Tο Top10 της 1ης αγωνιστικής

10. Ψηλά το κεφάλι, αλλά…

Περσινή σεζόν, ο Παναιτωλικός υποδέχεται τον ΟΦΗ. Ο Κουτρομάνος γυρίζει την μπάλα προς τα πίσω και στο τέρμα δεν κάθεται ο Μπρακάλι, αλλά ο αναπληρωματικός Στεφανάκος. Δεν τη βρίσκει, αυτογκόλ. Τότε έγραψα "δεν πειράζει, ψηλά το κεφάλι", ο Παναιτωλικός είχε νικήσει και με 3-1.

Φέτος γράφω το ίδιο μετά το τραγικό λάθος που έφερε την ισοφάριση του Παναθηναϊκού. Αλλά εκτός απ’το "ψηλά το κεφάλι" δεν γίνεται να μην επισημανθεί πως, εκτός απ’τις γκέλες, ο Στεφανάκος δεν "γεμίζει" το τέρμα και έχει ασταθείς επεμβάσεις. Υποθέτω πως σύντομα κάτω απ’τα γκολπόστ θα κάτσει ο Κυριακίδης.

9. Έπρεπε να πάρει διπλό ο ΠΑΣ

Ο ΠΑΣ πέρσι είχε μεγάλο όπλο την ομοιογένειά του και τελικά ίσως και να ήταν η πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος. Μπορεί να έχασε Χαρίση και Κοροβέση, αλλά με τα ίδια περσινά χαρακτηριστικά πήγε στη Βέροια. Ήταν καλύτερος, κυριάρχησε και άφησε δύο βαθμούς όταν ισοφαρίστηκε στο τέλος μετά από λάθος του Βελλίδη.

Συμβαίνει και στους καλύτερους και ο ΠΑΣ δεν πρέπει να τα βάλει με τον τερματοφύλακα του, αλλά με τη χαλαρότητα που έδειξαν οι επιθετικοί σε όλα τα τελειώματα που θα μπορούσαν να κάνουν το 0-2 και να "κλειδώσουν" το διπλό.

8. Ανταγωνιστικό, αλλά πόσο;

Η αίσθηση που κυριαρχεί είναι πως το φετινό πρωτάθλημα θα είναι πιο ανταγωνιστικό, κυρίως με την επιστροφή της ΑΕΚ, αλλά και του Ηρακλή, που κι αυτός μπήκε με το δεξί και με χαμόγελο. Ναι, αλλά υπάρχει και η αμφιβολία για τη δυναμικότητα των υπολοίπων. Ατρόμητος και Αστέρας αναμένονται και φέτος υπολογίσιμοι και υποψήφιοι για πεντάδα, ΠΑΣ και Ξάνθη μπορούν και φέτος να είναι σταθεροί.

Όμως, δεν υπάρχουν δείγματα για το αν πχ Παναιτωλικός και Βέροια μπορούν να έχουν τα περσινά καλά διαστήματα και το πόσο ανταγωνιστικές μπορούν να είναι ομάδες σαν τον Πανθρακικό, τον Λεβαδειακό, τον Πλατανιά, την Καλλονή, τον Πανιώνιο.

7. Με τύχη ο Ατρόμητος

Ο Ατρόμητος με τον Λεβαδειακό κουβαλούσε κούραση και απογοήτευση απ’το ματς με τη Φενέρμπαχτσε την Πέμπτη. Θα μπορούσε να μείνει πίσω στο σκορ, θα μπορούσε και να ισοφαριστεί στο τέλος και τον έσωσε ο Γκορμπούνοφ. Αν αποκλειστεί στην Ευρώπη, τουλάχιστον θα έχει "όπλο" τους λιγότερους αγώνες στη μάχη με τον Αστέρα για την πεντάδα.

Πλήγμα ο σοβαρός τραυματισμός του Εμπόου, ψάχνει για στόπερ.

