Η δικαίωση με τον Κουρμπέλη ως στόπερ και το πλάνο ψυχραιμίας!

Το Contra.gr "διάβασε" τις σημειώσεις του Μαρίνου Ουζουνίδη για το σχέδιο… μάχη του ντέρμπι και σας παρουσιάζει/αναλύει βήμα προς βήμα τις επιλογές του που "βγήκαν" στο χορτάρι. Ο ρόλος "κλειδί" του "πράσινου" κάπτεν, ο Τζανδάρης, οι έξτρα οδηγίες και τα γρήγορα αντανακλαστικά μετά την αποβολή και το 1-0.

Η δικαίωση με τον Κουρμπέλη ως στόπερ και το πλάνο ψυχραιμίας!

Κάθε ντέρμπι έχει τη δική του "ιστορία". Μα πάνω απ’ όλα έχει τη δική του, ξεχωριστή, προετοιμασία. Για να πας όσο το δυνατόν πιο έτοιμος σ’ έναν αγωνιστικό "πόλεμο", όπου κάθε λεπτομέρεια μετράει, διπλά και τριπλά στην τελική… σούμα του αγώνα.

Ο Παναθηναϊκός στο Φάληρο δεν πήγε για… κλεφτοπόλεμο. Δεν πήγε για να παίξει "ταμπούρι" 90 λεπτά συν τις καθυστερήσεις και να ψάξει -εάν κι εφόσον του το προσέφεραν οι συνθήκες- τη μία "στιγμή" του μπροστά. Κι ας έχει πλέον ένα ελλιπέστατο και αποψιλωμένο σ’ όλα τα επίπεδα ρόστερ, ελέω των αποφάσεων του μεγαλομετόχου και του περίγυρού του. Ο Παναθηναϊκός πήγε στο "Γ. Καραϊσκάκης" για να παίξει μπάλα. Κι έπαιξε. Και με δέκα παίκτες για 34 λεπτά και με τα δεδομένα εναντίον του και με τον Ολυμπιακό να είναι μπροστά στο σκορ και να έχει "πιάτο" μπροστά του, όλο το ματς. Ο Παναθηναϊκός συνέχιζε να παίζει τη μπάλα του, έφτασε την κατοχή και τις τελικές στο ματς σε απόλυτη ισορροπία με τον "αιώνιο" αντίπαλό του (50%-50% κατοχή, 10-10 τελικές) και ο παίκτης λιγότερο δεν "φάνηκε" ποτέμέσα στο γήπεδο. Πολύ απλά, γιατί δεν το άφησε ο Παναθηναϊκός να φανεί και πολύ περισσότερο το πλάνο του Μαρίνου Ουζουνίδη.

Ένα πλάνο "ψυχραιμίας", προσεκτικής "ανάγνωσης" κάθε λεπτομέρειας του αγώνα κι άμεσης "αναπροσαρμογής" των "πράσινων" στις νέες συνθήκες του παιχνιδιού. Ο Ουζουνίδης και το επιτελείο του, "δούλευαν" για περισσότερο από δύο εβδομάδες το συγκεκριμένο ντέρμπι, έχοντας "κυκλώσει" όλες τις "αδυναμίες" που έβγαζε ο Ολυμπιακός στα τελευταία παιχνίδια του.

Στην τελική ευθεία της προετοιμασίας (κι απ’ τη στιγμή που ο Δημήτρης Κουρμπέλης είχε επιστρέψει απόλυτα υγιής στις προπονήσεις της ομάδας), υπήρχε ένα βασικό ζητούμενο: Αν ο αρχηγός του "τριφυλλιού" θα έπαιζε στο κέντρο της "πράσινης" άμυνας (στο 4-4-1-1) ή αν θα έπαιρνε θέση ως "κόφτης" πίσω απ’ τους Κάτσε και Τζανδάρη. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο δίλημμα του Ουζουνίδη, το οποίο καθάρισε οριστικά στο μυαλό του το απόγευμα της Παρασκευής (2/3).

ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΕ ΣΤΟΠΕΡ Ο ΚΟΥΡΜΠΕΛΗΣ

Ο 49χρονος τεχνικός αποφάσισε να βάλει τον Κουρμπέλη στόπερ, δίπλα στον Οικονόμου για έναν βασικό λόγο: Γνώριζε, πως ειδικά στο ξεκίνημα (ακόμη και χωρίς κόσμο), ο Ολυμπιακός (όσο είχε δυνάμεις) θα ασκούσε επιπλέον πίεση και ήθελε να έχει πίσω δύο στόπερ, που θα μπορούσαν να βγάζουν με ασφάλεια την μπάλα μπροστά. Προκειμένου να μπορέσει έτσι να "σπάσει" την πίεση των Πειραιωτών και να αποφορτίζει πιο εύκολα τις καταστάσεις στα "πράσινα" μετόπισθεν. Την ίδια ώρα, ο Τζανδάρης είχε εντολή να παίζει ένα "κλικ" πιο πίσω για να αποτελεί το πρώτο "σκαλοπάτι" στην ανάπτυξη, να βοηθάει στην κυκλοφορία και να δίνει την έξτρα βοήθεια, όταν ο Ολυμπιακός θα επεδίωκε να δημιουργήσει υπεραριθμίες απ’ τον άξονα. Και ειδικά στο πρώτο μέρος ο Μακεδόνας μέσος εκτέλεσε σε απόλυτο βαθμό την αποστολή του, έχοντας 3-4 καθοριστικές παρεμβάσεις σε κάθετες του Οφόε ή του Ταχτσίδη προς τους Μιραλάς κι Ανσαριφάρντ.

Το συγκεκριμένο πλάνο είχε κι ένα μικρό ρίσκο. Κι αυτό είχε να κάνει κυρίως με το… ύψος. Διότι με Κουρμπέλη-Οικονόμου στα μετόπισθεν και τον Αυλωνίτη στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός υστερούσε στις στατικές φάσεις έναντι των πολύ υψηλότερων Πειραιωτών (Μποτία, Ενχελς, Ταχτσίδη). Οι δε οδηγίες γι’ αυτό το κομμάτι ήταν δύο:

1.Να μην "δίνει" ο Παναθηναϊκός τόσο εύκολα φάουλ πέριξ της περιοχής του Βλαχοδήμου και

2.Να γυρίζει η άμυνα σε "ζώνη" στις στατικές φάσεις, ήτοι στα φάουλ και στα κόρνερ, με τους παίκτες να καλύπτουν χώρο (σε δύο ζώνες) κι όχι χώρο, έχοντας και τη συμμετοχή του υψηλόσωμου Δώνη σ’ αυτό το κομμάτι.

Και στις δύο περιπτώσεις οι "πράσινοι" πήραν πολύ υψηλό βαθμό, εκμηδενίζοντας την επιθετικότητα του Ολυμπιακού, που είχε "μπλοκαριστεί" και στις πτέρυγές του απ’ τα ντουμπλαρίσματα των Κουλιμπαλί και Λουντ, μπροστά απ’ τους Γιόχανσον και Ινσούα. Ειδικά ο Μιραλάς από ένα σημείο και μετά, άρχισε να παίζει πολύ περισσότερο προς τα μέσα, αφού δεν έβρισκε… εκατοστό ανάσας στην πτέρυγα, όμως κι απ’ τον άξονα τα πράγματα ήταν δύσκολα για τον διεθνή Βέλγο, αφού υπήρχε μεγάλος "συνωστισμός".

Ο ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΚΟΥΡΜΠΕΛΗΣ

Το πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του Κουρμπέλη στα "πράσινα" μετόπισθεν φάνηκε (πέρα απ’ τις πάμπολλες καθοριστικές παρεμβάσεις του) και στο μοναδικό "δύσκολο" πεντάλεπτο του Παναθηναϊκού στο ματς. Στο χρονικό σημείο που δέχθηκε το 1-0 με το πέναλτι του Φορτούνη, βρέθηκε ξαφνικά με 10 παίκτες κι έπρεπε να "τακτοποιηθεί" εκ νέου μέσα στο γήπεδο. Μετά από μία… αναμπουμπούλα, που λίγο έλειψε να καταλήξει σε τελική με πάρα πολύ καλές προϋποθέσεις για τον Ολυμπιακό, ο Κουρμπέλης φώναξε για λίγα δευτερόλεπτα όλη την υπόλοιπη άμυνα, μοίρασε ρόλους (ο Κουλιμπαλί πήγε για λίγο στόπερ, μέχρι να μπει ο Αυλωνίτης), οργάνωσε εσωτερικά την ομάδα και "τσίτωσε" όλη την ομάδα, φωνάζοντας πως "έχει πολύ χρόνο ακόμα, πάμε…".

