To 7o σερί του Ολυμπιακού σε μία ΑΛΛΗ Ελλάδα!

Ο Ολυμπιακός του Βαγγέλη Μαρινάκη εξασφάλισε μαθηματικά το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα και γύρισε... 14 χρόνια πίσω όταν με τον Σωκράτη Κόκκαλη στο τιμόνι στα ηνία του συλλόγου είχε γράψει ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το Contra.gr θυμάται το πρωτάθλημα του 2002-03, μίας εποχής που φαντάζει πολύ μακρινή και ολότελα διαφορετική!

Η ΦΙΕΣΤΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΤΑΜΠΛ
Η ΦΙΕΣΤΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΤΑΜΠΛ ACTION IMAGES PRESS AGENCY

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Οι στίχοι αυτοί, που παραπέμπουν αυτόματα στο διάσημο και αγαπητό σε πάρα πολύ κόσμο τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου, ταιριάζουν γάντι στο ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και μία 20ετία, με κυβερνήσεις αριστεράς, δεξιάς, κέντρου να εναλλάσονται με ρυθμό πολυβόλου, με αμέτρητα πρόσωπα να κάθονται κατά σειρά στα ανώτερα αξιώματα αλλά τον Ολυμπιακό να αποτελεί τη μοναδική... σταθερά σε έναν κόσμο γεμάτο αλλαγές.

Οι αριθμοί στην περίπτωση αυτή δεν λένε ψέματα. Από το 1996 μέχρι σήμερα οι "ερυθρόλευκοι" έχουν δημιουργήσει μία τρομερή δυναστεία, μία γιγάντια αυτοκρατορία που μεταφράζεται συνολικά σε 28 εγχώριους τίτλους (19 πρωταθλήματα, 8 Κύπελλα, 1 Σούπερ Καπ) με τον τελευταίο κρίκο σε αυτή την αλυσίδα των επιτυχιών να προστίθεται το βράδυ της Κυριακής.

Τόπος το σπίτι του, το "Γεώργιος Καραϊσκάκης", με τον Ολυμπιακό του Τάκη Λεμονή να διαλύει με 5-0 τον ΠΑΣ Γιάννινα πετυχαίνοντας την 20η φετινή νίκη του στις πρώτες 29 αγωνιστικές και να κλειδώνει και μαθηματικά το 44ο πρωτάθλημα στην 92χρονη ιστορία του και 19ο τα τελευταία 21 χρόνια, το οποίο μάλιστα είναι το 7ο συνεχόμενο, μιας που από το 2010 και μετά που ανέλαβε τα διοικητικά γκέμια του πειραϊκού συλλόγου ο Βαγγέλης Μαρινάκης η κορυφή είναι μόνιμα "ερυθρόλευκη".

To 7o σερί του Ολυμπιακού σε μία ΑΛΛΗ Ελλάδα!

Στο άκουσμα μάλιστα της λέξης "7ο" δύο είναι οι σκέψεις που έρχονται στο μυαλό των εκατομμύριων φίλων της ομάδας, με τη μία να έχει να κάνει με το κοντινό μέλλον και η άλλη με το προ δεκαετίας παρελθόν. Η... μελλοντική αφορά φυσικά το μεγάλο όραμα και την "κάψα" για τον όγδοο συνεχόμενο τίτλο στην Super League και αυτό φυσικά γιατί θα πρόκειται για κάτι μοναδικό και πρωτοφανές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου από καταβολής του (1928) ενώ η... παρελθοντική πηγαίνει 12 χρόνια πίσω όταν ένας άλλος Ολυμπιακός ήταν συνεπής στο ραντεβού με την ιστορία.

