Οι θρίαμβοι της Μπάγερν Μονάχου

Το 5ο της τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης διεκδικεί η Μπάγερν Μονάχου στην "Άλιαντς Αρένα". Οι Βαυαροί έγιναν η 3η ομάδα στην ιστορία που κέρδισαν 3 σερί τρόπαια (1974-1976) μετά τη Ρεάλ Μαδρίτης (είχε κερδίσει 5) και τον Αγιαξ, αλλά ακολούθησαν ισάριθμοι χαμένοι τελικοί (1982, 1987, 1999), μέχρι να κατακτήσει ξανά την κορυφή (2001).

Από την παρέα του Φραντς Μπενεκμπάουερ, του Γκερντ Μίλερ, του Ζεπ Μάιερ και της... εθνικής Γερμανίας που είχε μαζευτεί σε αυτήν την σπουδαία Μπάγερν, στην "FC Hollywood" του Στέφαν Εφενμπεργκ, του Ολιβερ Καν και του Μεμέτ Σολ, αφού το 2010, η Ίντερ του Ζοζέ Μουρίνιο εμπόδισε τη διεύρυνση της... συλλογής.

1973-1974 Μπάγερν Μονάχου-Ατλέτικο Μαδρίτης

Δέκα χρόνια νωρίτερα, η Μπάγερν Μονάχου βολόδερνε στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του γερμανικού πρωταθλήματος. Ο Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι, ο μετέπειτα τεχνικός της ΑΕΚ και του Απόλλωνα Καλαμαριάς, αναμόρφωσε τους Βαυαρούς στηρίζοντας την πρώτη ομάδα σε νεαρούς από τις ακαδημίες όπως ο Ζεπ Μάιερ, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ και ο Γκερντ Μίλερ. Το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1967 (στην πρώτη ευρωπαϊκή συμμετοχή) ήταν μόνο η αρχή. Τα τρία σερί πρωταθλήματα από το 1972 μέχρι το 1974 έδειξαν τις δυνατότητες της ομάδας, που ήθελε να δώσει τα ευρωπαϊκά διαπιστευτήρια και στην κορυφαία διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ, το Κύπελλο Πρωταθλητριών, με τον Ούντο Λάτεκ πλέον ως τεχνικό.

Από τη στιγμή που ο Αγιαξ έχασε τον Γιόχαν Κρόιφ και αποκλείστηκε μόλις στον 1ο γύρο από την ΤΣΣΚΑ Σόφιας, τα πάντα ήταν δυνατά. Έστω κι αν χρειάστηκε η διαδικασία των πέναλτι για να καμφθεί η αντίσταση της σουηδικής Ατβίνταμπεργκ, από την οποία, μάλιστα, η Μπάγερν απέκτησε τον σκόρερ των δύο από τα τρία τέρματα που δέχθηκε στη Σουηδία, Κόνι Τόρστενσον. Ακολούθησε μία συναρπαστική μάχη με την κραταιά εκπρόσωπο της Ανατολικής Γερμανίας, Ντιναμό Δρέσδης, η οποία κρίθηκε στη διαφορά ενός γκολ (7-6) μετά από δύο σπουδαία ματς γεμάτα ανατροπές και ακολούθησαν δύο εύκολες προκρίσεις κόντρα σε ΤΣΣΚΑ Σόφιας (με τον Τόρστενσον να σημειώνει δύο γκολ στο 4-1 του πρώτου αγώνα) και Ουίπεστ.

Ο τελικός ήταν γεγονός και αντίπαλος της Μπάγερν ήταν η επίσης "πρωτάρα" σε τόσο προχωρημένη φάση του θεσμού, Ατλέτικο Μαδρίτης (πρώτη φορά που δεν συμμετείχε στον τελικό έστω και μία ομάδα με πρότερη εμπειρία από το 1961). Η ομάδα του πρώην σκληροτράχηλου Αργεντινού αμυντικού Χουάν Κάρλος Λορέντσο έφερε τη "σφραγίδα" του προπονητή της και έφτασε μέχρι το παιχνίδι του "Χέιζελ" των Βρυξελλών μετά από ένα ιστορικό παιχνίδι... ξύλου στο "Σέλτικ Παρκ" κόντρα στη Σέλτικ, όπου οι Αγιάλα, Ντίαθ και Κίκε αποβλήθηκαν από τον Τούρκο διαιτητή Ντογκάν Μπαμπατσάν ("κιτρίνισε" άλλους πέντε Ισπανούς) για τους "ροχιμπλάνκος", ενώ για να χωρίσουν οι παίκτες μετά το τέλος του αγώνα, χρειάστηκε η παρέμβαση της αστυνομίας. Το 0-0, πάντως, έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, αφού με τη νίκη 2-0 στον επαναληπτικό, προκρίθηκαν στον τελικό.

