Ο Μπάλας Μέγερι αποκλειστικά στο Contra.gr: Τα είπε και έφυγε

-Περίμενες πως θα περάσουν τόσο γρήγορα τα πέντε χρόνια στην Ελλάδα;

Όχι, πέρασαν πολύ γρήγορα. Νομίζω ειδικά τα χρόνια που έπαιζα σε κάθε παιχνίδι, πέρασαν ακόμα πιο γρήγορα. Πολλά παιχνίδια, στο Champions League, στο Κύπελλο, στο πρωτάθλημα, οπότε ο χρόνος περνούσε πολύ γρήγορα. Αυτά τα πέντε χρόνια μοιάζουν σαν 1-2 χρόνια.

-Όταν δεν παίζεις ο χρόνος κυλάει πιο αργά ε;

Ναι, πιο αργά, είναι πιο δύσκολο.

-Ήρθες στα 20...

Μπα, 19 στα 20

-Σκέφτηκες ποτέ πως θα έμενες τελικά για πέντε χρόνια στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό;

Ξέρεις, την πρώτη φορά υπέγραψα για τρία χρόνια και δεν είμαι ο τύπος που θα φύγω τρέχοντας μετά από 1-2 χρόνια. Σκέφτηκα “οκ, πάμε για τρία χρόνια και βλέπουμε αν θα είναι περισσότερο”. Αλλά όταν άρχισα να παίζω τότε μετά το δεύτερο χρόνο είπα αυτό είναι, θα μείνω εδώ, να παίξω ποδόσφαιρο.

-Τι ήταν αυτό που βρήκες διαφορετικό απ' ό,τι το περίμενες;

Είναι δύσκολο να πω. Γιατί ήρθα απ'τη Φερεντσβάρος, που είναι μεγάλη ομάδα, με μεγάλη ιστορία, μια απ'τις μεγαλύτερες στην Ουγγαρία, όπως και ο Ολυμπιακός Οπότε, είχα αυτή τη νοοτροπία που νομίζω πως χρειάζεται ένας παίκτης στον Ολυμπιακό. Ήρθα και ήμουν 3ος τερματοφύλακας, ήμουν μικρός. Ξαφνικά άρχισα να συνειδητοποιώ πως παίζω με πολύ μεγάλους παίκτες, μεγάλα ονόματα. Και στο 2ο χρόνο, όταν έπαιξα στο Champions League που είναι τελείως διαφορετικό επίπεδο, το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή. Από 3η επιλογή βρέθηκα στο Champions League, όλα έγιναν γρήγορα, δεν είχα χρόνο να συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε. Αλλά το απόλαυσα πάρα πολύ εκείνη την περίοδο.

-Σκέφτηκες τότε αυτό είναι, είμαι ο πρώτος τερματοφύλακας της καλύτερης ομάδας στην Ελλάδα, παίζω στο Champions League, όλα είναι τέλεια. Τι πήγε στραβά;

Δύσκολη ερώτηση (γέλια). Δύσκολη γιατί ίσως δεν είναι αυτός που πρέπει να την απαντήσει. Μετά τη χρονιά που έπαιξα, υπογράψαμε νέο συμβόλαιο για τρία χρόνια. Ήμουν πολύ χαρούμενος, γιατί εκείνο το καλοκαίρι επέλεξα τον Ολυμπιακό. Είχα προτάσεις από άλλες ομάδες, απ'το εξωτερικό, αλλά είπα όχι. Ο Ολυμπιακός μου έδωσε την ευκαιρία, θέλω να του το ανταποδώσω. Και όταν έφυγε ο Βαλβέρδε ξαφνικά όλα άλλαξαν. Άλλαξε σχεδόν όλη η ομάδα, νέος προπονητής. Κι ο Ζαρντίμ αποφάσισε να προτιμήσει τον Κάρολ. Έκανα ο,τι μπορώ για να παίξω ξανά, επέστρεψα με τον Μίτσελ και τελείωσα καλά τη σεζόν εκείνη.

