Η κούρσα του Δώνη και το γκολ του Βαζέχα 20 χρόνια πριν

Η σελίδα που έγραψε ο Παναθηναϊκός στο βιβλίο της ευρωπαϊκής ιστορίας του στις 3 Απριλίου του 1996 είναι από αυτές που χαρακτηρίζονται ολόχρυσες. Η νίκη επί του πρωταθλητή Ευρώπης της εποχής Αγιαξ μέσα στο Αμστερνταμ στο πλαίσιο των ημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ με το χρυσό γκολ του Βαζέχα σημάδεψε μία εποχή έστω και αν στη ρεβάνς δεν συνοδεύτηκε με την πρόκριση στον τελικό της Ρώμης.

Ολα τα πράγματα στο ποδόσφαιρο έχουν την εξήγησή τους, το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με το έπος του Αμστερνταμ. Εκείνη η ομάδα του Παναθηναϊκού ξεχείλιζε από αυτοπεποίθηση, απόρροια της εξαιρετικής πορείας της στο Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 1995-1996 και το στοιχείο αυτό αποτυπώθηκε στο χορτάρι.

Στο ζέσταμα πριν από τη σέντρα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Αμστερνταμ ακουγόταν χορευτική μουσική. Οι παίκτες του Χουάν Ραμόν Ρότσα, έχοντας άγνοια κινδύνου, άρχισαν να...λικνίζονται στο ρυθμό της μουσικής και το γέλιο μεταξύ των "πράσινων" έπεσε άφθονο γεγονός που απορρόφησε την όποια πίεση.

Με την είσοδο στα αποδυτήρια για την επίσημη εμφάνιση των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο, ο Ρότσα έδωσε τις τελευταίες οδηγίες του. "Παιδιά, να μείνουμε πιστοί στο πλάνο μας. Παίζουμε το 3-6-1 και η προτεραιότητά μας είναι να αμυνθούμε καθαρά. Οταν έχουμε την μπάλα στα πόδια μας, προσπαθούμε να την προωθήσουμε γρήγορα μπροστά για να εκμεταλλευτούμε την ταχύτητα του Γιώργου (Δώνη). Ολοι οι υπόλοιποι ακολουθούμε. Χάνουμε την μπάλα, παίρνουμε αμέσως θέσεις άμυνας".

Το πλάνο του Αργεντινού εφαρμόστηκε σχεδόν άψογα. Ο τρομερός Αγιαξ βέβαια και κατοχή της μπάλας είχε και μεγάλες ευκαιρίες (μιλάμε για σύνολο πολύ υψηλού επιπέδου) αλλά ο Παναθηναϊκός έκανε εντύπωση με το πολύ καθαρό παιχνίδι του (μόλις 8 φάουλ σε όλο το ματς!) και με την αγωνιστική συμπεριφορά του τις λιγοστές φορές που πήρε την μπάλα στα πόδια του.

Το σχέδιο Ρότσα βρήκε πλήρη εφαρμογή στη φάση του χρυσού γκολ του Βαζέχα. Μετά από μία ακόμη επίθεση του Αγιαξ, η μπάλα κατέληξε στα πόδια του Γιώργου Δώνη, πολύ κάτω από τη σέντρα. Ο Ελληνας ακραίος χαφ είδε ελεύθερο χώρο μπροστά του και εκμεταλλευόμενος την ταχύτητά του με την μπάλα άφησε σχεδόν το μισό Αγιαξ πίσω του.

Οι αλληλοκαλύψεις του "Αίαντα" δεν δούλεψαν, ο αρχηγός Ντάνι Μπλιντ βρέθηκε ουσιαστικά να μαρκάρει δύο παίκτες και ο Δώνης πάσαρε την κατάλληλη στιγμή στον Βαζέχα. Ο Πολωνός φορ, μ' ένα εξαιρετικό πλασέ, δεν λάθεψε και στο 87' άνοιξε το σκορ εξαναγκάζοντας τους φίλους του Παναθηναϊκού που βρίσκονταν στο γήπεδο να φωνάξουν όσο πιο δυνατά μπορούσαν.

Μετά το τέλος του ματς, οι ποδοσφαιριστές των "πράσινων" δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς έχουν πετύχει. Αδημονούσαν πάντως για την ανακοίνωση του πριμ από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη. Ο "Καπετάνιος" πράγματι τους επισκέφθηκε στα αποδυτήρια και αφού τους έδωσε συγχαρητήρια για τη μεγάλη νίκη τους, αποχώρησε λέγοντας: "Μας περιμένει, παιδιά, μία πολύ δύσκολη ρεβάνς". Πριμ όμως ... γιοκ διότι ο τότε διοικητικός ηγέτης του Παναθηναϊκού πίστευε ότι η ομάδα θα έπρεπε να τελειώσει τη δουλειά στη ρεβάνς της Αθήνας όσο δύσκολη και αν ήταν αυτή.

Το κλίμα στο αεροπλάνο της επιστροφής ήταν ήρεμο (όσο το επέτρεπε η περίσταση) και οι ποδοσφαιριστές προσγειωμένοι. Λίγη πλάκα με τους κολλητούς του ο καθένας και αρκετός ύπνος διότι η κούραση ήταν μεγάλη μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι. Προσγείωση στο Ελληνικό, δηλώσεις στα τηλεοπτικά συνεργεία και αμέσως αναχώρηση για τα σπίτια τους. Ετσι γράφτηκε η ιστορία της πιο μεγάλης ελληνικής νίκης στα ευρωπαϊκά Κύπελλα.

Η όχι και τόσο άχρηστη λεπτομέρεια του ματς: Ο εκ των πρωταγωνιστών Γιώργος Δώνης κοιμόταν στις αποστολές στο ίδιο δωμάτιο με τον κουμπάρο του Γιάννη Καλιτζάκη. Τη βραδιά της διανυκτέρευσης στο Αμστερνταμ όμως προτίμησε για roommate τον Γεωργιάδη του Σάββα επειδή ο "Νίντζα" δεν μπορούσε να αποφύγει τον πειρασμό του... τσιγάρου.

Η σύνθεση του Παναθηναϊκού στο ματς: Βάντσικ, Αποστολάκης, Ουζουνίδης, Γ.Σ. Γεωργιάδης, Καλιτζάκης, Κολιτσιδάκης, Μπορέλι (83' Μάρκος), Καπουράνης, Βαζέχα (88' Νιόπλιας), Μαραγκός, (63' Γ.Χ Γεωργιάδης), Δώνης.