Σπουδαίες ομάδες που δεν κατέκτησαν Παγκόσμιο Κύπελλο

Ουγγαρία 1954

Φέρεντς Πούσκας, Σάντορ Κότσις, Νάντορ Χιντεγκούτι, Ζολτάν Τσίμπορ, Γιόζεφ Μπόζικ, Νάντορ Χιντεγκούτι, Τζιούλα Λόραντ, Τζιούλα Γκρόσιτς. Ονόματα που προκαλούν ανατριχίλα μόνο και μόνο επειδή αποτέλεσαν το σύνολο που κατά πολλούς εφηύρε το σύγχρονο ποδόσφαιρο, υπό τις οδηγίες του Γκούσταβ Σέμπες.

Η Ουγγαρία ήταν η ομάδα που υποχρέωσε την Αγγλία στην πρώτη εντός έδρας ήττα της ιστορίας της από μη Βρετανούς και, μάλιστα, με το εκκωφαντικό 6-3 στο "Γουέμπλεϊ" (25/11/1953). Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 23 Μαΐου 1954 τη διέσυρε ξανά, αυτή τη φορά με 7-1! Επιπλέον, είχε κατακτήσει με χαρακτηριστική άνεση το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο του 1952 και το Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης (σ.σ. προπομπός του Euro) του 1953.

Ένα από τα πιο σκληρά σταλινιστικά καθεστώτα και ο Σέμπες ήταν οι δημιουργοί της "Aranycsapat" (=Χρυσή Ομάδα), η οποία μεγαλουργούσε με ένα ριζοσπαστικό 4-2-4 και πανηγύρισε 42 νίκες σε 50 αναμετρήσεις (καθώς και τον απίθανο αριθμό των 215 γκολ υπέρ) από τον Μάιο του 1950 μέχρι την Ουγγρική Επανάσταση του 1956. Επτά ισοπαλία και μόλις μία ήττα γνώρισε η ομάδα που πρωτοπόρησε με το all-around παιχνίδι της. Αυτή η μία ήττα της, όμως, πόνεσε πολύ.

Η παρέα του Πούσκας κατέβαινε ως το απόλυτο φαβορί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ελβετίας και τα αποτελέσματα του ομίλου δεν λάθεψαν τη σχετική πρόβλεψη. Το 9-0 επί της Νότιας Κορέας, αλλά κυρίως το 8-3 επί της Δυτικής Γερμανίας και το 4-2 επί της Βραζιλίας στα προημιτελικά προκάλεσαν αίσθηση. Η αναμέτρηση με τη "σελεσάο" έμεινε στην ιστορία ως η μάχη της Βέρνης για τα σκληρά μαρκαρίσματα, τις τρεις αποβολές και το ξύλο που έπεσε μετά το τέλος του αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων.

Στα ημιτελικά η αήττητη τα τελευταία έξι χρόνια Ουγγαρία αντιμετώπισε την αήττητη στην ιστορία των Μουντιάλ Ουρουγουάη. Η "τσελέστε" κατάφερε να ανακάμψει από το 0-2 και να οδηγήσει το ματς στην παράταση, αλλά εκεί δύο κεφαλιές του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης Σάντορ Κότσις, έδωσαν την πρόκριση με 4-2 στους Μαγυάρους. Σημειωτέον ότι αυτή η νίκη, όπως και η προηγούμενη με την Βραζιλία, επιτεύχθηκαν χωρίς τον Πούσκας, ο οποίος ανάρρωνε από τα χτυπήματα του Δυτικογερμανού Βέρνερ Λίμπριχ στον αριστερό αστράγαλο.