Τότε ο Κάρολ δεν ήταν σίγουρος για το τι θα κάνει κι ήρθε ο Ρομπέρτο. Ο Μίτσελ ήθελε να βάλει αυτόν κι ο Ρομπέρτο ήταν εκπληκτικός. Τότε τι να κάνεις; (γέλια) Αυτή ήταν η στιγμή που άλλαξαν όλα. Και μετά χρειάζεσαι υπομονή. Γιατί ούτε να παίξεις μπορείς, αλλά ούτε και να φύγεις, γιατί ο Ολυμπιακός ήθελε να μείνω σαν μπακ-απ. Ήταν δύσκολη εποχή.

-Ο Ρομπέρτο έπαιζε κι ήταν καταπληκτικός, όλοι το βλέπαμε. Θεωρείς πως παρόλα αυτά θα μπορούσες να πάρεις περισσότερες ευκαιρίες, έστω και ως το Νο2;

Έπαιξα σε παιχνίδια στο Κύπελλο και στο τέλος έπαιζα στο πρωτάθλημα όταν πλέον το είχαμε κατακτήσει. Βλέπεις ομάδες σαν την Μπαρτσελόνα που κάνουν ροτέισον στους τερματοφύλακες, αλλά το συνηθισμένο είναι πως υπάρχει ο Νο1 και αυτό είναι. Αν είναι διαθέσιμος και υγιής, θα παίξει αυτός. Κι αυτό το ξέρουν όλοι οι τερματοφύλακες και θέλουν να είναι το Νο1. Το να είσαι ο δεύτερος είναι πολύ δύσκολο.

-Πιστεύεις πως η δεύτερη χρονιά με τον Βαλβέρδε ήταν η καλύτερη, πέρα απ'τα όνειρά σου;

Ναι, αλλά όχι μόνο επειδή έπαιξα στα περισσότερα παιχνίδια. Η ομάδα πήγε καλά στην Ευρώπη και το πως πήγαμε στο πρωτάθλημα στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ήταν μια πολύ δυνατή χρονιά για τον Ολυμπιακό. Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, κάναμε ένα ρεκόρ για τα περισσότερα λεπτά χωρίς να δεχθούμε γκολ. Ήμασταν πολύ καλοί συνολικά.

-Σκέφτεσαι ποτέ το παιχνίδι με τη Μέταλιστ; Έπιασες ένα κρίσιμο πέναλτι στο 77ο λεπτό. Αν η ομάδα είχε πάρει την πρόκριση, τότε κι εσύ θα είχες γίνει ήρωας κι αυτό το πέναλτι θα το θυμόντουσαν περισσότεροι.

Τι να πω, δεν ξέρω. Ναι, ίσως θα ήταν διαφορετικά, θα ήμουν ήρωας. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν “αν”. Είναι ωραίο να το σκέφτεσαι, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να το αλλάξεις.

Δεν μου έκαναν πρόταση να μείνω

-Και γιατί φεύγεις; Δεν είσαι μεγάλος για τερματοφύλακας, είσαι μικρός ακόμα.

Είμαι εδώ πέντε χρόνια. Και ναι, είμαι ακόμα μικρός. Είμαι σε μια ηλικία που για μένα είναι η κρίσιμη στιγμή, να παίξω ποδόσφαιρο, να είμαι βασικός. Στον Ολυμπιακό φαίνεται πως ο Ρομπέρτο μένει, έχει συμβόλαιο κι έτσι είναι δύσκολο να είμαι σύντομα βασικός. Νομίζω πως μετά από δύο χρόνια στον πάγκο, αν μείνω έναν ακόμα χρόνο, η καριέρα μου μπορεί να πάρει λάθος δρόμο. Για μένα η καριέρα μου είναι το σημαντικό. Έχω στόχους, φιλοδοξία να προχωρήσω και νομίζω πως τώρα είναι η ώρα να το κάνω, να γυρίσω σελίδα.

