Αν ο Σαραβάκος πήγαινε στον Ολυμπιακό

Η στιγμή που άλλαξε την ιστορία, η κίνηση που διαμόρφωσε το μέλλον, η απόφαση που σήμανε την αρχή ή το τέλος για κάτι μεγάλο. Φράσεις κλισέ, καταδικασμένες να τις χρησιμοποιούμε παντού, αλλά και στα αθλητικά.

Ένα γκολ ή μια απόκρουση, ένα καλάθι ή ένα κλέψιμο, μια μεταγραφή, ή μια πώληση είναι πολλές φορές αρκετές για να αλλάξουν δραματικά τον ρου της αθλητικής ιστορίας. Όλοι ξέρουμε το πόσο άλλαξαν τα πράγματα σε μια στιγμή, γι'αυτό και τις μνημονεύουμε.

Όμως, πόσο διαφορετικά θα είχε γραφτεί η αθλητική ιστορία αν μια στιγμή είχε διαφορετική εξέλιξη; Γνωρίζουμε το σύμπαν που έφτιαξαν οι κομβικές στιγμές, αλλά πως θα ήταν το Παράλληλο Σύμπαν του αθλητισμού αν αυτές οι στιγμές ήταν διαφορετικές; Πως θα είχε γραφτεί η ιστορία στη συνέχεια, πόσο αλλαγμένα θα ήταν αυτά που ξέρουμε και πιστεύουμε;

Υποθετικές ερωτήσεις, που μπορούν να έχουν μόνο υποθετικές απαντήσεις. Έστω κι έτσι, έστω και υποθετικά, αξίζει να μπούμε στη διαδικασία του να φτιάξουμε τέτοια Παράλληλα Σύμπαντα. Όχι μόνο για να φανταστούμε εναλλακτικές εκδοχές της αθλητικής ιστορίας, αλλά κυρίως για να διδαχθούμε κάτι: μερικά πράγματα θα μπορούσαν να είναι τελείως διαφορετικά για το τίποτα. Γι' αυτό και καλό είναι να μην είμαστε τόσο φανατικοί στις απόψεις μας.

Κάνουμε πρεμιέρα με το Παράλληλο Σύμπαν της μετακίνησης του Δημήτρη Σαραβάκου στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1988.

Η πραγματική εξέλιξη

O Γιώργος Κοσκωτάς -ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης και υποψήφιος μεγαλοεκδότης- έχει μπει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και θέλει να δημιουργήσει έναν ισχυρό Ολυμπιακό σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η προσπάθεια απόκτησης του Κώστα Αντωνίου και η αποτυχία αυτής τον έχουν πεισμώσει. Οι συνεργάτες του τον ενημερώνουν για τους ποδοσφαιριστές που συμπληρώνουν πενταετία ή οκταετία -τότε δεν υπήρχε ο νόμος Μποσμάν, αλλά ο νόμος προσφοράς και αντιπροσφοράς, με τον οποίο ο Γιώργος Βαρδινογιάννης είχε καταφέρει πολλαπλά χτυπήματα στον "αιώνιο" αντίπαλο με τις αποκτήσεις των Κυράστα, Σαραγκάνη, Βαμβακούλα- και ο Κοσκωτάς βλέπει μονάχα ένα όνομα μπροστά του. Αυτό που θα κάνει πάταγο και θα είναι η μεγαλύτερη μεταγραφική νίκη επί του "αιωνίου": Δημήτρης Σαραβάκος.

Η ιστορία γνωστή σχεδόν σε όλους. Σεπτέμβριος του 1988 και ο τραπεζίτης βρίσκει την ευκαιρία να τα πει με τον Σαραβάκο σε μία εκδήλωση του ΠΣΑΠ. "Εμείς θα τα πούμε", ήταν τα λόγια του, γεμίζοντας με απορίες τον ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού. Λίγες μέρες μετά αυτές λύθηκαν όταν έγινε νέα -τηλεφωνική- επικοινωνία με τον Κοσκωτά να καλεί σε συνάντηση τον Σαραβάκο: "Έλα να ακούσεις. Δεν θα έχεις καμία υποχρέωση". Πήγε. Και άκουσε. Και έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Δεν ήταν τα 600 εκατομμύρια αλλά τα μπόνους. Επιπλέον μισθό κάθε μήνα 1.000.000 δραχμές, ειδικά πριμ για τα γκολ και τις νίκες, σπίτι, αυτοκίνητο και επαγγελματική αποκατάσταση όλων των συγγενών σου. Μάλιστα, ο αδερφός του Γιώργου Κοσκωτά, Σταύρος, του έδωσε δύο βαλίτσες από 100.000.000 δραχμές μετρητά και το κλειδί της θυρίδας 202Α της Τράπεζας Κρήτης. “Στη θυρίδα βρίσκεται μια επιταγή με τα υπόλοιπα 500.000.000 δραχμές και το συμβόλαιο για να το υπογράψεις. Όταν είσαι έτοιμος μας τηλεφωνείς” ήταν τα λόγια του αδελφού του τότε προέδρου του Ολυμπιακού.

