Η πρόταση που θα σώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο

Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι απαξιωμένο από την πλειονότητα, τα γήπεδα είναι άδεια, εκκρεμούν δύο δικαστικές υποθέσεις, η βία κι η διακοπή των μεγάλων παιχνιδιών αποτελούν κανόνα, το πρωτάθλημα δεν διεξάγεται ισόνομα, δεν υπάρχει κίνητρο για να το παρακολουθήσεις, καθώς σου στερεί την αγωνία που είναι και το αλατοπίπερο του συγκεκριμένου αθλήματος.

Το ποδόσφαιρο παίρνει ζωή μέσα από τον ανταγωνισμό που σου δημιουργεί αγωνία για την έκβαση. Όταν γνωρίζεις εκ των προτέρων τι θα συμβεί, δεν έχει ουσία.

Είμαστε σε μία περίεργη στροφή. Αν είναι να γίνει κάτι, αυτό πρέπει να συμβεί τώρα, από αυτό το καλοκαίρι να μπουν οι βάσεις, για να χτιστεί κάτι στέρεο.

Ο νόμος του ισχυρού

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο για δεκαετίες υπήρχε ο νόμος του ισχυρού. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, από τη δεκαετία του '80 που το παρακολουθώ μέχρι σήμερα, υπήρχε ένας ισχυρός σύλλογος, που τον ευνοούσε ο εκάστοτε τρόπος διεξαγωγής των εγχώριων διοργανώσεων.

Από τότε που προστέθηκαν στην εξίσωση και τα χρήματα του Champions League, τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Ο πρωταθλητής εξασφαλίζει έσοδα που του δίνουν τη δυνατότητα να συντηρεί τεράστιο μπάτζετ για τα δεδομένα του ποδοσφαίρου μας κι αν ένα πρωτάθλημα χαθεί, η επόμενη χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη. Θα πρέπει ή να "ματώσει" ο ιδιοκτήτης για να διατηρήσει το ίδιο μπάτζετ ή να πέσουν απότομα τα έξοδα, κάτι που θα του κοστίσει σε δημοφιλία. Είναι κάτι διαχρονικό, που δεν το προσωποποιώ.

Η ευκαιρία που πρέπει να αξιοποιηθεί

Είμαστε σε μία περίεργη στροφή και πιστεύω πως παρουσιάζεται μία μεγάλη ευκαιρία, που θα πρέπει να αξιοποιήσουμε. Ο Δημήτρης Μελισανίδης διοικεί την ΑΕΚ, ο Ιβάν Σαββίδης είναι ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ που "καθάρισε" τον σύλλογο από παλαιότερα χρέη και δεν είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να αγωνίζονται σε ένα πρωτάθλημα που ο τρόπος διεξαγωγής του θα ευνοεί τον Ολυμπιακό σε μόνιμη βάση.

Δύο είναι οι επιλογές. Ή γίνεται αντιληπτό από όλους τους φορείς του ελληνικού ποδοσφαίρου πως θα πρέπει να επανεξεταστεί σε νέα βάση όλη η μορφή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ή θα συνεχίσουμε όπως είμαστε μέχρι σήμερα και θα περιμένουμε πότε και αν καταφέρει ο Μελισσανίδης ή ο Σαββίδης να πάρει τον έλεγχο του ποδοσφαίρου από τον Ολυμπιακό. Δηλαδή, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε το ίδιο έργο και το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι η σειρά των ρόλων.

Ή τα αλλάζουμε όλα ή πηγαίνουμε σε πόλεμο

Βέβαια, στη δεύτερη περίπτωση η οποία δυστυχώς είναι κι η πιο πιθανή με τα μυαλά που υπάρχουν, οι επιπτώσεις θα είναι μεγάλες.

Αν αυτό που πρυτανεύσει δεν είναι το να φτιάξουμε το ελληνικό πρωτάθλημα και μέσα από αυτήν τη διαδικασία να προκύψουν επιπλέον έσοδα, να προσελκύσουμε κόσμο στα γήπεδα, να βελτιώσουμε το επίπεδο του ανταγωνισμού, αλλά κυριαρχήσει το να συνεχίσουμε να δίνουμε μάχη για να ελέγχουμε ΕΠΟ, διαιτησία, Τύπο και τις ομάδες "δορυφόρους", θα οδηγηθούμε σε πόλεμο.

