"Δεν πρόκειται να φύγει ο Αλαφούζος!"

Το Contra.gr ρίχνει μια πολύ κοντινή και προσεκτική ματιά στις σκέψεις, τις προθέσεις και τις αποφάσεις του προέδρου του ΠΑΟ για την επόμενη (διοικητική) μέρα του συλλόγου και σας τις παρουσιάζει με κάθε λεπτομέρεια. Τα λόγια του Αλαφούζου σε "Λύμπε", Ουζουνίδη και τι ισχύει με τα σενάρια για τον "καπετάνιο" και τον γιο του Νίκο.

"Δεν πρόκειται να φύγει ο Αλαφούζος!"

Μεγάλα οικονομικά «ανοίγματα», που ενώ είχαν «μαζευτεί» τη διετία 2013-15, τον τελευταίο ενάμισι χρόνο με λάθος χειρισμούς ανέβηκαν (ξανά) στα ύψη. Καθημερινή «μάχη» για την αδειοδότηση από την ΕΠΟ. Προεδρική «απόσυρση» απ’ το προσκήνιο απ’ τις αρχές Δεκεμβρίου μέχρι σήμερα, με ελάχιστες δημόσιες «παρουσίες» κι ακόμη λιγότερες επίσημες τοποθετήσεις.

Σενάρια επί σεναρίων περί «επιστροφής» Γιώργου Βαρδινογιάννη ή του γιου του Νίκου, με αφορμή την (σταθερή) παρουσία του πρώτου τους τελευταίους δύο μήνες στις σουίτες της Λεωφόρου. Καθημερινός «βομβαρδισμός» για τον τάδε και τον δείνα «επενδυτή» από τι εξωτερικό και φημολογίες για επικείμενες αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του Παναθηναϊκού το προσεχές καλοκαίρι.

Τι γίνεται εντέλει με τον Γιάννη Αλαφούζο; Ποιες είναι οι σκέψεις του, οι προθέσεις του και οι αποφάσεις του για την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού; Το Contra.gr επιχείρησε να ρίξει μια πολύ πιο κοντινή και προσεκτική ματιά, μέσα απ’ τα όσα λένε (και) οι δικοί του άνθρωποι…

Η ΑΠΟΓΟΥΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ

Τα ερωτηματικά για τη συνολική στάση που κρατάει ο πρόεδρος του «τριφυλλιού» τους τελευταίους μήνες είναι πολλά. Κι όλα αρχίζουν και καταλήγουν σ’ ένα πράγμα. Ναι, όντως απογοητεύτηκε πολύ εκείνο το βράδυ της 6 Νοέμβρη και τα όσα ακολούθησαν στο «Γ. Καλαφάτης» μετά τη βαριά ήττα απ’ τον Ολυμπιακό. Κι αυτός είναι ένας απ’ τους βασικούς λόγους, που αποφάσισε να «αποσυρθεί» απ’ το προσκήνιο κι την πρώτη γραμμή της παναθηναϊκής καθημερινότητας.

Διότι δεν είναι πάντα «δικαιολογία» η –όντως- πολύ πιο βαριά πλέον επαγγελματική του ατζέντα. Εκείνο το βράδυ, ο Γιάννης Αλαφούζος ένιωσε μέσα στη μεγάλη απογοήτευσή του, πως οι μεγάλες προσπάθειες που έχει καταβάλει απ’ την άνοιξη του ’12, πρώτα απ’ όλα για να «σωθεί» ο σύλλογος απ’ τη διάλυση, το Πρωτοδικείο και τη Γ’ Εθνική δεν «εκτιμήθηκαν».

Βεβαίως, για όλο αυτό, ευθύνεται πρώτα απ’ όλα ο ίδιος. Διότι εκείνος αποφάσισε να αλλάξει μέσα σ’ ένα καλοκαίρι το απόλυτα επιτυχημένο μοντέλο Νταμπίζα, εκείνος αποφάσισε μετά από ένα χρόνο να αντιστρέψει τη ροή της οικονομικής κάνουλας αλλά με λάθος τρόπο και λάθος επενδύσεις, εκείνος εμπιστεύτηκε με «κλειστά μάτια» πρόσωπα και συνεργάτες που δεν τον δικαίωσαν με τις επιλογές τους. Κι εκείνος στην τελική είναι η «κεφαλή» όλου του οικοδομήματος και σ’ αυτόν αντανακλούν πάντα οι επιτυχίες και –πολύ περισσότερο- οι μεγάλες αποτυχίες.

ΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΑΝ

Μοιάζει τόσο οξύμωρο, όμως δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, άλλαξαν πάρα πολύ την ποδοσφαιρική και διοικητική «κοσμοθεωρία» του Γιάννη Αλαφούζου. Τον Φλεβάρη του ’15, όταν ο Παναθηναϊκός νίκησε 2-1 τους Πειραιώτες και τους έφτασε στη μία… ανάσα -ασχέτως αν στην πορεία αφαιρέθηκαν με τη γνωστή συστημική διαδικασία οι τρεις βαθμοί και οι «πράσινοι» έχασαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν ως το τέλος τον τίτλο- ο Mr. ΣΚΑΪ ένιωσε πως είχε έρθει η ώρα να «χτυπήσει» πλέον στα ίσα αγωνιστικά τον μεγάλο του αντίπαλο. Και γι’ αυτό αποφάσισε, κόντρα στη λογική που είχε στο ξεκίνημά του στην ομάδα, να τριπλασιάσει και να τετραπλασιάσει το μπάτζετ και να πάει σε πολύ πιο «δαπανηρές» επιλογές για να αυξήσει την ποιότητα του ρόστερ. Σωστή επιλογή για το μέγεθος που πρεσβεύει ο Παναθηναϊκός, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν δύο «αλλά»:

ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ "ΑΛΛΑ"

1.Το πρώτο είχε να κάνει με τις επιλογές που έγιναν εκείνο το καλοκαίρι του ’15, όπου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν «βγήκε» τίποτα. Διότι δεν υπήρχε ξεκάθαρο πλάνο και κυρίως ποδοσφαιρική λογική. Αφήνεις επί παραδείγματι σαν σύλλογος, τον Γκόρντον Σίλντενφελντ –παρότι έχεις την ευκαιρία να τον αποκτήσεις πλέον ως ελεύθερο- που επί δύο σεζόν είναι η αμυντική «κολώνα» της ομάδας.

Έναν παίκτη που είχε «δεθεί» σε απίστευτο βαθμό μαζί με τον Παναθηναϊκό, που έπαιζε με σπασμένο δάκτυλο στο πόδι επί 48 λεπτά στο ντέρμπι του α’ γύρου του 2014-15 με τον Ολυμπιακό (από πάτημα του Μήτρογλου) και με θλάση 59 λεπτά στην Τούμπα. Ξεκινάς τη διαπραγμάτευση μαζί του με λιγότερα λεφτά απ’ όσα έπαιρνε και την τελευταία μέρα πριν υπογράψει στη Ντινάμο Ζάγκρεμπ του λες σαν κλαμπ «…Γκόρντον 525.000 ευρώ με τα μπόνους». Τη στιγμή που η πρόταση που είχε στα χέρια του ήταν 550.000 ευρώ. Και λίγες εβδομάδες αργότερα, πηγαίνεις και υπογράφεις με 700.000 ευρώ (συν 100.000 μπόνους) τον Σέρχιο Σάντσεθ. Ποια η προσφορά του ενός και ποια του άλλου; Για να μην πούμε για Εσιέν. Βέμερ κ.ο.κ.

2.Το δεύτερο μεγάλο «αλλά» που δεν υπολόγισε ή μάλλον δεν «ζύγισε» καλά (για να ακριβολογούμε), ο Αλαφούζος ήταν οι οικονομικές «αντοχές» του, διότι στην πορεία ο ορίζοντας έγινε πολύ στενός. Η δέσμευση (μερικών) περιουσιακών στοιχείων που του επιβλήθηκε στα τέλη του Αυγούστου και η ανάγκη για εδώ και τώρα «κας» 14,6 εκατ. ευρώ για την πρώτη δόση των τηλεοπτικών αδειών τον Σεπτέμβρη συρρίκνωσαν τη ρευστότητά του. Βάλτε μέσα σ’ όλη την εξίσωση και τον περιορισμό των εσόδων της ΠΑΕ, είτε ελέω NOVA, είτε ελέω αποτυχιών στην Ευρώπη (πέρσι ο Παναθηναϊκός δεν μπήκε στους ομίλους, ενώ φέτος μάζεψε μόνο έναν βαθμό) κι έχετε όλο το «πακέτο» για τους λόγους που (ξανα)τραβάει μεγάλα οικονομικά «ζόρια» το «τριφύλλι».

ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ

Συνεχίζοντας αυτό που γράφαμε παραπάνω για τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που «σημάδεψαν» τις σκέψεις του Αλαφούζου, αξίζει να σταθούμε και σε ένα… καλό (ας το πούμε κι έτσι) που έκανε το «καταστροφικό» clasico του περασμένου Νοέμβρη.