Αυτός ήταν φυσικά ο Ολυμπιακός της σεζόν 2002-03 ο οποίος με κεκτημένη και ιλιγγιώδη ταχύτητα από τους έξι συνεχόμενους τίτλους (είχε ισοφαρίσει το ρεκόρ της θρυλικής τότε ομάδας της δεκαετίας του '50 με τα έξι σερί πρωταθλήματα) πήρε... αμπάριζα όλους τους αντιπάλους του στο φινάλε και σήκωσε το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, για να στηθεί κατόπιν μία φιέστα άνευ προηγουμένου στον Πειραιά, με τον Σωκράτη Κόκκαλη να βγάζει λόγο από το βήμα θυμίζοντας χαρισματικούς πολιτικούς ηγέτες άλλων εποχών και γύρω στους 60.000 συγκεντρωμένους οπαδούς της ομάδας να επευφημούν τους πρωταγωνιστές εκείνης της επιτυχίας.

Φέρνοντας τώρα στο μυαλό μας εκείνες τις εικόνες ίσως οι περισσότεροι να πουν πως ο χρόνος κύλησε σαν... νερό και ουσιαστικά δεν άλλαξαν και πολλά μεταξύ του 7ου ιστορικού πρωταθλήματος για τον Ολυμπιακό το 2003 και του 7ου που "γράπωσε" εν έτει 2017 όμως για να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, σχεδόν τίποτα δεν μοιάζει το ίδιο. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις ηλικίες μας όπου έχουμε φορτωθεί όλοι με 14 ολόκληρα χρόνια στην πλάτη...

To 7o σερί του Ολυμπιακού σε μία ΑΛΛΗ Ελλάδα!
ACTION IMAGES PRESS AGENCY

Από που να ξεκινήσουμε όσον αφορά στις διαφορές; Από την κατάσταση στην οικονομία; Μέρα με νύχτα: το 2003 οι λέξεις "μνημόνια", "τρόικα", "αξιολόγηση", "Eurogroup", "κούρεμα καταθέσεων" ήταν βγαλμένες μέσα από... κινεζικό λεξιλόγιο, το σχεδόν 30% ανεργία έμοιαζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας και η ιδιωτική τηλεόραση, ο γραπτός και περιοδικός Τύπος και η μουσική βιομηχανία στη χώρα μας -σε αντίθεση με το τώρα που βιώνουν απίστευτη κρίση- βρίσκονταν στα ντουζένια τους.

Τώρα η μεγαλύτερη κόντρα στα έδρανα της Βουλής έχει πρωταγωνιστές τον Αλέξη Τσίπρα που εκπροσωπεί την πρώτη αριστερή κυβέρνηση από την Μεταπολίτευση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε ο Κώστας Σημίτης είχε κλείσει επτά χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας επί ΠΑΣΟΚ και ο Κώστας Καραμανλής ήταν το αντίπαλο δέος από πλευράς Νέας Δημοκρατίας, σε μία εποχή μάλιστα που ο δικοματισμός χτυπούσε κόκκινο, όπως συνέβαινε άλλωστε και στις δεκαετίες του '80 και του '90!

Τι άλλο συνέβαινε το 2003 την εποχή που ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη κυνηγούσε (και εν τέλει κατακτούσε) το πολυπόθητο 7ο σερί; Οι Έλληνες δεν είχαν ζήσει ακόμα το θαύμα των θαυμάτων στην Πορτογαλία με την κατάκτηση του Euro 2004 από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, είχαν ξεκινήσει ήδη την αντίστροφη μέτρηση για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα που γεννήθηκαν και ονειρεύονταν κάποια στιγμή να δουν τη χώρα μας στο πρώτο σκαλί του βάθρου στην Eurovision που ήταν και μεγάλο απωθημένο χρόνων (ήρθε και αυτή η "κούπα" δύο χρόνια μετά, μέσω της εκθαμβωτικής Έλενας Παπαρίζου με το "Number One").

