Φίλιππος Σακέλλης: Ο Έλληνας που κατέκτησε την Λιλ στο Contra.gr

Ο Φίλιππος Σακέλλης εργάζεται, με μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια, τα τελευταία τέσσερα χρόνια στη γυναικεία ομάδα της Λιλ και ταυτόχρονα κοουτσάρει και την εθνική ομάδα της Γαλλίας. Λίγοι το γνωρίζουν, για την ακρίβεια μόνο οι μυημένοι στον κόσμο του πόλο, καιρός είναι να το μάθουν περισσότεροι.

Συναντήσαμε τον 34χρονο Έλληνα κόουτς στη σχεδόν πάντα βροχερή Λιλ. Είδαμε έναν άνθρωπο ώριμο, συνειδητοποιημένο, αποφασισμένο να πετύχει, άλλωστε το έχει ήδη κάνει. Δεν επιτρέπει στη νοσταλγία να τον νικήσει ούτε το βροχερό τοπίο του γαλλικού βορρά να του λυγίσει τη διάθεση.

"Όταν έφυγα διένυα μία περίοδο που ήταν δύσκολα τα πράγματα στην Ελλάδα. Είχα μείνει αρκετό καιρό απλήρωτος από την ομάδα που εργαζόμουν στην ελληνική Α2. Κανονικά είμαι προπονητής σε ομάδες ανδρών, ο μάνατζέρ μου όμως δουλεύει εδώ με το κλαμπ της Λιλ. Με πίεζε αρκετό καιρό και τελικά αποφάσισα να ξαναφύγω για το εξωτερικό μετά το πέρασμά μου από την Αίγυπτο", μας λέει ο Φίλιππος.

Συνεχίζει στον ίδιο, αποφασιστικό ρυθμό: "Μπήκε Ιούνιος, μπήκε Ιούλιος, περίμενα να δω τι θα γίνει η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να ξαναφύγω από την Ελλάδα. Κατάλαβα ότι δεν γινόταν διαφορετικά όμως. Και είπα “ας ανοίξουμε αυτή την αγορά”. Ηρθα για να φύγω να σου πω την αλήθεια. Αλλά πήγαμε πολύ καλά την πρώτη σεζόν. Η Λιλ ήταν συνήθως τρίτη ή τέταρτη. Μαζί παίξαμε προημιτελικά στο Len Trophy, παίξαμε και στον τελικό του πρωταθλήματος για πρώτη φορά αποκλείοντας την Νανσί που ήταν σχεδόν πάντα στον τελικό.

Σπάσαμε το αήττητο της Νις στη συνέχεια, είχε να χάσει πέντε χρόνια στη Λιλ και μείναμε αήττητοι για περίπου δύο χρόνια. Με το ίδιο μπάτζετ που είχαν τις προηγούμενες σεζόν. Και αποφάσισαν να μου δώσουν και την Εθνική ομάδα της χώρας".

Αν μην τι άλλο εντυπωσιακή εξέλιξη για τον Έλληνα προπονητή ο οποίος, ως ομοσπονδιακός, κάνει εξίσου καλή δουλειά: "Το πρότζεκτ της Εθνικής ομάδας πήγε ευτυχώς και αυτό αρκετά καλά. Μπήκαμε στο πανευρωπαϊκό μετά από αρκετά χρόνια. Κάναμε εκεί την πρώτη νίκη μετά από σχεδόν 30 χρόνια. Η νίκη επί της Αγγλίας ήταν πολύ σημαντική και πήραμε το εισιτήριο για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στο παγκόσμιο η Εθνική ομάδα της Γαλλίας είχε να αγωνιστεί από το 2003. Σίγουρα δεν γίναμε υπερδύναμη αλλά κάναμε μαζί κάποια βήματα μπροστά".

Τον ρωτήσαμε αν όλα αυτά τα χρόνια που κατοικοεδρεύει στη Λιλ έφτασε ποτέ στο σημείο να τα...βροντήξει: "Όχι, δεν έφτασα ποτέ στα όριά μου εδώ. Επικεντρώθηκα στη δουλειά και η αλήθεια είναι ότι η δουλειά εδώ είναι αρκετή. Όταν μπαίνεις σε μία ρουτίνα, δεν κοιτάς μακριά. Επικεντρώνεσαι στο τι πρέπει να κάνεις την επόμενη ημέρα και ξεχνιέσαι. Κατά τη διάρκεια της σεζόν γύρισα μία ημέρα σπίτι μου, είδα το σαλόνι μου και υπήρχε ένα βουνό από ρούχα. Έμπαινα, άλλαζα τσάντα, έφευγα, όλην την ώρα το ίδιο. Συνέχεια στην κίνηση και στο δρόμο. Μία στη Ρωσία, μία στην Ισπανία, μία στην Ιταλία, συνέχεια μέσα στο αεροπλάνο".

Δηλαδή, φίλε, δεν ένιωσες ποτέ νοσταλγία; "Όχι, έτσι και αλλιώς ήμουν πάντα εξωστρεφής. Και να μην υπήρχε η κρίση στην Ελλάδα θα έφευγα. Όταν πήγα στην Αίγυπτο, στην Ελλάδα δεν υπήρχε κρίση. Εδώ ήρθα για να δουλέψω. Και οι συνθήκες είναι αρκετά καλές. Δεν μιλάω μόνο για τα χρήματα. Στην Αίγυπτο ήταν εντάξει στις πληρωμές τους, δεν ρωτούσαμε καν. Πηγαίναμε στο λογιστήριο, πληρωνόμασταν. Οι συνθήκες όμως δεν ήταν καλές, δεν είχαν καμία φιλοδοξία οι άνθρωποι. Στη Λιλ και γενικά στην Γαλλία, υπάρχει φιλοδοξία. Πιο παλιά έπαιρναν μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, πριν καν δημιουργηθεί γυναικείο πόλο στην Ελλάδα, ξέρουν το άθλημα, θέλουν να φτάσουν ξανά ψηλά".

