Κύριοι, βγείτε μπροστά

Ρούκις, πιτσιρίκια, αναπλήρωματικοί, λιγότερο προβεβλημένοι, εργαλεία, ρολίστες. Μια λίστα παικτών τους οποίους δεν συζητάμε πριν το Μουντιάλ. Κι όμως, είναι σχεδόν νομοτελειακό πως κάποιοι εξ αυτών θα γράψουν την ιστορία του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου μαζί με τους μεγάλους σταρ. Σχεδόν νομοτελειακό, γιατί το λέει το παρελθόν. Τις μεγάλες πορείες και τα τρόπαια τα κρίνουνοι μεγάλει παίκτες, αλλά πάντα χρειάστηκε η βοήθεια κάποιων άλλων. Αυτών που ήρθαν απ'τον πάγκο, αυτών που δεν τους ήξεραν πολλοί αλλά τους έμαθαν όλοι, αυτών που από εργαλεία έγιναν πρωταγωνιστές, αυτών που πήγαν στην τελική φάση ως ρούκις σε Μουντιάλ και έφυγαν ως κεντρικές φιγούρες.

Ο Ματεράτσι το 2006 δεν είχε ξεκινήσει βασικός σε κανένα απ'τα ματς του ομίλου και έγινε πρωταγωνιστής. Ο Γκρόσο ήταν άγνωστος κοντά στα 30. Ο θρίαμβος της Ισπανίας το 2010 μπορεί να έχει τη σφραγίδα των αστέρων της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ, αλλά όλοι τους χρειάστηκαν αυτά που έδωσαν ως αλλαγή ο Γιορέντε και ο Φάμπρεγας. Η Βραζιλία του 1994 είναι τόσο του Ρομάριο και του Μπεμπέτο, όσο του Ταφαρέλ. Η Γαλλία του 1998 δεν είναι μόνο του Ζιντάν, αλλά και του Τουράμ.

Ελάχιστες ομάδες έχουν φτάσει ψηλά σε μεγάλες διοργανώσεις χωρίς να βρουν στην πορεία απρόσμενους πρωταγωνιστές. Σχεδόν πάντα παίρνουν βοήθεια από παίκτες που ο κόσμος δεν είχε στο μυαλό τους πριν αρχίσει η διοργάνωση. Είτε γιατί ήταν λιγότερο γνωστοί από κάποιους άλλους είτε γιατί ήρθαν απ'τον πάγκο για να κάνουν πράγματα που κανείς δεν είχε υπολογίσει.

Το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Ίσα-ίσα που φαίνεται να διαμορφώνεται μια συνθήκη που θα καταστήσει ακόμα πιο επιτακτική την ανάδειξη παικτών: οι τραυματισμοί έχουν ήδη κρατήσει εκτός Μουντιάλ αρκετούς μεγάλους παίκτες, πολλοί εκ των οποίων θα ήταν σημεία αναφοράς για την ομάδα τους. Το κενό θα πρέπει να συμπληρωθεί και ίσως τελικά οι ομάδες που θα πάνε ψηλά να είναι αυτές που θα δουν παίκτες να βγαίνουν μπροστά και να καλύπτουν με το παραπάνω τα κενά άλλων.

Πάμε να δούμε ποιοι είναι υποψήφιοι για να βγουν μπροστά.

Βραζιλία

Η Σελεσάο δεν έχει αγνώστους. Έχει, όμως, στον πάγκο τον Γουϊλιαν και τον Μπερνάρντ. Οι δυο τους θα είναι αυτοί που θα κληθούν να δώσουν τη λύση, αν η Βραζιλία έχει κολλήσει σε κάποιο ματς. Ο Μπερνάρντ ήταν αυτός που το έκανε στο Confederationsτο περασμένο καλοκαίρι και σίγουρα θα έχει μεγάλη όρεξη, αφού η μετακίνηση στη Σαχτάρ δεν πήγε όπως ο ίδιος θα ήθελε. Ο Γουϊλιαν που έφυγε απ'τη Σαχτάρ για την Τσέλσι είναι πιο γνωστός και νομίζω πως θα τον δούμε στο χορτάρι όταν η Βραζιλία θα είναι μπροστά και θα θέλει να χτυπήσει στην κόντρα.

