Κωνσταντινέας στο Contra.gr: "Ετσι πρέπει να προετοιμάζεται ένας διαιτητής για ντέρμπι"

Ζώντας στην ποδοσφαιρική Ελλάδα τα βλέμματα πέφτουν σχεδόν πάντα στο διαιτητή όταν μιλάμε για ντέρμπι. Ο ρέφερι του ματς, όποιος και αν είναι αυτός, αναλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο βάρος το οποίο για να γίνει ανεκτό χρειάζεται κοπιώδη προσπάθεια. Απευθυνθήκαμε σ' έναν από τους καλύτερους Ελληνες διαιτητές ο οποίος έχει κρεμάσει τη σφυρίχτρά του και έχει να αναλάβει τα βαριά καθήκοντα του βουλευτή. Ο λόγος στον Πέτρο Κωνσταντινέα.

"Η προετοιμασία του διαιτητή για παιχνίδια τέτοιου είδους και τέτοιας σημασίας στα δικά μου μάτια πρέπει να είναι ιδιαίτερη. Θα σας πω ποια τακτική ακολουθούσα εγώ.

Πρώτα από όλα, από τη στιγμή του ορισμού και μετά, δεν μιλούσα σε κανέναν για ποδόσφαιρο. Ούτε εφημερίδες άνοιγα ούτε ραδιόφωνο άκουγα ούτε τηλεόραση έβλεπα. Απομόνωση ως προς το ποδόσφαιρο πρώτον για να κρατήσω σε υψηλά επίπεδα την αυτοσυγκέντρωσή μου και δεύτερον για να μην επηρεαστώ από οτιδήποτε".

Εν συνεχεία, ο Μεσσήνιος βουλευτής και πρώην ρέφερι τονίζει : "Ο διαιτητής, κατά την προσωπική μου άποψη, πρέπει να διαθέτει προσωπικότητα. Χωρίς όμως να το θέλει, μπορεί να επηρεαστεί από κάτι που πχ θα διαβάσει. Οπως και στις πανελλήνιες δεν πρέπει να διαβάζεις λίγο πριν δώσεις, έτσι και εδώ. Πριν σφυρίξεις ντέρμπι, καλό θα είναι να κάνεις ποδοσφαιρική...αποτοξίνωση.

Φυσικά προετοιμασία για το παιχνίδι, καθαρά αθλητική, διαιτητική, έκανα. Αλλά φυσικά δεν περίμενα τον ορισμό για να την κάνω. Στην υποψία και μόνο ότι μπορεί να σφυρίξω το μεγάλο ματς της Κυριακής είχα πάρει τα μέτρα μου. Παρατηρούσα την αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών, τα συστήματα που επιλέγουν οι προπονητές και άλλα στοιχεία και μπορούσα έτσι να συμπεράνω που μπορεί να προκύψει δύσκολη φάση.

Με ενδιέφερε πάντα επίσης να παρακολουθώ και τη συμπεριφορά των παικτών σε σχέση με το διαιτητή. Υπάρχουν πολλοί που παίζουν και βρίζουν συνεχώς το ρέφερι. Γι' αυτούς έπρεπε να έχω ειδική συμπεριφορά".

Ο Πέτρος Κωνσταντινέας τονίζει επίσης και τα εξής πολύ σημαντικά: "Ο διαιτητής οφείλει να είναι πάνω από όλα ψυχολόγος. Και σε τέτοια παιχνίδια πρέπει να οδηγεί τον αγώνα σε τέτοιο επίπεδο ώστε να παιχθεί στο γήπεδο του διαιτητή και αυτό του ποδοσφαιριστή. Ετσι εξασφαλίζονται δύο πράγματα πάνω στο χορτάρι. Το καλό, στο μέτρο φυσικά του δυνατού, ποδοσφαιρικό θέαμα και το να περνάει απαρατήρητος ο διαιτητής, κάτι που είναι και αντικειμενικός του στόχος".

Οι αναμνήσεις του από τέτοια μεγάλα ματς είναι πολύ συγκεκριμένες : "Σ' ένα ΑΕΚ-Ολυμπιακός που σφύριξα, αρχηγοί των δύο ομάδων ήταν ο Νίκος Λυμπερόπουλος και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος. Τους φώναξα πριν από τη σέντρα και τους είπα: "Κοιτάξτε, δεν με ενδιαφέρουν οι ομάδες σας, με ενδιαφέρει ότι και οι δύο φοράτε το εθνόσημο. Θέλω σήμερα να παίξετε σαν να είσαστε παίκτες της Εθνικής ομάδας. Και μην πουλήσετε οπαδιλίκι".

Οι δυο τους τα πήγαν καλά, το θέμα είναι ότι δεν μεταφέρθηκαν τα λεγόμενά μου στους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές. Ο Μάκος, ας πούμε, έκανε τα δικά του, τελικά τον απέβαλλα. Οπως απέβαλλα και το γενικό αρχηγό του Ολυμπιακού, τον Τάσο Μητρόπουλο.

Ο διαιτητής οφείλει να ξέρει κάτι βασικό σ' αυτά τα παιχνίδια. Υπάρχουν πολλοί που στα ντέρμπι θα κοιτάξουν να πουλήσουν φθηνό οπαδιλίκι. Δεν έχουν να πουν κάτι για τη δουλειά τους και θέλουν να δικαιολογήσουν καταστάσεις. Σ' αυτό ο διαιτητής πρέπει να δείξει ιδιαίτερη προσοχή.

Κάποτε στη Β' Εθνική σε ανάλογο ματς απέβαλα 6 ποδοσφαιριστές, τρεις από κάθε ομάδα".

Συμπερασματικά: " Κύριο προσόν και κύριος στόχος του διαιτητή είναι η πρόληψη, όχι η καταστολή. Αν πραγματικά επιτευχθεί αυτό μέσα στο γήπεδο, τότε ο άρχοντας του αγώνα κερδίζει το σεβασμό των παικτών αλλά και του κοινού".