Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Οι... Inconvincibles έπεισαν για 19η φορά

Το φιλικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη Γιουβέντους για το ποδοσφαιρικό "αντίο" του Γκάρι Νέβιλ ήταν η ζωντανή απόδειξη των πεπραγμένων της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην εποχή της Premier League. Στον αγωνιστικό χώρο παρατάχθηκε ξανά η κατ' ευφημισμόν "γενιά του '92", που απαρτίζεται από τους Ράιαν Γκιγκς, Ντέιβιντ Μπέκαμ, Γκάρι Νέβιλ, Φιλ Νέβιλ, Πολ Σκόουλς και Νίκι Μπατ.

Η "μαγική" φουρνιά παικτών που συνδέθηκαν ποδοσφαιρικά πρώτα στις ακαδημίες της Γιουνάιτεντ και στη συνέχεια στην πρώτη ομάδα (με τον Γκιγκς να αρχίζει το 1991, τον Σκόουλς το 1994, τον Φιλ Νέβιλ το 1995 και τους υπόλοιπους το 1992) αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του τότε, με το τώρα. Της Γιουνάιτεντ που βρισκόταν στη "σκιά" των ομάδων του Λίβερπουλ και της Αρσεναλ, της Γιουνάιτεντ του παρελθόντος και των περασμένων μεγαλείων, με τη Γιουνάιτεντ των ρεκόρ πρωταθλημάτων, της κορυφαίας ομάδας του κόσμου την τελευταία 12ετία με 3 Champions League.

Οταν αυτή γενιά παικτών πατούσε το πόδι της στο χορτάρι για 1η φορά, οι πανηγυρισμοί των φιλάθλων της Λίβερπουλ για την κατάκτηση του 18ου πρωταθλήματος είχαν κοπάσει. Η διαφορά, όμως, παρέμενε χαώδης για οποιαδήποτε αντέγκληση. Από τη μία το 315ο χιλιόμετρο του αυτοκινητόδρομου Μ6 είχε πανηγυρίσει 18 φορές πρωτάθλημα, από την άλλη το 307ο είχε σηκώσει μόλις 7 φορές τον τίτλο. Σε οποιοδήποτε μετρικό σύστημα αυτή η διαφορά ήταν χαώδης.

Οταν αυτή η παρέα ξανάσμιξε μετά από 19 χρόνια για τις ανάγκες του φιλικού προς τιμήν του γηραιού Νέβιλ, αψηφώντας αγωνιστικές υποχρεώσεις σε άλλες... ηπείρους (Μπέκαμ, Μπατ), μπορούσε να το κάνει με το κεφάλι ψηλά. Η δύση της καριέρας των συγκεκριμένων παικτών συνοδεύθηκε με τον 19ο τίτλο πρωταθλητή και την ιστορία να τους τοποθετεί δίπλα στη λέξη ρεκόρ. Μπορεί να μην συνέβαλαν όλοι σε αυτήν την κάλυψη της διαφοράς των 11 πρωταθλημάτων, ωστόσο έβαλαν το λιθαράκι τους όσο χρειάστηκε, ώστε εν έτει 2011 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να απολαμβάνει την ιδιότητα της πιο πετυχημένης αγγλικής ομάδας εντός των τειχών.

Για να ξετυλιχθούν περιπαιχτικά πανό μέσα στο "Ανφιλντ" με το μήνυμα "MUFC 19 Times" χρειάστηκε το μαγικό ραβδάκι του Αλεξ Φέργκιουσον και η δημιουργία της 5ης κατά σειρά πρωταθλήτριας ομάδας. Μιας ομάδας ουσιαστικά χωρίς μεταγραφές, αφού οι Κρις Σμόλινγκ και Χαβιέρ Ερνάντες κλείστηκαν πριν το τέλος της σεζόν και φυσικά δεν γέμιζαν το μάτι κανενός παρατηρητή, ενώ ο Μπέμπε ποτέ δεν θα μπορούσε να σταθεί σε τέτοιο επίπεδο. Μοναδική "μεταγραφή" ήταν η επιστροφή του Γουέιν Ρούνεϊ, η οποία, όμως, δεν συνοδεύθηκε με τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Τουναντίον, ο Αγγλος επιθετικός, τουλάχιστον στο πρώτο μισό της σεζόν, αποτέλεσε περισσότερο βάρος, παρά λύση για τον σύλλογο, με τα καμώματά του. Για να αναπληρώσει το κενό, ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ απέδειξε ότι γνωρίζει και την δουλειά του σκόρερ και άρχισε να σκοράρει με το "τσουβάλι", προτού φωνάξει παρών και ο Ερνάντες, η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος. Τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν βρήκαν τη Γιουνάιτεντ άλλοτε να κερδίζει κι άλλοτε να αποσπά βαθμούς στα τελευταία λεπτά των αγώνων. Το βασικό χαρακτηριστικό της, όμως, ήταν πως δεν έχανε και ως εκ τούτου, τα παραστρατήματα των αντιπάλων της "ψαλίδιζαν" τη διαφορά από την κορυφή. Οταν, μάλιστα, νίκησε 3-1 την Άστον Βίλα στο "Ολντ Τράφορντ", έφτασε τα 29 σερί παιχνίδια πρωταθλήματος δίχως ήττα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ συλλόγου.