-Οπότε ο Ολυμπιακός ήθελε να μείνεις, αλλά εσύ αποφάσισες να φύγεις;

Είχαμε συζητήσεις, αλλά ποτέ δεν φτάσαμε στο αν θα μείνω ή όχι. Συζητήσαμε για ανανέωση, η ομάδα είπε πως θέλει να με κρατήσει, κάναμε κάποιες συζητήσεις, αλλά νομίζω πως και οι δύο πλευρές κατέληξαν πως το καλύτερο για μένα ήταν να φύγω. Κατάλαβαν τη θέση μου και επίσης αισθάνθηκαν πως είναι το καλύτερο να με αφήσουν, γιατί έμεινα πέντε χρόνια, και έπρεπε να συνεχίσω.

-Άρα δεν σου έγινε τελικά πρόταση.

Όχι, τελικά δεν φτάσαμε εκεί, στο να μου κάνουν πρόταση.

-Και το αφήσατε έτσι;

Ναι, και τελικά τους τελευταίους μήνες το πήρα και εγώ απόφαση, πως πρέπει να προχωρήσω.

-Και πως νιώθεις γι'αυτό;

Και λυπημένος που φεύγω και ενθουσιασμένος για τη προοπτική. Πέντε χρόνια είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχω περάσει ποτέ και το πέρασα στον Πειραιά. Είναι στενάχωρη στιγμή, συγκινητική στιγμή, αλλά ταυτόχρονα είμαι γεμάτος με φιλοδοξία, δύναμη και ανυπομονώ για το νέο κεφάλαιο στην καριέρα μου.

-Πολλοί συγκινήθηκαν απ'τα δάκρυά σου στη φιέστα. Ήταν μια σπάνια σκηνή, παρότι το ίδιο έγινε το ίδιο με τον Φουστέρ. Μερικές εβδομάδες μετά, ποιος θα έλεγες ότι ήταν ο βασικός λόγος πίσω απ'αυτά τα δάκρυα; Γιατί έκλαιγες;

Νομίζω πως είναι πολλά. Ο βασικός λόγος ήταν οι φίλοι που αφήνω πίσω. Πέντε χρόνια είναι μεγάλο διάστημα, έκανα πολλές φιλίες, εντός και εκτός ομάδας. Νομίζω πως αυτό είναι το πιο δύσκολο. Έχω σπουδαίες αναμνήσεις απ'αυτήν την ομάδα κι αυτές οι αναμνήσεις μου ήρθαν μαζεμένες. Αυτοί είναι οι δύο βασικοί λόγοι που έκλαψα. Οι φίλοι και οι αναμνήσεις.

-Σκέφτεσαι πως ίσως να μετανιώσεις αυτό με το επόμενο βήμα;

Δεν μ'αρέσει να μετανιώνω για τίποτα στη ζωή μου. Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Θα το δούμε όταν θα περάσει ο καιρός, αν ήταν σωστό ή λάθος βήμα. Αυτή τη στιγμή όμως νοιώθω πως είναι στη σωστή κατεύθυνση.

-Και πού είναι αυτή η κατεύθυνση, πού θα παίξεις τώρα; Στον Παναθηναϊκό; (γέλια)

(γέλια) Όχι, θα είναι εκτός Ελλάδας. Σίγουρα εκτός Ελλάδας. Ο ένας λόγος είναι πως δεν θα ήθελα μετά απ'αυτά τα πέντε χρόνια, που για μένα σήμαιναν πολλά, να παίξω εναντίον του Ολυμπιακού. Μ'αρέσει πολύ αυτή η ομάδα για να παίξω εναντίον της. Κι ο δεύτερος λόγος είναι πως θέλω να δοκιμάσω τον εαυτό μου σ'ένα άλλο πρωτάθλημα, να δοκιμάσω μια νέα εμπειρία.