6. Αστέρας με το δεξί

Ο Αστέρας φέτος έζησε πως είναι ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι, χωρίς προκριματικά που ξεκινούν μέσα Ιουλίου ή αρχές Αυγούστου. Μπήκε στην πρεμιέρα, πρώτη επίσημη εμφάνιση, πήρε το διπλό στην Κομοτηνή και ξεκίνησε με το δεξί. Με δύο ασίστ ξεκίνησε ο Μάσα, με γκολ ο Μπερτόλιο, με γκολ ο Γιάννου, αλλά δεν παύει να έφυγε ο Μπαράλες.

Το ενδιαφέρον για τον Μορένο, που έπαιξε πέρσι στον Παναιτωλικό φανερώνει διάθεση για αλλαγή στο επιθετικό στιλ απ’τον Βεργέτη, για μια ομάδα που θα δώσει μάχη με τον Ατρόμητο για την πεντάδα και περιμένει να ζήσει ξανά το ευρωπαϊκό όνειρο των ομίλων.

5. Γκάλο, απ’τη σέντρα μέχρι την απέναντι γωνία

Δεν μας συστήθηκε τώρα, τον μάθαμε πριν από δύο χρόνια στον Παναιτωλικό. Ακραίο μπακ, με άνεση να παίξει και στις δύο πλευρές, με ανεβάσματα, με τεχνική κατάρτιση, με πόδια, με χτυπήματα μπάλας, καλός σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού.

Ο Ροντρίγκο Γκάλο επέστρεψε στην Ελλάδα με τη φανέλα της ΑΕΚ και ξεκίνησε ιδανικά με τα κιτρινόμαυρα. Κούρσα κάτω απ’τη σέντρα για να τελειώσει με το αριστερό στην απέναντι γωνία.

Αποκτήθηκε ως ελεύθερος. Τι θα προσέφερε σε όποια πλευρά κι αν τον έβαζε ο Τούντορ και γιατί άραγε δεν τον πήρε ο "μετράω και το ευρώ" Παναθηναϊκός;

4. Το αεροπλάνο του ΠΑΟΚ

Το ροτέισον ήταν αναγκαίο, αλλά ο Τούντορ μάλλον το παράκανε. Ναι, οι νεοφερμένοι δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής με την Μπρόντμπι, ναι, έλειπαν ούτως ή άλλως ο τιμωρημένος Κάτσε και ο τραυματίας Πέλκας. Ο Τούντορ καλώς ήθελε να δει τον Ζάιρο, τον Τσίμιροτ και τον Λέοβατς, αλλά ίσως θα έπρεπε να κρατήσει τον Ροντρίγκεζ πίσω απ’τον Μακ και να έχει έναν εκ των Κίτσιου/Κωνσταντινίδη στα δεξιά.

Πολλά νέα πρόσωπα, προβληματική χημεία, τραυματισμός του Τσίμιροτ και ένας αντίπαλος δεμένος, με ομοιογένεια, σχέδιο και μεγάλη ένταση. Λογικό το 0-0, καλό σημάδι πως έγινε δεκτό με ψυχραιμία απ’τον κόσμο.

Προβληματική η εικόνα του Σάμπο, έχει ενδιαφέρον ο Ζάιρο, για μια ομάδα που έχει ακόμα δρόμο και το κυριότερο: είναι αεροπλάνο που θα πρέπει να συναρμολογηθεί εν πτήσει. Κόλπα ζόρικα, όχι γιατί δεν γίνεται, αλλά γιατί δύσκολα γίνεται χωρίς βαθμολογικές απώλειες.

Εν αναμονή σέντερ φορ και ίσως κι ενός κεντρικού αμυντικού. Ανεβασμένος ο Κόστα, αλλά το εκτός φάσης χτύπημα στον Βασιλακάκη δεν είναι καλός οιωνός.

3. Φορτούνης: Από αδικημένος, απελευθερωμένος

Μετά τον τελικό του Κυπέλλου έλεγα στον Sport24 Radio πως ο Φορτούνης αδικήθηκε πολύ στον περσινό Ολυμπιακό. Το να μην μπει στη λίστα του Champions League και να παίξει λίγο στην αρχή το καταλαβαίνω. Όμως, απ’τη στιγμή που φάνηκε πως ο Αφελάι δεν είχε τίποτα να δώσει και πως Ντουρμάζ- Ντοσεβί είχαν ταβάνι, ο Φορτούνης θα έπρεπε να είχε πάρει περισσότερες ευκαιρίες.