Ακόμα και με αυτήν την εξαιρετική επίδοση των 24 (φετινών) αγωνιστικών δίχως ήττα, η Γιουνάιτεντ δεν τύγχαινε αναγνώρισης. Ισως με τη χειρότερη ομάδα των τελευταίων ετών φιγουράριζε στην 1η θέση ελλείψει σοβαρού αντιπάλου. Μπορεί στην πράξη να ήταν "Invincible", δηλαδή ανίκητη, ωστόσο στην ουσία ήταν "Inconvincible", δηλαδή δεν έπειθε. Οι ανατροπές των τελευταίων λεπτών και οι νίκες στο γκολ διέγραφαν μία πορεία εύθραστη.

Η ήττα από τους Γουλβς 4 ημέρες μετά τη νίκη επί της Αστον Βίλα σηματοδότησε την "κοιλιά" των πρωτοπόρων του πίνακα της βαθμολογίας. Οι 2 σερί ήττες από Τσέλσι και Λίβερπουλ κατέδειξαν τους περιορισμούς του έμψυχου δυναμικού που είχε στη διάθεσή του ο Φέργκιουσον. Στον πρώτο γύρο έχασε μόνο τους Ρούνεϊ και Αντόνιο Βαλένσια, στα μέσα της σεζόν έχασε σχεδόν όλη την άμυνα και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Εκεί ακριβώς έδειξε και τη διαφορά επιπέδου που έχει από τις αντιπάλους της για τον τίτλο. Στην περίοδο καμπής της, αρχής γενομένης από την ήττα κόντρα στους Γουλβς και για τα επόμενα 10 ματς, κατέκτησε 18 από τους 30 δυνατούς πόντους. Η Τσέλσι, στη δική της καμπή, πήρε μόλις 11 πόντους σε 11 ματς στην αλλαγή του χρόνου, ενώ η Αρσεναλ κέρδισε μόλις 11 πόντους από τα τελευταία 10 ματς της σεζόν. Ακόμα και με τη χειρότερη συγκομιδή πόντων εκτός έδρας (μόλις 25) των τελευταίων 20 ετών, η Γιουνάιτεντ έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με σχετική άνεση, πάντα σε συνάρτηση με τις τάσεις αυτοχειρίας των συνδιεκδικητών.

Με βασικούς στυλοβάτες της επιτυχίας τον Λουίς Νάνι του πρώτου γύρου, τον Πολ Σκόουλς του πρώτου γύρου, τον Μάικλ Κάρικ του δευτέρου, τον Γουέιν Ρούνεϊ του δεύτερου, αλλά κυρίως τους Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, Χαβιέρ Ερνάντες, τον Νεμάνια Βίντιτς, τον Εντβιν φαν ντερ Σαρ και τον Ράιαν Γκιγκς ολόκληρης της σεζόν, το 19ο πρωτάθλημα και η επιστροφή στην κορυφή της Premier League έγινε πράξη. Και όπως πολύ σωστά συμβουλεύει ο Μάικλ Οουεν, το άλλοτε σύμβολο του "Ανφιλντ" των 18 τίτλων, "εάν δεν μπορείς να τους νικήσεις, πήγαινε μαζί τους"...