Όσον αφορά στα αθλητικά δρώμενα; Υφυπουργός Αθλητισμού στο Υπουργείο Πολιτισμού ήταν ο Γιώργος Λιάνης, ο Ολυμπιακός είχε αφήσει το ΟΑΚΑ μετά από 5 συναπτά έτη παρουσίας σε αυτό (1997-2002) και έπαιζε στην (ανακαινισμένη με έξοδα της διοίκησης Κόκκαλη) Ριζούπολη περιμένοντας να μπει στο δικό του σπίτι, το ανακατασκευασμένο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", η ΑΕΚ έπαιρνε την απόφαση για την κατεδάφιση του "Νίκος Γκούμας" με την προοπτική να ανεγερθεί ένα νέο πιο σύγχρονο γήπεδο για να την στεγάσει και ο Παναθηναϊκός έπαιζε στην Λεωφόρο την ώρα που "ψαχνόταν" για νέο γήπεδο είτε στον Ελαιώνα είτε στο Γουδή!

To 7o σερί του Ολυμπιακού σε μία ΑΛΛΗ Ελλάδα!
ACTION IMAGES PRESS AGENCY

Ήταν η εποχή που ο Σωκράτης Κόκκαλης ως διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού είχε απέναντί του την οικογένεια Βαρδινογιάννη, με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη να είναι επικεφαλής της διοίκησης του Παναθηναϊκού και τον Άγγελο Φιλιππίδη να είναι πρόεδρος, ενώ στην ΑΕΚ ο Μάκης Ψωμιάδης ήταν τόσο ισχυρός που δεν φοβόταν να πάει κόντρα στη βούληση των οργανωμένων και να φέρει ξανά τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο στη θέση του Φερνάντο Σάντος. Ένα ακόμα "ντεσού" μίας εποχής που μοιάζει τόσο μακρινής είναι το γεγονός πως δεν είχε μπει ακόμα το "απαγορευτικό" στις μετακινήσεις οπαδών στις έδρες των αντιπάλων ομάδων.

Ολυμπιακοί και ΑΕΚτσήδες πήγαιναν στην Λεωφόρο, Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί έπαιρναν εισιτήρια για το γήπεδο της Φιλαδέλφειας, Παναθηναϊκοί και ΑΕΚτσήδες φιλοξενήθηκαν στις εξέδρες του γηπέδου της Ριζούπολης, όλοι τους ταξίδευαν στη Θεσσαλονίκη για τα ματς με ΠΑΟΚ, Άρη και Ηρακλή και τούμπαλιν. Εκείνη μάλιστα η σεζόν, 2002-03, ήταν η τελευταία όπου οι μετακινήσεις επιτράπηκαν από την αρχή μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος γιατί έκτοτε έχουμε μία ακόμα θλιβερή πρωτιά: να είμαστε η χώρα που διεξάγονται ποδοσφαιρικοί αγώνες της στη μεγάλη κατηγορία μόνο με την παρουσία οπαδών της γηπεδούχου ομάδας!

Την ίδια ώρα εντελώς διαφορετικό ήταν το στάτους κβο στο ελληνικό μπάσκετ σε σύγκριση με τώρα. Ο Παναθηναϊκός είχε καλύψει τη μισή διαδρομή μέχρι να γίνει "εξάστερος" έχοντας κατακτήσει... μόνο 3 ευρωπαϊκά και έπαιζε στο κλειστό του Σπόρτινγκ στα Πατήσια (γίνονταν έργα στο κλειστό του ΟΑΚΑ ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων), ο Ολυμπιακός είχε μόνο 1 και όχι 3 Ευρωλίγκες και χρησιμοποιούσε ως έδρα το κλειστό του Κορυδαλλού ενώ στο τιμόνι των δύο συλλόγων δεν ήταν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αλλά οι... αδερφοί Γιαννακόπουλοι και ο Σωκράτης Κόκκαλης. Με την ομάδα που εκείνη την εποχή είχε τον τίτλο της πρωταθλήτριας να μην είναι μία εκ των δύο "αιωνίων" αλλά η ΑΕΚ που είχε σπάσει το δίπολο ένα χρόνο νωρίτερα με την πιο εντυπωσιακή ανατροπή σε σειρά τελικών κόντρα στον Ολυμπιακό (3-2 από 0-2).

To 7o σερί του Ολυμπιακού σε μία ΑΛΛΗ Ελλάδα!