Στις Βρυξέλλες, το κλειστό και αγχωμένο παιχνίδι και από τους 22 ποδοσφαιριστές οδήγησε σε έναν κατά γενική ομολογία κακό τεχνικό. Οι "ροχιμπλάνκος" είχαν μία ελαφριά υπεροχή, αλλά δεν κατάφεραν να τη μετουσιώσουν σε γκολ. Το ματς οδηγήθηκε στην παράταση και ούτε εκεί έδειχνε ότι κάτι θα μπορούσε να διαταράξει την ισορροπία. Λάθος. Ο Λουίς Αραγονές με φαλτσαριστή εκτέλεση φάουλ νίκησε τείχος και Μάιερ και άνοιξε το σκορ στο 114’. Ολοι πίστεψαν ότι η Ατλέτικο θα κατακτούσε το τρόπαιο, αλλά μία απεγνωσμένη επέλαση του Γκέοργκ Σβάρτσενμπεκ και το σουτ που επιχείρησε από τα 35 μέτρα βρήκε στόχο και διαμόρφωσε το 1-1 στο 119’. Το ζευγάρι οδηγήθηκε σε επαναληπτικό δύο ημέρες αργότερα και με τους μισούς θεατές να το παρακολουθούν από κοντά. Η Ατλέτικο, όμως, φάνηκε πως τα είχε δώσει όλα στον πρώτο αγώνα και έχοντας χάσει και τον Χαβιέρ Ιρουρέτα από το κέντρο, παραδόθηκε γρήγορα. Ο Ο Χένες άνοιξε κι έκλεισε το σκορ και ο Μίλερ σημείωσε τα άλλα δύο τέρματα των Βαυαρών που επιβλήθηκαν εύκολα με 4-0 και αναδείχθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Λίγες εβδομάδες αργότερα, έξι εξ αυτών (Μπεκενμπάουερ, Μάιερ, Χένες, Μίλερ, Μπράιτνερ, Σβάρτσενμπεκ) θα αναδεικνύονταν πρωταθλητές κόσμου, αφού η Γερμανία κατακτούσε το Μουντιάλ του 1974 και μάλιστα στα γήπεδα της, με τους έξι παίκτες της Μπάγερν ηγέτες. Μία χρονιά άκρως γερμανική, αφού το Μαγδεμβούργο κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων.

Η ταυτότητα του τελικού

15 Μαΐου 1974, "Χέιζελ", Βρυξέλλες

Μπάγερν Μονάχου-Ατλέτικο Μαδρίτης 1-1 παρ. (1-1 κ.α.)

(119’ Σβάρτσενμπεκ - 114’ Αραγονές)

Μπάγερν Μονάχου (Ούντο Λάτεκ): Μάιερ, Χάνσεν, Σβάρτσενμπεργκ, Μπεκενμπάουερ, Μπράιτνερ, Ροτ, Τόρστενσον (76’ Ντίρνμπεργκερ), Τσόμπελ, Μίλερ, Χένες, Κάπελμαν

Ατλέτικο Μαδρίτης (Χουάν Κάρλος Λορέντσο): Ρέινα, Μέλο, Ροντρίγκεθ, Χερέντια, Καπόν, Αραγονές, Μπεχαράνο, Ιρουρέτα, Ουφάρτε (69’ Μπεθερά), Χάρατε, Σαλσέδο (90’ Φερνάντεθ)

Διαιτητής: Βιτάλ Λορό (Βέλγιο)

17 Μαΐου 1974, "Χέιζελ", Βρυξέλλες

Μπάγερν Μονάχου-Ατλέτικο Μαδρίτης 4-0

(28’, 83’ Χένες, 58’, 71’ Μίλερ)

