Τα 10 σημαντικότερα πρόσωπα των τελικών του Champions League

Στις 21:45 το βράδυ του Σαββάτου (28/5) τα βλέμματα στρέφονται στο "Σαν Σίρο". Ρεάλ και Ατλέτικο αναμετρώνται με φόντο την κούπα του Champions League, στον μεγαλύτερο αγώνα της χρονιάς. Κριστιάνο Ρονάλντο ή Αντουάν Γκριεζμάν; Κόκε ή Μπέιλ; Ποιος παίκτης θα καταφέρει να πρωταγωνιστήσει; Ποιος θα σκοράρει πρώτος;

Φαβορί πάντως είναι ο Πορτογάλος σούπερ σταρ με την απόδοσή που προσφέρει ο Stoiximan.gr να φτάνει στο 4.25, την ώρα που αυτή του Γκριεζμάν βρίσκεται στο 6.50.

Μέχρι να το μάθουμε, ας θυμηθούμε δέκα εμβληματικές μορφές των τελικών Champions League και Κυπέλλου Πρωταθλητριών που κατάφεραν να πρωταγωνιστήσουν. Από τον Πούσκας και τον Εουσέμπιο, στους Τζέραρντ και Μιλίτο.

Φέρεντς Πούσκας (1960, Ρεάλ Μαδρίτης - Άιντραχτ Φρανκφούρτης 7-3)

Τα πρώτα χρόνια της διεξαγωγής του Κυπέλλου Πρωταθλητριών είχαν άρωμα... Ρεάλ Μαδρίτης . Οι "μερένγκες" για 5 συναπτά έτη (1956-60) κατακτούσαν το τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, έχοντας μία εξαιρετική ομάδα, αποτελούμενη από μεγάλα αστέρια της εποχής, μεταξύ των οποίων ήταν οι Φέρεντς Πούσκας και Αλφρέδο ντι Στέφανο. Ο Ούγγρος επιθετικός ήταν άλλωστε ο μεγάλος πρωταγωνιστής ενός εκ των συναρπαστικότερων και θεαματικότερων τελικών της ιστορίας, το 1960.

Η Ρεάλ αντιμετώπισε στο "Χαμπντεν Παρκ" της Γλασκόβης την Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Οι Γερμανοί προηγήθηκαν στο σκορ στο 18ο λεπτό του αγώνα με τον Ρίτσαρντ Κρες, όμως ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο έφερε... τούμπα το ματς με δύο προσωπικά του γκολ, πριν πάρει την σκυτάλη ο "καλπάζων συνταγματάρχης", ο οποίος σημείωσε καρέ(!) τερμάτων, όντας ο μοναδικός που έχει καταφέρει ένα τέτοιο επίτευγμα στα 60 χρόνια ιστορίας του θεσμού. Το τελικό 7-3, απέδειξε την ανωτερότητα της ισπανικής ομάδας, καθώς και την ποιότητα του τεράστιου Πούσκας.

Εουσέμπιο (1962, Μπενφίκα - Ρεάλ Μαδρίτης 5-3)

Ο Θρύλος του Πορτογαλικού ποδοσφαίρου, Εουσέμπιο μεσουρανούσε τη δεκαετία του '60, οδηγώντας την Μπενφίκα στον τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1962, μία χρονιά μετά την κατάκτηση του πρώτου βαρύτιμου τροπαίου κόντρα στην Μπαρτσελόνα (3-2). Το γεγονός πως ήταν μόλις 19 ετών δεν τον... ενόχλησε να αποκτήσει ηγετική χαρακτηριστικά, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πορεία της πορτογαλικής ομάδας στη διοργάνωση. Στις 2 Μαΐου του 1962, το "Ολίμπις Στάντιουμ" υποδεχόταν την Μπενφίκα και τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο τελικός αποδείχθηκε συναρπαστικός, καθώς το σκορ στο 51ο της αναμέτρησης ήταν ήδη στο 3-3, με τον Φέρεντς Πούσκας να πραγματοποιεί ακόμα μία εκπληκτική εμφάνιση. Σ' εκείνο το σημείο ο Εουσέμπιο αποφάσισε να... σβήσει όλα όσα είχαν προηγηθεί. Στο 65' και στο 68' έδωσε αέρα δύο τερμάτων στους μπενφικίστας, τα οποία αποδείχθηκαν ικανά να τους στέψουν πρωταθλητές της Ευρώπης.

Γιόχαν Κρόιφ (1972, Άγιαξ - Ίντερ 2-0)

Ένα χρόνο μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στον Παναθηναϊκό (2-0), ο Άγιαξ επέστρεψε σε τελικό, αντιμετωπίζοντας την σκληροτράχυλη και αμυντικογενή Ίντερ. Το στάδιο "Ντε Κάιπ" του Ρότερνταμ ήταν κατάμεστο από 61.000 φιλάθλους, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να δουν από κοντά την... αρμάδα του Στέφαν Κόβατς, η οποία εφάρμοζε κατά τα γράμμα τον ορισμό του "Total Football".

