Τέτοια ώρα τέτοια λόγια…
Δεν χρειάζεται να γράψω κάποιο πρόλογο. Στο κάτω-κάτω τέτοια ώρα τέτοια λόγια.
Ναι με πείραξε η ήττα από την Τουρκία.
Ναι απογοητευτικά από την Εθνική.
Σε συζητήσεις με φίλους ήμουν ενάντια στην χρησιμοποίηση του Χαριστέα. Έλεγα και φώναζα σε συζητήσεις ότι χρειάζεται μερικούς νέους παίχτες η ομάδα σε κάποιες θέσεις και ότι κάποιο άλλοι έπρεπε να πάρουν συμμετοχές ποιο γρήγορα(πχ Τοροσίδης). Αυτά δεν τα λεω τώρα για να παινέψω τα γένια μου και να πω ότι εγώ τα έλεγα. Στο κάτω-κάτω εμένα κανείς δεν με γνωρίζει και δεν χρειάζομαι να κερδίσω δημοσιότητα κοντά σε αυτούς.
Αν τρέξουμε στα πρωτοσέλιδα του καλοκαιριού το 2004 θα δούμε αυτούς που αποθεώναμε. Αν τρέξουμε στην βιβλιοθήκη μας θα βρούμε κάποια αποκόμματα εφημερίδας από εκείνο το καλοκαίρι, αν τρέξουμε στα ταινιοθήκη μας θα βρούμε κάποια DVD από εκείνη την πορεία ακόμη και το ντουλάπι να ανοίξουμε θα βρούμε μια σημαία Ελληνική την οποία ψάχναμε εκείνο το καλοκαίρι σαν τρελοί να αγοράσουμε και περνώντας από την καφετερία Χ θυμόμαστε ότι εδώ περάσαμε αυτό το καλοκαίρι και πανηγυρίζαμε και αποθεώναμε κάποιους που σήμερα βρίζουμε. Έλληνες είμαστε, αυτοί είμαστε, ποτέ δεν θα αλλάξουμε. Χτίζουμε παλάτια πάνω στην άμμο.
Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής. Η κριτική είναι αναγκαία στην ζωή μας όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά σε ότι κάνουμε. Όπως όμως εύστοχα είπε ο Paparazzi αυτό δεν ήταν κριτική αλλά ισοπέδωση. Επίσης ο Ντέμης Νικολαίδης του όποίου εγώ σαν Ιάκωβος Δανιήλ είμαι κάθετα εναντίον στην πολιτική που ακολουθεί στην ΑΕΚ του βγάζω το καπέλο σε μια δήλωση που έκανε “Δεν γινόταν να μην υπάρχει φθίνουσα πορεία, αφού στο Euro η ομάδα έκανε το ακατόρθωτο” δηλαδή δεν το γνωρίζαμε όλοι ότι ήταν έναν μεγάλο ΜΠΑΜ και ότι θα επιστρέφαμε στα παλιά όπου ήμασταν μια μέτρια εθνική ομάδα; Απλά στην άκρη του μυαλού μας θέλαμε να πιστεύουμε ότι ίσως να άλλαζαν τα πράματα και να γινόμαστε μεγάλη ομάδα.
Τελικά δεν έγινε αυτό που είχαμε στην άκρη του μυαλού μας αλλά αυτό που γνωρίζαμε. Και έγινε με τον χειρότερο τρόπο, με μια ήττα από την Εθνική Τουρκίας, δεν μας πείραξε τόσο η φθίνουσα πορεία αλλά το ότι ηττηθήκαμε από την Εθνική Τουρκίας, τον χειρότερο εχθρό μας.
«Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρείς για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω»
Ευχαριστώ,
Ιάκωβος Δανιήλ
ΥΓ. Αν νικούσαμε την Εθνική Τουρκίας θα ήταν μεγάλη νίκη γιατί την νικήσαμε παραμονή 25ης Μαρτίου, της Εθνικής μας γιορτής. Επειδή όμως ηττηθήκαμε τα ξεχωρίσαμε και δεν συνδυάζονται αυτά τα δύο. Ε ρε ξύλο που μας χρειάζεται όλους…