Μπάγερν Μονάχου (Ούντο Λάτεκ): Μάιερ, Χάνσεν, Σβάρτσενμπεργκ, Μπεκενμπάουερ, Μπράιτνερ, Ροτ, Τόρστενσον, Τσόμπελ, Μίλερ, Χένες, Κάπελμαν

Ατλέτικο Μαδρίτης (Χουάν Κάρλος Λορέντσο): Ρέινα, Μέλο, Ροντρίγκεθ (61’ Μπενέγκας), Χερέντια, Καπόν, Αραγονές, Μπεχαράνο, Μπεθερά, Φερνάντεθ (65’ Ουφάρτε), Χάρατε, Σαλσέδο

Διαιτητής: Αλφρέντ Ντεκούρ (Βέλγιο)

Τα στιγμιότυπα του 2ου τελικού

1974-1975 Μπάγερν Μονάχου-Λιντς

Νέα σεζόν, με σημαντικές αλλαγές για την Μπάγερν. Ο Πολ Μπράιτνερ είχε αποχωρήσει για τη Ρεάλ Μαδρίτης και ο Λάτεκ τον Ιανουάριο θα αποχωρούσε, αφού οι σχέσεις μεταξύ παικτών και τεχνικής ηγεσίας ήταν ιδιαιτέρως τεταμμένες. Μέχρι να αποχωρήσει ο Πολωνός τεχνικός και τον διαδεχθεί ο μετέπειτα τεχνικός του Αρη, ο Αμερικανός Ντίτμαρ Κράμερ, η Μπάγερν πέρασε ένα γύρο "bye" και αρκετά "καρδιοχτύπια" στο... Σούπερ Καπ του 2ου γύρου. Οι δύο αναμετρήσεις κόντρα στο Μαγδεμβούργο που είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων μία χρονιά νωρίτερα έφεραν στο προσκήνιο τη νίκη της Ανατολικής Γερμανίας επί της Δυτικής στη φάση των ομίλων του Μουντιάλ του 1974, με σκόρερ τον Γίργκεν Σπάρβασερ, ο οποίος σκόραρε και στο μεταξύ τους ματς στο Μόναχο. Το αυτογκόλ του Τζόνι Χάνσεν έκανε ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα για τους Βαυαρούς, μέχρι να πάρει μπροστά ο Μίλερ στο δεύτερο μέρος και με δύο γκολ να δώσει το σύνθημα της νίκης με 3-2.

Αλλά δύο γκολ στον επαναληπτικό και πρόκριση για την Μπάγερν, με επόμενο αντίπαλο την μαχητική Αραράτ. Η εκπρόσωπος της ΕΣΣΔ ηττήθηκε 2-0 στη Γερμανία, ωστόσο στο Γερεβάν προηγήθηκε 1-0 μόλις στο 35’ και γέμισε με άγχος τους πρωταθλητές Ευρώπης, μέχρι να έρθει το "λυτρωτικό" τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Ημιτελικά και απέναντί τους η φιλόδοξη Σεντ Ετιέν, με επιθετικό τον πρώην άσο του Ολυμπιακού, Ιβ Τριαντάφυλλο. Ο ομογενής άσος και οι συμπαίκτες του, παρά το ελκυστικό και επιθετικό ποδόσφαιρο που παρουσίασαν στο "Ζοφρουά Γκισάρ", δεν κατάφεραν να σκοράρουν και το 0-0 έδινε προβάδισμα στους πιο έμπειρους Γερμανούς. Διατηρώντας το μηδέν στον επαναληπτικό του Ολυμπιακού Σταδίου του Μονάχου και πετυχαίνοντας δύο γκολ, η Μπάγερν τσέκαρε το εισιτήριο για τον τελικό του "Παρκ ντε Πρενς".