Όσο για τους δύο παίκτες που σήκωσαν στις πλάτες τους το ελληνικό μπάσκετ την τελευταία δεκαετία και το εκτόξευσαν μέχρι την κορυφή της Ευρώπης σε συλλογικό επίπεδο; Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, που αποχώρησε το περασμένο καλοκαίρι από τα παρκέ, δεν είχε ξεκινήσει καν το απίστευτο ταξίδι του με τον Παναθηναϊκό, δείχνοντας τα πρώτα σημάδια του μεγάλου ταλέντου του στον Ηρακλή ενώ ο ηγέτης του Ολυμπιακού που τον έκανε πάλι δυνατό σε Ελλάδα και Ευρώπη, Βασίλης Σπανούλης, έπαιζε ακόμα μπάσκετ στο Μαρούσι! Και τις τύχες της εθνικής ομάδας τις είχε αναλάβει ο Γιάννης Ιωαννίδης, λίγο πριν αφήσει τους πάγκους μετά το Eurobasket στη Σουηδία (Σεπτέμβριος 2003) και εμπλακεί στην πολιτική με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας!

Θέλετε να πάμε και σε πρόσωπα εκτός συνόρων από τον κόσμο της ασπρόμαυρης στρογγυλής Θεάς; Ο Ζοζέ Μουρίνιο ήταν ακόμα στην Πόρτο και δεν είχε πάει στην Αγγλία και στην Τσέλσι για να αυτοχαρακτηριστεί "special one", ο Πεπ Γουαρδιόλα αγωνιζόταν στο Καμπιονάτο με τη φανέλα της Ρόμα, ο Αρσέν Βενγκέρ είχε σχέσεις στοργής και όχι... οργής με τους οπαδούς της Άρσεναλ, ο Ζινεντίν Ζιντάν "ζωγράφιζε" πάνω στο χορτάρι ως μέλος των "γκαλάκτικος" της Ρεάλ που είχε φτιάξει ο Φλορεντίνο Πέρεθ στην πρώτη του θητεία και ο Λουίς Ενρίκε έπαιζε ακόμα μπάλα στη δύση της καριέρας του στην Μπαρτσελόνα.

Πώς όμως έφτασε ο Ολυμπιακός της σεζόν 2002-03 στην κατάκτηση του ιστορικού τίτλου; Υπήρχαν ομοιότητες σε εκείνη την ομάδα που είχε δημιουργήσει ο Σωκράτης Κόκκαλης με αυτή της σεζόν 2016-17 που έφτιαξε ο Βαγγέλης Μαρινάκης σε συνάρτηση πάντα και με τους βασικούς ανταγωνιστές των Πειραιωτών στη μάχη του τίτλου Παναθηναϊκό και ΑΕΚ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ -ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ(Α' ΕΘΝΙΚΗ -29η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ)/ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ -ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ(Α' ΕΘΝΙΚΗ -29η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ)/ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ICON PHOTOPRESS

Η πρώτη διαπίστωση είναι πως το υλικό και των τριών ομάδων του τέως ΠΟΚ ήταν πολύ πιο ποιοτικό σε σχέση με το τώρα, κάτι που φαντάζει φυσιολογικό αν αναλογιστεί κανείς τις οικονομικές συγκυρίες της εκάστοτε εποχής. Μία σύντομη παράθεση ονομάτων πείθει και τους μή μυημένους:

Στο ερυθρόλευκο ρόστερ υπήρχαν τότε παίκτες όπως οι Ελευθερόπουλος, Μπερμούδες, Μαυρογενίδης, Αμανατίδης, Άντζας, Ανατολάκης, Γιαννακόπουλος, Καρεμπέ, Τζόρτζεβιτς, Ζε Ελίας, Καστίγιο, Ζέτερμπεργκ, Ζιοβάνι, Αλεξανδρής, Χούτος, Άλβες και Οφορίκουε.

Στον Παναθηναϊκό: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Φύσσας, Χένρικσεν, Μικάελσεν, Γκούμας, Βόκολος, Κυργιάκος, Μπασινάς, Καραγκούνης, Κόλκα, Κωνσταντίνου, Ολισαντέμπε, Λυμπερόπουλος, Βλάοβιτς και Βαζέχα.