Πρώτον, τον έκανε να καταλάβει πλέον το συνεχόμενο «λάθος» του, να δίνει «λευκές επιταγές» και υπερεξουσίες στους προπονητές των «πράσινων» και δεύτερον, τον βοήθησε να κατανοήσει πως όσο το λιγότερη «συμμετοχική παρουσία» είχε στο αγωνιστικό τμήμα, τόσο το καλύτερο θα ήταν για την ομάδα. Όπως έπραξε και στον πρώτο (και πιο πετυχημένο μέχρι σήμερα) χρόνο του στον Παναθηναϊκό, όταν έδωσε τα «κλειδιά» σε Νταμπίζα-Αναστασίου.

Το ίδιο έκανε και τώρα με τους Λυμπερόπουλο-Ουζουνίδη και ήδη τα πρώτα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να φαίνονται, διότι επέστρεψε η απόλυτα ποδοσφαιρική λογική στην ομάδα.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ "ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ"

Κλείνει η «παρένθεση» και πάμε στο «σήμερα» και πολύ περισσότερο στο «αύριο» που απασχολεί και τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Από όλους τους συνεργάτες του προέδρου των «πράσινων», προκύπτει ένα και μόνο συμπέρασμα. «Ο Αλαφούζος δεν πρόκειται να φύγει απ’ την ομάδα». Και δεν προκύπτει ως… ευσεβής πόθος τους, αλλά ως λογική συνέχεια μιας σειράς πραγμάτων που είτε έγιναν και γνωστοποιήθηκαν, είτε δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Εν αντιθέσει με την εικόνα της πλήρους «απόσυρσης» που έχει περάσει προς τα έξω, ο πρόεδρος του «τριφυλλιού» ασχολείται καθημερινά με την ομάδα, εξακολουθεί να βάζει χρήματα μέσω των ΑΜΚ και με δικά του χρήματα και μόνο, έτρεξαν όλες αυτές τις εβδομάδες οι διακανονισμοί και οι μυριάδες υποχρεώσεις της ομάδας. Ναι, η ρευστότητά του δεν αγγίζει αυτή της περασμένης διετίας, όμως αποτελεί τη μόνη σταθερή πηγή χρηματοδότησης του κλαμπ.

ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟ… ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Δείχνοντας δε, να έχει διδαχθεί απ’ τα λάθη που έγιναν (πρώτα απ’ όλα με δική του ευθύνη) την τελευταία διετία, έχει ζητήσει ένα και μόνο πράγμα απ’ όλο το επιτελείο των συνεργατών του: Εξορθολογισμό εξόδων σε όλα τα επίπεδα. Να μάθει η ομάδα να «ζει» με το όριο των εξόδων της συν τα χρήματα που θα βάζει ο ίδιος και παράλληλα να στελεχωθεί το ρόστερ με πολύ πιο προσεγμένες επιλογές, εντός των οικονομικών ορίων του κλαμπ. Στ’ αυτιά του οπαδού, όλο αυτό ακούγεται άκρως… αντιτουριστικό, αποκρουστικό και «συρρικνωτικό».

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος που ερωτά αν το ρόστερ με το οποίο ξεκίνησε την εφετινή σεζόν ο Παναθηναϊκός «άξιζε» όντως αυτά τα 20 εκατ. ευρώ που είχε προϋπολογιστεί με τις συνεχόμενες οικονομικές υπερβάσεις; Αξιζε; Μάλλον… όχι. Διότι «ακριβή» ομάδα δεν σημαίνει αυτομάτως και «καλή» ομάδα. Και το αντίθετο. Ο Νταμπίζας το απέδειξε το 2013. Ο Λυμπερόπουλος (μαζί με τον Ουζουνίδη) προσπαθεί με πολύ σωστή φιλοσοφία να το αποδείξει ξανά. Κι όλο αυτό δεν παύει να αποτελεί την σημερινή πραγματικότητα της ομάδας. Απ’ τη στιγμή δε που στον ορίζοντα δεν φαίνονται… εξωτερικές, οικονομικές «ενισχύσεις» και όλα εξακολουθούν να κινούνται γύρω απ’ τον Αλαφούζο και τις συγκεκριμένες, οικονομικές δυνατότητές του…

"ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ"

Το δεύτερο ενισχυτικό σημείο της άποψης, πως δεν θα υπάρξει αποχώρηση του Αλαφούζου απ’ τον Παναθηναϊκό, είναι τα λόγια του προς τους δύο «υπεύθυνους» του αγωνιστικού τμήματος. Τον Νίκο Λυμπερόπουλο και τον Μαρίνο Ουζουνίδη.