Απέναντί της μία ομάδα που είχε έφτασε και στους τελικούς και των τριών ευρωπαϊκών διοργανώσεων (Κύπελλο Πρωταθλητριών, Κύπελλο Κυπελλούχων, Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, επίτευγμα που μόνο η Μπαρτσελόνα το είχε καταφέρει στο παρελθόν), που είχε κατακτήσει έξι τίτλους στην Αγγλία την τελευταία δεκαετία, αλλά και που είχε τερματίσει δέκα φορές φιναλίστ και δεν ήθελε να γευτεί ξανά αυτήν την πικρή γεύση (εν τέλει ξαναέφτασε σε τελικό μόλις το 1996, στο λιγκ καπ). Η Λιντς, δημιούργημα του Ντον Ρέβι που μετά από δέκα χρόνια έφυγε για την εθνική Αγγλίας, αφήνοντάς την για... 44 μέρες στα χέρια του Μπράιαν Κλαφ μέχρι να φύγει με τη σειρά του και να την παραχωρήσει στον υπηρεσιακό Μόρις Λίντσεϊ (με αυτόν προκρίθηκε κόντρα στη Ζυρίχη) και ακολούθως στον Τζιμ Αρμφιλντ. Ουίπεστ και Αντερλεχτ δεν προβλημάτισαν ιδιαιτέρως τα "παγώνια", που πάντως ήταν πλέον ένα γηρασμένο σύνολο, που τερμάτισε μόλις ένατο στο πρωτάθλημα Αγγλίας εκείνη τη χρονιά. Στην Ευρώπη τα πράγματα ήταν διαφορετικά και το απέδειξαν αποκλείοντας στα ημιτελικά ένα μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, την Μπαρτσελόνα του Ρίνους Μίχελς και του Γιόχαν Κρόιφ (2-1 στο "Ελαντ Ρόουντ", 1-1 στο "Καμπ Νου").

Ο τελικός διεξήχθη στο Παρίσι με σκοπό να εορταστούν καθ’ αυτόν τον τρόπο τα 20 χρόνια από την πρώτη έκδοση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Η εορτή αμαυρώθηκε πολύ γρήγορα. Το πιο "βάρβαρο τάκλιν που έχω δει", όπως δήλωσε ο Χένες μετά το ματς, του Τέρι Γιόραθ στον Μπιορν Αντερσον, προκάλεσε την αντικατάσταση του τραυματία Σουηδού αμυντικού και έδειξε το πόσο ξεχωριστό θα ήταν αυτό το ματς. Λίγο αργότερα τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο ο Χένες, ένας τραυματισμός που μετά από δύο χρόνια θα έβαζε τέλος στην καριέρα του σε ηλικία 27 ετών. Τη "σκυτάλη" του αρνητικού πρωταγωνιστή πήρε ο Γάλλος διαιτητής Μισέλ Κιταμπτζιάν, ο οποίος δεν έδωσε πέναλτι σε χέρι του Μπεκενμπάουερ και στη συνέχεια σε μαρκάρισμα του "Κάιζερ" στον Αλαν Κλαρκ (το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Γερμανός ότι το τάκλιν του ήταν πέναλτι) και η κατάσταση τόσο στον αγωνιστικό χώρο, όσο και στις κερκίδες "άναψε". Οταν, μάλιστα, ακυρώθηκε γκολ του Πίτερ Λόριμερ λίγο αργότερα (ως οφσάιντ του αρχηγού Μπίλι Μπρέμνερ που έκανε το σουτ, έδιωξε ο Μάιερ και ακολούθησε το "ριμπάουντ"-γκολ του Λόριμερ), έπεσαν τα πρώτα αντικείμενα από τις εξέδρες. Αυτά μετατράπηκαν σε καθίσματα, όταν ο Φραντς Ροτ στο 71’ άνοιξε το σκορ για τους Βαυαρούς κόντρα στη ροή του αγώνα. Δέκα λεπτά αργότερα ο Μίλερ έκανε το τελικό 2-0 που έδωσε το δεύτερο σερί πρωτάθλημα Ευρώπης στην ομάδα του σώζωντας τη χρονιά που την έβρισκε 10η στο πρωτάθλημα Γερμανίας. Την ίδια ώρα, η Λιντς τιμωρούνταν με τέσσερα χρόνια αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (μετά την έφεση η ποινή μειώθηκε στο μισό), ποινή, όμως, δεν χρειάστηκε να εκτίσει, αφού ξανακέρδισε ευρωπαϊκό "εισιτήριο" μόλις το 1991.