Το στοίχημα για τους Ολλανδούς ήταν να "ξεκλειδώσουν" την άμυνα των "νερατζούρι" που ήταν το δυνατό σημείο τους. Το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε στη λευκή ισοπαλία. Όμως, στην έναρξη του δευτέρου ανέλαβε δράση ο Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος πήρε από το χέρι την ομάδα του Άμστερνταμ και την οδήγησε στον δεύτερο συνεχόμενο ευρωπαϊκό τίτλο, με δύο υπέροχα γκολ στο 47' και το 68'. Όσοι παρακολούθησαν εκείνη την αναμέτρηση, αναφέρουν πως ο συγκεκριμένος αγώνας αποτέλεσε την επιτομή του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου.

Χέλμουτ Ντουκαντάμ (1986, Στεάουα Βουκουρεστίου - Μπαρτσελόνα 0-0 (2-0 πεν.))

Το Contra.gr έχει παρουσιάσει σε μακροσκελέσατο άρθρο την εκπληκτική εμφάνιση του Χέλμουτ Ντουκαντάμ εκείνο το βράδυ του 1986 στο "Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν", όταν όλη η Ευρώπη παραμιλούσε με τα κατορθώματά του απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Η "σταχτοπούτα" Στεάουα Βουκουρεστίου τέθηκε αντιμέτωπη με την Μπαρτσελόνα, η οποία ήθελε να πάρει ρεβάνς για τον χαμένο τελικό του 1961 απέναντι στην Μπενφίκα.

Ο αγώνας ήταν "κλειστός" και οι προσπάθειες των ποδοσφαιριστών να στείλουν την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα αποδείχθηκαν άκαρπες. Ως συνέπεια, οι δύο ομάδες έλυσαν τις διαφορές τους στη διαδικασία των πέναλτι, η οποία είχε έναν και μοναδικό πρωταγωνιστή, τον Ντουκαντάμ. Ο Ρουμάνος γκολκίπερ απέκρουσε και τα 4(!) πέναλτι που εκτέλεσαν οι αντίπαλοι του (οι συμπαίκτες του ευστόχησαν στις 2 από τις 4), δίνοντας την ευκαιρία στην ομάδα του να πανηγυρίσει την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου, ούσα η πρώτη Ανατολική Ευρώπη που έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά της στην ιστορία της διοργάνωσης.

Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ (1999, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Μπάγερν Μονάχου 2-1)

Ένας από τους συναρπαστικότερους τελικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου διεξήχθη στις 26 Μαΐου του 1999 στο "Καμπ Νου" της Βαρκελώνης μεταξύ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Μπάγερν Μονάχου. Ο αγώνας ήταν συγκλονιστικός, ενώ το φινάλε του προκάλεσε... "εμφράγματα". Οι Βαυαροί βρίσκονταν μπροστά στο σκορ από το 6ο λεπτό όμως οι Άγγλοι κρατούσαν το καλύτερο για το τέλος. Στο 81ο λεπτό, και ενώ το 1-0 παρέμενε υπέρ της Μπάγερν, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον πέρασε και τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ στη θέση του Άντι Κόουλ, δείχνοντας έτσι ότι θα τα παίξει όλα για όλα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα.

Παρ΄ όλα αυτά, οι Γερμανοί κρατούσαν το προβάδισμα και δεν υπήρχαν πολλές ευκαιρίες στην Μάντσεστερ να αντιδράσει. Στα τρία λεπτά των καθυστερήσεων ήρθαν τα πάνω κάτω. Μετά από κόρνερ του Μπέκαμ και κόντρες μέσα στην περιοχή, ο Σέργχαμ καταφέρνει να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα για το 1-1. Τα πόδια των Γερμανών "κόπηκαν" και η Γιουνάιτεντ βγήκε και πάλι στην επίθεση. Πάλι από κόρνερ του Μπέκαμ, η "χρυσή αλλαγή", ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ έπιασε την κεφαλιά, έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα για το 2-1 και έκανε τους οπαδούς της Γιουνάιτεντ να κλάψουν από συγκίνηση.

Ζινεντίν Ζιντάν (2002, Ρεάλ Μαδρίτης - Λεβερκούζεν 2-1)

Το 2002, η Ρεάλ Μαδρίτης επέστρεψε ύστερα από διάλειμμα ενός έτους στον τελικό του Champions League, έχοντας για αντίπαλο τη Λεβερκούζεν, η οποία είχε αποκλείσει στα ημιτελικά την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το παιχνίδι ξεκίνησε ιδανικά, καθώς μόλις στο 9' ο Ραούλ άνοιξε το σκορ για τους "μερένγκες". Όμως, πέντε λεπτά αργότερα ο Λούσιο, με καρφωτή κεφαλιά, έφερε το ματς στα ίσα για τους Γερμανούς.