Τα νούμερα λένε πως έπαιξε σε 25 ματς πρωταθλήματος. Έλα όμως που μόνο 10 απ’αυτά είναι στη βασική ενδεκάδα. Και το χειρότερο, ο Φορτούνης πήρε φανέλα βασικού για δύο σερί ματς Super League μόλις μία φορά. Καμία δυνατότητα για απόκτηση ρυθμού, αυτοπεποίθησης.

Τη διαφορά τη βλέπετε τώρα. Με τον Τσόρι τραυματία, ο 22χρονος έπαιξε στα φιλικά, σκόραρε. ένιωσε σημαντικός και στην πρεμιέρα φαινόταν απελευθερωμένος σε κάθε του κίνηση. Αν τελικά κατέβασε την μπάλα με το χέρι ή όχι δεν αλλάζει σε τίποτα την άμεση, τεχνική εκτέλεση, δείγμα ενός παίκτη που ξέρει πως μπορεί, τό’χει.

2. Ηρεμία, προβληματισμός και Νίνης

Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Αγρίνιο με μεγάλο άγχος. Θα ήταν μεγάλο ψέμα να πει κανείς πως ο Αναστασίου έπαιζε τη θέση του, αλλά σίγουρα ο Παναθηναϊκός θα έχανε κάθε ηρεμία αν μετά την τριάδα στο Βέλγιο και την κακή εμφάνιση στο Αζερμπαϊτζάν ερχόταν ένα στραβοπάτημα στο Αγρίνιο.

Δεν ήρθε κι αυτό από μόνο του είναι θετικό. Όμως δεν αλλάζει το γεγονός πως Ταυλαρίδης και Κουτρουμπής έκαναν τον Μαρκόφσκι να μοιάζει Ιμπραχίμοβιτς. Τους πήρε άπειρες μονομαχίες και άλλαξε μόνος του την εικόνα του αγώνα. Το τρομερό είναι πως του έκαναν διαρκώς εξόφθαλμα φάουλ, λες και αν γινόταν κάτοχος της μπάλας 20 μέτρα έξω απ’την περιοχή θα σούταρε από εκεί και η μπάλα θα πήγαινε στο παραθυράκι.

Δεν τα αλλάζει αυτά το διπλό, όπως δεν αλλάζει το γεγονός πως Μπεργκ και Καρέλης είναι μάλλον σε κακό φεγγάρι, ανεξαρτήτως του αν σκόραραν. Ο Παναθηναϊκός περισσότερο απ’όλα βασίστηκε στην ανετοιμότητα και στα "δώρα" του Παναιτωλικού. Εκτός απ’την ηρεμία που έφερε η ανατροπή, δικαιούται να χαμογελάει για τον Νίνη. Αεράτος, επικίνδυνος, με δημιουργία φάσεων για τους άλλους και για τον εαυτό του.

1. Ένωση με χαμόγελα και Γιόχανσον-Σιμόες

Η ΑΕΚ επέστρεψε όπως έπρεπε. Με γιορτή, με κόσμο, με χαρά, με νίκη, με γκολ, με ικανοποίηση. Δεν πρέπει να πετάει στα σύννεφα, ο νέος δρόμος τώρα άρχισε, όμως δικαιούται να χαμογελάει. Έχει ως όπλα μια διετία που μπορεί μεν να ήταν "καταναγκαστικό έργο", αλλά ταυτόχρονα ήταν και διαδικασία δουλειάς, προόδου, κατάστρωσης σχεδίου.

Το παζλ μάλλον θέλει κι άλλο δύο κομμάτια, στο κέντρο της άμυνας και στην επίθεση. Μέχρι τότε, η Ένωση κρατάει πάνω κι απ’τον Γκάλο και τη φρεσκάδα του Πλατέλλα, το δίδυμο των μέσων. Γιόχανσον και Σιμόες "κλικάρουν", αλληλοσυμπληρώνονται και καθόλου τυχαίο είχαν από ένα ανέβασμα ψηλά στα δύο γκολ της ΑΕΚ που ήρθαν από συνεργασίες.