Η Δυτική Γερμανία, αντίπαλος της Ουγγαρίας στον τελικό της 4ης Ιουλίου 1954, απαρτιζόταν από ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, αφού ακόμα το ποδόσφαιρο στη χώρα βρισκόταν σε κατάσταση ανάρρωσης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και αρκετοί εξ αυτών είχαν βιώσει πολύ δυσάρεστες καταστάσεις λόγω της εθνικότητάς τους. Πλήρες μέλος της FIFA έγινε λίγους μήνες μετά το Μουντιάλ του 1950. Ηλικιωμένη ομάδα, της οποίας ο κορμός ανήκε στην Καϊζερσλάουτερν, που το 1954 γνώρισε την ήττα στον τελικό του πρωταθλήματος με 5-1 από το Ανόβερο.

Το γρήγορο 2-0 των Μαγυάρων (6' Πούσκας, 8' Τσίμπορ) προοικονομούσε τι θα επακολουθήσει παρά το γεγονός ότι ο "καλπάζων συνταγματάρχης" δεν ήταν ακόμα 100% έτοιμος. Οι Μαξ Μόρλοκ και Χέλμουτ Ραν όμως, ισοφάρισαν άμεσα σε 2-2, ενώ από εκείνο το σημείο κι έπειτα ο τερματοφύλακας Τόνι Τουρέκ αποτέλεσε τον... κυματοθραύστη. Βέβαια, ο Ζεπ Χέρμπεργκερ είχε παγιδεύσει πανέξυπνα τους Ούγγρους, αφού δεν έκανε το λάθος να στηριχθεί σε ατομικά μαρκαρίσματα των "αστεριών" των αντιπάλων. Έπαιξε ζώνη στο κέντρο, αποκόβοντας τον Πούσκας και τον Τσίμπορ, τους δημιουργούς της Ουγγαρίας κι έτσι η μπάλα έφτανε κυρίως στον Μίχαλι Τοτ, ένα αμυντικό μέσο που δεν μπορούσε να απειλήσει στο ίδιο επίπεδο με τους συμπαίκτες του.

Παρά το έξυπνο στήσιμο του Χέρμπεργκερ, η Ουγγαρία ασκούσε πίεση για το νικητήριο γκολ, όμως, εκείνος που έμελλε να το πετύχει ήταν ο Ραν των Δυτικογερμανών (στο 84'). Το "θαύμα της Βέρνης" ήταν γεγονός! Η εξέλιξη του τελικού, πάντως, θα ήταν διαφορετική αν μετρούσε το γκολ του Πούσκας στο 89' (ακυρώθηκε ως οφσάιντ). Το 2010 κυκλοφόρησε πόρισμα του πανεπιστημίου της Λειψίας που αποκάλυπτε ότι οι Γερμανοί διεθνείς είχαν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών και δη μεθαμφεταμινών πριν από τον τελικό, θεωρώντας ότι οι φροντιστές τους είχαν προμηθεύσει με βιταμίνη C.

Ολλανδία 1974

Το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο (total football) έκανε την εμφάνισή του και σε επίπεδο Παγκοσμίου Κυπέλλου, μετά τον κυρίαρχο Άγιαξ της εποχής, ο οποίος υπό τις οδηγίες του Ρίνους Μίχελς είχε κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1971, του 1972 και του 1973. Τόπος: Δυτική Γερμανία.

Παίκτες δίχως θέσεις, που κάλυπταν κάθε σημείο του γηπέδου, προεξάρχοντος του Γιόχαν Κρόιφ (Κράουφ με τη σωστή προφορά) και με πολύτιμους συμπαραστάτες τους Γιόχαν Νέεσκενς, Ρομπ Ρένζενμπρικ, Τζόνι Ρεπ, Ρουντ Κρολ, τους αδερφούς Ρενέ και Βίλι φαν ντε Κέρκοφ και τον μετέπειτα προπονητή του ΠΑΟΚ Άρι Χαν. Παρά τη "λευκή" ισοπαλία με τη Σουηδία (η οποία επίσης προκρίθηκε), οι παραστάσεις που έδωσαν οι "οράνιε" κόντρα σε Ουρουγουάη και Βουλγαρία έφεραν το προσκήνιο ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο.