Θα οδηγηθούμε σε πόλεμο, γιατί και ο Μελισσανίδης και ο Σαββίδης θα παλέψουν με τα δικά τους όπλα για να φέρουν την κατάσταση στο μέρος τους.

Αλλάζει ατζέντα την πιο κρίσιμη ώρα ο Κοντονής

Αντί να συζητάμε για το πώς θα βοηθηθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο από την ταυτόχρονη εμπλοκή Μαρινάκη, Σαββίδη, Μελισσανίδη, ο Σταύρος Κοντονής έχει βάλει στο τραπέζι ένα θέμα που πρακτικά αλλάζει την ατζέντα συζήτησης την πιο κρίσιμη ώρα.

Η απόφασή του να διακόψει το κύπελλο λειτουργεί παραπλανητικά αυτήν τη στιγμή και στερείται χρόνος για ουσιαστικές συζητήσεις. Απόφαση που αν περάσει από το ΣτΕ, θα τον φέρει στη δύσκολη θέση να πρέπει να το πάει μέχρι τέλους. Να γίνει, δηλαδή, ο άνθρωπος που με μία απόφαση στη λογική "ενός ανδρός αρχή", που δεν μπορεί να στηριχτεί με λογικά επιχειρήματα, θα αποκλείσει τις ελληνικές ομάδες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τελειώνοντας με αυτόν τον τρόπο κάθε συζήτηση για προοπτική εξέλιξης του ποδοσφαίρου μας.

Στην περίπτωση που δικαιωθεί η προσφυγή της ΕΠΟ, τότε ο Κοντονής θα απαλλαγεί από το αχρείαστο βάρος που πρόσθεσε ο ίδιος στον εαυτό του, θα χάσει όμως μία μάχη, θα αποδειχτεί πως η θέση του δεν είναι τόσο ισχυρή όσο ο ίδιος ήθελε να παρουσιάζει και θα υποστεί ταπεινωτική ήττα.

Βία, διαφθορά, επίπεδο ανταγωνισμού

Ας μιλήσουμε, όμως, για τα πραγματικά προβλήματα του ποδοσφαίρου μας, βάζοντας τη συζήτηση στη σωστή βάση. Τα διαχρονικά προβλήματα είναι η βία, η διαφθορά και το επίπεδο του ανταγωνισμού.

Καταρχάς, το πρώτο που χρειάζεται να υπάρξει και για τους τρεις ιούς που μολύνουν το ποδόσφαιρό μας είναι βούληση και κατανόηση πως το να φτιάξει η λίγκα, είναι προς όφελος όλων.

Ο Ολυμπιακός παίρνει το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο, όμως ο κόσμος του δεν νιώθει καν την ανάγκη να το πανηγυρίσει. Φανταστείτε πόσο διαφορετικές θα ήταν αυτές οι μέρες, αν ο τίτλος είχε κριθεί μέσα από επικράτηση σε ένα μεγάλο παιχνίδι και όχι από τον Οκτώβριο. Κατάκτηση πρωταθλήματος μέσα από πιο υψηλό ανταγωνισμό και με νίκες τις οποίες ο κόσμος του Ολυμπιακού θα πανηγυρίσει με την ψυχή του.

Αυστηρές ποινές που οδηγούν τις ΠΑΕ στην αυτοπροστασία

Το θέμα της βίας είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι. Η άποψή μου είναι πως το μόνο που μπορεί να κάνει η Πολιτεία είναι να επιβάλλει αυστηρές και -πολλές φορές- άδικες ποινές, που θα εφαρμόζονται. Αν οι αυστηρές ποινές προς όλους γίνουν καθεστώς, δηλαδή αν "πονέσουν" οι ιδιοκτήτες, χαθεί χρήμα και στόχοι, θα αναγκαστούν να προφυλάξουν τα γήπεδά τους, τις περιουσίες τους.

Σε αυτήν τη λογική, έχει μπει μία σωστή βάση και θα πρέπει να κατανοήσουν και αρκετοί συνάδελφοι πως δεν γίνεται να λειτουργούν σαν δικηγόροι με την αρθρογραφία τους, κάθε φορά που πλήττεται η ομάδα που έχουν επιλέξει να στηρίζουν. Η διαφθορά και το επίπεδο του ανταγωνισμού πάνε πακέτο για μένα.