"Προχωράμε κανονικά και την επόμενη χρονιά στο πλάνο που έχουμε χαράξει…" είχε πει προ μηνός ο ίδιος και, όπως τονίζεται κι απ’ το περιβάλλον του, δεν υπάρχει περίπτωση να τους «πουλήσει», αφού αναγνωρίζει τα πρόσωπά τους (ίσως) την τελευταία «ελπίδα» να δουλέψει και να πετύχει το συγκεκριμένο πλάνο.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ "ΠΡΟΔΩΣΕΙ"

Η δε πιθανότητα να «παρκάρει» τις μετοχές, όπως έκανε επί παραδείγματι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης στο παρελθόν, δεν «παίζει» σε καμία περίπτωση ως σενάριο. Ο ίδιος είναι ανοικτός στο να φύγει, απ’ το καλοκαίρι κιόλας, αρκεί να υπάρχει πίσω μια διάδοχη κατάσταση που θα προσφέρει σταθερότητα στην ομάδα. Δεν σκοπεύει ωστόσο, να την… κάνει μια ωραία πρωία και να αφήσει την ομάδα στο έλεος του Θεού, «προδίδοντας» μία προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από 5 χρόνια, με τεράστιο προσωπικό και οικονομικό κόστος (άνω των 30 εκατ. ευρώ).

Οσο κι αν τον «φθείρει» όλο αυτό. Από εκεί και πέρα είναι αλήθεια επίσης πως ο Αλαφούζος όντας «ψάχτηκε» και εξακολουθεί να «ψάχνεται» για ενισχύσεις. Είτε αυτό αφορά διαδοχή, είτε ακόμη έναν βασικό συμπαίκτη/χρηματοδότη. Οι «πόρτες» που χτύπησε έως τώρα δεν… άνοιξαν ελέω της οικονομικής κρίσης, ενώ συνεχίζει την προσπάθεια και για χορηγό/συμπαίκτη, που θα βοηθάει κάθε χρόνο τον σύλλογο με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Εκεί, ίσως υπάρξει κάτι «καλό» έως το καλοκαίρι, αν και αυτό θα εξαρτηθεί από πολλά πράγματα…

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ "ΥΠΑΡΧΕΙ" ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ

Πάμε τώρα και στις ολοένα και πιο έντονες «φήμες» περί επιστροφής του «καπετάνιου» ή εμπλοκής του γιου του Νίκου, που έχει την ίδια «αρρώστια» και «τρέλα» με τον Παναθηναϊκό, που κουβαλάει ο πρώην πρόεδρος της ομάδας. Οι έως τώρα ενδείξεις, δεν φανερώνουν την παραμικρή διάθεση ή πρόθεση απ’ την πλευρά των συγκεκριμένων μελών της οικογένειας Βαρδινογιάννη να «μπουν» στον Παναθηναϊκό. Ισως είναι πολύ περισσότερο ένα θέμα που διατηρείται στον «αφρό» διότι «ιντριγκάρει» λόγω και του πολύ κακού, οικονομικού τάιμινγκ της ΠΑΕ.

Ισως είναι και… ευσεβής πόθος ορισμένων… Η πλευρά του «καπετάνιου» έχει δείξει διάθεση να βοηθήσει την ομάδα, είτε με την ενοικίαση της σουίτας στη Λεωφόρο (150.000 ευρώ στη διετία), είτε με διευκόλυνση στο θέμα της Παιανίας, είτε με αγορά ακριβών διαρκείας, ίσως και στο άμεσο μέλλον με κάποια χορηγία. Μέχρις εκεί όμως, αφού την ίδια ώρα δεν έχει εκφραστεί η παραμικρή πρόθεση προς την πλευρά του Αλαφούζου για κάποια περαιτέρω εμπλοκή στα κοινά του συλλόγου.

Και, όπως λένε άνθρωποι που έχουν πλήρη εικόνα των δεδομένων και του πως «λειτουργεί» η οικογένεια Βαρδινογιάννη «…όσο η οικονομική διαχείριση των κεφαλαίων της οικογένειας, βρίσκεται στα χέρια του Τζίγκερ (και κατ’ επέκταση του Βαρδή Βαρδινογιάννη), δεν υπάρχει καμία περίπτωση επιστροφής κάποιου μέλους της στον Παναθηναϊκό…». Κι αυτό είναι καλό να το έχουμε στο μυαλό μας, για να «διαβάζουμε» καλύτερα τις όποιες φημολογίες…

News 24/7

24MEDIA NETWORK