή. Ενας Ολυμπιακός made in Greece, στον οποίο... θα είχε θέση βασικού ο Φετφατζίδης.

Μπάγεβιτς ο Νίκος Γιαννόπουλος

Μεγάλο το δίλημμα. Από τη μία ο καλύτερος προπονητής που εργάστηκε στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του 90 και το δεύτερο καλύτερο δημιούργημά του (μετά την ΑΕΚ της χρυσής τριετίας 92-94). Από την άλλη ο κορυφαίος προπονητής των καιρών μας στο ελληνικό πρωτάθλημα και το δικό του δημιούργημα. Χωρίς καμία διάθεση ψευτοπατριωτικής έξαρσης και κατόπιν ώριμης ποδοσφαιρικής σκέψης επιλέγουμε τον Ολυμπιακό του Μπάγεβιτς. Χτίστηκε με ελληνικά, στην πλειοψηφία τους, υλικά, και με μπόλικο μεράκι όταν ακόμα ο Ντούσκο είχε όρεξη για δημιουργία και πριν τον ξεπεράσουν οι εξελίξεις στην προπονητική. Φυσικά ουδεμία αμφιβολία υπάρχει για την ποιότητα της δουλειάς του Ερνέστο Βαλβέρδε αλλά το έργο του Ισπανού, σε μία Superleague δίχως μεγάλο ανταγωνισμό και με αρκετές μεταγραφές από το εξωτερικό, ήταν σαφώς πιο εύκολο. Στο κάτω κάτω της γραφής ο Βαλβέρδε γράφει ακόμα ιστορία και η προσφορά του θα αποτυπωθεί πλήρως από τον ποδοσφαιρικό ιστορικό του μέλλοντος.

Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς ή του Βαλβέρδε;

Βαλβέρδε ο Αποστόλης Χορτάτος

Χωρίς φόβο και με πολύ πάθος διαλέγω τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε. Για μένα δεν υπάρχει καν σύγκριση. Το ερώτημα μοιάζει δύσκολο μόνο στην περίπτωση που καθίσεις να αναλύσεις προτερήματα ή μειονεκτήματα του κάθε προπονητή ξεχωριστά. Στην περίπτωση μας έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε μία ομάδα σύγχρονη και σε μία ομάδα πολύ πετυχημένη μεν, αλλά που η ακμή της έλαβε χώρα 15 χρόνια πριν. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι ο Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς με τους ίδιους παίκτες στην ίδια ποδοσφαιρική ηλικία θα μπορούσε να πλησιάσει τα επιτεύγματα του φετινού Ολυμπιακού. Το αν ήταν καλός προπονητής ο Σέρβος δεν χρειάζεται να το πω εγώ. Μιλούν γι αυτόν τα κατορθώματα του. Όμως, όπως και στη ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο οι ιδέες, τα συστήματα, η ταχύτητα, η δύναμη όλα εξελίσσονται ραγδαία. Και γι αυτή την γρήγορη εξέλιξη ο Βαλβέρδε έχει αποδείξει ότι είναι ο κατάλληλος διαχειριστής του υλικού που του δίνεται. Μόνο η επιρροή του σε παίκτες - βεντέτες να παίξουν το πρέσινγκ ψηλά είναι από μόνη της μια νίκη που προσφέρει ένα έξτρα αγωνιστικό όφελος στον Ολυμπιακό. Σύνοψη: Προτιμώ τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε, όπως θα προτιμούσα τον Ολυμπιακό του Μπάγεβιτς στην σύγκριση με τον Ολυμπιακό του Μπούκοβι!

