Ο Χαβιέρ Σανέτι και οι 10 συνομήλικοί του που θα έπαιζαν ακόμα

Ο Χαβιέρ Σανέτι έκλεισε (τη Δευτέρα) τα 42 του και μέχρι πριν από ένα χρόνο έβγαζε άνετα 90λεπτο. Ο βιονικός Αργεντινός άντεξε να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο υπηρετώντας τις Ταγέρες, Μπάνφιλντ στην πατρίδα του και για 19 σερί σεζόν την Ίντερ!

Πολλοί πιστεύουν ότι θα είχε ακόμη θέση σε κάποιο κορυφαίο κλαμπ, αν επέλεγε να συνεχίσει την καριέρα του και τον ίδιο τρόπο ζωής. Γιατί όχι; Η μπάλα χρόνια δεν κοιτά και ο Σανέτι θα εκπροσωπούσε επάξια τη γενιά του. Όπως όλο το προηγούμενο διάστημα.

Ποιος όμως από τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές που γεννήθηκαν το 1973 θα μπορούσε να τον ακολουθήσει και να παίζει μπάλα μέχρι σήμερα; Να, δέκα περιπτώσεις...

1. Ο Κλοντ Μακελελέ

Σήμερα είναι προπονητής, έστω κι αν πέρυσι απέτυχε ως πρώτος στην Μπαστιά, στο ξεκίνημα της νέας πορείας. Ο Γάλλος υπήρξε ένα σύγχρονο αμυντικό χαφ με αστείρευτες δυνάμεις και σωστή πρώτη πάσα. Χρήσιμος σε κάθε προπονητή.

Πού θα έπαιζε: Στη Μαρσέιγ που εφέτος πήρε τον χιλιοτραυματισμένο Αμπού Ντιαμπί και τον ξεχασμένο Λασανά Ντιαρά για την ίδια θέση.

2. Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ

Ο Νορβηγός χτίζει ήδη την καριέρα του ως προπονητής, έχοντας δουλέψει σε Μόλντε (δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο) και Κάρντιφ. Ένας φορ με το δικό του χάρισμα να βρίσκεται στη σωστή θέση την κατάλληλη στιγμή θα ήταν ευλογία για κάθε ομάδα ακόμη και στα 42 του.

Πού θα έπαιζε: Στην ομάδα που θα προπονούσε ο σερ Άλεξ. Ήταν ο άνθρωπος του.

3. Ζουνίνιο Παουλίστα

Δεν είχε την εξέλιξη που το ταλέντο του πρόσταζε. Οι τραυματισμοί τον άφησαν πίσω και σιγά-σιγά έχασε την αυτοπεποίθηση στον εαυτό του. Στα καλά του όμως μπορούσε να κάνει απίθανα πράγματα με την μπάλα στα πόδια - διαφορετικά δεν θα είχε οδηγήσει τη Μίντλεσμπρο σε δύο τελικούς (κύπελλο, λιγκ καπ). Οι μπαλιές του στον κενό χώρο θα ήταν βούτυρο στο ψωμί των τωρινών επιθετικών.

Πού θα έπαιζε: Σε μεξικανική ομάδα. Εκεί οι Λατίνοι κάνουν θραύση.

4. Έντγκαρ Ντάβιντς

Έπαιζε επαγγελματικά μέχρι το 2014, δύσκολα θα έχει πάρει κιλά και θα έχει χάσει τη φόρμα του. Το "πίτμπουλ" του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου έτρωγε... σίδερα στο κέντρο, δεν φοβόταν να πέσει στη μάχη, ταυτόχρονα όμως έβγαζε ποιότητα στο χορτάρι και δεν είχε μονάχα τρεξίματα. Μέσος μπροστά από την εποχή του, box-to-box στη σημερινή ποδοσφαιρική διάλεκτο.

Πού θα έπαιζε: Σε κάποια ρωσική ομάδα που και πληρώνουν και ποιοτικό πρωτάθλημα διαθέτουν.

5. Μαρκ Όφερμαρς

Ένας από τους ταχύτερους εξτρέμ της γενιάς του, δεν πιανόταν ούτε με λάσο. Ταυτόχρονα είχε την οξυδέρκεια να βλέπει γήπεδο και την ποιότητα να φτιάχνει ή να εκτελεί. Είχε το "πακέτο" δηλαδή για να παίξει πολύ εύκολα σε μια ομάδα που θα εφάρμοζε το 4-2-3-1 ή στο 4-3-3 και ας είχε χάσει λίγο την έκρηξή του.

