Οι Ισπανοί, η Κυρία και η γερμανική μηχανή

Την επιστροφή του Ερνάντες

Φέτος με τη Ρεάλ έχει αγωνιστεί μόλις 784 λεπτά, αφού απ’τις 24 συμμετοχές του, οι 19 είναι ως αλλαγή. Ο Ερνάντες βρέθηκε ξαφνικά στην ενδεκάδα της Ρεάλ, σ’ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι. Και πέρασε το μεγαλύτερο διάστημά του στο ρόλο του μοιραίου, αφού δεν μπόρεσε να κάνει γκολ τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν.

Στο 88’ όμως έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και τη Ρεάλ στους ημιτελικούς κι έτσι ο Ερνάντες τελείωσε το ματς ως ήρωας και στο τέλος “έσπασε” στον πάγκο απ' την ένταση . Παγκόσμιας κλάσης φίνισερ, αλλά μάλλον μέτριος σε όλα τα υπόλοιπα, μπορεί ο Μεξικανός να μην είναι παίκτης για βασικός σε μεγάλη ομάδα και να του πηγαίνει περισσότερο ο ρόλος της ρεζέρβας πολυτελείας, αλλά σίγουρα δεν είναι για να εξαφανιστεί εντελώς στα 26 του.

Σκόραρε στο Champions League μετά από 896 μέρες, αφού είχε να βρει δίχτυα απ’τον αγώνα της Γιουνάιτεντ με την Μπράγκα το Νοέμβριο του 2012. Δεν θα τα κατάφερνε αν Ρονάλντο και Χάμες δεν”ξεχαρβάλωναν” την Ατλέτικο, με τον Πορτογάλο να μην βρίσκει δίχτυα σε ζευγάρι αγώνων Champions League για πρώτη φορά απ’τους ημιτελικούς του 2011.

Την επιστροφή του Τιάγκο Αλκάνταρα

Στην Πορτογαλία μπορεί να πέτυχε το μοναδικό γκολ της Μπάγερν, αλλά μάλλον τα είχε βρει σκούρα με το ασφυκτικό πρες της Πόρτο και είχε χαθεί κι αυτός στην κακή βραδιά της Μπάγερν. Στη ρεβάνς όμως είχε και μια εκπληκτική εμφάνιση να προσθέσει στο γκολ που άνοιξε το σκορ στο Μόναχο. Δημιούργησε τις περισσότερες ευκαιρίες (3), είχε τις περισσότερες εύστοχες πάσες στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου (15/22), είχε 3/3 επιτυχημένες ντρίμπλες και ήταν πρώτος στην επανάκτηση της κατοχής μετά από μονομαχία με 10 ball recoveries.

Ο Ισπανός χτυπήθηκε πέρσι από δύο τραυματισμούς, έναν τον Αύγουστο που τον κράτησε έξω μέχρι το Νοέμβριο, κι έναν τον Μάρτιο, που τον κράτησε έξω για έναν ολόκληρο χρόνο. Επέστρεψε την πιο κατάλληλη στιγμή, κι ούτε ο ίδιος και ο “πατέρας” Γουαρδιόλα δεν θα φαντάζονταν τέτοιο σενάριο επιστροφής.

Την επιστροφή της Γιουβέντους

Πέρασαν 12 ολόκληρα χρόνια απ’την τελευταία φορά που η Γιουβέντους ήταν παρούσα σε ημιτελικό Champions League. Τότε κόντρα στη Ρεάλ είχαν αγωνιστεί οι Τουράμ, Φεράρα, Ιουλιάνο, Μπιριντέλι, Κόντε, Τούντορ, Ζαμπρότα, Νέτβεντ, Τρεζεγκέ και Ντελ Πιέρο. Στον πάγκο καθόταν ο Λίπι και πίσω απ’όλους αυτούς καθόταν στο τέρμα ο Μπουφόν.

Ο μεγάλος Λουϊτζι είναι ο μόνος που είναι ακόμα εδώ και μετά το τέλος της ρεβάνς στο Μονακό δήλωσε πως δεν περίμενε ποτέ πως θα περνούσαν 12 χρόνια για να παίξει ξανά σε ημιτελικό Champions League με τη Γηραιά Κυρία. Πέρασαν και η Γιουβέντους είναι στα ημιτελικά, με μια πρόκριση που μοιάζει να ήρθε με τρόπο ταιριαστό για την ομάδα του Αλέγκρι.

Κλειστά ματς, που κρίθηκαν με ένα γκολ που κι αυτό ήρθε από αμφισβητούμενο πέναλτι, επιστροφή στην άμυνα με τρεις για τη ρεβάνς, καμία εμφάνιση που να ενθουσιάζει, αστάθεια στα μετόπισθεν και ένας Κιελίνι που “έκανε Μπουφόν” .