Πονούσαν μόνο στη θέση του τερματοφύλακα, αφού ο Γιαν Γιόγκμπλουντ ήταν μέτριος προς κακός και αποτελούσε τη μεγάλη παραφωνία αυτής της "ορχήστρας", που στηριζόταν στις γρήγορες εναλλαγές της μπάλας στην επίθεση και την άριστη εκτέλεση του τεχνικού οφσάιντ στα μετόπισθεν. Η λογική αυτή μπέρδευε τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές που είχαν συνηθίσει στο ατομικό μαρκάρισμα, με συνέπεια να ανοίγουν οι άμυνες και να δημιουργείται ο κατάλληλος χώρος για να εκδηλωθεί το περίσσιο ταλέντο που διέθετε εκείνη η καταπληκτική ολλανδική ομάδα και κυρίως να αναδειχθεί ο απαράμιλλος Κρόιφ.

Το "total voetball", όπως γράφεται στα ολλανδικά, βρήκε την απόλυτη εφαρμογή του στην πρεμιέρα του δευτέρου γύρου, όπου οι παίκτες του Μίχελς φιλοδώρησαν με τέσσερα γκολ την Αργεντινή (11', 90' Κρόιφ, 25' Κρολ, 73' Ρεπ). Αξίζει να σημειωθεί ότι επτά "οράνιε" θα έδιναν το "παρών" και στον τελικό μεταξύ των δύο ομάδων το 1978, μόνο που τότε δεν έφυγαν νικητές.

Ύστερα κι από την επικράτηση με 2-0 επί της Ανατολικής Γερμανίας, η οποία νωρίτερα είχε γράψει την έκπληξη της διοργάνωσης με το 1-0 επί της οικοδέσποινας Δυτικής Γερμανίας, η Ολλανδία κλήθηκε να αντιμετωπίσει την εν ενεργεία πρωταθλήτρια κόσμου Βραζιλία, σε έναν πρόωρο τελικό. Όποια ομάδα κέρδιζε, θα προκρινόταν στον πραγματικό τελικό. Σε αυτό το ματς ήταν από τις ελάχιστες φορές στην ιστορία, όπου oι Βραζιλιάνοι (χωρίς τους Πελέ και Τοστάο) παρατάχθηκαν αμυντικά και μεθόδευσαν ένα σκληρό και βάναυσο παιχνίδι, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα με τους Ολλανδούς. Εν τέλει έχασαν και τις εντυπώσεις και το ματς με 2-0 (50' Νέεσκενς, 65' Κρόιφ).

Η αναμέτρηση των δύο κορυφαίων δυνάμεων της δεκαετίας ήταν γεγονός. Το εναρκτήριο λάκτισμα ήταν για την Ολλανδία και μετά από 14 πάσες, ο Κρόιφ ανατράπηκε εντός περιοχής και ο διαιτητής Τζακ Τέιλορ (σ.σ. είχε διευθύνει και τον τελικό του Άγιαξ με τον Παναθηναϊκό το 1971) καταλόγισε πέναλτι. Ο Νέεσκενς ευστόχησε και έβαλε μπροστά στο σκορ τους "οράνιε", δίχως οι Γερμανοί να έχουν αγγίξει ακόμα την μπάλα. Οι παίκτες του Μίχελς έκαναν επίδειξη δύναμης στα επόμενα 20 λεπτά, παίζοντας σαν τη γάτα με το ποντίκι τους Γερμανούς, αλλά δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν αυτήν την υπεροχή.

Αυτό ήταν και το λάθος τους, αφού στο 25’ ο Μπερντ Χίλτσενμπαϊν έπεσε στην περιοχή μετά από μαρκάρισμα του Βιμ Γιάνσεν, ο διαιτητής έδωσε νέο πέναλτι (αμφότερα ήταν τα πρώτα σε τελικό Μουντιάλ) και ο Πολ Μπράιτνερ ισοφάρισε. Δύο λεπτά πριν από τη λήξη του ημιχρόνου, ο Μίλερ έβαλε το τελευταίο του και πιο σημαντικό γκολ σε διεθνές επίπεδο, καθώς αποδείχθηκε αρκετό για να χαρίσει στην Δυτική Γερμανία το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της.