Ο Μαρινάκης με πρόσεξε

-Είπες πως έκανες πολλούς φίλους εντός της ομάδας. Ποιοι θα σου λείψουν περισσότερο;

Σίγουρα ο Φουστέρ. Είμαστε πέντε χρόνια μαζί, ήρθαμε μαζί, κάναμε και τη χειρονομία με τα πέντε δάχτυλα. Είναι και άνθρωποι απ'τη διοίκηση, αλλά και πολλοί παίκτες που βέβαια έφυγαν πριν από μένα. (γέλια)

-Αλήθεια, πως σου φαίνεται αυτό; Οι τόσες αλλαγές κάθε καλοκαίρι;

Δεν είναι εύκολο να χτίσεις την ομάδα μετά. Βέβαια, στο τέλος είμαστε πάντα στο ίδιο σημείο, παίρνουμε το πρωτάθλημα. Ίσως αυτές οι πολλές αλλαγές να είναι στη φιλοσοφία της ομάδας και όταν έχεις μεγάλες προσφορές σαν αυτές που είχαμε πέρσι για Μήτρογλου, Μανωλά και Σάμαρη, δεν μπορείς να πεις όχι. Είναι θέμα χρημάτων, γιατί η ομάδα θέλει και έσοδα, να ισοσκελίσει το μπάτζετ. Έτσι είναι ο τρόπος που δουλεύει ο σύλλογος και νομίζω κάνουν καλή δουλειά, αφού στο τέλος το σηκώνουμε, που είναι το πιο σημαντικό.

-Υπήρχε καλοκαίρι που να σκέφτηκες “αυτός φεύγει, αυτός φεύγει, νέοι έρχονται, πως θα τη φτιάξουμε την ομάδα;”

Μετά το δεύτερο χρόνο συνήθισα (γέλια). Αλλά δεν είναι εύκολο, θέλει χρόνο. Αλλά δεν είναι μόνο εδώ αυτό, είναι στο ποδόσφαιρο γενικά. Κόσμος έρχεται και φεύγει. Κάποιοι μετά από έναν χρόνο, κάποιοι κάθονται περισσότερο.

-Είπες πριν για ανθρώπους απ'τη διοίκηση. Για τον Βαγγέλη Μαρινάκη τι έχεις να πεις;

Είχα καλή σχέση μαζί του. Ειδικά στον δεύτερο μου χρόνο με υποστήριξε πολύ, όταν έπαιξα με την Ντόρτμουντ και μετά τον αγώνα. Πάντα είχαμε καλή σχέση. Δεν μίλησα μαζί του πολλές φορές, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό. Μετά τον αγώνα με την Ντόρτμουντ άλλαξαν πολλά. Με είδαν κάτω απ'τα δοκάρια και είπαν “αυτός ο μικρός χρειάζεται περισσότερη προσοχή, να τον φροντίσουμε, γιατί μπορεί να γίνει σημαντικός παίκτης για την ομάδα”.

-Πιστεύεις πως τελικά σε πρόσεξε;

Δεν μπορώ να πω όχι. Στις συζητήσεις πάντα μου έλεγε πως με στηρίζει, πως του αρέσει ο χαρακτήρας μου. Δεν μπορώ να πω κάτι κακό γι'αυτόν. Είναι ο πρόεδρος και μερικές αποφάσεις δεν είναι και δικές του, είναι των προπονητών.

Τρομεροί Βαλβέρδε-Νικοπολίδης

-Τώρα που είπες προπονητές, είμαι σίγουρος πως αγαπημένος σου ήταν ο Βαλβέρδε.

Ναι, φυσικά. Όχι γιατί έπαιξα μαζί του. Αλλά γιατί ακόμα και την πρώτη χρονιά, που δεν ήμουν καν στον πάγκο, το έβλεπα πως αυτός ο προπονητής είχε πολλά. Είχε τρομερό χαρακτήρα, όλοι τον σέβονταν πολύ. Και σαν τερματοφύλακας μπορώ να πω πως οι προπονήσεις του ήταν πολύ καλές για εμάς. Για τους τερματοφύλακες είναι διαφορετική η προπόνηση και πρέπει να είσαι σε δράση σε κάθε προπόνηση και μ'αυτόν τον είχαμε πολύ. Επίσης, την πρώτη χρονιά, ήμουν ο 3ος τερματοφύλακας. Αλλά όταν πήραμε το πρωτάθλημα ήρθε και μου είπε “δούλεψες σκληρά όλη τη χρονιά, πάρε αυτά τα τρία τελευταία παιχνίδια” και μπήκα αλλαγή στη θέση του Νικοπολίδη όταν αποσύρθηκε. Τέλος, με πήρε με σπασμένο χέρι στην προετοιμασία, ακόμα και στο δεύτερο μέρος όταν θα δίναμε αγώνες μόνο.

