Και ξανά προς τη δόξα...
Η αστάθεια στην απόδοσή του παρέμεινε υπαρκτή και η εξήγηση που δόθηκε ήταν ιδιαιτέρως δυσάρεστη για τον ίδιο. Τον Φεβρουάριο του 2001 χάνει τον πατέρα του, ο οποίος αντιμετώπιζε χρόνιες παθήσεις. Ο υπερβολικά δεμένος με την οικογένειά του Ντελ Πιέρο ξεσπάει στο γκολ που πετυχαίνει κόντρα στην Μπάρι, αφιερώνοντάς το στον πατέρα του.
Δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα (2002, 2003), στο καθένα από τα οποία σημείωσε 16 γκολ, διατήρησαν το όνομά του στο προσκήνιο. Η "λύτρωση" κρατάει δύο χρόνια. Στο τελευταίο ματς της σεζόν 2001-2002, σκοράρει δύο φορές κόντρα στην Ουντινέζε στο 2-0 και η Γιουβέντους κατακτά το 26ο της πρωτάθλημα. Στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Κορέας, σημειώνει το πρώτο τέρμα του σε Παγκόσμιο Κύπελλο, κόντρα στο Μεξικό, η Ιταλία προκρίνεται, αλλά η αναμέτρησή της με τη Νότια Κορέα την αφήνει εκτός συνέχειας.
Εν τω μεταξύ, ο Νταβίντ Τρεζεγκέ κάνει δυναμική εμφάνιση στο Τορίνο και σημειώνει το ένα γκολ πίσω από το άλλο, διεκδικώντας τα πρωτεία στην επιθετική γραμμή της ομάδας και μερίδιο από την αγάπη του κόσμου. Το 2002-2003, ο Ντελ Πιέρο σημειώνει οκτώ γκολ σε 22 συμμετοχές, ενώ η άφιξη του Φάμπιο Καπέλο μόνο καλά μαντάτα δεν φέρνει.
Ο "Don Fabio" αναλαμβάνει την ευθύνη της διεκπεραίωσης της μεταγραφής του Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς (την τελευταία μέρα της προθεσμίας) από τον Άγιαξ στη Γιουβέντους και βάσει των αμυντικών συστημάτων, ένας εκ του Σουηδού, του Τρεζεγκέ και του Ντελ Πιέρο, έπρεπε να μείνει στον πάγκο. Ο τραυματισμός του Γάλλου... βόλεψε την κατάσταση για μερικούς μήνες, αλλά η επιθετική επάνοδός του σήμανε και τον υποβιβασμό στον πάγκο του Ντελ Πιέρο.
Τον πρώτο καιρό, οι φήμες που ήθελαν τον Ιταλό να αποχωρεί από τον σύλλογο που τόσο αγάπησε και αγαπήθηκε ήταν πολλές. Βασικός "μνηστήρας" η Μίλαν, σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο. Τελικώς, τίποτα από αυτά που γράφονταν και ακούγονταν δεν επιβεβαιώθηκε. Αντιθέτως, είχαν θετικό αντίκτυπο στην ψυχολογία του Ντελ Πιέρο, ο οποίος "αναγεννήθηκε".
Ο 30χρονος ποδοσφαιριστής ανάγκασε τον Καπέλο να τον συμπεριλαμβάνει συχνότερα στα πλάνα του, καθιστώντας αναγκαίο ένα rotation στην ομάδα, ή ένα σχήμα με τρεις επιθετικούς στα πιο εύκολα παιχνίδια. Οι "καρποί" ήρθαν γρήγορα με το πρωτάθλημα του 2005, αλλά και την πορεία της ομάδας στον πρώτο γύρο της νέας σεζόν.
Στο αγώνα του κυπέλλου Ιταλίας κόντρα στην Φιορεντίνα, ο... "Ραφαέλο" της Γιουβέντους πια, σημειώνει τρία γκολ και φτάνει τα 185 με τη maglia bianconera. Το όνειρο του... παιδίσκου που δειλά-δειλά είχε φορέσει τη φανέλα της Γιουβέντους πριν από δώδεκα χρόνια κόντρα στην Φότζια ήταν να δείξει στους φιλάθλους της πατρίδας του ότι αξίζει την προσοχή τους.
Τελικώς, κατάφερε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Κάτι που -κατά δήλωσή του- δεν το περίμενε. Να ξεπεράσει "ιερά τέρατα" της ιστορίας του ιταλικού συλλόγου, τα οποία και τον κατέστησαν τον κορυφαίο της γείτονας χώρας και έναν εκ των μεγαλυτέρων του πλανήτη. Ίσως, βέβαια, οι μετρημένες δηλώσεις του Ντελ Πιέρο να μην είναι τυχαίες και απλώς να αγνοεί το μέγεθος της επιτυχίας του. Να μην κατανοεί ότι πλέον είναι και ο ίδιος ιστορική φυσιογνωμία, η οποία έχει βάλει το δικό του λίθο (γιατί λιθαράκι θα ήταν καταφανέστατη μείωση) στην πορεία της ομάδας.
Το αφιέρωμα του Contra.gr στον Αλεσάντρο ντελ Πιέρο
.jpg)
.jpg)