Η ιστορία ενδεχομένως να είχε διαφορετική κατάληξη αν δεν έμπαινε στο... χορό η "Bild". Παραμονές του τελικού, η γερμανική εφημερίδα "αποκάλυψε" ότι οι Ολλανδοί διεθνείς έκαναν πάρτι με κορίτσια "αμφιβόλου ηθικής" στην πισίνα του ξενοδοχείου τους. Οι κακές γλώσσες λένε ότι η ίδια η "Bild" "λάδωσε" τους φύλακες του ξενοδοχείου για να περάσουν μέσα τα κορίτσια και να τραβηχτούν οι σχετικές φωτογραφίες. Η ζημιά είχε γίνει. "Από τα δημοσιεύματα επήλθε πίεση και άγχος. Μας έπαιρναν τηλέφωνο οι γυναίκες μας γιατί ήθελαν να μάθουν τι συμβαίνει". Τάδε έφη Άρι Χάαν. Ο αστικός μύθος θέλει τον Κρόιφ να γυροφέρνει στο ξενοδοχείο με ένα τσιγάρο το βράδυ πριν από τον τελικό κι αφού προηγουμένως τα είχε "ακούσει" από τη σύζυγό του.

Ολλανδία 1978

Ίδια κατά τα 7/11 ήταν η ενδεκάδα της Ολλανδίας στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αργεντινής, ενώ οι, κατά τ' άλλα σημαντικές, απουσίες των Γιόχαν Κρόιφ και Ρίνους Μίχελς δεν άλλαξαν τις ιδέες και τους στόχους της, οι οποίοι δεν ήταν άλλοι από την κατάκτηση του πρώτου τίτλου σε μεγάλη διοργάνωση.

Για χρόνια θεωρείτο πως ο Κρόιφ αρνήθηκε να ταξιδέψει στην Αργεντινή, προκειμένου να μην συμμετάσχει στην προπαγάνδα του καθεστώτος της (αποδεδειγμένα είχε πράξει έτσι ο Πολ Μπράιτνερ). Αργότερα ένα άλλο σενάριο τον ήθελε να αρνείται να ακολουθήσει την αποστολή της εθνικής λόγω κόντρας των χορηγών. Υπενθυμίζεται ότι στο Μουντιάλ του 1974 αγωνίστηκε με διαφορετική φανέλα από τους συμπαίκτες του, με δύο ρίγες αντί για τρεις που είχε η παραδοσιακή ολλανδική της "Adidas", επειδή ο ίδιος είχε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με την "Puma".

Μία συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό της Καταλονίας, όμως, διαλεύκανε το ζήτημα. Ο Κρόιφ αποκάλυψε ότι λίγους μήνες πριν το Μουντιάλ, το 1977, είχε πραγματοποιηθεί απόπειρα απαγωγής του ίδιου και της οικογένειάς του. Εξομολογήθηκε, μάλιστα, πως οι κακοποιοί τους είχαν σημαδέψει με αυτόματα όπλα. "Είχα ένα όπλο στο κεφάλι. Ήμουν δεμένος, όπως και η γυναίκα μου. Τα παιδιά ήταν στο διαμέρισμά μας στην Βαρκελώνη", διηγήθηκε. Αν και δεν αποκάλυψε πως η υπόθεση εν τέλει είχε αίσια έκβαση, δήλωσε ότι το σπίτι του φυλασσόταν 24 ώρες το 24ωρο από την αστυνομία για τους επόμενους τέσσερις μήνες, ενώ φρουροί συνόδευαν τα παιδιά του στο σχολείο. "Για να παίξεις σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο θα πρέπει να είσαι 200% έτοιμος. Είναι στιγμές που υπάρχουν άλλες προτεραιότητες στη ζωή", κατέληξε.