-Μιας και τον ανέφερες, Νικοπολίδης ή Ρομπέρτο;

Δεν νομίζω πως μπορείς να τους συγκρίνεις. Και οι δύο τρομεροί επαγγελματίες και δούλευαν πολύ σκληρά. Για μένα ήταν απίστευτο να βλέπω στα 19 μου τον Νικοπολίδη στα 41 του, στον τελευταίο χρόνο της καριέρας του, να προπονείται στο 100%, σε όλες τις ασκήσεις. Η συγκέντρωση και η νοοτροπία του ήταν πραγματική νοοτροπία νικητή κι αυτό περνούσε σε όλη την ομάδα.

Αλλά το ίδιο και ο Ρομπέρτο. Μεγάλος τερματοφύλακας, τρομερός χαρακτήρας και φίλος μου.

-Το έχετε αυτό οι τερματοφύλακες; Ανταγωνισμό, αλλά και καλές σχέσεις μεταξύ σας.

Ναι, ποτέ δεν είχα κακή σχέση με άλλο τερματοφύλακα. Με όλους, με τον Κοντσάντο και με τον Κάρολ, με τον οποίο μιλάμε ακόμα. Και στην Ουγγαρία έχω φίλους που ξεκινήσαμε μαζί. Έχουμε διαφορετική σχέση οι τερματοφύλακες. Ξέρουμε πως μόνο ένας θα παίζει και οι υπόλοιποι παλεύουμε, αλλά ξέρουμε τη θέση μας και θέλουμε να τον στηρίξουμε. Γιατί όλοι έχουμε περάσει απ'τη θέση του και ξέρουμε τι ισχύει. Είμαστε σαν ομάδα μέσα στην ομάδα, κάθε μέρα προπόνηση μαζί. Είναι μια ωραία θέση (γέλια).

-Για τον Ρομπέρτο τι άλλο έχεις να πεις; Ποιο είναι το νούμερο ένα προσόν του;

Νομίζω πως το πιο σημαντικό προσόν για έναν τερματοφύλακα είναι η αυτοπεποίθηση. Όταν έχεις αυτοπεποίθηση, όταν πιστεύεις στον εαυτό σου. Σ'αυτό το επίπεδο τεχνικά οι τερματοφύλακες δεν έχουν μεγάλες διαφορές. Το θέμα είναι η αυτοπεποίθηση, να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου και να το εκπέμπεις. Το νιώθουν οι αμυντικοί σου, το νιώθουν και οι αντίπαλοι. Είναι το πιο σημαντικό για να είσαι καλός.

-Εσύ νομίζεις πως το έχεις ή τα δύο χρόνια στον πάγκο σου κλόνισαν λίγο την αυτοπεποίθηση;

Υπήρξε περίοδος που αισθανόμουν πως έχασα κάτι απ'αυτό. Φέτος αισθάνθηκα πως το ξαναβρήκα και ένοιωσα πως απελευθερώθηκα με την κατάστασή μου. Είπα “ΟΚ, να απολαύσω το ποδόσφαιρο”.

Φέτος κάτι έλειπε απ'την ομάδα

-Όλοι συζητάνε για τον Περέιρα και το τι θα γίνει. Θα μείνει, θα φύγει. Εσύ τι θα έλεγες γι’αυτόν, γι’αυτούς τους πέντε μήνες που πέρασε μαζί σου;

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω.

-Έλα, δούλεψες με όλους, κάτι ξέρεις.

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν θα μείνει ή αν θα φύγει.