End of story. Ο Σαραβάκος ενημέρωσε τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, ο "Καπετάνιος" του ξεκαθάρισε ότι αυτός δεν μπορεί να του κάνει τέτοια προσφορά, όλα έδειχναν ότι θα γίνει το μεγάλο "μπαμ", αλλά το φυτίλι έσβησε. Ο Δημήτρης Σαραβάκος παρέμεινε με το τριφύλλι στο στήθος και λίγο καιρό μετά, σκόραρε εναντίον του Ολυμπιακού γνωρίζοντας την αποθέωση από τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Την ίδια ώρα, οι "ερυθρόλευκοι" οπαδοί για να πικάρουν τους "πράσινους", φώναζαν: "Στη θυρίδα 202 είναι του Μήτσου το δελτίο...".

Παράλληλο Σύμπαν

Σεπτέμβριος 1988. Ο Σαραβάκος θαμπώνεται από την προσφορά του Γιώργου Κοσκωτά και απαντά θετικά. Η μεγαλύτερη μεταγραφή με εμπλεκόμενους τους "αιώνιους" του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι γεγονός. Ο "φονέας" του Ολυμπιακού από το 1984 και έπειτα, αλλάζει στρατόπεδο και φορά την ερυθρόλευκη φανέλα. Τι θα είχε συμβεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο...

Το πρωτάθλημα του Σαραβάκου: Ο Δημήτρης Σαραβάκος έρχεται μετά Βαΐων και κλάδων στον Ολυμπιακό και σε συνδυασμό με την παρουσία του Λάγιος Ντέταρι, δημιουργείται μία πανίσχυρη ομάδα που φτάνει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μείον ένας χρόνος από τα "πέτρινα", ήρωας ο Γιώργος Κοσκωτάς που επιτυγχάνει και κάνει τον Ολυμπιακό μεγάλο, όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί. Όντας ένα ισχυρό πλήγμα για τον Γιώργο Βαρδινογιάννη που προσπαθούσε να χτίσει τη δυναστεία του Παναθηναϊκού, αλλά έχανε το μεγαλύτερο όπλο του.

Ο Κοσκωτάς που έφερε τον Σαραβάκο: Και όχι ο Κοσκωτάς του σκανδάλου της Τράπεζας Κρήτης. Τουλάχιστον στα μάτια των φίλων του Ολυμπιακού θα ήταν ο πρόεδρος που πήγε κόντρα στον Βαρδινογιάννη και με ένα καίριο χτύπημα του πήρε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή. Ένας ήρωας... στη φυλακή.

Δεν θα ακούγαμε το σύνθημα για τη θυρίδα 202: "Στη θυρίδα 202 είναι του Μήτσου το δελτίο". Το γράψαμε και παραπάνω. Είναι το σύνθημα που φώναζαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού σε αυτούς του Παναθηναϊκού για να τους πικάρουν που λίγο έλειψε να τους "κλέψουν" τη σημαία και δεν θα το ακούγαμε ποτέ στα ελληνικά γήπεδα. Αντιθέτως, είναι δεδομένο πως ο Σαραβάκος θα άκουγε τα εξ αμάξης απ' τους οπαδούς των πρασίνων.

Πρωινό το πρώτο ντέρμπι: Το 1990 το πρώτο ντέρμπι με τον Στράτο Αποστολάκη να φορά την φανέλα του Παναθηναϊκού έγινε Παρασκευή για λόγους ασφαλείας. Φανταστείτε τι θα γινόταν στο πρώτο ντέρμπι του Σαραβάκου κόντρα στην παλιά του ομάδα. Η λύση του... πρωινού ντέρμπι θα ήταν η πιθανότερη για να κυλήσει ομαλά η αναμέτρηση.

Ο Τζακ θα είχε γίνει Τάσος πριν τον Τάσο: Ο Τάσος Μητρόπουλος ήταν αυτός που ανέλαβε να "καλωσορίσει" τον Στράτο Αποστολάκη στην πρώτη του επίσκεψη στο "Καραϊσκάκης" με την πράσινη φανέλα. Με τον Σαραβάκο να κάνει την διαδρομή αρκετά πριν απ'τον Αποστολάκη, είναι μάλλον σίγουρο πως θα τύγχανε αντίστοιχης "υποδοχής" στο πρώτο εκτός έδρας ντερμπι με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Επικρατέστερος υποψήφιος για το φάουλ του "καλώς ήλθες", ο Τζακ Χατζηαθανασίου.