---

Καλύτερη στιγμή: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι 2-1

Ηταν ο "τελικός" του πρωταθλήματος. Η Τσέλσι είχε κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ και είχε φτάσει στους τρεις πόντους τη Γιουνάιτεντ, η οποία είχε "πετάξει" βαθμούς μέσα στη σιγουριά της πρωτιάς που κατείχε από τα τέλη Νοεμβρίου. Χρειάστηκε να περάσουν μόλις 37 δευτερόλεπτα για την πρώτη ένδειξη του φετινού πρωταθλητή Αγγλίας. Ο Χαβιέρ Ερνάντες εκμεταλλεύθηκε λάθος του Ντάβιντ Λουίζ και άνοιξε το σκορ του αγώνα που έληξε με ακόμα μία νίκη επί των Λονδρέζων. Το 2-1 προέκυψε από ένα παιχνίδι το οποίο χωρίστηκε σε αρκετά επιμέρους. Το πρώτο εικοσάλεπτο ανήκε ολοκληρωτικά στους γηπεδούχους, που έφτασαν και σε 2ο γκολ με τον Νεμάνια Βίντιτς στο 23'. Οι φιλοξενούμενοι "πλήρωσαν" την πολύ άσχημη μέρα των αμυντικών της και δη του Λουίζ, ωστόσο προσπάθησαν και πέτυχαν να ισορροπήσουν το ματς στον υπόλοιπο χρόνο του ημιχρόνου. Παρ' όλα αυτά, ο Ντιντιέ Ντρογκμπά ήταν αρκετά μόνος στην κορυφή της επίθεσης των τέως πρωταθλητών Αγγλίας και δεν "τροφοδοτήθηκε" όπως θα επιθυμούσε. Το δεύτερο μέρος άρχισε με τον Λουίζ εκτός (στη θέση του ο Άλεξ) και με τους "μπλε" να πιέζουν και να κλείνουν τους γηπεδούχους στην περιοχή τους, χωρίς να δημιουργούν ευκαιρίες όμως. Με αυτήν την εξέλιξη ο Κάρλο Αντσελότι έριξε στο ματς τον Φερνάντο Τόρες αντί του Σαλομόν Καλού και η Τσέλσι απέκτησε μεγαλύτερη παρουσία στην "καρδιά" της άμυνας των αντιπάλων της. Κατάφερε να σκοράρει, μάλιστα, με τον Φρανκ Λάμπαρντ στο 69' και να αναπτερώσει τις ελπίδες νίκης της. Κάπου εκεί η Γιουνάιτεντ άρχισε να εκμεταλλεύεται τα κενά που άφησαν και με μπροστάρηδες τους Γουέιν Ρούνεϊ και Αντόνιο Βαλένσια έφταναν με μεγάλη άνεση στην περιοχή του Πετρ Τσεχ. Μάταια, όμως, αφού επιπόλαιες επιλογές στην τελική προσπάθεια τους στέρησαν την ευκαιρία να "κλειδώσουν" τη νίκη και η αγωνία χτύπησε "κόκκινο" μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, που βρήκε τον Άλεξ Φέργκιουσον να πανηγυρίζει χοροπηδώντας για τη διαφαινόμενη κατάκτηση του 19ου πρωταθλήματος.

---

Χειρότερη στιγμή: Λίβερπουλ-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-1

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ταξίδεψε στο Μέρσεϊσαϊντ μετά από ήττα από την Τσέλσι και με τις χειρότερες δυνατές συνθήκες, αφού δεν υπολόγιζε στον τιμωρημένο Βίντιτς και τον τραυματία Φέρντιναντ. Το... ανέκδοτο των Γουές Μπράουν και Κρις Σμόλινγκ στο κέντρο της άμυνας αποδείχθηκε αρκετά "κρύο" για τον Αλεξ Φέργκιουσον, που είδε τον Λουίς Σουάρες να πραγματοποιεί πάρτι και τον Ντιρκ Κάουτ να σημειώνει χατ-τρικ. Η 607η εμφάνισή του Γκιγκς με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ, αριθμός-ρεκόρ, καθώς ξεπέρασε τον Μπόμπι Τσάρλτον, ήρθε στο πιο ακατάλληλο ματς. Το δοκάρι του Μπερμπάτοφ στο 16' αφύπνησε τους "κόκκινους", που απάντησαν με απίθανο σόλο του Σουάρες ανάμεσα σε 3 αμυνομένους και έτοιμο γκολ στον Κάουτ. Στο 38' ο Ολλανδός εκμεταλλεύθηκε το τραγικό λάθος του Νάνι για να γράψει το 2-0 και μετά τα γκολ ήρθε και το... ξύλο εναντίον της Γιουνάιτεντ, με τον Τζέιμι Κάραχερ να σκίζει κυριολεκτικά το πόδι του Νάνι και να γλιτώνει με κίτρινη κάρτα. Μετά από κάποιες ευκαιρίες των φιλοξενουμένων στα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου, ο Κάουτ τους έβαλε ξανά στη θέση τους στο 65' με το 3ο τέρμα του στον αγώνα και αυτός ο θρίαμβος της Λίβερπουλ στο ντέρμπι δεν άλλαξε μορφή από τη μείωση του σκορ στις καθυστερήσεις με σκόρερ τον Ερνάντες. Η Γιουνάιτεντ είδε τη διαφορά από τον ανταγωνισμό να "ψαλιδίζεται" και η πρώτη φορά από το 2009 που η ομάδα του Φέργκιουσον σημείωνε 2 σερί ήττες άνοιξε ξανά τη μάχη του τίτλου.