Άρα, οι Γάλλοι, αναρωτηθήκαμε τουλάχιστον σε επίπεδο πόλο μας σέβονται: "Οι Γάλλοι έχουν σε μεγάλη υπόληψη το ελληνικό πόλο. Από τη στιγμή που ήρθα στη Λιλ, στη συνέχεια ήρθαν και άλλοι τέσσερις Έλληνες προπονητές στη Γαλλία. Ο Γιώργος Ιντζές στη Νίκαια, ο Σωτήρης Ζουμπουλιάς στη Νανσί, ο Γιάννης Κοϊλης, που ήταν πέρυσι βοηθός μου εδώ και ο Γιώργος Τριανταφύλλου, ο εφετινός βοηθός μου. Παιδιά με φιλοδοξίες. Ο Ιντζές είναι επίσης προπονητής στην Εθνική ομάδα Νεανίδων της Γαλλίας.

Η Ηλέκτρα Ψούνη έπαιξε επίσης εδώ. Πέρυσι έφεραν την Ντερεφού και την Φαρμάκη. Πήγαν εφέτος δύο κορίτσια στη Νίκαια, η Καρκάνη και η Αποστολίδου ενώ πέρυσι είχε παίξει στη Λιλ ο Μιμίδης της Χίου. Φέτος πήρα εδώ τη Μάγδα Τζήμα από τον Ηρακλή.

Είναι καλή επιλογή η Γαλλία. Αλλά οι Ελληνες πολίστες δεν φεύγουν συνήθως για το εξωτερικό. Λόγω των επιτυχιών οι καλοί Ελληνες παίκτες είναι διορισμένοι, έχουν μία βάση στην Ελλάδα. Στις γυναίκες οι καλές παίκτριες παίζουν στον Ολυμπιακό ή στη Βουλιαγμένη, ομάδες που πληρώνουν".

Η προσωπική ιστορία του Φίλιππου παρουσιάζει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον. Αξίζει τον κόπο να την διαβάσετε: "Άρχισα πολύ νωρίς την προπονητική λόγω σοβαρού τραυματισμού στους χιαστούς. Δεν το έπαθα στο πόλο, έπαιζα μουντιαλίτο και έπαθα τη ζημιά. Σταμάτησα το 2005 σε ηλικία 24 ετών. Είχα όμως αρχίσει ήδη να δουλεύω ως προπονητής με τον Κώστα Λούδη στον Πανιώνιο. Τη ζημιά την έπαθα 31 Αυγούστου, μία ημέρα πριν αρχίσω προετοιμασία. Έκανα την επέμβαση αλλά μετά από μία εβδομάδα έπαθα θρόμβωση. Σώθηκα για μερικές ώρες. Με καλωδίωσαν μία εβδομάδα στο νοσοκομείο και όταν βγήκα το πόδι μου ήταν σαν το χέρι μου. Ε, και το πήρα απόφαση. Μου το είπε ο...Θεός δηλαδή".

Ως Έλληνας πάντως ο κόουτς της Λιλ αισθάνθηκε μία σχετικά αλληλεγγύη κατά τη διάρκεια της τελευταίας δύσκολης περιόδου για την Ελλάδα: "Οι Γάλλοι μας γουστάρουν ως λαό. Και τον Τσίπρα επίσης. Έχει μία παράδοση η πόλη στα σοσιαλιστικά πιστεύω, τα συνδικάτα τους είναι πολύ δυνατά. Μην ακούτε τι λένε στην υπόλοιπη Ευρώπη για μας. Μπορώ να σας πω ότι οι αργόμισθοι Γάλλοι είναι δέκα φορές περισσότεροι από τους αντίστοιχους Έλληνες. Δεν άκουσα ποτέ εδώ κάτι αρνητικό για την Ελλάδα. Το γουστάρουν το... περίεργο οι Γάλλοι".

"Από γαλλικά φίλε πως είσαι", ήταν η τελευταία ερώτηση: "Ακόμα δεν την ξέρω καλά τη γλώσσα. Ήρθα εδώ και οι μισές παίκτριες δεν μιλούσαν καθόλου αγγλικά. Προσπάθησα να μιλήσω κάποια Γαλλικά και γελούσαν. Τότε τους είπα θα μάθετε εσείς αγγλικά και όχι εγώ γαλλικά. Στο τέλος μου είπαν "κόουτς μάθαμε αγγλικά αλλά τα μάθαμε με ελληνική προφορά!". Η διάλεκτος εδώ είναι αρκετά δύσκολη, κόβουν όλες τις λέξεις. Αλλά τουλάχιστον συνεννοούμαι, κάνω και προπόνηση στα Γαλλικά. Αλλά δεν μπορώ να βγάλω λόγο πριν τους αγώνες στα γαλλικά, δυστυχώς".

Συμπέρασμα: Μην τους φοβάστε τους Έλληνες του εξωτερικού. Τα καταφέρνουν, συνήθως, εξαιρετικά. Στη Λιλ δεν το αποδεικνύει μόνο ο Φίλιππος, αλλά και οι 200 ελληνικές οικογένειες που ζουν και δραστηριοποιούνται στην πόλη. Η Ελλάδα μπορεί να τρώει τα παιδιά της αλλά αυτά, υπομένουν, επιμένουν και στο τέλος δικαιώνονται. Έστω και μακριά από τον τόπο τους...