Οι 14 τύποι των ανθρώπων που σχολιάζουν τα κείμενα μας

Τα σχόλια κάτω από ένα κείμενο θυμίζουν τις διαφημίσεις του Star Channel της προηγούμενης δεκαετίας. Έβλεπες μια ταινία, γινόταν διάλειμμα για διαφημίσεις και μέχρι να ξεκινήσει ξανά η ταινία, είχες ξεχάσει τι έβλεπες. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τα σχόλια. Διαβάζεις ένα κείμενο και αφού το τελειώσεις αρχίζεις και διαβάζεις τα σχόλια. Μετά από δέκα λεπτά συνεχίζεις να διαβάζεις σχόλια, ενώ έχεις ξεχάσει εντελώς τι άρθρο ξεκίνησες να διαβάζεις.

Σε αντίθεση με τις διαφημίσεις, που τις περισσότερες φορές τις βαριόμασταν, τα σχόλια αρκετές φορές έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το άρθρο κάτω από το οποίο βρίσκονται. Αυτό, προφανώς, οφείλεται στους συντάκτες τους και στον τρόπο που εκφράζουν την άποψή τους. Το Contra.gr μελέτησε τους συντάκτες των σχολίων και τους χώρισε σε 14 κατηγορίες, τις οποίες σας παρουσιάζει:

- Ο κολλημένος

Ακόμα και αν το άρθρο αφορά τις 10 πιο σέξι Ελληνίδες αθλήτριες ή το νέο σποτ του Stoiximan.gr ο συγκεκριμένος τύπος σχολιαστή θα πει αυτό που θέλει. Και αυτό που συνήθως θέλει, είναι να τσακωθεί για τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, ακόμα και αν το άρθρο δεν αναφέρεται σε καμία από τις παραπάνω ομάδες.

-Ο μίρλας

Τι και αν ένα κείμενο είναι υποψήφιο για Πούλιτζερ ή ο διευθυντής της εταιρείας έκοψε τούρτα στον συντάκτη, γιατί έκανε ρεκόρ από views, ο μίρλας είναι πάντα εκεί για να εντοπίσει κάτι αρνητικό και να υπενθυμίσει με σχόλιο του στον συντάκτη ότι ξέχασε να βάλει κόμμα στην τελευταία πρόταση του κειμένου.

-Ο συνωμοσιολόγος

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ο συνωμοσιολόγος ξέρει για το κάθε τι και πώς φαίνεται και πώς είναι. "Τι έπαθε ο Ρονάλντο πριν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του '98 με τη Γαλλία", "Όταν ο Φάουλερ "σνίφαρε" τις γραμμές του Άνφιλντ το έκανε εμπειρικά ή το είχε δει στην τηλεόραση", "η κουτουλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι οφείλεται, στο χθεσινοβραδινό καβγαδάκι με τη γυναίκα του"; Ο συνωμοσιολόγος δημιούργησε τις παραπάνω απορίες και γνωρίζει και τις απαντήσεις.

-Ο ενθουσιώδης

Είναι ο τύπος που στην παρέα του θα γελάσει με κάθε αστείο και θα επικροτήσει κάθε άποψη. "Πάμε σινεμά"; "Ναι", θα απαντήσει ο ενθουσιώδης. "Πάμε για σουβλάκια"; Πάλι "ναι" θα απαντήσει ο ενθουσιώδης. Είναι σε όλα μέσα με αποτέλεσμα να μην μπορείς να καταλάβεις τι θέλει, αν όντως θέλει κάτι.

Είναι αυτός που θα κάνε like και θα γράψει "μπράβο" τόσο στον συντάκτη του άρθρου "ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στην Ελλάδα", όσο και στον συντάκτη του "ο Ολυμπιακός είναι η χειρότερη ομάδα όλων των εποχών στην Ελλάδα".

-Ο "sniper"

'Εχει βάλει στόχο έναν συγκεκριμένο συντάκτη και δεν τον αφήνει σε χλωρό κλαρί. Όχι μόνο, έχει διαβάσει, αλλά έχει αποθηκεύσει όλα του τα κείμενα και του γράφει σχόλια με λινκ στα κείμενα αυτά κάθε φορά που γράφει κάτι που πάει κόντρα σε μια παλιότερα δημοσιευμένη άποψή του.