Το εναρκτήριο λάκτισμα του θεσμού έγινε την Πέμπτη 1η Ιουνίου του 1978. Κάθε Πέμπτη, από τις 30 Απριλίου του 1977, ο οργανισμός "Μητέρες της πλατείας Μαΐου" συγκεντρώνονταν έξω από τον κυβερνητικό οίκο, απαιτώντας την επιστροφή των παιδιών τους, τα οποία θεωρούνταν "αγνοούμενα" από το καθεστώς. Οι "αγνοούμενοι" στην Αργεντινή εκείνη την περίοδο υπολογίζονταν σε 30.000 άτομα, ωστόσο τόσο η FIFA, όσο και ο υπόλοιπος πλανήτης είχε στρέψει το βλέμμα του μόνο στο αθλητικό θέαμα. Με την ίδια οργάνωση συναντήθηκε και η αποστολή της εθνικής Ολλανδίας, λίγο πριν από τον τελικό του θεσμού.

Στο αγωνιστικό κομμάτι οι "οράνιε" τα βρήκαν σκούρα με αντίπαλο το Περού στη φάση των ομίλων, αλλά προκρίθηκαν στον επόμενο γύρο, όπου συνέτριψαν 5-1 την Αυστρία, αναδείχθηκαν ισόπαλοι 2-2 με την Δυτική Γερμανία σε έναν άτυπο επαναληπτικό του τελικού του 1974 και επικράτησαν 2-1 της Ιταλίας χάρη σε... τρία γκολ τους (ο Έρνι Μπραντς παραβίασε τη λάθος εστία, προτού σημαδέψει τη σωστή και ο Άρι Χάαν διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα στο 76'). Η πρόκριση στο δεύτερο συνεχόμενο τελικό ήταν γεγονός.

Το "Μονουμεντάλ" είχε γεμίσει πολύ πριν την έναρξη του τελικού,με τους φίλους της Αργεντινής να δημιουργούν τη γνωστή, θερμή ατμόσφαιρα, πετώντας κονφετί και χρωματιστά ρολά χαρτιού στον αγωνιστικό χώρο. Η Ολλανδία μπήκε στο γήπεδο έτοιμη για τη σέντρα, αλλά για περίπου πέντε λεπτά περίμενε τον αντίπαλο, σε μία προσπάθεια των Αργεντινών να διαταράξουν την αυτοσυγκέντρωση των "οράνιε". Η διαιτησία του τελικού ήταν αμφιλεγόμενη, μιας και πολλές φάσεις κατέληξαν υπέρ των Αργεντινών, χωρίς προφανή λόγο. Οι Ολλανδοί δεν πτοήθηκαν, ανέλαβαν ηγετικό ρόλο στο ματς, αλλά ελείψει Κρόιφ, δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν με ορθό τρόπο τις φάσεις.

Ο Μάριο Κέμπες άνοιξε το σκορ στο 37', αποτέλεσμα με το οποίο οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια. Ο Ερνστ Χάπελ έριξε στο ματς τον Ντιρκ Νάνινχα στη θέση του αναποτελεσματικού Τζόνι Ρεπ στο 58' και εκείνος τον δικαίωσε, ισοφαρίζοντας οκτώ λεπτά πριν τη συμπλήρωση των ενενήντα. Στις καθυστερήσεις, μάλιστα, ο Ρομπ Ρένζενμπρινκ είδε την μπάλα από μακρινή προσπάθειά του να καταλήγει στο οριζόντιο δοκάρι.

Στην παράταση η Ολλανδία είχε κουραστεί και η ψυχωμένη ομάδα του Σέζαρ Λουίς Μενότι πέρασε στην αντεπίθεση. Στο 104' ο Κέμπες σκόραρε για δεύτερη φορά κι έδωσε το σύνθημα της νίκης. Οι αποκαμωμένοι "οράνιε" δεν κατάφεραν να αντιδράσουν και ο Ντάνιελ Μπερτόνι στο 115' έπαιξε το ένα-δύο με τον Κέμπες, διαμορφώνοντας το τελικό 3-1. Η απονομή έγινε από τον στρατηγό Χόρχε Βιδέλα και άλλους εκπροσώπους του δικτατορικού καθεστώτος και γι' αυτό η αποστολή των "οράνιε" προτίμησε να μην παραστεί για να πάρει τα αργυρά μετάλλιά της.