Πού θα έπαιζε: Όχι στον Άγιαξ, αλλά σε κάποια υποδεέστερη ολλανδική ομάδα. Σ' ένα πρωτάθλημα χωρίς... άμυνες, θα έκανε πλάκα.

6. Γιαν Κόλερ

Η φυσική δύναμή του και το περουσιαστικό του ήταν τέτοια που σε κάθε αντίπαλη περιοχή θα ήταν φόβητρο. Ο Τσέχος επιθετικός έβγαλε χρήματα για τα γκολ που έβαζε με την Εθνική και όχι τόσο με τις ομάδες του, αν και στην Ντόρτμουντ ήταν επί σειρά ετών η κολώνα της.

Πού θα έπαιζε: Στην εθνική Τσεχίας και πουθενά αλλού.

7. Ντίτμαρ Χάμαν

Δεν γέμιζε τόσο πολύ το μάτι με την κορμοστασιά του, αλλά έκανε δυο και τρεις δουλειές μέσα στο γήπεδο. Παράλληλα απειλούσε με το "φαρμακερό" σουτ και με τα δύο πόδια, έχοντας κομβικό ρόλο στη Λίβερπουλ που έφτασε μέχρι τον τελικό του Champions League και κατέκτησε το τρόπαιο το 2005. Θα τον ήθελαν σήμερα για να εκτελεί τα στημένα είτε με το ένα είτε με το άλλο πόδι.

Πού θα έπαιζε: Στη Μόναχο 1860 γιατί δεν θα χωρούσε στην Μπάγερν.

8. Ρομπέρ Πιρές

Ο Γάλλος μεσοεπιθετικός, που συνέδεσε την καριέρα του με την Άρσεναλ, δεν έπαιζε τυχαία μέχρι τον περασμένο Μάρτιο (στην Ινδία). Ήξερε να κινείται στο χώρο, να τροφοδοτεί και να τροφοδοτείται, να δημιουργεί και να εκτελεί. Δεν έβγαινε από την 11άδα του Αρσέν Βενγκέρ, ήταν ο ιδανικός για να παίζει δίπλα στον Τιερί Ανρί. Η εξυπνάδα πάντα είναι χρήσιμη στις ομάδες και ιδίως αυτές που παίζουν στην κόντρα.

Πού θα έπαιζε: Μόνο στην Άρσεναλ του Βενγκέρ.

9. Ντάρκο Κοβάσεβιτς

Μέχρι ν' αποκτήσει τον Φινμπόγκασον, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να σκεφτεί την περίπτωση του Ντάρκο Κοβάσεβιτς, που τον είχε και μέσα στα πόδια του. Από τους κορυφαίους ξένους γκολτζήδες που ήρθαν στην Ελλάδα, θα ήταν εκεί για να τελειώνει κάθε μπάλα που έφτανε στα πόδια του. Τρομερός κεφαλοσφαιριστής, δεν υστερούσε χαμηλά.

Πού θα έπαιζε: Στον Ολυμπιακό, έστω και ως αναπληρωματικός.

10. Τζέι Τζέι Οκότσα

Ο πιο μπαλαδόρος που ανέδειξε το νιγηριανό ποδόσφαιρο, θα ήταν η ατραξιόν μιας ομάδας του σήμερα. Θα έμπαινε αλλαγή για ν' αλλάξει τη ροή ενός ματς γιατί είχε το ταλέντο ν' ανατρέπει τις ισορροπίες με τα... τεχνάσμά του.

Πού θα έπαιζε: Σε τουρκική ομάδα, γιατί αγοράζουν παίκτες-προσωπικότητες σε προχωρημένη ηλικία.

Υπάρχουν επίσης ο Κριστιάν Πανούτσι, ο Μάρκο Ματεράτσι, ο Γέρζι Ντούντεκ, ο Σάβο Μιλόσεβιτς και ο Ρετσμπέρ Ρουστού. Εσείς ποιον απ' όλους θα θέλατε να βλέπατε ακόμη στα γήπεδα;