Της εξυγίανσης το κάγκελο

Δεν χρειάστηκε πολύ για να διαλυθεί η συμμαχία. Ούτε ένας χρόνος πέρασε από τότε που Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ σήκωσαν τη σημαία της επανάστασης-εξυγίανσης. Δεν συμπληρώθηκαν καν 365 μέρες. Ναι, θα μου πείτε πως όλα ουσιαστικά άρχισαν το '14. Σε εκείνη την αγκαλιά Αλαφούζου-Σαββίδη, στον τελικό του ΟΑΚΑ. Οκ, εκεί μπήκαν οι πρώτοι σπόροι, αλλά πέρυσι ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια που βαφτίστηκε εξυγίανση ώστε να ρίξουμε τον "κακό βεζίρη" και να διαφοροποιηθεί η κατάσταση στην ΕΠΟ.

Ούτε ένα χρόνο μετά, οι δύο από τους τρεις της περιβόητης συμμαχίας "σκοτώνονται". Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ λύνουν τις διαφορές τους στα δικαστήρια την ώρα που η ΑΕΚ παρακολουθεί διακριτικά και απέχει από κάθε τι που μπορεί να ρίξει λάδι στη φωτιά. Εκτός αν προκληθεί.

Να τιμωρηθείς για το κουτάκι μπύρας στον Ιβιτς. Οχι, εσύ να τιμωρηθείς για τα επεισόδια στον τελικό. Εσύ να τιμωρηθείς για τον Χουλτ. Μη με νευριάζεις γιατί μπορεί να επιδιώξω να τιμωρηθείς για τους δικούς σου παίκτες. Μία κωμωδία καταστάσεων, όπως διαφήμιζαν κάποτε τις σειρές τα κανάλια, με έδρα τα δικαστήρια και σεναριογράφους αυτούς που πρωταγωνιστούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι ποδοσφαιριστές; Οχι, βέβαια. Παράγοντες, δικηγόροι, υπεύθυνοι επικοινωνίας, οπαδοί και αισίως γιοι μεγαλομετόχων.

Ναι, τώρα έχουμε και αυτό το φρούτο. Την παρακολούθηση του instagram, το καθημερινό δελτίο Τύπου για το τι έγραψε ο τάδε και τι απάντησε ο δείνα. Και σε όλη αυτή την κωμωδία και την καραμέλα περί συμμαχίας και εξυγίανσης, υπάρχει και το μαρτύριο των πλέι οφ. Να τελειώσει, να ησυχάσουμε, να ασχοληθούμε με τα της νέας περιόδου.

Οπως καταλαβαίνετε, του χρόνου θα... γελάσουμε. Βασικά, εσείς οι απ' έξω θα γελάτε. Εσείς που δεν παίρνετε στα σοβαρά όλα αυτά. Και καλά κάνετε. Όλοι οι υπόλοιποι θα κλαίνε (κλαίμε). Δεν θα ξέρουν από που να πιάσουν και να μη λερωθούν. Φέτος ήταν απλώς μία άσκηση... Παρμενίων, του χρόνου θα γίνει ο πραγματικός πόλεμος.

"Όπλα" όλα τα παραπάνω. Αντεγκλήσεις, τιμωρίες, εκδικητικές τάσεις, δικαστικές αίθουσες και instagram. Δόξα τω θεώ θα έχουμε να ασχολούμαστε τη νέα σεζόν, εκτός αν κάποιος πει στους μεγάλους πως πέφτουμε από το γκρεμό. Εκτός αν έρθει η επιφοίτηση και κάνεις κάποιος την αρχή για να πέσουν οι τόνοι. Να κλείσει για παράδειγμα το λογαριασμό στο instagram. Λέω εγώ τώρα.

Εντάξει, δεν θα τα ρίξουμε όλα στο γιο του Σαββίδη. Μπορεί μόνος του να πετάξει στα σκουπίδια την προσπάθεια του πατέρα του, μια χαρά το πάει προς τα εκεί. Αν δεν ηρεμήσει η κατάσταση δεν θα ηρεμήσει και αυτός, οπότε αλυσίδα πάει το πράγμα.

Ουδείς τάχθηκε υπέρ της συμμαχίας. Από τους κανονικούς, εννοώ. Απλά όλοι είχαν την περιέργεια να δουν αυτό το καινούργιο. Είπαν "μπας και" θέλοντας να περιμένουν αν οι άλλοι μπορούν να αλλάξουν το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Την "αλλαγή" όπως τη βλέπει ο καθένας. Με τον αχταρμά των παραπάνω, όμως, βλέπετε αλλαγή; Διακρίνετε φως στο βάθος του τούνελ που θα οδηγήσει στην ποδοσφαιρική γη της Επαγγελίας; Γιατί, προσωπικά, το μόνο που βλέπω είναι να δημιουργείται δεδικασμένο. Να κρατάνε μανιάτικο ο ένας στον άλλον και να περιμένουν τη νέα σεζόν για να ξεπληρώσουν τα γραμμάτια.

Άρα, δεν μιλάμε για συμμαχία. Ποτέ δεν υπήρχε συμμαχία. Διάθεση υπήρχε, αλλά τους έφαγε η καχυποψία. Χαμόγελα, αγκαλιές, κοινή στρατηγική για τον εχθρό, αλλά μόλις έπεσαν οι "πυροβολισμοί" στο "σπίτι μας", ο καθένας κοίταξε να καλύψει τον... πωπό του. Και η ιστορία της εξυγίανσης γράφτηκε στα παλαιότερα των υποδημάτων (τους).

Α, να μη το ξεχάσω. Εσείς οι δημοσιογράφοι φταίτε για όλα (για να μην κουράζεστε να το γράφετε εσείς).