Πανιώνιος: Η ομάδα της "δεύτερης ευκαιρίας"

Θα αρχίσω το κείμενο με μία παραδοχή. Αν στην αρχή της σεζόν με ρωτούσε κάποιος για τις ομάδες που θα παλέψουν μέχρι τέλους για την παραμονή στην κατηγορία είναι βέβαιο πως θα συμπεριλάμβανα και τον Πανιώνιο. Ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η σωτηρία την περυσινή σεζόν σε συνάρτηση με την απαγόρευση μεταγραφών γι’ ακόμη μία χρονιά με έκανε να πιστεύω πως οι "κυανέρυθροι" δύσκολα θα απέφευγαν και φέτος το... μοιραίο.

Όμως, διαψεύστηκα πανηγυρικά. Καλό θα ήταν, για την οικονομία της συζήτησης, να θέσουμε εξ αρχής εκτός κάδρου τη "βαριά" φανέλα, την ιστορικότητα του συλλόγου κι άλλα συναφή. Το παρελθόν έχει αποδείξει πως οι συγκεκριμένες παράμετροι δεν είναι ικανές να σώσουν μία ομάδα. Τα παραδείγματα της ΑΕΚ, του Ηρακλή, της Λάρισας και του Άρη είναι πρόσφατα κι αποτυπώνουν σε απόλυτο βαθμό την σκληρή πραγματικότητα. Ωραίοι είναι οι ρομαντικοί τίτλοι για "ψυχή", "καρδιά", "πάθος" και "βαριά φανέλα", αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική.

Έβαλαν τέλος στις ουτοπίες

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, πέρα από τα χρήματα, καθοριστικό ρόλο παίζει η οργάνωση. Και στην περίπτωση του Πανιώνιου είναι ο κυριότερος λόγος που πραγματοποιεί εξαιρετική πορεία την εφετινή σεζόν. Η ομάδα της Νέας Σμύρνης συνειδητοποίησε πως δεν μπορεί να αναπαυτεί στις δάφνες του παρελθόντος και οφείλει να δράσει. Όπου "δράσει", βάλτε κατάστρωση ενός αγωνιστικού σχεδίου, το οποίο θα είναι βιώσιμο και σε βάθος χρόνου θα σταθεί ικανό να επαναφέρει την ομάδα στις επιτυχίες προ... ποδοσφαιρικού μνημονίου.

Οι άνθρωποι που ανέλαβαν τις τύχες της ομάδας αντιμετώπισαν δυσκολίες, είδαν ποδοσφαιριστές να έρχονται και να φεύγουν, βρέθηκαν, όπως προείπαμε, μπροστά στο φάσμα του υποβιβασμού Παρόλα αυτά, δεν... παραστράτισαν. Έμειναν πιστοί στο πλάνο κι είδαν την προσπάθειά τους να αποδίδει καρπούς.

Μ’ έναν εξαιρετικά ταλαντούχο προπονητή στην άκρη του πάγκου, τον Μαρίνο Ουζουνίδη και με ποδοσφαιριστές διψασμένους και αποφασισμένους να αποδείξουν πως αξίζουν, ο Πανιώνιος κάνει όνειρα Ευρώπης. Στην αρχή της χρονιάς ήταν... απατηλά. Πλέον, βάσει εικόνας και αγωνιστικής συνέπειας τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί και σίγουρα δεν θα συμβεί τυχαία.

Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σταθώ στο θέμα των ποδοσφαιριστών. Ο Πανιώνιος, ιστορικά, διαθέτει –με διαφορά- τις καλύτερες ακαδημίες στην Ελλάδα. Από τα "σπλάχνα" του έχουν αναδειχθεί εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές όπως οι Κώστας Νεστορίδης, Θωμάς Μαύρος, Νίκος Αναστόπουλος, Γιώργος Δέδες, Δημήτρης Σαραβάκος.

Έδειξαν εμπιστοσύνη κι ανταμείφθηκαν

Οι "κυανέρυθροι" δεν έπαψαν ποτέ να αποτελούν το βασικό "τροφοδότη" των μεγάλων ομάδων, αφού και τα τελευταία χρόνια υπήρξαν σημαντικές μετακινήσεις, όπως των Γιάννη Μανιάτη, Δημήτρη Κολοβού, Τάσου Αυλωνίτη στον Ολυμπιακό, των Βαγγέλη Μάντζιου, Νίκου Σπυρόπουλου και Αλέξανδρου Τζιόλη στον Παναθηναϊκό και των Χάρη Κοπιτσή, Γρηγόρη Μάκου, Γιάννη Ανέστη στην ΑΕΚ.

Το σημαντικότερο, κι αυτό που τελικά κάνει τη διαφορά, είναι πως από το 2013 κι ύστερα ο Πανιώνιος έχει προσθέσει ακόμη ένα ξεχωριστό παράσημο στην ιστορία του. Μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί η ομάδα της "δεύτερης ευκαιρίας". Αν κοιτάξει κανείς τους ποδοσφαιριστές που πέρασαν απ’ την ομάδα την τελευταία τριετία ή βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο ρόστερ, θα συνειδητοποιήσει πως πρόκειται είτε για "χαμένα ταλέντα" είτε για παίκτες που σε κάποια φάση της καριέρας τους έχασαν το δρόμο και πήραν την κατιούσα.

Οι Νεοσμυρνιώτες τους πίστεψαν, τους εμπιστεύτηκαν και βγήκαν –σ’ αρκετές περιπτώσεις- και οι δύο πλευρές κερδισμένες, με τελευταία παραδείγματα των Γιάννου, Φούντα, Μπουμάλ και Χατζηισαΐα. Κι είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν και γι’ άλλους ποδοσφαιριστές ανάλογες ευκαιρίες μελλοντικά.

Ο δρόμος δεν είναι βατός, αλλά, με προσήλωση στο πλάνο, η έξοδος από το "μαύρο τούνελ" δεν φαντάζει ουτοπικό σενάριο. Άλλωστε, το πιθανότερο είναι πως το τέλος της αγωνιστικής περιόδου θα βρει την ομάδα μακριά από το ποδοσφαιρικό μνημόνιο. Κι αυτό αποτελεί μάθημα προς όλους. Ποδοσφαιρόφιλους και μη...

Για σχόλια, ενστάσεις παρατηρήσεις τα λέμε και στο twitter: @ilkallonas