Κροατία

Ξέρουμε Μόντριτς, Ράκιτιτς, Γέλαβιτς, Μάντζουκιτς και λοιπούς. Περιμένουμε να δούμε τον Ματέο Κόβασιτς, που μάλιστα ο Κόβατς υπολογίζει ως βασικό, παρότι ο μέσος της Ίντερ είναι μόλις 20 χρόνων και έπαιξε μόνο 14 φορές βασικός στο φετινό Καμπιονάτο. Οι έμπειροι θα οδηγήσουν το καράβι, αλλά ο μικρός έχει στα πόδια του τη δυνατότητα για μια έξτρα ώθηση.

Ισπανία

Κι εδώ δεν υπάρχουν άγνωστοι, αλλά παίκτες που θα κληθούν να γράψουν τις πρώτες σελίδες της ιστορίας τους με την Εθνική Ανδρών της Ισπανίας. Αυτοί θα είναι οι τρεις της Ατλέτικο (Κόκε, Χουάνφραν, Ντιέγκο Κόστα), αφού ο Ντελ Μπόσκε δεν πήρε κανέναν εκ των Ίσκο, Ιγιαραμέντι και Γκάμπι. Σίγουρα θα λείψει ο Νάβας και η λογική λέει πως για να πετύχει η Ισπανία το "θαύμα" των τεσσάρων συνεχόμενων τροπαίων θα χρειαστεί νέους ήρωες. Μόνοι τους οι παλιοί, δεν θα τα καταφέρουν.

Ολλανδία

Απ'τους Οράνιε περιμένουμε τους περισσότερους, αφού ο Φαν Χαάλ φέρνει πολλές αλλαγές και η Ολλανδία του θα βασίζεται σε πολλούς ρούκις. Πρώτα στη διάταξη, όπου απαρνείται το 4-3-3 και θέλει να φορέσει το 5-3-2. Πολλά νέα πρόσωπα στην άμυνα, με τους περισσότερους να είναι κάτω από 25 χρόνων. Περιμένουμε να δούμε τους Μπλιντ και Φέλτμαν του Άγιαξ και τους Ίντι, Φρέι, Γιάνμαατ της Φέγενορντ. Στη Φέγενορντ ανήκει και ο μέσος που θα κληθεί να βγει μπροστά, ο Κλάσι, ενώ στην επίθεση περιμένουμε να δούμε τον 20χρονο Ντεπάι της Αϊντχόφεν. Οι μικροί θα δώσουν τη δυνατότητα στους παλιούς (Φαν Πέρσι, Κάιτ, Ρόμπεν, Σνάιντερ, κτλ) να κάνουν τη διαφορά, όχι το αντίστροφο

Κολομβία

Ο επιτελικός Χαμές Ροντρίγκες της Μονακό και ο ντριμπλέρ Κουαδράδο της Φιορεντίνα έχουν την ευκαιρία να μας συστηθούν και σε επίπεδο Παγκοσμίου Κυπέλλου, πόσω μάλλον τώρα που δεν θα υπάρχει ο Φαλκάο για να τραβήξει πάνω του όλα τα φώτα. Η απουσία του μεταφέρει κι άλλο βάρος στον Ράμος και τον Μπάκα, περιμένουμε να μάθουμε καλύτερα και τον Γκουτιέρες της Ρίβερ Πλέιτ

Αγγλία

Και εδώ δεν υπάρχουν άγνωστοι, αλλά παίκτες που τώρα έχουν την πρώτη ευκαιρία να συνδέσουν το όνομά τους με την Αγγλία. Ο Λαλάνα θα πάρει τη θέση του Λάμπαρντ στο κέντρο, ο Χέντερσον θα είναι το δυναμό της ομάδας και ο Στέρλινγκ ο παίκτης που σίγουρα θα έρθει απ'τον πάγκο για να παίξει στην επίθεση.

Ιταλία

Η παλιά φρουρά δεν θα πετύχει πολλά χωρίς βοήθεια από μικρούς. Βεράτι και Ντε Σίλιο είναι οι μικροί που στα 21 τους θα μας συστηθούν για πρώτη φορά σε μεγάλη διοργάνωση, όπως και ο Ινσίνιε με τον Ιμόμπιλε, που φέτος έκαναν τις καλύτερες σεζόν τους. Αλλά όπως συμβαίνει σχεδόν παραδοσιακά με τους Ιταλούς, έχουν και πρωτοεμφανιζόμενο που δεν είναι πιτσιρίκι: ο Καντρέβα έκανε εξαιρετική χρονιά με τη Λάτσιο και θα πάει σε τελική φάση για πρώτη φορά στα 27 του.