Κανείς δεν νοιάζεται για το πως, το θέμα είναι πως η Γιουβέντους έχει αυτό που της έλειπε απ’τη στιγμή που επανέκτησε και μάλιστα εμφατικά τα εγχώρια σκήπτρα. Την επιστροφή στα ψηλά πατώματα του Champions League, όπου θα παίξει, χωρίς να την πειράζει, το ρόλο του αουτσάιντερ με όποιον κι αν κληρωθεί.

Τι δεν είδαμε

Τον Μέσι να σκοράρει

Στο Παρίσι ο Σουάρες ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής, στο Καμπ Νόου ήταν η σειρά του Νέιμαρ, που προσέθεσε δύο γκολ στο ένα που είχε πετύχει στη Γαλλία. Η Μπαρτσελόνα έτσι έχει περάσει δύο γύρους στο Champions League χωρίς να δει τον Μέσι να σκοράρει σε κανένα απ’τα τέσσερα ματς, ενώ ενδιάμεσα έχει νικήσει τη Ρεάλ χωρίς γκολ απ’τον Αργεντινό.

Είναι πεσμένος ο Μέσι; Κάθε άλλο, πετάει. Απλώς έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα. Ο ίδιος μοιράζεται τη θέση στην κορυφή με τον Σουάρες και η Μπαρτσελόνα πλέον δεν είναι στην κατάσταση των δύο τελευταίων χρόνων, όταν στην ουσία περίμενε τα πάντα απ’αυτών. Εξακολουθεί να είναι κομβικός και απόλυτα μαγικός, όμως πλέον γίνεται και χωρίς τα δικά του γκολ.

Την Πόρτο να έχει απαντήσεις

Όχι πως ήταν εύκολο. Η Μπάγερν είχε λίγες μέρες για να βρει τρόπο να αλλάξει την κακή γι’αυτήν εικόνα που είχε το ματς στην Πορτογαλία. Ζητούμενο δεν ήταν μόνο να πάψει να χαρίζει γκολ στους Πορτογάλους, αλλά και το πως θα βρει τρόπο να διασπάσει μια καλά οργανωμένη ομάδα και να το κάνει χωρίς Ρόμπεν, Ριμπερί, Αλάμπα και Σβαϊνστάιγκερ.

Ο Πεπ έψαξε το πλάτος στην επίθεση και τα ρήγματα στο πρόσωπο του Λαμ. Τυπικά ο αρχηγός του ξεκίνησε στην τριάδα των μέσων σε ένα κλασικό 4-3-3 μαζί με Αλόνσο και Αλκάνταρα. Στην ουσία ο Λαμ έπαιξε εκεί που δείχνει και το σχετικό heat map, ως δεξιός εξτρέμ μπροστά απ’τον Ραφίνια και πάνω στον Μάρτινς Ίντι που κλήθηκε να παίξει αριστερό μπακ.

Κλασικό παράδειγμα, το τρίτο γκολ. Ο Αλκάνταρα ήταν αυτός που άνοιξε την μπάλα στο χώρο δεξιά, ο Λαμ γύρισε ως εξτρέμ, Μίλερ και Λεβαντόφσκι έπαιξαν το βόλεϊ στην περιοχή. Τίκι-τάκα με την μπάλα ψηλά, γιατί όχι.

Την Ατλέτικο να είναι αντάξια των περιστάσεων

Όχι, δεν ήταν αυτή η περσινή Ατλέτικο. Όχι, δεν είναι αυτή η καλή Ατλέτικο, αυτή που δεν είχε ήττα φέτος απ’τη Ρεάλ σε έξι ματς για το πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Σούπερ Καπ. Η ομάδα του Σιμεόνε και πέρσι είχε φέρει 0-0 στο πρώτο ματς στην έδρα της με την Τσέλσι, αλλά πήγε στο Λονδίνο και έβαλε τρία γκολ παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ.

Το έκανε συνδυάζοντας τη σκληρή και σφιχτή αμυντική λειτουργία με φαρμακερές κόντρες, με θάρρος στις οργανωμένες επιθέσεις, με ανεβάσματα απ’τις πίσω γραμμές, με μεγάλη ένταση και συνδυασμούς. Δεν είδαμε τίποτα απ’όλα αυτά στα δύο ματς με τη Ρεάλ.

Η Ατλέτικο όχι μόνο δεν είχε την απαιτούμενη επιθετική απειλή σε κανένα απ’τα δύο ματς, αλλά στην ουσία δεν έμοιαζε ποτέ πραγματικά ασφαλής απέναντι στη Ρεάλ κι ας μην έφαγε γκολ απ’τον Κριστιάνο. Χρειάστηκαν πολλές επεμβάσεις του Ομπλάκ, για μια Ατλέτικο που δεν αμυνόταν καλά ούτε όταν “έπεφτε” πολύ χαμηλά, που δεχόταν φάσεις μετά από λάθος και που δεν άλλαξε προς το καλύτερο ούτε μετά την είσοδο του “σκληρού” Γκάμπι, που έγινε τρίτος χαφ μαζί με Κόκε-Τιάγκο.