Βραζιλία 1982

Όταν μία ομάδα συγκρίνεται με τη Βραζιλία του 1970 καιόχι μόνο δεν θεωρείται ιερόσυλη, αλλά από ορισμένους αναδεικνύεται και νικήτρια, τότε χρήζει ειδικής αναφοράς. Δεν θα μπορούσε να είναι παρά μία ακόμα Βραζιλία, αυτή του 1982, η οποία για αρκετούς φιλάθλους και ειδικούς προσέφερε πιο σπουδαίο θέαμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, έστω κι αν δεν είχε τα ίδια αποτελέσματα με τη διοργάνωση του Μεξικού.

Σε πέντε ματς σκόραρε 15 φορές και αποκλείστηκε πέφτοντας "θύμα" μιας από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του θεσμού, της απρόσμενης... αφύπνιση του Πάολο Ρόσι. "Ήταν η καλύτερη ομάδα που έχω δει. Δεν ήταν η πιο ανταγωνιστική, αλλά έπαιξε καλύτερα από ό,τι στο Μεξικό το 1970", είχε δηλώσει ξεκάθαρα ο Σόκρατες, πρωτεργάτης των εμφανίσεων της "σελεσάο", έστω κι αν δεν μπορούσε να είναι αρκούντως αντικειμενικός.

Για πολλούς η Βραζιλία του 1970 είναι η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών, αλλά αυτή του 1982 την ξεπερνούσε στο μεσοεπιθετικό κομμάτι εξαιτίας της παρουσίας των Σόκρατες, Ζίκο, Έντερ, Ζούνιορ και Φαλκάο. Απλές αλλά και παράλληλα τέλειες πάσες, φανταχτερές ενέργειες απόλυτης μαγείας, τέλειες εκτελέσεις. Αυτή ήταν η ομάδα του Τέλε Σαντάνα που εμφανίστηκε στα γήπεδα της Ισπανίας και έκανε την άμυνα να θεωρείται κάτι δευτερεύον.

Συμμετέχοντας στον 6ο όμιλο, η Βραζιλία έκανε επίδειξη δύναμης, σημειώνοντας τρεις νίκες απέναντι σε Σοβιετική Ένωση, Σκωτία και Νέα Ζηλανδία με απολογισμό 10-2 γκολ. Εν συνεχεία έπρεπε να λάβει μέρος στο δεύτερο γύρο, ο οποίος ονομάστηκε το "γκρουπ του θανάτου" επειδή συμμετείχαν επίσης η κάτοχος του Παγκοσμίου Κυπέλλου Αργεντινή και η Ιταλία.

Η υπεροχή της "σελεσάο" κόντρα στην "αλμπιτσελέστε" ήταν εμφανέστατη και το τελικό 3-1 ήρθε φυσιολογικά, ενώ η Ιταλία αποτελείωσε την προηγούμενη νικήτρια της διοργάνωσης, παίρνοντας το εισιτήριο για τον πρόωρο τελικό με την Βραζιλία. Δύο διαφορετικές σχολές ποδοσφαίρου έδιναν ραντεβού στο μεγαλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Η τόλμη, η φαντασία και η ομορφιά κόντρα στην πονηριά, την οργάνωση και την επιστημονική άμυνα.

Οι παίκτες του Σαντάνα έχαναν τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, την ώρα που η ομάδα του Έντσο Μπεαρζότ τα έδινε όλα για να κρατηθεί στη μάχη. Όταν ο Φαλκάο στο 68' νικούσε τον Τζοφ για το 2-2 πολλοί πίστεψαν ότι η πρόκριση δεν χανόταν. Η ισοπαλία ήταν αρκετή για την Βραζιλία, αλλά ο Πάολο Ρόσι ολοκλήρωσε το χατ-τρικ του στο 75ο λεπτό, διαμορφώνοντας το τελικό 3-2.