Υπόθεση Καλογερόπουλου - Γρεβένη

Γίνεται ένα μεγάλο λάθος από τον Σαββίδη, τον Μελισσανίδη αλλά και από τον Αλαφούζο. Δεν πιάνουν το πρόβλημα από τη ρίζα, δεν κοιτάνε τον λόγο που προκαλεί το αποτέλεσμα, αλλά εξετάζουν αποκλειστικά το αποτέλεσμα.

Ο Σαββίδης βγάζει "πύρινους" λόγους χωρίς ειρμό σκέψης, όταν ο Παππάς δεν δίνει το πέναλτι στον Μακ, αλλά όταν δημιουργούνται οι συνθήκες για να φοβηθεί ο διαιτητής να δώσει πέναλτι εναντίον του Ολυμπιακού, δεν κουνιέται φύλλο. Εκεί χάνουν το δίκιο τους.

Ο Γιάννης Αλαφούζος κάνει συνέντευξη Τύπου μετά από ένα παιχνίδι που δίκαια έχασε από την Ξάνθη. Ο Σαββίδης, με τον τρόπο που τοποθετείται, δικαιολογεί επεισόδια για ένα πέναλτι που δεν δόθηκε, λες και είναι το πρώτο πέναλτι που δεν δίνεται στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Και όταν μπαίνει στο "ψυγείο" ο Χαράλαμπος Καλογερόπουλος και ο βοηθός που σωστά και έγκαιρα υπέδειξε την αποβολή του Μποτία στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, δεν μιλάει κανένας.

Ευνοείς τον ισχυρό γίνεσαι διεθνής, τον αδικείς, πας τοπικό Πειραιά

Μα, αυτό είναι το πραγματικό θέμα. Αν ψάχνουμε για σκάνδαλο, που στην εξέλιξή του λειτουργεί ευεργετικά για τον Ολυμπιακό, αυτό έχει να κάνει με το "πάγωμα" του Αλέξανδρού Γρεβένη και φυσικά με τον εξευτελισμό που υπέστη ο Καλογερόπουλος, να οριστεί σε αγώνα τοπικού Πειραιά.

Ας έρθουμε στη θέση τους. Όταν είσαι διαιτητής και γνωρίζεις πως εάν ευνοείς τον ισχυρό θα γίνεις διεθνής κι αν σφυρίζεις κόντρα θα πας τοπικό, δεν θέλει σκέψη για το πού θα δώσεις την αμφισβητούμενη φάση.

Δεν έχει λογική να είσαι Σαββίδης, Μελισσανίδης, Αλαφούζος, να βάζεις τα λεφτά σου και να περιμένεις στωικά να αντιδράσεις, αφότου δεις το έργο. Το προλαβαίνεις, τοποθετείσαι στον σωστό χρόνο για τον σωστό λόγο. Είναι θέμα που χρήζει διερεύνησης για το ποιοι είναι οι υπεύθυνοι που έστειλαν τον Καλογερόπουλο στο τοπικό Πειραιά. Αν βρεθούν και αποπεμφθούν αυτοί από το ποδόσφαιρο, αυτόματα κάτι θα αλλάξει.

Αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος των Μελισσανίδη, Σαββίδη και Αλαφούζου, να χτυπήσουν το πρόβλημα στη ρίζα κι αν δεν μπορούν, να μιλήσουν έγκαιρα και σε σωστή βάση. Όχι να δικαιολογούν επεισόδια, όταν θα γίνεται το κακό. Συνήθως αυτό συμβαίνει και μάλιστα σε παιχνίδια που δεν έχουν αδικηθεί ή που οι φάσεις τις οποίες επικαλούνται είναι δύσκολες.

Οι ομάδες "δορυφόροι"

Το πιο βασικό θέμα για μένα είναι ο συνολικός τρόπος που διεξάγεται το πρωτάθλημα. Η μορφή και οι κανόνες της Λίγκας. Στην άτυπη σύσκεψη ιδιοκτητών της Λίγκας, ο Δημήτρης Μελισανίδης είπε για πρώτη φορά κάτι που αναμένεται να παρουσιαστεί επίσημα ως θέση, ως πρόταση από την ΑΕΚ. Να μοιράζεται στους υπόλοιπους ποσοστό από τα έσοδα του Champions League, όπως είχε αποκαλύψει το Contra.gr.