Μπάγεβιτς ο Μάνος Ανδρουλάκης

Πρόκειται για μία σύγκριση μεταξύ δύο προπονητών του Ολυμπιακού, η οποία συγχέεται με την κατάσταση που βρίσκονταν Παναθηναϊκός και ΑΕΚ. Το καλοκαίρι του 1996, όταν δηλαδή ανέλαβε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, οι δύο βασικοί συνδιεκδικητές του τίτλου βρίσκονταν σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο από το σήμερα. Επομένως, ο Ερνέστο Βαλβέρδε είχε πολύ πιο εύκολο έργο και, συνεπώς, σε αυτόν τον τομέα υπερέχει ξεκάθαρα ο "Ντούσκο". Σε καθαρα τεχνικό επίπεδο ο Βάσκος υπερτερεί του Σερβοέλληνα, ωστόσο η ομάδα του τελευταίου έπαιζε πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο και, σίγουρα, ήταν πιο... αεράτη στα ντέρμπι. Εξάλλου, ο Μπάγεβιτς πιστώνεται τη μεγαλύτερη -εκτός συνόρων- επιτυχία του Ολυμπιακού: την πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League της σεζόν 1998-99. Η ομάδα του Βαλβέρδε έφτασε με το... ένα πόδι στους "8" του φετινού Europa League, ωστόσο αλλιώς είναι να αποκλείεσαι από τη μεγάλη Γιουβέντους και αλλιώς από τη Μέταλιστ. Ως εκ τούτου, και παρότι ο Ερνέστο Βαλβέρδε μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής ως χαρακτήρας, ψηφίζω "Ντούσκο".

Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς ή του Βαλβέρδε;

Βαλβέρδε ο Γιάννης Ντάλλας

Βαλβέρδε ή Μπάγεβιτς; Εξαρτάται από ποια σκοπιά θέλει κανείς να το δει. Ο προπονητής είναι μια πολύ περίεργη ιστορία, ιδιαίτερα σε ομάδες υψηλών πιέσεων και απαιτήσεων. Η αποτυχία του από την επιτυχία δεν απέχουν και πολλά μέτρα. Για να στεριώσει ένας προπονητής στον Ολυμπιακό χρειάζεται δύο πράγματα: τίτλους (δηλαδή αποτελέσματα) και καλό ποδόσφαιρο (δηλαδή να τον χειροκροτάει ο κόσμος στο "Γ. Καραϊσκάκης"). Και οι δύο, με διαφορετική μεθοδολογία και σε εντελώς άλλες συνθήκες εποχής, τα κατάφεραν. Ο Μπάγεβιτς δημιούργησε μια ομάδα -που παρεμπιπτόντως ήταν ισχυρή σε όλα τα επίπεδα- με έντονο ελληνικό στοιχείο, η οποία όμως άρχισε να παίζει καλά και να γίνεται αποδεκτή για το στιλ που παιχνιδιού που εκπροσωπούσε, αφού είχε κατακτήσει δύο πρωταθλήματα κόντρα σε έναν Παναθηναϊκό και μια ΑΕΚ που ήταν τότε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι σήμερα. Ο Βαλβέρδε, πρεσβευτής του ισπανικού στιλ ποδοσφαίρου και της καλής κυκλοφορίας μπάλας, βρήκε το ελληνικό ποδόσφαιρο σε μια εποχή που ο Ολυμπιακός αναπτυσσόταν και οι άλλοι μίκραιναν. Ο χαμηλός ανταγωνισμός δεν τον βοήθησε για να γίνει ακόμα καλύτερος, ωστόσο η σοβαρότητα, η δουλειά και τα καλά ξεσπάσματα -ιδιαίτερα εντός έδρας- τον καθιστούν επιτυχημένο. Ο καημός μιας μεγάλης ευρωπαϊκής πορείας παρέμεινε και για τους δύο ανεκπλήρωτος. Γιουβέντους και Μέταλιστ χάλασαν τα σχέδια του Μπάγεβιτς και του Βαλβέρδε αντίστοιχα, με διαφορά 13 χρόνων (1999-2012). Τώρα, για το ποιον προτιμάω... Ο καθένας στην εποχή που καθοδήγησε τον Ολυμπιακό καλός ήταν... Πάντα όμως υπάρχει και το καλύτερο. Βαλβέρδε, λοιπόν, μέχρι να βρεθεί ο καλύτερος...

ΝΙΚΗΤΗΣ: ΝΤΟΥΣΑΝ ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ

Με ψήφους 5-4 ο Ντούσαν Μπάγεβιτς αναδεικνύεται ο νικητής αυτής της κόντρας, η οποία όπως αναμενόταν είχε τον χαρακτήρα του ντέρμπι. Οπως διαβάσατε συνολικά στα κείμενα θα διαπιστώσατε πως οι... δύο Ολυμπιακοί των συγκεκριμένων προπονητών είχαν μικρές διαφορές. Και αυτές ακριβώς έκριναν το τελικό αποτέλεσμα. Γράψτε κι εσείς την άποψή σας και διαλέξτε...

News 24/7

24MEDIA NETWORK