Οι παίκτες του Κλάους Τοπμέλερ αποδείχθηκαν δυσκολοκατάβλητος αντίπαλος. Όλα αυτά, μέχρι να αναλάβει δράση ο Ζινεντίν Ζιντάν, ο οποίος με μία τρομερή έμπνευση έδωσε εκ νέου το προβάδισμα στους μαδριλένους. Λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου ο Ρομπέρτο Κάρλος έκανε τη σέντρα από αριστερά και ο Γάλλος με ένα εκπληκτικό γυριστό την έστειλε στα δίχτυα -του ανήμπορου να αντιδράσει- Χανς-Γεργκ Μπουτ. Το συγκεκριμένο γκολ αποδείχθηκε ικανό να χαρίσει στη Ρεάλ το 9ο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας της και στον Ζιντάν τον τίτλο του "Man of the Match".

Στίβεν Τζέραρντ (2005, Μίλαν - Λίβερπουλ 3-3 (2-3 πεν.))

Έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις γι' αυτό τον τελικό που για τους περισσότερους αποτελεί τον κορυφαίο στην ιστορία του Champions League. Το σίγουρο είναι πως όσοι βρέθηκαν το βράδυ της 25ης Μαΐου του 2005 στο στάδιο "Ατατούρκ" της Κωνσταντινούπολης έζησαν στιγμές που μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να χαρίσει. Η Μίλαν πήρε από το πρώτο λεπτό κεφάλι στο σκορ χάρη σε γκολ τουΠάολο Μαλντίνι, ενώ ακολούθησαν άλλα δύο τέρματα από τονΕρνάν Κρέσπομέχρι το τέλος του πρώτου μέρους, με τους Ιταλούς να βρίσκονται "αγκαλιά" με την κούπα.

Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη του δευτέρου ημιχρόνου. Οι παίκτες της Λίβερπουλ βγήκαν αποφασισμένοι για την ανατροπή, με τον Στίβεν Τζέραρντ να τους τραβάει όλους με το πάθος του και τελικά τα κατάφεραν. Μέσα σε 15 λεπτά από την είσοδό τους στον αγωνιστικό χώρο για το δεύτερο μέρος έφεραν το ματς στα ίσια με γκολ τωνΤζέραρντ(54'),Σμίτσερ(56') καιΑλόνσο(65'). Κάπου εκεί "κόπηκαν" τα πόδια των "ροσονέρι". Το σκορ δεν άλλαξε μέχρι το τέλους του 90λέπτου, ενώ ούτε στην παράταση σημειώθηκε κάποιο τέρμα κι έτσι όλα κρίθηκαν στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι. Εκεί ο Γέρζι Ντούντεκ απέκρουσε τα πέναλτι των Πίρλο και Σεφτσένκο, χαρίζοντας στη Λίβερπουλ το 5ο Champions League της ιστορίας της.

Φιλίπο Ιντζάγκι (2007, Μίλαν - Λίβερπουλ 2-1)

Δύο χρόνια μετά τον τελικό της Κωνσταντινούπολης, η Μίλαν πήρε την ρεβάνς από τη Λίβερπουλ στον τελικό του Champions League που διεξήχθη στην Αθήνα και το ΟΑΚΑ. Πρόσωπο του αγώνα ήταν ο Φιλίπο Ιντζάγκι, ο αειθαλής Ιταλός επιθετικός που πέτυχε τα δύο γκολ των "ροσονέρι", στέλνοντάς τους στη γη της επαγγελίας.Η Λίβερπουλ ξεκίνησε καλύτερα όμως στο 45ο λεπτό, λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου, στο χειρότερο χρονικό σημείο για τον αντίπαλο, ένα φάουλ του Πίρλο και ένα άγγιγμα της μπάλας από τον Ιντζάγκι, ικανό να της αλλάξει την πορεία, άνοιξαν το σκορ βάζοντας στη θέση του οδηγού τη Μίλαν.

Στην επανάληψη οι "κόκκινοι" βγήκαν πιο επιθετικά, με διάθεση να πιέσουν για να βρουν το γκολ της ισοφάρισης. Ο Μπενίτεθ άλλαξε τον Μαστσεράνο με τον Κράουτς και τα έπαιξε όλα για όλα. Η Μίλαν όμως με τον Ιντζάγκι και πάλι "χτύπησε" στην αντεπίθεση. Ο Κακά βρήκε χώρους μετά την αποχώρηση του Μαστσεράνο, πέταξε την μπάλα στον Ιταλό στο 82' και ο "Πίπο" δεν μπορούσε παρά να τη στείλει στα δίχτυα του Ρέινα. Το μόνο που κατάφερε η Λίβερπουλ ήταν να μειώσει σε 2-1 στοπ 89' με τον Κάουτ.