Ίσως η φάση που λέει τα πάντα να είναι αυτή της αποβολής του Τουράν. Η Ατλέτικο ήταν πάντα η έξυπνη, αυτή που είχε το καθαρό μυαλό να αγωνίζεται μεν στα κόκκινα, αλλά να έχει πάντα και τον τρόπο να παίρνει το μάξιμουμ σε κάθε φάση. Όχι να βλέπει παίκτη της να προκαλεί την αποβολή του με ανόητο και αχρείαστο τρόπο σε ακίνδυνη φάση.

Πέρσι ήταν σκληρή η απώλεια του τροπαίου με τον τρόπο που ήρθε στον τελικό, φέτος ο αποκλεισμός ήταν 100% δίκαιος.

Τι περιμένουμε να δούμε

Τις επιλογές του Αντσελότι

Χωρίς τον Μόντριτς ο Αντσελότι δεν ήθελε να πάει σε λύση Κεντίρα ή Ιγιαραμέντι και ο Πέπε μπήκε στην ενδεκάδα. Κι ενώ όλοι περίμεναν τον Πορτογάλο στο κέντρο, όπως συνέβαινε παλιά με τον Μουρίνιο, δίπλα στον Κρος έπαιξε ο Ράμος, πιθανότατα γιατί ο Αντσελότι δεν ήθελε έναν destroyer σε παιχνίδι πίσω απ’την μπάλα, αλλά κάποιον με μεγαλύτερο ευχέρεια με την μπάλα στα πόδια και ταυτόχρονα κατάλληλο για το “ξύλο” στο κέντρο.

Ανεξαρτήτως του τι θα γίνει με τον Ράμος, η Ρεάλ “επέζησε” χάρις στο μεγάλο της βάθος, που της επέτρεψε να πάρει πράγματα από Ίσκο, Χάμες και Ερνάντες. Πιθανή άνοδος της προσφοράς τους θα αυξήσει τις πιθανότητες για το ούτως ή άλλως δύσκολο repeat.

Που θα φτάσει η Μπάγερν με τις επιστροφές

Η Μπάγερν ανέτρεψε ένα 3-1 σαν να ήταν το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Το έκανε με απόντες Ριμπερί, Ρόμπεν, Αλάμπα, Σβαϊνστάιγκερ και Μπενατιά. Εκτός του Αλάμπα που πάει για τέλη Μαϊου, οι υπόλοιποι είναι κοντά στην επιστροφή τους.

Ο Γουαρδιόλα μοιάζει αποφασισμένος να μη ζήσει ξανά την περσινή αποτυχία, να μην επαναλάβει τα λάθη που έκανε στους ημιτελικούς , η Μπάγερν είναι το φαβορί, όπως και πέρσι. Ίσως και μεγαλύτερο από πέρσι, όχι γιατί οι αντίπαλοί της δεν είναι ισχυροί, αλλά γιατί η ίδια μοιάζει καλύτερη, πιο δουλεμένη, πιο ώριμη.

Εμμονή με την κατοχή, τις μεγάλες επιθέσεις και τις πολλές πάσες δεν υπάρχει πια, η Μπάγερν μπορεί να γίνει πιο γρήγορη, πιο “κάθετη” στο παιχνίδι της. Στο 6-1 με την Πόρτο κορυφαίος πασέρ ήταν ο Μπόατενγκ με 50/60, ενώ στον πρώτο ημιτελικό πέρσι με την Ρεάλ στο Μπερναμπέου ο Κρος είχε 117/120.

Την Μπαρτσελόνα στα ζόρικα

Η ομάδα του Ενρίκε έφτασε πιο άνετα απ’όλους στην τετράδα. Δεν είχε βραδιά σαν κι αυτήν της Μπάγερν στην Πορτογαλία, δεν χρειάστηκε γκολ στο τέλος σαν την Ρεάλ ούτε καρδιοχτύπησε όπως έκανε η ομάδα του Αντσελότι στον επαναληπτικό με τη Σάλκε, δεν πέρασε “αγκομαχώντας” όπως το έκανε η Γιουβέντους. Στην ουσία η Μπαρτσελόνα έχει δώσει δύο αγώνες και όχι τέσσερις, αφού “καθάρισε” Σίτι και Παρί απ’τα πρώτα ματς εκτός έδρας και έδωσε διαδικαστικές ρεβάνς στη Βαρκελώνη.

Και μπορεί με τον Ενρίκε να έχει “σκληρύνει” αμυντικά, αλλά με τον Μασεράνο στη θέση του τραυματία Ματιέ στην άμυνα και με τον “βαρύ” και ανέτοιμο ακόμα Μπούσκετς στο 6 είχε κάποια θέματα αμυντικής συνοχής κόντρα στην Παρί που θα πρέπει να λύσει στη συνέχεια.

Διαβάστε ακόμη

Ρεάλ Μαδρίτης - Ατλέτικο Μαδρίτης 1-0 (VIDEOS)

Μονακό - Γιουβέντους 0-0 (VIDEO)