Όμως η αλήθεια είναι πως αυτό δεν φτάνει. Αγγίζει μία πτυχή του προβλήματος, όχι την ουσία.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, σε εκείνη την άτυπη σύσκεψη, είπε "να μην μιλάνε οι Φιλιππινέζες", εννοώντας κάποιους παράγοντες που υπηρετούν τα "θέλω" του εκάστοτε ισχυρού και μέσα από αυτήν τη διαδικασία, ανεβαίνουν στη Super League και επιβιώνουν.

Εδώ πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορούσε ποτέ -πόσο μάλλον τώρα εν μέσω κρίσης- να έχει 16 ισχυρές και οικονομικά ανεξάρτητες ομάδες.

Κλείνοντας τα μάτια στο πραγματικό πρόβλημα και συνεχίζοντας να έχουμε πρωτάθλημα 16 ομάδων, αυτό που πετυχαίνουμε είναι η διατήρηση ομάδων υπό εξάρτηση και η συζήτηση εξακολουθεί να πηγαίνει στο ποιος θα είναι το αφεντικό και θα τις ελέγχει. Οι παράγοντες πηγαίνουν στο "άρμα" του ισχυρού, τους βοηθά να ανέβουν, να μείνουν στην κατηγορία. Γνωρίζουν πως αν χάσουν την εύνοιά του, σύντομα θα εξαφανιστούν από τον χάρτη. Ομάδες χωρίς κόσμο, χωρίς παρελθόν, χωρίς δύναμη που επιβιώνουν σαν "δορυφόροι".

Ας υποθέσουμε πως σε ένα ποσοστό συμφωνούν οι Μελισσανίδης, Αλαφούζος, Σαββίδης σε ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούν. Ποια είναι η ορθή πορεία; Να πορευτούν, προσπαθώντας να γίνουν αυτοί αφεντικά; Αν συμβεί αυτό, η επιτυχία όποιου το καταφέρει θα είναι παροδική και πολύ σύντομα θα έχει απέναντι του τους υπολοίπους.

Δυνατή λίγκα ισχυρών, με πολλά μεγάλα παιχνίδια

Η ουσία είναι να φτιάξουμε μία δυνατή λίγκα, σύμφωνα με τις ομάδες που μπορεί το ποδόσφαιρο μας να συντηρήσει σε υψηλό επίπεδο και να είναι ανεξάρτητες. Το πείραμα με 14 ομάδες απέτυχε, γιατί οι 26 αγωνιστικές είναι λίγες. Η αλήθεια είναι πως και οι 14 πολλές είναι και πλέον μόνο τα τηλεοπτικά έσοδα συντηρούν σε μεγάλο βαθμό τις ομάδες.

Φανταστείτε, λοιπόν, ένα πακέτο με πέντε γερά παιχνίδια κάθε Σαββατοκύριακο. Δέκα ισχυρές ομάδες που θα δίνουν πέντε ντέρμπι κάθε εβδομάδα και θα μετέχουν σε ένα πρωτάθλημα τεσσάρων γύρων.

Η συνδρομητική τηλεόραση που θα πάρει το πρωτάθλημα θα έχει να δείχνει κάθε αγωνιστική πέντε δυνατά παιχνίδια. Κάθε χρόνο 24 ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.

Τα γήπεδα θα είναι γεμάτα, καθώς όλα τα ματς θα έχουν το κίνητρο του αποτελέσματος και φυσικά όποια ομάδα θα ανεβαίνει στη Super League, θα ξέρει πως θα μετέχει σε ένα πλούσιο πρωτάθλημα, που θα προσφέρει έσοδα.

Οι "ζωντανές" εξέδρες θα φέρουν σπόνσορες και διαφημίσεις, το προϊόν θα γίνει ξανά ελκυστικό και τα χρήματα από τα τηλεοπτικά θα τα μοιράζονται σε 10 ομάδες, οπότε το συμβόλαιο που θα υπογράφει όποια ομάδα προβιβάζεται θα είναι μεγαλύτερο.

Δέκα ανεξάρτητες δυνατές ομάδες για ένα πρωτάθλημα 36 αγωνιστικών, με πέντε δυνατά παιχνίδια κάθε Σαββατοκύριακο, θα μπορούσαν να απογειώσουν το πρωτάθλημα μας.