Η ταυτότητα του τελικού

28 Μαΐου 1975, "Παρκ ντε Πρενς", Παρίσι

Μπάγερν Μονάχου-Λιντς 2-0

(71’ Ροτ, 81’ Μίλερ)

Μπάγερν Μονάχου (Ντίτμαρ Κράμερ): Μάιερ, Αντερσον (4’ Βάις), Μπεκενμπάουερ, Σβάρτσενμπεκ, Ντίρνμπεργκερ, Τσόμπελ, Ροτ, Κάπελμαν, Χένες (42’ Βούντερ), Μίλερ, Τόρστενσον

Λιντς (Τζίμι Αρμφιλντ): Στιούαρτ, Ρίνεϊ, Μάντελεϊ, Χάντερ, Φρ. Γκρέι, Μπρέμνερ, Τζιλς, Γιόραθ (80’ Ε. Γκρέι), Λόριμερ, Κλαρκ, Τζόρνταν

Διαιτητής: Μισέλ Κιταμπτζιάν (Γαλλία)

Τα στιγμιότυπα του τελικού

1975-1976 Μπάγερν Μονάχου-Σεντ Ετιέν

Η προσπάθεια διατήρησης των σκήπτρων για τρίτη σερί σεζόν άρχισε με το δεξί για την Μπάγερν, που κόντρα στη Ζενές Ες από το Λουξεμβούργο δεν αντιμετώπισε πρόβλημα. Στο 2ο γύρο κόντρα στη Μάλμε τα πράγματα ήταν διαφορετικά, ειδικά μετά την ήττα 1-0 εκτός έδρας. Στο Μόναχο, μόλις στο 59’ ο Μπερντ Ντίρνμπεργκερ άνοιξε το σκορ, με εκτέλεση πέναλτι-"δώρο" του διαιτητή, που προκάλεσε τις διαμαρτυρίες των Σουηδών για "δώρα" προς τους διαιτητές. Το 2-0 του Τόρστενσον έδωσε την πρόκριση στους Βαυαρούς που απέναντι στην Μπενφίκα έπιασαν την καλύτερη απόδοση της χρονιάς. "Λευκή" ισοπαλία στη Λισαβόνα, νίκη με 5-1 στη Γερμανία (όλα τα γκολ σε ένα ξέσπασμα στο δεύτερο ημίχρονο).

Ημιτελικά απέναντι στη Ρεάλ και περίπου 200 εκατομμύρια τηλεθεατές στήθηκαν μπροστά στις τηλεοράσεις τους για να παρακολουθήσουν το ματς του "Σαντιάγο Μπερναμπέου". Αν και χωρίς τον πρώην άσο της Μπάγερν, Μπράιτνερ, και τον αρχηγό Πίρι, η Ρεάλ επιτέθηκε άμεσα και με τον Μαρτίνεθ στο 7’ πήρε το προβάδισμα. Ο Μίλερ ισοφάρισε πριν την εκπνοή του ημιχρόνου και η Μπάγερν κράτησε αυτό το 1-1 μέχρι τέλους, γεγονός που εξαγρίωσε τους Ισπανούς φιλάθλους, οι οποίοι εισέβαλλαν στον αγωνιστικό χώρο μετά το ματς, προπηλάκισαν τον διαιτητή Λίνεμαϊρ και χτύπησαν και τον Μίλερ που προσπαθούσε να προφυλάξει τον Αυστριακό. Στον επαναληπτικό ο Μίλερ ήταν και πάλι πρωταγωνιστής, αφού με δύο γκολ στο πρώτο μέρος έφτασε τα 50 στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και έδωσε στην Μπάγερν την πρόκριση, αποκομίζοντας (όπως και κάθε συμπαίκτης του) ως πριμ πρόκρισης στον τελικό 11.000 μάρκα.