Θα νικούσε στο δίλημμα τον Ντέταρι: Με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου Κοσκωτά, δύσκολα ο σύλλογος θα μπορούσε να "σηκώσει" δύο βαριά ονόματα, όπως αυτά του Σαραβάκου και του Ντέταρι. Στο δίλημμα ποιος από τους δύο θα θυσιαστεί για το καλό του Ολυμπιακού (και του ταμείου του), ο Δημήτρης Σαραβάκος θα ήταν ο νικητής. Γιατί δεν είναι μόνο η αγωνιστική του αξία, αλλά το γεγονός ότι αποτελούσε τη μεγαλύτερη νίκη κατά του "αιωνίου" αντιπάλου. Κι αυτό για τον κόσμο του Ολυμπιακού έχει ιδιαίτερη σημασία.

"Χάνεται" η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς: Η ΑΕΚ δεν παίρνει το πρωτάθλημα της σεζόν 1988-89 (το επονομαζόμενο πρωτάθλημα του Καραγκιοζόπουλου), τα "πέτρινα χρόνια" της παρατείνονται και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς περνά την πόρτα της εξόδου ως ο αποτυχημένος που δεν κατάφερε να κάνει την ομάδα πρωταγωνίστρια. Αν το πάμε και λίγα χρόνια παραπέρα, δεν θα δούμε ποτέ, εκείνο το καλοκαίρι του 1992, να έρχεται στην ΑΕΚ ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον και το πως εξελίσσεται αυτό, με τη χρυσή τριετία της Ένωσης 1992-94.

Ο Χάτζι έρχεται στον Παναθηναϊκό: Ακριβώς εδώ έρχεται να κολλήσει η περίπτωση του Γεκόργκε Χάτζι, με τον οποίο σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του "Καπετάνιου", υπήρχε συμφωνία το 1988. Τα γραφειοκρατικά και η επανάσταση στη Ρουμανία ήταν αυτά που στέρησαν μία μεγάλη μεταγραφή στους "πράσινους", η απώλεια του Σαραβάκου όμως θα τα άλλαζε όλα αυτά. Ο Βαρδινογιάννης θα απαντούσε με μία βόμβα σαν αυτή του Ρουμάνου. Και καμία επανάσταση δεν θα μπορούσε να τον σταματήσει.

Ο Σαραβάκος θα πήγαινε νωρίτερα στην ΑΕΚ: Με βάση το δεδομένο, ότι το σκάνδαλο Κοσκωτά ήταν η αρχή του τέλους του Ολυμπιακού, δύσκολα η ομάδα με την κατάσταση που είχε θα μπορούσε να κρατήσει τον Δημήτρη Σαραβάκο (και φυσικά τον Λάγιος Ντέταρι). Ακόμα και στο ιδεατό σενάριο να έμενε ο ένας από τους δύο, αυτό θα είχε ημερομηνία λήξης, αφού ο "βασιλιάς" των διαμαντιών, Αργύρης Σαλιαρέλης, δεν ήταν αυτό που ήθελε (και περίμενε) ο Ολυμπιακός για να φύγει από το τέλμα. Αν πιάσουμε το ενδεχόμενο της αποχώρησης του Σαραβάκου από τον Ολυμπιακό, τότε δύσκολα η πόρτα του Παναθηναϊκού θα ήταν ανοιχτή. Εκτός αν -με πρωτοβουλία του Γιώργου Βαρδινογιάννη- στηνόταν ένα τέτοιο σκηνικό που ετοίμαζε μία όσο το δυνατόν ήρεμη (και κυρίως αποδεκτή) επιστροφή. Ουσιαστικά η μοναδική πόρτα που θα έβρισκε ανοιχτή θα ήταν αυτή της ΑΕΚ. Οπότε το σενάριο να βλέπαμε τον Σαραβάκο στα "κιτρινόμαυρα" περίπου 6 χρόνια νωρίτερα από τότε που έγινε, θα ήταν το πιθανότερο.

Η ΑΕΚ δεν θα έπαιζε στους ομίλους του Champions League: Tη σεζόν 1994-95 η ΑΕΚ έγινε η δεύτερη ελληνική ομάδα -μετά τον Παναθηναϊκό- που αγωνίστηκε στους ομίλους του Champions League. Σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα η παρουσία του Δημήτρη Σαραβάκου στην ΑΕΚ. Η ιστορία γνωστή. Τα δύο δικά του γκολ στο πρώτο παιχνίδι με τη Ρέιντζερς στη Νέα Φιλαδέλφεια, δεν θα έμπαιναν ποτέ. Η Ενωση δεν θα κέρδιζε ποτέ την Ρέιντζερς 2-0. Δεν θα έπαιζε ποτέ με Μίλαν, Αγιαξ, Σάλτσμπουργκ. Ο κόσμος της ΑΕΚ θα περίμενε το 2002 για να παίξει στους ομίλους της διοργάνωσης.

