Οι 20 θεατρίνοι του ποδοσφαίρου

Υπάρχουν κάποιες φάσεις στο ποδόσφαιρο, όπου οι ηθοποιοί ξεχνούν τον πραγματικό τους ρόλο και υποδύονται αυτόν κάποιου τρίτου, κάνοντας θέατρο. Δηλαδή, ξεχνούν πως είναι ποδοσφαιριστές και αρχίζουν να υποδύονται κατατρεγμένους χαρακτήρες του ελληνικού και του παγκόσμιου κινηματογράφου/θεάτρου. Ρόλους στους οποίους πονούν, γιατί είτε τους έχει χτυπήσει ο αντίπαλος είτε η μοίρα.

Κάποιες από αυτές τις υποκριτικές τους προσπάθειες συνδυάζονται με δυνατές ερμηνείες που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μέχρι και βραβείο "Κάρολου Κουν" κι άλλες με ερμηνείες που θα διεκδικούσαν "Χρυσό Βατόμουρο".

Ανεξάρτητα από την υποκριτική δεινότητα του παίκτη-ηθοποιού το θέατρο στο ποδόσφαιρο έχει πάντα ενδιαφέρον -τουλάχιστον όσο δεν επηρεάζει την αγαπημένη σου ομάδα-. Πάμε να δούμε στιγμές που το θέατρο -αυτή η ύψιστη μορφή τέχνης- και το ποδόσφαιρο έγιναν ένα.

(Όταν βρωμάει η ανάσα του αντιπάλου)

(Κριστιάνο μαέστρος)

(Δώσε μου το χέρι σου να με χτυπήσω λίγο)

(Πτώση με χρονοκαθυστέρηση)

(Πτώση με χρονοκαθυστέρηση ΙΙ)

(Εντάξει, μια κουβέντα είπαμε)

(I can see dead people)

(me too)

(Τι κάνει;;;;;;;)

(Του είχε δημιουργηθεί τραύμα από όταν του το έκαναν οι συμμαθητές του στο δημοτικό)

(Έπος)

(Επός ΙΙ)

(Και ο Ντρογκμπά στο κόλπο)

(Όταν σε έχει χτυπήσει ελεύθερος σκοπευτής)

(Έτοιμος για την ολυμπιακή ομάδα ενόργανης γυμναστικής)

(Όταν έχεις μείνει από δυνάμεις)

(Σιγά μην έλειπε ο Σουάρες από τη λίστα)

(Μια μαύρη στιγμή στην καριέρα του Ριβάλντο)

(Που να ερχόταν ο Λάφερτι στην Ελλάδα και να έκανε τα ίδια)