12 ομάδες και πρωτάθλημα, με πλέι οφ και πλέι άουτ

Θα μπορούσε να έχει βάση, μια πρόταση που θα περιελάμβανε τη διεξαγωγή πλέι οφ. Πολλοί το απορρίπτουν με αφέλεια και ευκολία, στη λογική ότι τα πλέι οφ είναι μπασκετικός όρος. Στην ουσία, όμως, πρόκειται για δεύτερο πρωτάθλημα, κάτι που γίνεται με μεγάλη επιτυχία στο Βέλγιο.

Αρχικά, διεξαγωγή κανονικής σεζόν με 12 ομάδες, δηλαδή 22 αγωνιστικές και στη συνέχεια οι έξι πρώτοι σε ένα πρωτάθλημα 10 αγωνιστικών για να κριθεί ο πρωταθλητής και τα ευρωπαϊκά εισιτήρια και οι 6 τελευταίοι σε πλέι άουτ για να δούμε ποιες θα είναι οι δύο ομάδες που θα υποβιβαστούν.

Δηλαδή, η κάθε ομάδα σε αυτήν την περίπτωση θα δώσει 32 δυνατά παιχνίδια.

Για παράδειγμα, στο Βέλγιο έχουν επιλέξει τη διεξαγωγή ειδικού πρωταθλήματος των έξι πρώτων για να κριθεί ο τίτλος, ώστε να μην απαξιώνεται η διαδικασία της κανονικής περιόδου. Επιπλέον, για να μην μπαίνουν με μεγάλη διαφορά στο πρωτάθλημα που θα κρίνει τον τίτλο οι έξι ομάδες, διαιρούνται δια του δύο οι βαθμοί τους στην κανονική σεζόν. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και ο έκτος είναι σε μία απόσταση που του δίνει το δικαίωμα να διεκδικεί ακόμα και το πρωτάθλημα, αλλά σίγουρα θα έχει κίνητρο για να βγει στην Ευρώπη. Θα έχουμε, δηλαδή, 10 δυνατές αγωνιστικές των έξι καλύτερων ομάδων της χώρας και σίγουρα ο τίτλος και οι ευρωπαϊκές θέσεις θα κριθούν μέσα από μεγάλα παιχνίδια.

Αξιόπιστη λίγκα, μείωση ομάδων, αύξηση μεγάλων παιχνιδιών και εσόδων

Το πλάνο δηλαδή, αν θέλουν να έχουμε επιτέλους ένα δυνατό αξιόπιστο πρωτάθλημα, θα πρέπει να προβλέπει τη δημιουργία αξιόπιστης δυνατής λίγκας, όπου οι συμμετέχουσες ομάδες θα εξασφαλίζουν όσο το δυνατόν περισσότερα έσοδα. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από μία διαδικασία μείωσης των ομάδων και δημιουργίας ενός πρωταθλήματος που θα προσφέρει όσο γίνεται περισσότερα μεγάλα παιχνίδια.

Οι υπόλοιπες ομάδες δεν εξαφανίζονται. Η δεύτερη κατηγορία θα έχει πολλούς δυνατούς συλλόγους, θα δημιουργηθεί ακόμα ένα ανταγωνιστικό, ενδιαφέρον πρωτάθλημα και το κίνητρο για να ανέβεις στην πρώτη κατηγορία θα είναι πραγματικά μεγάλο, καθώς θα σου εξασφαλίσει περισσότερα έσοδα από όσα σήμερα, δηλαδή τη βιωσιμότητα και την εξέλιξή σου, αν παραμείνεις.

Όλα αυτά αποτελούν μία βάση πραγματικής συζήτησης, έναν τρόπο να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο και να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να έχουμε και στην Ελλάδα ποδόσφαιρο. Πρωτάθλημα που θα μας ξαναδώσει κίνητρο να το παρακολουθήσουμε, που θα ξαναγεμίσει τα Σαββατοκύριακά μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Θέμης Καίσαρης: Η πρόταση που δεν μπορούν να αρνηθούν

Αποκάλυψη Contra.gr: Το σχέδιο που θα αλλάξει τα δεδομένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Τα έσοδα των ελληνικών ομάδων από το Champions League

Photo credits: Action Images