---

Highlight: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπλάκμπερν 7-1

Χρειάστηκε να περάσουν 538 αγωνιστικά λεπτά για να "σπάσει" την κατάρα ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ και να σκοράρει. Και το έπραξε. Πέντε φορές! Ο Βούλγαρος άρχισε στο 2' και σταμάτησε στο 70', έγινε ο 4ος παίκτης που σημειώνει 5 γκολ στην Premier League (μετά τους Άντι Κόουλ, Άλαν Σίρερ και Τζερμέιν Ντεφό) και έκλεψε την παράσταση στην επανεμφάνιση του Γουέιν Ρούνεϊ ως βασικός (έδωσε και 1 ασίστ, την 5η για φέτος) στο "Ολντ Τράφορντ". Η νίκη με 7-1 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κόντρα στην Μπλάκμπερν ήταν φυσικό ακόλουθο, με τους "κόκκινους διαβόλους" να έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν ακόμα περισσότερο το σκορ. Ο Νεμάνια Βίντιτς σε ακόμα μία στημένη φάση λίγο έλειψε να χριστεί σκόρερ (δοκάρι), κάτι που πέτυχαν οι Τζι Σουνγκ Παρκ και Λουίς Νάνι, παίρνοντας λίγη από τη δόξα του Μπερμπάτοφ. Τουναντίον, το τέρμα του Κρίστοφερ Σάμπα στο τέλος δεν μείωσε την ντροπή της Μπλάκμπερν. Αυτή η νίκη έστειλε τη Γιουνάιτεντ στην κορυφή του πίνακα της βαθμολογίας για πρώτη φορά στη σεζόν, μία θέση που δεν έχασε ποτέ στους επόμενους 6 μήνες.

---

MVP: Νεμάνια Βίντιτς

Όταν το καλοκαίρι οι φήμες περί μεταγραφής του στη Ρεάλ Μαδρίτης οργίαζαν, ο Άλεξ Φέργκιουσον προχώρησε στις σωστές κινήσεις ώστε να μην βρεθεί προ απροόπτου από την ομάδα που του έχει πάρει τα μεγαλύτερα αστέρια. Προσέφερε νέο συμβόλαιο στον Σέρβο αμυντικό, το οποίο υπεγράφη με την επιστροφή του από τις διακοπές του Μουντιάλ και τον κρατούσε στο "Ολντ Τράφορντ" για τα επόμενα 4 χρόνια. Ως ανταμοιβή γι' αυτήν την υπογραφή, ο Σκοτσέζος τεχνικός του έδωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού για τα πρώτα 5 ματς πρωταθλήματος, μιας και ο Γκάρι Νέβιλ δεν έπαιζε σημαντικό αγωνιστικό ρόλο στην ομάδα πλέον και ο Ράιαν Γκιγκς ποτέ δεν είχε μεγάλη σχέση με αυτήν την ιδιότητα. Ο 29χρονος στόπερ ανταποκρίθηκε ιδανικά και ο Φέργκιουσον αποφάσισε να τον μονιμοποιήσει. Δικαιώθηκε, με τον Βίντιτς να πραγματοποιεί εμφανίσεις εφάμιλλες με αυτές της προπέρσινης σεζόν. Η απουσία τραυματισμών που το 2009-2010 ήταν κομβική για την απόδοση του Βίντιτς τον βοήθησε αρκετά να αναδειχθεί και αξιοσημείωτο είναι δε το γεγονός ότι φέτος πάλεψε μόνος του στο κέντρο της άμυνας, αφού ο Ρίο Φέρντιναντ ήταν συνήθως τραυματίας, ενώ δεν είχε μόνιμο παρτενέρ. Δεν είναι τυχαίο πως η κατάκτηση του βραβείου των ποδοσφαιριστών από τον Γκάρεθ Μπέιλ αντί για τον Βίντιτς που ήταν επίσης υποψήφιος θεωρήθηκε αδικία. Συν αυτώ, ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές τη φετινή σεζόν στο πρωτάθλημα για τους "κόκκινους διαβόλους" ήταν και ο 5ος σκόρερ με 5 γκολ!