- Ο "είδα φως και μπήκα"

Δεν έχει καμία επαφή με το κείμενο, τον συντάκτη και γενικά το σάιτ, στο οποίο σχολιάζει. Θέλει να βγάλει κάτι από μέσα του και τίποτα δεν είναι ικανό να τον σταματήσει. "Λευτεριά στο βορειοδυτικό Κολωνάκι", "εμπάργκο στις ορθογώνιες τυρόπιτες", "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι", είναι κάποιες από τις αγαπημένες του ατάκες.

-Το τρολ

Αποτελεί την βασική αιτία που ενώ διαβάζεις τα σχόλια ξεχνάς το θέμα του άρθρου που ξεκίνησες να διαβάζεις. Είναι πάντα εκεί για να δημιουργήσει τον καπνό και την σπίθα πριν τη φωτιά. Όταν πια τα σχόλια θα έχουν γίνει μπουρλότο, αποχωρεί ήσυχα και απολαμβάνει τα "αποκαΐδια" που δημιούργησε.

-Ο ξερόλας

Το σχόλιο του συνοδεύεται από το "έχω κάνει .... και ξέρω". Όπου "..." βάζει το επάγγελμα που θεωρείται το κατάλληλο στην κάθε περίπτωση να έχει εμπεριστατωμένη άποψη. Το βιογραφικό του ξερόλα περιλαμβάνει ειδικότητες από δημοσιογράφος, διαιτητής, προπονητής, ποδοσφαιριστής μέχρι ηθοποιός και τραγουδιστής εάν χρειαστεί.

-Ο "τιτλάκιας"

Ένας τίτλος είναι αρκετός για να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ποιος ασχολείται μωρέ τώρα με το κείμενο; Ο συγκεκριμένος σχολιαστής σχολιάζει το κείμενο με το που θα αναρτηθεί ακόμα και αν αυτό αποτελείται από 5.000 λέξεις οπότε είναι φύσει αδύνατον να έχει προλάβει να το διαβάσει. Η ανάγκη του συγκεκριμένου τύπου να σχολιάσει είναι τόσο μεγάλη που υπάρχουν σχόλια του που ξεκινούν έτσι: "δεν προλαβαίνω να διαβάσω το κείμενο γιατί σε λίγο φεύγω από το σπίτι, αλλά έχω να πω ότι..." .

-Ο ατακαδόρος

Ή οι ατάκες του είναι κλεμμένες από το twitter ή είναι όντως δικές του και αν τις βάλει στο twitter θα κάνει ρεκόρ από followers μέσα σε μια μέρα. Αποτελεί το ευχάριστο κομμάτι των σχολίων και πολλές φορές κλέβει την δόξα του κειμένου.

Σε παλιότερο θέμα μας με τίτλο η μεταγραφή που σόκαρε τους οπαδούς της Γιουνάιτεντ - πρόκειται για τον άσημο Άντι Κέλετ από την Μπόλτον- που ανεβάσαμε στο facebook έγινε ο εξής χαρακτηριστικός διάλογος:

-Ο "εκπρόσωπος τύπου"

Με τα σχόλια του υπερασπίζεται την ομάδα του πιο καλά και από τον επίσημο εκπρόσωπο τύπου της, χωρίς όμως να βρίζει ή να ειρωνεύεται τους υπόλοιπους. Ο λόγος του είναι επίσημος και στερεοτυπικός με αποτέλεσμα να υπάρχουν υποψίες ότι λογαριασμός του είναι καμουφλαρισμένος και ανήκει στις ίδιες τις ομάδες.

-Ο "λαϊκιστής"

Δεν τον απασχολεί καθόλου ούτε το περιεχόμενο του κειμένου, ούτε ο συγγραφέας του. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να κάνει ένα σχόλιο το οποίο θα μαζέψει περισσότερα "like" από το ίδιο το κείμενο.

-Ο λογοκριμένος

"Δεν βρίζω. Να περάσει, παρακαλώ, το σχόλιο μου". Άσχετο αν στο προηγούμενο του σχόλιο, το οποίο προφανώς και κόψαμε βρίζει τις μανάδες, τις γιαγιάδες μέχρι και τις γάτες του συντάκτη.

-Ο "διχασμένος"

Δεν αρκείται στο να σχολιάζει τα άρθρα μιας ιστοσελίδας και να συγκρούεται με τους άλλους αναγνώστες, αφού τον φτιάχνει να συγκρούεται και με τον εαυτό του. Για να το πετύχει αυτό δημιουργεί και ένα δεύτερο προφίλ με το οποίο υιοθετεί τις αντίθετες απόψεις από το κανονικό του, στο οποίο συχνά πυκνά επιτίθεται.