Ουρουγουάη

Κλασικό παράδειγμα ομάδας που πάει στη Βραζιλία με σχεδόν ίδια αποστολή που έφερε την παρουσία στους ημιτελικούς στη Ν. Άφρική. Συνταγή που συνήθως είναι αποτυχημένη. Ελπίδα για κάτι διαφορετικό, μόνο ο Γαστόν Ραμίρες, που όμως σχεδόν χάθηκε στη φετινή Σαουθάμπτον.

Γαλλία

Οι Γάλλοι ούτως ή άλλως θα στηρίζονταν σε νέους. Τέτοιοι είναι ο Ντίν με τον Βαράν στην άμυνα και φυσικά ο Πογκμπά στο κέντρο, που όλοι περιμένουν να δουν. Όμως, ο τραυματισμός του Ριμπερί δημιουργεί κενό που κάποιος θα πρέπει να καλύψει. Ο Γκριζμάν είναι ο καλύτερος υποψήφιος. Ο άσος της Σοσιεδάδ πήρε φέτος την πρώτη γεύση απόChampions Leagueσίγουρα θα πάρει περισσότερο χρόνο και ευθύνες. Τον πιστεύουμε.

Ελβετία

Η παρέα των Σεντέρος, Ινλέρ, Λιστάινερ, Μπαρνέτα, Μπεχράμι θα χρειαστεί βοήθειες. Υποψήφιοι γι'αυτό στα άκρα και στην κορυφή της επίθεσης. Ο Στόκερ είναι το νέο αστέρι της Βασιλείας και ο Σακίρι το παλιό. Ο πρώτος τώρα φεύγει για τη Χέρτα, ο δεύτερος έφυγε πριν δύο χρόνια για την Μπάγερν, χάθηκε και τώρα τον θέλουν πολλές ομάδες. Μπροστά τους θα έχουν τον Ντρμιτς, που φέτος ήταν στα 22 του 3ος σκόρερ στην Μπουντεσλίγκα με 17 γκολ.

Αργεντινή

Εδώ χρειάζεται να βγουν μπροστά αυτοί που παίζουν απ'το κέντρο και πίσω. Ο Γκάγκο πχ επέστρεψε στην Αργεντινή μετά απ'το όχι και τόσο πετυχημένο πέρασμά του απ'την Ευρώπη και στα 28 του ετοιμάζεται για το πρώτο του Μουντιάλ με την Αργεντινή. Πρωτάρηδες σε Μουντιάλ και ο αριστερός μπακ Ρόχο και οι δύο στόπερ, ο Γκαράι με τον Φερνάντες. Ο,τι κι αν κάνουν ο Μέσι και οι υπόλοιοπι στην επίθεση, δύσκολα θα πάνε μακριά αν δεν αναδείξουν ανασταλτικούς πρωταγωνιστές.

Γερμανία

Κι εδώ όλοι γνωστοί, με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, αλλά και με μεγάλες εμπειρίες, σε συλλόγους και εθνική. Η απουσία του Γκουντογκάν μεταφέρει κι άλλο βάρους στους Σβαϊνστάιγκερ, Κροος και Κεντίρα, αλλά το κένο του Ρόις είναι μεγάλο. Στα 25 του έμοιαζε έτοιμος μαζί με τον Μίλερ και τον Οζίλ να πάρουν πάνω τους το επιθετικό κομμάτι των Γερμανών. Άνοιξε χώρος για δράση τόσο απ'τον Γκέτσε, όσο και απ'τον Ντράξλερ, που μπορεί να έρθει απ'τον πάγκο και να κάνει διαφορά.

Πορτογαλία

Κι αυτοί πάνε μ'αυτούς που ξέρουμε, χωρίς μάλιστα να είναι σε καλή κατάσταση. Δεν είναι μόνο ο Ρονάλντο, που κανείς δεν ξέρει πως θα εμφανιστεί, αλλά και ο Νάνι, που έχει τρομακτική πτώση τα τελευταία δύο χρόνια στην καριέρα του. Τα φώτα πέφτουν πάνω στον 22χρονο Καρβάλιο, το τελευταίο ταλέντο που βγήκε απ'τις διάσημες ακαδημίες της Σπόρτινγκ. Γι'αυτόν θα "σφαχτούν" πολλές ομάδες και ένα break-through Παγκόσμιο Κύπελλο θα βοηθήσει τον ίδιο, όσο και την Πορτογαλία.