Ντιέγκο Μιλίτο (2010, Μπάγερν Μονάχου - Ίντερ 0-2)

Ένα απίστευτο κατόρθωμα πέτυχε η Ίντερ τον Μάιο του 2010 με τον Ζοζέ Μουρίνιο στον πάγκο της. Έχοντας κατακτήσει νωρίτερα το πρωτάθλημα Ιταλίας, καθώς και το Κύπελλο, οι "νερατζούρι" κυνηγούσαν το τρεμπλ και τα κατάφεραν κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, νικώντας στον τελικό του Champions League την πανίσχυρη Μπάγερν Μονάχου με 2-0.

Ο Μουρίνιο ακολούθησε την γνωστή τακτική του, περίμενε πίσω τους Βαυαρούς και "χτύπησε" στις αντεπιθέσεις. Από μια τέτοια στο 35ο λεπτό, ο Ντιέγκο Μιλίτο βρέθηκε φάτσα με τον Μπατ και τον πλάσαρε σωστά για το 1-0. Η Μπάγερν ανέβηκε, πίεσε, έπαιξε στο μισό γήπεδο τους Ιταλούς, όμως χάρη στην σπουδαία άμυνά τους κατάφεραν να κρατήσουν το υπέρ τους σκορ. Και όσο ο χρόνος περνούσε και η γερμανική ομάδα δεν έβρισκε το γκολ, οι Ιταλοί γέμιζαν με αυτοπεποίθηση. Με το ρολόι να δείχνει 70 λεπτά αγώνα, ο Μιλίτο και πάλι έγινε κάτοχος της μπάλας στην επίθεση και με εξαιρετικό τελείωμα έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα για δεύτερη φορά. Στις καθυστερήσεις του αγώνα ο Μουρίνιο αποφάσισε να βγάλει αλλαγή τον Αργεντινό επιθετικό, προκειμένου να γνωρίσει την αποθέωση από τους χιλιάδες Ιταλούς που βρέθηκαν στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" για τον τελικό.

Ντιντιέ Ντρογκμπά (2012, Τσέλσι - Μπάγερν Μονάχου 1-1 (4-3 πεν.))

Έχοντας ζήσει υπέροχες στιγμές με την Τσέλσι, ο Ντιντιέ Ντρογκμπά δεν ήθελε να αποχωρήσει (την πρώτη φορά, όπως αποδείχθηκε) από το σύλλογο χωρίς να πανηγυρίσειτο πολυπόθητο Champions League. Γι' αυτό το λόγο έβαλε ως στόχο να οδηγήσει ο ίδιος την ομάδα στην κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου. Σε μία χρονιά με αρκετές μεταπτώσεις, αλλαγή προπονητή, η Τσέλσι δεν έδειχνε ικανή να φτάσει μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης. Παρόλα αυτά, το "μαγικό ραβδάκι" του Ρομπέρτο Ντι Ματέο μεταμόρφωσε την αγγλική ομάδα, η οποία απέκλεισε κατά σειρά τις Νάπολι, Μπενφίκα και Μπαρτσελόνα για να τεθεί αντιμέτωπη στον μεγάλο τελικό με την Μπάγερν Μονάχου. Οι Βαυαροί ήταν το απόλυτο φαβορί, καθώς είχαν δείξει μεγαλύτερη αγωνιστική συνέπεια καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Ενώ, ακόμα ένας σημαντικός παράγοντας ήταν πως ο τελικός θα λάμβανε χώρα στην έδρα τους! Όμως, όπως είναι γνωστό, τα φαβορί και τα αουτσάιντερ αποδεικνύονται στο γήπεδο.

Μπορεί στο 83ο λεπτό της αναμέτρησης ο Τόμας Μίλερ να έδωσε το προβάδισμα στους Γερμανούς και πολλοί να θεώρησαν πως η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, όμως ο Ντρογκμπά δεν είχε την... τελευταία λέξη του. Με υπέροχη καρφωτή κεφαλιά ισοφάρισε για την Τσέλσι πέντε λεπτά αργότερα και έστειλε το ματς στην παράταση. Στο επιπλέον 30λεπτο δεν υπήρξε κάποιος νικητής και έτσι οι ομάδες αναγκάστηκαν να λύσουν τις διαφορές τους στα πέναλτι. Εκεί, μίλησε ξανά ο Ιβοριανός άσος, ο οποίος εκτέλεσε εύστοχα το τελευταίο πέναλτι και χάρισε το κύπελλο στους "μπλε".