---

Προπονητής: Αλεξ Φέργκιουσον

Μετά από 25 χρόνια στον πάγκο έχει πετύχει πράγματα που δεν έχει φανταστεί οποιοσδήποτε συνάδελφός του. Τελευταίο επίτευγμα, η αναγέννηση από τις στάχτες... νο5, αφού η πώληση των Κριστιάνο Ρονάλντο και Κάρλος Τέβες το 2009, σε συνδυασμό με τη συμπεριφορά του Γουέιν Ρούνεϊ θα σήμανε για πολλές ομάδες τέλος εποχής. Ο σερ Αλεξ κατάφερε να συνθέσει ακόμα μία ομάδα νικητών, έστω και χωρίς αυτά τα σπουδαία αστέρια. Η αρχή έγινε από το καλοκαίρι, όταν έναντι 7.500.000 ευρώ απέκτησε την αποκάλυψη της σεζόν και ίσως τον διάδοχο του Ρούνεϊ, Χαβιέρ Ερνάντες. Ακόμα κι αν στην τιμή προσθέσουμε και το κόστος της... πατάτας της σεζόν, Μπέμπε, δηλαδή 8.000.000 ευρώ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βγήκε ξανά κερδισμένη αφού τα 13 γκολ του 2ου σκόρερ της έδωσαν πολλές φορές σημαντικούς βαθμούς. Ο Σκοτσέζος "ξεκλείδωσε" την εντολή "σκοράρισμα" από τον εγκέφαλο του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, με τον Βούλγαρο να σημειώνει 20 γκολ και να κερδίζει τον τίτλο του 1ου σκόρερ της κατηγορίας (μαζί με τον Κάρλος Τέβες), ενώ επανέφερε τον Ρούνεϊ στην πραγματικότητα, πείθοντάς τον (μαζί με το νέο ηγεμονικό συμβόλαιο βεβαίως) να παραμείνει στο Κάρινγκτον. Η διαχείριση της κρίσης που δημιούργησε ο Άγγλος επιθετικός ήταν υποδειγματική και αποτελεσματική, μιας και την περίοδο που είχε "παγώσει" τον διεθνή άσο, η Γιουνάιτεντ κατέγραφε τη μία νίκη μετά την άλλη. Και φυσικά η... 4η νεότητα του Γκιγκς πιστώνεται στην χρόνια μεταχείριση που τυγχάνει από τον Σκοτσέζο τεχνικό. Μπορεί πριν 2 χρόνια ο Ουαλός να πήρε τιμής ένεκεν το βραβείο του κορυφαίου της σεζόν στην Premier League, ωστόσο φέτος θα μπορούσε δικαίως να βρίσκεται μεταξύ των υποψηφίων. Οντας στη σκιά της Τσέλσι το καλοκαίρι, ο Φέργκιουσον κατάφερε να ξαναστήσει την Γιουνάιτεντ, να στηρίξει τη διοίκηση των Γκλέιζερ την ώρα που μαίνονταν οι αντιδράσεις των φιλάθλων προς το πρόσωπο των Αμερικανών (παρότι οι Γκλέιζερ δεν στηρίζουν εμπράκτως τον Φέργκιουσον), να διαχειριστεί πάσης φύσεως κρίσεις που του παρουσιάστηκαν, να παρατάσσεται σε παιχνίδια χωρίς υγιή τετράδα αμυντικών για περίπου 3 μήνες σερί, να κερδίζει ντέρμπι με την Άρσεναλ χρησιμοποιώντας 7 αμυντικούς, να κερδίζει παιχνίδια με σχηματισμούς 4-4-2, 4-1-4-1, 4-3-2-1, 4-2-3-1, 4-5-1 και 4-3-3 και φυσικά να οδηγεί τη Γιουνάιτεντ στην κατάκτηση του 19ου πρωταθλήματος στην ιστορία της. Η διάκριση του κορυφαίου τεχνικού της σεζόν (ακόμα και κατόπιν παραδοχής του "άσπονδου" εχθρού του, Αρσέν Βενγκέρ) δεν είναι επαρκής για να περιγράψει τον άθλο του Φέργκιουσον. Υπάρχει άλλος 69χρονος που θα μπορούσε να κάνει κάτι παρόμοιο;