Και στην ΑΕΚ: Ατματσίδης, Μπορμπόκης, Καψής, Ζαγοράκης, Τσιάρτας, Μαλαδένης, Κασάπης, Κατσουράνης, Λάκης, Γεωργάτος, Νικολαΐδης, Κωστής και Ίλια Ίβιτς!

Οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν πάντως κάθε λόγο να ισχυρίζονται πως η φετινή σεζόν είναι... καρμπόν με εκείνη της σεζόν 2002-03 αφού φέτος έχουν παρελάσει πέντε διαφορετικοί τεχνικοί από την άκρη του πάγκου (Σίλβα, Βίκτορ, Μπέντο, Βούζας, Λεμονής) ενώ τότε, στην πορεία προς τον ιστορικό 7ο σερί τίτλο, έγιναν τρεις αλλαγές προπονητών μεσούσης της σεζόν!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ -ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ(Α' ΕΘΝΙΚΗ -29η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ)/ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ/ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ -ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ(Α' ΕΘΝΙΚΗ -29η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ)/ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ/ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ICON PHOTOPRESS

Ξεκίνησε με Τάκη Λεμονή που είχε πανηγυρίσει δύο σερί πρωταθλήματα με την ομάδα (απολύθηκε στις 9 Οκτωβρίου), τον διαδέχτηκε ο Γιάννης Κόλιας (εκτέλεσε χρέη υπηρεσιακού μέχρι τις 6 Νοεμβρίου χωρίς να πανηγυρίσει ούτε μία νίκη στο διάστημα που κάθησε στον πάγκο), τη σκυτάλη ακολούθως πήρε ο Σρέτσκο Κάτανετς (έκατσε ακριβώς 3 μήνες, από τις 7 Νοεμβρίου 2002 έως τις 7 Φεβρουαρίου 2003, με την ατάκα του περί "ψύχωσης για το 7ο" να αποτελεί το κύκνειο άσμα του...) και η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον Όλεγκ Προτάσοφ στην τεχνική ηγεσία.

Τι έχουν να θυμούνται περισσότερο από τη σεζόν 2002-03 οι φίλοι του Ολυμπιακού; Τα 13 γκολ (!) απέναντι σε Ιωνικό (6-0) και Παναχαϊκή (7-0) στα δύο πρώτα εντός έδρας ματς πρωταθλήματος που κάθισε ο Κάτανετς στον πάγκο, η φτωχή συγκομιδή στα τρία εκτός έδρας ντέρμπι του πρώτου γύρου (1-1 με ΠΑΟΚ, 0-0 με ΑΕΚ, 2-3 από Παναθηναϊκό), η πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα που ήρθε στη 14η αγωνιστική στη Λεωφόρο και η γκέλα στο φινάλε του πρώτου γύρου απέναντι στην Ξάνθη (1-1) που έφερε ανατροπή στην κορυφή και χάρισε τον άτυπο τίτλο του πρωταθλητή χειμώνα στον Παναθηναϊκό.

Ακολούθησαν οι έξι συνεχόμενες νίκες στο ξεκίνημα του δευτέρου γύρου όπου ο "δαφνοστεφανωμένος έφηβος" καταδίωκε στη βαθμολογία το "τριφύλλι" του Σέρχιο Μαρκαριάν που προχώρησε εκείνη τη σεζόν μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA (η ΑΕΚ είχε μείνει πίσω και αυτό της κόστισε στο φινάλε παρά την καταπληκτική της πορεία σε όλο το δεύτερο γύρο), ενώ το 1-2 από την ΑΕΚ στην 22η αγωνιστική, με το γκολ του Κώστα Κατσουράνη στο πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων φάνηκε να γέρνει την πλάστιγγα του τίτλου υπέρ του Παναθηναϊκού!