Η Ιταλία πήρε το εισιτήριο για την ημιτελική φάση της διοργάνωσης και κατόπιν κατέκτησε το 3ο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της, ενώ όταν αργότερα ο Ζίκο κλήθηκε να σχολιάσει το τρομερό ματς με τους "ατζούρι" δήλωσε: "Ήταν η μέρα που πέθανε το ποδόσφαιρο".

Γαλλία 1986

Τέσσερα χρόνια μετά τον αποκλεισμό στα πέναλτι από την Δυτική Γερμανία (ένα βήμα πριν από τον τελικό) και δύο μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, η Γαλλία του "μαγικού" καρέ Μισέλ Πλατινί, Ζαν Τιγκανά, Αλέν Ζιρές και Ζαν Φερναντέζ ταξίδεψε στο Μεξικό με υψηλές προσδοκίες.

Η ομάδα του Ανρί Μισέλ έκαμψε δύσκολα την αντίσταση του Καναδά με γκολ του Ζαν Πιερ Παπέν στο 79ο λεπτό κι έπειτα αναδείχθηκε ισόπαλη 1-1 με την Σοβιετική Ένωση του Όλεγκ Μπλαχίν. Η πρόκριση στη δεύτερη φάση εξασφαλίστηκε με την εμφατική νίκη επί της Ουγγαρίας (3-0).

Εν συνεχεία τα νοκ άουτ ματς αύξησαν το ενδιαφέρον στο κατακόρυφο. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης κλήθηκε να αντιμετωπίσει την πρωταθλήτρια κόσμου Ιταλία και με τα γκολ των Πλατινί, Γιανίκ Στοπιρά εξασφάλισε την αλλαγή των σκήπτρων στο τέλος του τουρνουά.

Το γαλλικό "τρένο" δεν σταμάτησε ούτε στην προημιτελική φάση, παρά το γεγονός ότι αντίπαλος ήταν η Βραζιλία. Ανήμερα των 31ων γενεθλίων του, ο Πλατινί ισοφάρισε το γκολ του Καρέκα και ο Ζοέλ Μπατς απέκρουσε πέναλτι του Ζίκο στην κανονική διάρκεια. Το 1-1 έμεινε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της παράτασης, με συνέπεια το ματς να οδηγηθεί στη διαδικασία των πέναλτι.

Ο Σόκρατες δεν βοήθησε τη "σελεσάο", αφού μετά τις δύο ανεπανάληπτες ευκαιρίες στον αγώνα, δεν κατάφερε να σκοράρει ούτε από το σημείο του πέναλτι. Ο Πλατινί έπραξε αναλόγως στην τέταρτη εκτέλεση των "τρικολόρ", αλλά ο μετέπειτα άσος του Παναθηναϊκού Ζούλιο Σέζαρ "έκαψε" την ομάδα του στην τελευταία εκτέλεση.

Στις 25 Ιουνίου 1986 η Γαλλία είχε την ευκαιρία να πάρει ρεβάνς από την Δυτική Γερμανία, όταν διασταύρωσαν εκ νέου τα ξίφη τους στην ημιτελική φάση της διοργάνωσης, αλλά το όνειρο της συμμετοχής σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν έγινε ούτε τότε πραγματικότητα. Ο Αντρέας Μπρέμε άνοιξε το σκορ στο 9ο λεπτό και ο Ρούντι Φέλερ έβαλε τέλος στη σεμνή τελετή, διαμορφώνοντας το τελικό 2-0 στο 89'.

Αυτός ο ημιτελικός αποτέλεσε το κύκνειο άσμα των "τρικολόρ" σε μεγάλη διοργάνωση για τα επόμενα έξι χρόνια, καθώς δεν συμμετείχαν στην τελική φάση των δύο επόμενων Παγκοσμίων Κυπέλλων (1990-1994) και του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1988.