Το τελευταίο εμπόδιο πριν την κατάκτηση για τρίτη σερί φορά του θεσμού ήταν γνωστό. Η Σεντ Ετιέν ήταν η ομάδα που είχε αποκλείσει πέρυσι η Μπάγερν στα ημιτελικά, ωστόσο φέτος ήταν πολύ πιο ώριμη και έμπειρη ως ομάδα. Εχοντας αποκλείσει Κοπεγχάγη και Ρέιντζερς εύκολα, έχοντας κάνει την ανατροπή κόντρα στην πανίσχυρη Ντιναμό Κιέβου, η οποία ουσιαστικά αποτελούσε στην εθνική Σοβιετικής Ενωσης, μετά την ήττα 2-0 στην Σιμφερόπολη (λόγω του πολικού ψύχους στην τωρινή πρωτεύουσα της Ουκρανίας), οι "στεφανουά" ήταν εμφανές ότι στόχευαν σε μεγάλα πράγματα. Στα ημιτελικά ένα γκολ του Ζαν Μισέλ Λαρκέ ήταν αρκετό για τα δύο ματς με την Αϊντχόφεν και ο τελικός ήταν γεγονός.

Στο "Χάμπντεν Παρκ" της Γλασκόβης, περίπου 30.000 φίλαθλοι από τους 55.000 είχαν ταξιδέψει από τη Γαλλία για να υποστηρίξουν τη Σεντ Ετιέν, η οποία είχε και την συμπάθεια των Σκοτσέζων. Η Μπάγερν, στον αντίποδα, είχε ένα λανθασμένα ακυρωθέν γκολ ως οφσάιντ και μία πολύ καλή διπλή ευκαιρία με τον τότε νεαρό Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε και τον Μίλερ, αλλά από εκεί και πέρα είχε μπόλικη τύχη. Αρχικώς διότι το αστέρι των Γάλλων, ο 21χρονος Ντομινίκ Ροστό ήταν τραυματίας και δεν μπορούσε να ξεκινήσει στο ματς και στη συνέχεια διότι ο Ντομινίκ Μπατενέ και ο Ζακ Σαντινί, αντί για τα δίχτυα, έστελναν την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι. Η τιμωρία ήρθε στο 57’, όταν ο Μπεκενμπάουερ έστειλε τον Ροτ να εκτελέσει ένα φάουλ από τα 25 μέτρα και αυτός σκόραρε. Ο απεγνωσμένος Ρομπέρ Ερμπέν έβαλε στο ματς μέχρι και τον "λαβωμένο" Ροστό, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να κερδίσει το χειροκρότημα των φιλάθλων που βρέθηκαν στις εξέδρες και μία επιστροφή ηρώων στην πατρίδα του. Διότι η Μπάγερν δεν έχασε την ψυχραιμία της, κράτησε το υπέρ της σκορ και συνάμα το τρόπαιο για τρίτη σερί σεζόν στις προθήκες του μουσείου της, ισοφαρίζοντας το επίτευγμα του Αγιαξ και πλησιάζοντας αυτό της Ρεάλ.

Η ταυτότητα του τελικού

12 Μαΐου 1976, "Χάμπντεν", Γλασκόβη

Μπάγερν Μονάχου-Σεντ Ετιέν 1-0

(57’ Ροτ)

Μπάγερν Μονάχου (Ντίτμαρ Κράμερ): Μάιερ, Χάνσεν, Σβάρτσενμπεκ, Μπεκενμπάουερ, Χόρσμαν, Ροτ, Ντίρνμπεργκερ, Κάπελμαν, Μίλερ, Χένες, Ρουμενίγκε

Σεντ Ετιέν (Ρομπέρ Ερμπέν): Τσούρκοβιτς, Ρεπελινί, Λόπέζ, Ζανβιόν, Πιάτσα, Μπατενέ, Σαντινί, Λαρκέ, Π. Ρεβελί, Ε. Ρεβελί, Σαραμανιά (83’ Ροστό)

Διαιτητής: Κάρολι Παλοτάι (Ουγγαρία)

Τα στιγμιότυπα του τελικού

2000-2001 Μπάγερν Μονάχου-Βαλένθια

Χρειάστηκε να περάσουν 2,5 δεκαετίες μέχρι η Μπάγερν Μονάχου να ξαναφτάσει στην κατάκτηση της σημαντικότερης διασυλλογικής διοργάνωσης. Μέχρι να έρθει το 2001 είδε δεκάδες ομάδες να την προλαβαίνουν σε αυτήν την κούρσα και τον θρύλο που είχε χτίσει στα μέσα της δεκαετίας του '70 να ξεφτίζει. Το 1999 βρέθηκε τρία λεπτά πριν την στέψη, αλλά ο περίφημος τελικός της Βαρκελώνης και η... γερμανική ανατροπή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ της στέρησε την ευκαιρία. Δύο χρόνια αργότερα, οι Βαυαροί του Οτμαρ Χίτσφελντ παρέμειναν το ίδιο αποφασισμένοι.