-ΟΚ, δεν είναι δικό σου θέμα. Αλλά είπες για το τον Βαλβέρδε κάποια πράγματα, γι’αυτά που σου άρεσε. Για τον Περέιρα τι έχεις να πεις;

Έχει επιτυχημένο παρελθόν στην Πόρτο. Εδώ πήραμε το πρωτάθλημα, αυτός ήρθε το χειμώνα, όταν είχαμε πάνω-κάτω έτοιμο το ρόστερ. Κάποιοι παίκτες άρχισαν να παίζουν περισσότερος, αλλά δεν είχαμε μεγάλες αλλαγές. Η διοίκηση θα αποφασίσει αν θα τον κρατήσει. Αλλά είναι πιο εύκολο να κρίνεις έναν προπονητή όταν έχει κάνει προετοιμασία με τη δική του ομάδα. Μετά μπορείς να δεις περισσότερο το χαρακτήρα του, τη φιλοσοφία του στο ποδόσφαιρο. Έχουμε δει λίγα πράγματα, την πίεση πχ.

-Εκεί μοιάζει με τον Βαλβέρδε;

Στην πίεση έχει κοινά στοιχεία. Στη λογική του να κερδίσεις την μπάλα ψηλά, κοντά στην περιοχή του αντιπάλου.

-Κάθε χρονιά πήρατε το πρωτάθλημα, αλλά όταν βλέπεις το ποδόσφαιρο που παίζει κάθε ομάδα, πως θα βαθμολογούσες τη φετινή ομάδα; Ίσως η χειρότερη απ’τα πέντε χρόνια που ήσουν στην ομάδα;

Το είπαμε ήδη το πρόβλημα. Πολλές αλλαγές, πολλοί έφυγαν, πολλοί νέοι ήρθαν. Είναι δύσκολο να συγκρίνεις τις ομάδες. Αν βελτιώνονται ή αν χειροτερεύουν. Κάθε φορά έχεις νέους παίκτες, οπότε είναι δύσκολο να συγκρίνεις. Φέτος ήμασταν κοντά στην πρόκριση στους 16 του Champions League, πετύχαμε μεγάλες νίκες, με την Ατλέτικο και τη Γιουβέντους και τώρα η Γιούβε είναι στον τελικό. Αλλά έχω την αίσθηση πως κάτι έλειπε φέτος. Γιατί θυμάμαι τα πρώτα δυο χρόνια στο “Καραϊσκάκης”, θυμάμαι πολλά παιχνίδια που τελείωναν 4-0, 5-0, γιατί κάθε φορά ψάχναμε το επόμενο γκολ και μετά το επόμενο γκολ. Είχαμε επιθετική φιλοσοφία, νοοτροπία νικητή. Νομίζω πως φέτος ήταν λίγο διαφορετικά. Αλλά η ποιότητα των παικτών και η συνολική δεν είχε μεγάλη διαφορά.

Η καλύτερη ενδεκάδα μου

-ΟΚ, αφού λες πως δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά, άκου τι θα κάνουμε. Θα φτιάξουμε την καλύτερη ενδεκάδα των πέντε χρόνων που πέρασες στον Ολυμπιακό. Αλλά τελευταίος ο τερματοφύλακας.

ΟΚ, Πάμε. Δεξί μπακ ο Τοροσίδης. Αριστερό μπακ ο Χολέμπας.

-Δεν θες να βάλεις τον Μαρκάνο, να έχεις πιο αμυντική ενδεκάδα, για Champions League;

Όχι, παίζω επίθεση.

-ΟΚ. Δύο στόπερ.

Αβραάμ και Μέλμπεργκ, φυσικά. Μ’άρεσε πολύ να παίζω μαζί τους. Σαν δίδυμο ήταν πολύ καλό. Είχαν τρομερή χημεία, τους διαλέγω σαν ζευγάρι, είχαν τρομερή συνεργασία.

-Μπροστά απ’την άμυνα;

Ο Φέισα.

-Τον θεωρείς τόσο καλό; Είχε ανάμεικτες κριτικές, είχε τραυματισμούς.

Η θέση του δεν είναι πολύ ελκυστική, αλλά δούλευε πολύ για την ομάδα. Στην Ουγγαρία αυτό το λέμε πως κουβαλούσε το πιάνο, για να το παίξουν άλλοι.