---

Απογοήτευση: Γουέιν Ρούνεϊ

Την περσινή σεζόν, ένα ξέσπασμα 4 μηνών μέχρι τον τραυματισμό του τον Μάρτιο, ήταν αρκετό για τον αγγλικό Τύπο να τον χρίσει κορυφαίο παίκτη του κόσμου και άμεσο ανταγωνιστή του Λιονέλ Μέσι και του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο γίγαντας με τα πήλινα πόδια γκρεμίστηκε με ηχηρό τρόπο τη φετινή σεζόν, αφού τα διάφορα ξεσπάσματα διαφορετικού τύπου τον καταδίκασαν να επιπλέει στον αφρό της αγγλικής μιζέριας. Η σεζόν άρχισε με μόλις 1 πέναλτι και το κοντέρ για το τελευταίο γκολ σε ροή αγώνα έσπασε. Τον Σεπτέμβριο επιχείρησε να κάνει ηρωική έξοδο από τον σύλλογο, θέτοντας εν κινδύνω την πορεία του στο πρωτάθλημα και την Ευρώπη. Ο Φέργκιουσον, προφασιζόμενος έναν τραυματισμό στον αστράγαλο που συνεχώς παρέτεινε την αποθεραπεία του έβρισκε δικαιολογία να τον κρατά εκτός ομάδας, την ώρα που ο Ρούνεϊ δήλωσε πως ήθελε νέες προκλήσεις στην καριέρα του, κάτι που δεν έβλεπε να υπάρχει στο "Ολντ Τράφορντ". Μόλις αντιλήφθηκε πως δεν "τσίμπησε" καμία ομάδα το "δόλωμα", αποδέχθηκε να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπου βγήκε κερδισμένος με ένα νέο συμβόλαιο 12.000.000 ευρώ ετησίως. Η "κωλοτούμπα" έγινε με γοργούς ρυθμούς, ωστόσο έχασε τη στήριξη των φιλάθλων που έφτασαν σε σημείο να τον αποδοκιμάσουν στην επιστροφή του στους αγωνιστικούς χώρους. Οσο δεν σκόραρε, η πίεση αυξανόταν ολοένα και περισσότερο και το ξέσπασμά του στο πέναλτι που σημείωσε το Champions League κόντρα στους Ρέιντζερς (νικητήριο γκολ) ενδεικτικό της ψυχολογίας του. Λίγο αργότερα αστόχησε σε πέναλτι απέναντι στην Αρσεναλ, και διατήρησε την "κατάρα" στο πρωτάθλημα, η οποία έσπασε το 2011, στο 1ο ματς του έτους, απέναντι στη Γουέστ Μπρομ. Κάπου εκεί άρχισε να παίρνει μπροστά και το εκπληκτικό τέρμα του κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι τον ξανάφερε στην πραγματικότητα του συλλόγου. Μέχρι να τοποθετήσει το όνομά του στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ξανά για αρνητικό λόγο, με τις ύβρεις του σε πανηγυρισμό τέρματος στην ανατροπή κόντρα στη Γουέστ Χαμ. Η τιμωρία του τον άφησε εκτός του ημιτελικού κυπέλλου κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι, ένα παιχνίδι που κέρδισαν οι "πολίτες" και έφτασαν μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου. Μπορεί να πρόλαβε να ολοκληρώσει τη σεζόν με 11 γκολ στο πρωτάθλημα, αλλά οι "πονοκέφαλοι" που προκάλεσε σε συμπαίκτες, προπονητή και φιλάθλους έχουν σαφώς μεγαλύτερη βαρύτητα από αυτά τα τέρματα.

---