Η δε ηρεμία του ακόμη και στο τελευταίο τέταρτο, όπου ο Ολυμπιακός επιχείρησε να γίνει λίγο πιο πιεστικός, "φορτώνοντας"… ατάκτως με παίκτες τις γραμμές του απ’ τη μέση και μπροστά, η ηρεμία και η νηφαλιότητα του Κουρμπέλη, που έβγαζε την μπάλα με ασφάλεια μπροστά, ήταν… παροιμιώδης. Όπως συνηθίζει άλλωστε να λέει και ο τεχνικός του Παναθηναϊκού για τον αρχηγό του "τριφυλλιού", πιστεύοντας ότι μπορεί να παίξει μια μέρα σε πολύ υψηλό ευρωπαϊκό επίπεδο "…ένα απ’ τα μεγαλύτερα προσόντα του είναι το μυαλό του και το γεγονός ότι ενώ όλοι είναι στους 200 και βάλε σφυγμούς, ο Κουρμπέλης παίζει στους… 60-70". Και το απέδειξε και στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.

ΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΣΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ

Τι δεν… άρεσε στον Ουζουνίδη; Το πρώτο τέταρτο το β’ ημιχρόνου (και πριν το 1-0), όπου χάλασε λίγο η συνοχή στις γραμμές και δεν έβγαζε την ίδια ηρεμία η ομάδα στις κινήσεις της. Διότι είχε αρχίσει να βγάζει κόπωση κι ο (πάρα πολύ καλός μέχρι εκείνη την ώρα) Κάτσε και διότι δεν είχε "μπει" 100% στο ματς ο Λουντ. Ο Ουζουνίδης υποχρεώθηκε μετά την αποβολή να ανακατέψει εκ νέου την… τράπουλα, δείχνοντας εξαιρετικά αντανακλαστικά απ’ τον πάγκο. Έφερε τον Φινλανδό κεντρικά δίπλα στον Τζανδάρη, ο Μουνιέ πέρασε αριστερά, ο Κουλιμπαλί συνέχισε να δίνει τρεξίματα απ’ τα δεξιά, ο Άλτμαν πήγε μόνος στην κορυφή κι ο Παναθηναϊκός ξαναβρήκε ισορροπία. Και όχι μόνο δεν… οπισθοχώρησε, αλλά είδε λεπτό με το λεπτό τις δυνάμεις των παικτών του Ολυμπιακού να φθίνουν κι άρχισε (κυρίως με το να "ακουμπάει" την μπάλα στο Γάλλο) χώρους για να βγει μπροστά. Μέχρι το γκολ της ισοφάρισης.

"ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΟ…"

Η εικόνα του τελευταίου κομματιού του αγώνα, ήταν "γεμάτη" για τους "πράσινους, κι όπως έλεγε μετά το ματς ο Ουζουνίδης στους συνεργάτες του "…αν είχαμε ένα πεντάλεπτο ακόμα, θα κάναμε τουλάχιστον μία μεγάλη φάση ακόμα. Και θα μπορούσαμε να πάρουμε ακόμη και τη νίκη…". Διότι εξαρχής το πίστευε πως μπορούσε, ακόμη κι αυτός ο Παναθηναϊκός να κάνει τη "ζημιά" στο "Γ. Καραϊσκάκης".

Η ουσία εντούτοις, είναι πως ακόμη και μ’ αυτό το λειψό σε επιλογές και περιορισμένων δυνατοτήτων ρόστερ, ο Παναθηναϊκός ήταν ΟΜΑΔΑ στο φαληρικό ντέρμπι, κλέβοντας τις εντυπώσεις σ’ ένα ματς που άλλες εποχές, μπορεί να είχε… καταρρεύσει μετά την αποβολή και το 1-0. Κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο "παράσημο" που άφησε στους "πράσινους" το συγκεκριμένο clasico…

News 24/7

24MEDIA NETWORK