Η φάση των ομίλων δεν προκάλεσε "πονοκεφάλους". Δύο νίκες στα ματς Χέλσινγκμποργκ, Ρόζενμποργκ, πρωτιά, και η ήττα στο Παρίσι από την Παρί Σεν Ζερμέν αντισταθμίστηκε με τη νίκη στο Μόναχο στον επαναληπτικό. Οι δύο ισοπαλίες κόντρα στους Σκανδιναβούς απλώς ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα του ομίλου που βρήκε την Μπάγερν στην κορυφή. Η τύχη δεν γύρισε την πλάτη στους Γερμανούς ούτε στη δεύτερη φάση των ομίλων, με Αρσεναλ, Λιόν και Σπαρτάκ Μόσχας να συνθέτουν το γκρουπ. Ακόμα πιο σοβαροί και αποτέλεσμα τέσσερις νίκες, μία ισοπαλία και μία ήττα (από τους Γάλλους στο "Ζερλάν"), που τους έφερε ξανά στην κορυφή, με πέντε βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη Αρσεναλ.

Στα νοκ άουτ, όμως, ήταν που η Θεά Τύχη έκανε πραγματικά το χρέος της και ξεπλήρωσε στην Μπάγερν αυτά που της χρωστούσε από το πρόσφατο παρελθόν. Προημιτελικά και αντίπαλος είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η εκδίκηση έρχεται: νίκη με 1-0 στο "Ολντ Τράφορντ" χάρη σε γκολ του Πάουλο Σέρζιο στα τελευταία λεπτά και νίκη με 2-1 στον επαναληπτικό. Κανένα περιθώριο για δυσάρεστες αναμνήσεις και θριαμβευτική πρόκριση στα ημιτελικά. Εκεί την περίμενε η ομάδα που την απέκλεισε την περσινή σεζόν, στην ίδια διοργάνωση, στην ίδια φάση: η Ρεάλ Μαδρίτης. Κανένα πρόβλημα και πάλι. Η αρμάδα του Χίτσφελντ πέρασε νικηφόρα με 1-0 από τη Μαδρίτη αφήνοντας έκθαμβους τους πρωταθλητές Ευρώπης Ισπανούς. Στον επαναληπτικό ο Ζιόβανε Ελμπερ έδειξε το δρόμο στους συμπαίκτες του από νωρίς (8'), ο Λούις Φίγκο ισοφάρισε στο 18', αλλά ο Γενς Γέρεμις δεν άφησε περιθώρια για αμφισβήτηση και κάνοντας το 2-1 στο 34' έστειλε την Μπάγερν στον τελικό.

Απέναντί της η άλλη φιναλίστ των δύο τελευταίων διοργανώσεων, η Βαλένθια. Η εκπληκτική ομάδα του Εκτορ Ραούλ Κούπερ αποδείκνυε ότι η πορεία της την προηγούμενη σεζόν μόνο "πυροτέχνημα" δεν ήταν. Πρώτη φάση ομίλων και τέσσερις νίκες στα πρώτα τέσσερα ματς, κόντρα σε Ολυμπιακό, Χέρενφεν και Λιόν (δις). Αδιάφορη ούσα, έχασε 1-0 από τους "ερυθρόλευκους" στον επαναληπτικό και ακολούθως έμεινε στην ισοπαλία με τη Χέρενφεν, για να έρθει ο επόμενος όμιλος, κόντρα σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Στουρμ Γκρατς και Παναθηναϊκό. Απολογισμός: Δύο νίκες κόντρα στους Αυστριακούς, δύο ισοπαλίες κόντρα στους Άγγλους και μία νίκη, μία ισοπαλία κόντρα στους "πράσινους" και η πρόκριση ήταν γεγονός. Όπως και ο αποκλεισμός της Αρσεναλ στα προημιτελικά, παρά την ήττα με 2-1 στο Λονδίνο. Το εκτός έδρας γκολ του Ρομπέρτο Αγιάλα έπαιξε το ρόλο του, αφού στον επαναληπτικό του "Μεστάγια" ο Τζον Κάριου έδωσε τη νίκη 1-0 στις "νυχτερίδες" και την πρόκριση για τους "4". Εκεί τέθηκαν αντιμέτωπες με την έτερη έκπληξη της διοργάνωσης, την εξαιρετική Λιντς. Οσο κι αν κράτησαν τα "παγώνια" στο "Ελαντ Ρόουντ", το 0-0 αποδείχθηκε αρνητικό αποτέλεσμα. Οι Ισπανοί επιβλήθηκαν 3-0 στον επαναληπτικό και για δεύτερη σερί σεζόν είχαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο.