Το μπρα ντε φερ των "αιωνίων" όμως συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση, με τους Πειραιώτες να μαζεύουν 16 βαθμούς από τους 18 που διεκδίκησαν στα επόμενα έξι παιχνίδια πρωταθλήματος (έμειναν στο 0-0 με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη για την 26η αγωνιστική, ωστόσο ανάλογη απώλεια βαθμών είχε στο ίδιο γήπεδο λίγες αγωνιστικές νωρίτερα και ο πρωτοπόρος Παναθηναϊκός) και έτσι να φτάνουν στην 29η αγωνιστική για έναν "τελικό" απέναντι στους "πράσινους".

Ο Παναθηναϊκός ήταν στο ρετιρέ της βαθμολογίας με 67 βαθμούς έναντι 64 του Ολυμπιακού έχοντας νικήσει 3-2 στο ντέρμπι του πρώτου γύρου (που έχει μείνει στην ιστορία καθώς τα δύο "ερυθρόλευκα" γκολ προήλθαν από αυτογκόλ των Χένρικσεν και Κυργιάκου), με τον Ολυμπιακό από την πλευρά του να χρειάζεται νίκη με δύο γκολ διαφορά και πάνω για να έχει υπέρ του την ισοβαθμία αφού με επικράτησε με ένα μόνο γκολ διαφορά θα αχνοφαινόταν στο βάθος αγώνας-μπαράζ για τον τίτλο!

Τελικά το σενάριο για αγώνα-μπαράζ (όπως το 1982 που ο Ολυμπιακός επικράτησε στον Βόλο του Παναθηναϊκού με 2-1) έμεινε στο... συρτάρι αφού σε ένα ματς που έγινε μέσα σε απίστευτα φανατισμένη ατμόσφαιρα (οπαδοί και των δύο ομάδων στη Ριζούπολη) ο Ολυμπιακός ήταν καταφανώς ανώτερος πάνω στο χορτάρι και με το ιστορικό 3-0 που γράφτηκε από τους Ζιοβάνι και Γιαννακόπουλο (σκόραρε δις σε ένα από τα τελευταία του παιχνίδια με την ερυθρόλευκη φανέλα πριν μετακομίσει στην Premier League με τη φανέλα της Μπόλτον) πήρε τη μπουκιά μέσα από το στόμα των "πρασίνων" αποκτώντας το προβάδισμα στην ισοβαθμία.

Δύο εβδομάδες αργότερα οι οπαδοί του Ολυμπιακού μετέτρεψαν την Ξάνθη σε "Καραϊσκάκης" και το τελικό 5-1 υπέγραψε τον 7ο σερί τίτλο του Ολυμπιακού που γιορτάστηκε με μεγαλειώδες τρόπο: μία φιέστα ευρωπαϊκών προδιαγραφών με φόντο το δημαρχείο του Πειραιά (ο Ζέτερμπεργκ μάλιστα κατέγραφε τα πάντα με βιντεοκάμερα έχοντας εκστασιαστεί με τις εκδηλώσεις λατρείας προς την ομάδα), με τον Σωκράτη Κόκκαλη να εμπνέει τα πλήθη με τον πύρινο λόγο του και τους παραληρούντες οπαδούς να του ζητούν να φέρει στο μεγάλο λιμάνι τον... Ριβάλντο!

Τελικά η μυθική εκείνη μεταγραφή άργησε έναν χρόνο, καθυστέρηση όμως που ήταν αρκετή για να χαθεί το 8ο συνεχόμενο πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό! Το ερώτημα για τους οπαδούς του Ολυμπιακού, με το 7ο σερί να είναι πλέον γεγονός, είναι αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης το 2018 θα μπορεί να καμαρώνει για το γεγονός ότι ξεπεράσε τον άθλο του Σωκράτη Κόκκαλη. Σε μία Ελλάδα αλλά και σε έναν κόσμο που δεν θα έχει καμία σχέση με ό,τι ίσχυε το 2003.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ 7Ο ΣΕΡΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ (2002-03):

To 7o σερί του Ολυμπιακού σε μία ΑΛΛΗ Ελλάδα!

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:

To 7o σερί του Ολυμπιακού σε μία ΑΛΛΗ Ελλάδα!

News 24/7

24MEDIA NETWORK