-Δίπλα του;

Ο Ιμπαγάσα.

-Φτιάχνεις την ομάδα του Βαλβέρδε ε;

Ε, πάνω-κάτω (γέλια). Αριστερά ο Μιραλάς. Κανείς δεν ήταν σαν κι αυτός από τότε που έφυγε. Μεγάλος, μεγάλος παίκτης. Δεξιά είναι δύσκολο. Πίσω απ’τον φορ σίγουρα ο Νταβίντ. Μπροστά ο Μήτρογλου.

-Πιστεύεις πως θα επιστρέψει στην καλύτερη του κατάσταση; Ποιο είναι το πρόβλημά του; Η αυτοπεποίθηση, οι τραυματισμοί;

Ναι, νομίζω πως είχε δύσκολο διάστημα στη Φούλαμ. Είχε μεγάλη πίεση με τη μεταγραφή, το γόνατό του δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Χρειάζεται μια καλή προετοιμασία με όποια είναι η επόμενη του ομάδα του και μετά θα δούμε τον Μήτρογλου τον παλιό.

-Δεξιά δεν έβαλες παίκτη.

(μεγάλη παύση)

-Να αρχίσω να λέω ονόματα;

Όχι, εντάξει τους θυμάμαι, απλώς δεν ξέρω ποιον να βάλω. Θα βάλω τον Φετφατζίδη. Κι ας μην έπαιξε πολύ, μ’άρεσε το παιχνίδι του.

Ο Ζαρντίμ με κράτησε πίσω

-Για τον Ζαρντίμ τι έχεις να πεις;

Δεν έχω να πω πολλά.

-Γιατί;

Δεν έμεινε πολύ. Δεν τσακώθηκα ποτέ μαζί του, με όλους τους προπονητές είχα καλή σχέση, ακόμα και μ’αυτόν. Αλλά σ’αυτό το διάστημα που έμεινε, στη μισή χρονιά, εγώ έχασα πολλά. Ήταν μελανό σημείο στην καριέρα μου, μια μαύρη τρύπα. Με κράτησε πίσω.

-Επειδή έβαζε τον Κάρολ;

Ναι. Νομίζω πως τότε δεν μου άξιζε να είμαι στον πάγκο.

-Πιστεύεις πως ήταν η μοναδική φορά που δεν το άξιζες σ’αυτά τα πέντε χρόνια;

Όχι, την πρώτη χρονιά ήμουν πολύ μικρός. Τη δεύτερη τα κατάφερα. Ήμουν έτοιμος να παίξω όλη την επόμενη σεζόν, έκανα καλή προετοιμασία. Ήταν πολύ δύσκολη εκείνη η μισή σεζόν με τον Ζαρντίμ.

-Πιστεύεις πως αν είχες ξεκινήσει εκείνη τη χρονιά ως βασικός και είχες δύο σερί φουλ χρονιές στον Ολυμπιακό θα άλλαζαν τα πράγματα; Πως θα έλεγαν στην ομάδα “αυτός είναι, ας μην πάρουμε δανεικό τον Ρομπέρτο”;

Είμαι πολύ σίγουρος γι’αυτό. Όπως είπα, το διάστημα με τον Ζαρντίμ ήταν μια μαύρη τρύπα στην καριέρα μου στον Ολυμπιακό. Δεν μου άξιζε τότε να είμαι στον πάγκο. Όταν έχεις ψηφιστεί στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος την προηγούμενη χρονιά δεν σου αξίζει να είσαι στον πάγκο. Και εντάξει, μετά ήρθε ένας άλλος προπονητής, ο Μίτσελ, με έβαλε, αλλά είδε πως δεν έπαιζα απ’την αρχή και δεν ήταν σίγουρος αν θέλει νέο τερματοφύλακα ή όχι. Είχε αμφιβολίες.

-Αν ήσουν απ’την αρχή βασικός μπορεί να σε κρατούσε ως το Νο1;

Ποτέ δεν ξέρεις.