Βράδυ της 23ης Μαΐου και 71.500 θεατές περίμεναν ανυπόμονοι στις εξέδρες του "Τζιουζέπε Μεάτσα" τον τελικό. Μόλις στο 4ο λεπτό ο Γκαΐθκα Μεντιέτα άνοιξε το σκορ με πέναλτι μετά από χέρι και η Μπάγερν βρέθηκε πίσω στο σκορ από νωρίς, τη στιγμή που πριν δύο χρόνια είχε συμβεί το αντίθετο με τη γνωστή κατάληξη. Στο 6' ο Ζοσλίν Ανγκλομά ανατρέπει στην περιοχή τον Στέφαν Εφενμπεργκ και το πέναλτι αναλαμβάνει να εκτελέσει ο Μεμέτ Σολ. Ο Σάντι Κανιθάρες διώχνει και η Βαλένθια παραμένει μπροστά. Οι Βαυαροί πίεσαν αλλά δεν κατάφερναν να δημιουργήσουν κάτι καλό. Η λύση δόθηκε στο 49' με τον γνωστό τρόπο: ένα πέναλτι. Αυτή τη φορά ο αρχηγός της ομάδας, Εφενμπεργκ, δεν άφησε κάποιον άλλον να το χτυπήσει και ισοφάρισε σε 1-1. Οι ευκαιρίες του Ζλάτκο Ζάχοβιτς στα τελευταία λεπτά δεν βρήκαν στόχο κι έτσι το ματς οδηγήθηκε σε παράταση, όπου η Μπάγερν είχε ακόμα δύο αλλαγές για να διορθώσει τα πράγματα. Φευ. Η διαδικασία των πέναλτι έκρινε εν τέλει τον νικητή. Ο οποίος νικητής αρχικά διαφαινόταν να προέρχεται από την Ισπανία, αφού ο Πάουλο Σέρζιο έστειλε την μπάλα στα ουράνια μόλις από το 1ο πέναλτι. Η βραδιά, όμως, ανήκε στον Ολιβερ Καν, ο οποίος αποκρούοντας τρεις φορές στην μπάλα στη συνέχεια, έδωσε τη νίκη και το τρόπαιο στην "FC Hollywood" της εποχής, την Μπάγερν Μονάχου.

Η ταυτότητα του τελικού

23 Μαΐου 2001, "Τζιουζέπε Μεάτσα", Μιλάνο

Μπάγερν Μονάχου-Βαλένθια 5-4 πέν. (1-1 παρ., 1-1 κ.α.)

(50’ πέν. Εφενμπεργκ - 3’ πέν. Μεντιέτα)

Μπάγερν Μονάχου (Οτμαρ Χίτσφελντ): Σανιόλ (46’ Γιάνκερ), Κουφούρ, Αντερσον, Λίνκε, Λιζαραζού, Χάργκριβς, Εφενμπεργκ, Σαλιχάμιτζιτς, Σολ (108’ Πάουλο Σέρζιο), Ελμπερ (100’ Τσίκλερ)

Βαλένθια (Εκτορ Ραούλ Κούπερ): Κανιθάρες, Ανγκλομά, Αγιάλα (90’ Τζούκιτς), Πελεγκρίνο, Καρμπόνι, Μπαράχα, Μεντιέτα, Γκονζάλες, Αϊμάρ (46’ Αλμπέλδα), Κάριου, Σάντσεθ (66’ Ζάχοβιτς)

Διαιτητής: Ντικ Γιολ (Ολλανδία)

Τα στιγμιότυπα του τελικού

Διαβάστε ακόμα

Ρεάλ - Μπάγερν 2-1 (1-3 πεν.)