Ο Σαραβάκος θα πήγαινε στο εξωτερικό: Ακριβώς από πάνω έχουμε πάρει την περίπτωση παραμονής στην Ελλάδα. Τώρα ήρθε η ώρα να πάρουμε αυτή του εξωτερικού. Ο "μικρός" θα ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για οποιαδήποτε ομάδα εκτός Ελλάδας. Υπερταλαντούχος ποδοσφαιριστής σε τιμή ευκαιρίας λόγω ενός διαλυμένου Ολυμπιακού. Ναι, ο Σαραβάκος έπιανε θέση ξένου, δεν υπήρχε ο νόμος Μποσμάν. Και ο Αναστόπουλος θέση ξένου έπιανε, θα ήταν ο αντίλογος.

Δεν θα ακούγαμε ποτέ το σύνθημα στον τελικό του '95: Ο Σαραβάκος έχει πάει στην ΑΕΚ και στο τέλος εκείνης της σεζόν παίζει αντίπαλος με τον Παναθηναϊκό στον τελικό Κυπέλλου. Η ιστορία γνωστή. Κερδίζει πέναλτι από τον Αποστολάκη, αναλαμβάνει την εκτέλεση και υπό τους ήχους του συνθήματος των "πράσινων" οπαδών "Μητσάρα βαζέλα, πέτα τη φανέλα", στέλνει τη μπάλα στα... πουλιά. Μία ξεχωριστή στιγμή που δεν θα τη βλέπαμε ποτέ για τον "στιγματισμένο", λόγω Ολυμπιακού, Σαραβάκο.

Ο Ιβιτσα Οσιμ δεν θα στιγματιζόταν: Ο Ιβιτσα Οσιμ είναι ένας προπονητής που αναγνωρίζει η πλειοψηφία των φίλων του Παναθηναϊκού. Κάποιοι το έκαναν αρκετά χρόνια αφότου έφυγε από τον Παναθηναϊκό, κάποιοι άλλοι σχεδόν άμεσα. Το σίγουρο είναι ότι στιγματίστηκε ως ο προπονητής που "έφαγε" τον Δημήτρη Σαραβάκο. Το καλοκαίρι του 1995 δεν θα έμπαινε ποτέ το δίλημμα "Οσιμ ή Σαραβάκος". Ουδέποτε θα υπήρχε Σαραβάκος στο ρόστερ του τριφυλλιού, ουδέποτε θα υπήρχε ο βραχνάς για τον έμπειρο προπονητή. Μπορεί να ήταν και διαφορετικό το μέλλον του στους "πράσινους".

Ο Σαραβάκος παλαίμαχος του Ολυμπιακού: Το παράδειγμα του Αντώνη Νικοπολίδη είναι το πιο χαρακτηριστικό ποδοσφαιριστή που έγινε παλαίμαχος της ομάδας που ολοκλήρωσε την καριέρα του και έπαιξε λιγότερα χρόνια από την προηγούμενη. Το παράδειγμα του Νίκου Σαργκάνη είναι το πιο χαρακτηριστικό ποδοσφαιριστή που έκανε ακριβώς το αντίθετο. Παρά τη θητεία του στον Παναθηναϊκό, "αναγνώρισε" αυτή που έκανε στον Ολυμπιακό. Η μεταγραφή του Δημήτρη Σαραβάκου στον Ολυμπιακό θα έκλεισε την πόρτα στον Παναθηναϊκό άρα θα σταματούσε εν τη γενέσει του το ενδεχόμενο να γίνει παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού.

Ο Παναθηναϊκός δεν θα περνούσε την Γκέτεμποργκ: Μία από τις ιστορικές προκρίσεις του Παναθηναϊκού και σημείο αναφοράς στην καριέρα του Δημήτρη Σαραβάκου είναι τα δύο παιχνίδια με την Γκέτεμποργκ και δη αυτό στο "Ούλεβι" με τον περίφημο γκολ του "μικρού" όπου με ντρίμπλα σε... τηλεφωνικό θάλαμο και σουτ έβαλε στο βιβλίο της καριέρα του -ακόμη- ένα αξέχαστο γκολ.

Ο Σαραβάκος δεν θα έπαιρνε μετάλλιο στον εφετινό τελικό: Αν ο Σαβαράκος πήγαινε το 1988 στον Ολυμπιακό δεν θα τον βλέπαμε ποτέ στο τεχνικό επιτελείο του εφετινού Παναθηναϊκού και δεν θα βλέπαμε ποτέ την εικόνα να ανεβαίνει στο βάθρο για να παραλάβει το μετάλλιο του νικητή στον πρόσφατο τελικό Κυπέλλου. Πιθανότατα δεν θα τον βλέπαμε ποτέ σε τεχνικό επιτελείο κάποια ομάδας.