Κανένα πρόβλημα με τον Μίτσελ

-Τι άποψη έχεις για τον Μίτσελ; Σε έβαλε βασικό αλλά μετά έφερε τον Ρομπέρτο.

Ναι, βέβαια δεν ξέρω ποιος έφερε τον Ρομπέρτο. Αλλά δεν είχα κανένα πρόβλημα με τον Μίτσελ. Έβαλε τον Ρομπέρτο, ίσως είχε αβαντάζ που ήταν απ’την ίδια χώρα. Αλλά μετά δεν μπορείς να έχεις παράπονα. Τι να πεις για τον Ρομπέρτο, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον χειροκροτήσεις. Με τον Μίτσελ δεν είχα απολύτως κανένα πρόβλημα. Ήταν της Ισπανικής σχολής, με ένα παρελθόν που ταίριαζε με τη νοοτροπία του Ολυμπιακού και ήταν καλός χαρακτήρας.

-Πάμε και στους μεγάλους. Κασίγιας, Τσεχ, Μπουφόν, Νόιερ. Λένε πως ο τελευταίος αλλάζει τη θέση. Τι λες γι’αυτούς;

Εγώ μεγάλωσα με Μπουφόν, Σμάιχελ και μετά με Κασίγιας, Βαλντές και αγαπούσα τον Φαν ντερ Σαρ. Αλλά ο Νόιερ δεν νομίζω πως αλλάζει τη θέση. Γιατί δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλές ομάδες εκτός της Μπάγερν που να θέλουν να παίζουν έτσι, ίσως και η Μπαρτσελόνα.

-Εσύ θα έπαιζε ποτέ έτσι; Αν πήγαινες σε μια ομάδα και σου έλεγαν “κοίτα, εδώ θέλουμε αυτό από εσένα”.

Εξαρτάται απ’την απόφαση του προπονητή. Ναι, πλέον θέλουν από εμάς να παίζουμε πολύ με τα πόδια, να έχουμε την ποιότητα των παικτών που παίζουν μέσα. Αλλά δεν νομίζω πως θα πάει τόσο μακριά όσο ο Νόιερ. Η Μπάγερν το κάνει επειδή είναι πολύ δυνατή και το κάνει επειδή το θέλει ο Γκουαρδιόλα. Αν δεν το ήθελε ο Πεπ, δεν θα το έκανε. Είναι και θέμα αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης. Να το θέλει ο προπονητής.

-Είπες πριν πως με τον Ολυμπιακό δεν φτάσατε ποτέ στο σημείο να σου κάνουν προσφορά να μείνεις. Αν χτυπούσε το τηλέφωνο τώρα. Και σου έλεγαν “έλα Μπάλαζ, θέλουμε να μείνεις, ως 2ος πίσω απ’τον Ρομπέρτο”. Τι θα έλεγες;

Θα έλεγα πως πήρα την απόφασή μου. Έχω ήδη κάνει το βήμα μου. Θα έλεγα “σας ευχαριστώ πολύ, αλλά πρέπει να προχωρήσω”.

-Ποιους θα ήθελες να ευχαριστήσεις μετά απ’αυτά τα πέντε χρόνια;

Τον κόσμο πρώτα απ’όλους. Πάντα μου έλεγαν πόσο τους αρέσω, πάντα θετικά πράγματα για μένα. Θα ζούνε πάντα μέσα μου, θα τους θυμάμαι για πάντα. Έκανα πολλούς φίλους και θα πρέπει να ευχαριστήσω κι αυτούς. Μ’έκαναν να νιώσω ευπρόσδεκτος στη χώρα. Ειδικά ο Τάσος Δανιάς, που με βοήθησε πολύ αυτά τα πέντε χρόνια, όχι μόνο ως μάνατζέρ μου, αλλά επίσης ως φίλος.

*Φωτογράφιση: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου - Watkinson

Διαβάστε ακόμη:

Ο Ιεροκλής Στολτίδης στο Contra.gr, 5 χρόνια μετά

Ο Αντώνης Νικοπολίδης στο Contra.gr: "Περίμενα από τον Φύσσα καλύτερη συμπεριφορά"