Ποιος είναι ο Χουάντε Ράμος…

Η Τζένη Καρέζη, ως Λίλα Βασιλείου στην ταινία “Δεσποινίς Διευθυντής”, μαθαίνει ότι θα εργαστεί με τον υπομηχανικό Αλέκο Σαμιωτάκη (Αλέκος Αλεξανδράκης). Ο φύλακας άγγελός της, ο πατέρας της, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, συμφωνεί και επαυξάνει: ”
Α, γεια σου, τον Σαμιωτάκη !”. Γεμάτη απορία η Καρέζη τον ρωτάει αν τον ξέρει. ”
Όχι! “, η ξερή απάντηση!

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με τον Χουάντε Ράμος. Ο άλλοτε τεχνικός της Σεβίλλης παραιτήθηκε από ένα μεγάλο project για να πάει σε ένα μεγαλύτερο. Αυτό της Τότεναμ. Εντάξει, οι Λονδρέζοι δεν έχουν τη δεδομένη στιγμή τη δυναμική και τους τίτλους των Ανδαλουσιάνων αλλά όλα αυτά εξαντλούνται εντός αγωνιστικού χώρου. Έξω από αυτόν, τα μεγέθη είναι πολύ διαφορετικά και εκεί η Σεβίλλη βγαίνει χαμένη.

Ποιος όμως είναι αυτός ο Χουάντε Ράμος που τα τελευταία χρόνια η φιγούρα του μπαίνει όλο και πιο συχνά στις τηλεοράσεις μας;

Ο 53χρονος τεχνικός, ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, αγωνιζόταν στον χώρο της μεσαίας γραμμής αλλά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Το βιογραφικό του περιλαμβάνει θητεία στις Ελτσε, Αλσογιάνο, Ελντένσε, Αλικάντε και Ντένια. Στην ηλικία των 28 ετών τραυματίζεται σοβαράστο γόνατο και κάπου εκεί αναγκάζεται να βάλει τους τίτλους του τέλους σε μία ούτως ή άλλως… μικρού μήκους καριέρα.

Ετσι άρχισαν όλα…

Τα πρώτα προπονητικά βήματα τον φέρνουν στην Αλσογιάνο. Η συγκεκριμένη ομάδα αγωνίζεται στην 3η κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος το διάστημα 1992-94 που ο Ράμος βρίσκεται στο τιμόνι της. Τα καλά της χρόνια τα έκανε μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν κέρδισε την άνοδό της στην πρώτη κατηγορία τρεις φορές μέσα σε πέντε χρόνια. Ο υποβιβασμός όμως ερχόταν άμεσα ή… σχεδόν άμεσα.

Επόμενος σταθμός η Λεβάντε. Πάλι σε ομάδα τρίτης κατηγορίας, η οποία όμως παίρνει την άνοδο ως πρώτη του τρίτου γκρουπ. Τότε καταγράφονται και τα πρώτα χαρακτηριστικά της νοοτροπίας του. Είναι απαιτητικός, πολλοί θα πουν υπέρ το δέον, με συνέπεια να τσακωθεί με… όλο τον κόσμο στην ομάδα του και να αποχωρήσει. Παρεμπιπτόντως, στον δεύτερο όμιλο την πρωτιά παίρνει η Αλαβές. Κρατήστε αυτή την υποσημείωση.

Όλο και καλύτερα

Το ποτάμι όμως πίσω δεν γυρίζει -ουδεμία σχέση έχει η φράση με πρόσωπα και καταστάσεις- και το καλοκαίρι του 1995 τον βρίσκει στη Λογρονιές. Ο σύλλογος δίνει το παρόν στη δεύτερη κατηγορία και στόχος δεν είναι άλλος από την παραμονή. Ο Ράμος όμως παράγει το πρώτο θαύμα του και καταφέρνει να εξασφαλίσει την άνοδο, πίσω από τη Χέρκουλες και μπροστά από την Εξτρεμαδούρα.

Τότε είναι που μπαίνει στο μάτι του Γιόχαν Κρόιφ ο οποίος λύνει και δένει στη Μπαρτσελόνα. Ο Ολλανδός μεσολαβεί ώστε ο Ράμος να πάρει στα χέρια του τις τύχες της δεύτερης τη τάξει ομάδας, της Μπαρτσελόνα Β, χωρίς όμως να καταφέρει να αρπάξει την ευκαιρία. Έρχεται σε ευθεία ρήξη με τους διοικούντες για τον τρόπο δουλειάς του κλαμπ και τα μαζεύει για άλλες πολιτείες.

Η Γέιδα ανοίγει τις αγκάλες της, ποντάροντας στο ότι με τον Ράμος στο τιμόνι θα μπορέσει να κάνει την υπέρβαση. Πλησιάζει στην άνοδο στην Primera Division αλλά για μία θέση μένει εκτός πλέι οφ. Βέβαια, η τετράδα των Αλαβές, Εξτρεμαδούρα, Λας Πάλμας και Βιγιαρεάλ αναγνωρίζεται εκείνη την εποχή ως σαφώς ανώτερη της ομάδας του μετέπειτα τεχνικού της Σεβίλλης.

Μπορεί ο Ράμος να μην κατάφερε να μπει στους κόλπους της Μπαρτσελόνα, με όλα τα οφέλη που αυτό συνεπάγεται, ωστόσο οι άξιοι τυγχάνουν δεύτερης ευκαιρίας. Η Ράγο Βαγιεκάνο τον πιστεύει και δεν χάνει. Άνοδος, τερματισμός σε ευρωπαϊκή θέση και πορεία μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ περιλαμβάνει η τριετής παρουσία του σε αυτήν. Η ομάδα που την αποκλείσει από τη συνέχεια του θεσμού είναι η Αλαβές, με την οποία είχε κοινή πορεία στο ξεκίνημα της καριέρας του, όπως προαναφέραμε.

Τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους, ο Ράμος έχει χτίσει το όνομά του αλλά η παρουσία του σε Μπέτις, Εσπανιόλ και Μάλαγα μόνο επιτυχημένη δεν είναι. Από τη δεύτερη αποχώρησε μετά από τρεις μήνες και ενώ και πάλι είχε διαπληκτιστεί με παίκτες και ιθύνοντες.

Βρίσκει την Ιθάκη του

Το καλοκαίρι του 2005 ψάχνει για δουλειά. Την ίδια εποχή, η Σεβίλλη, είναι μία ομάδα που φημίζεται για την καλή έδρα και τη δύναμη των ποδοσφαιριστών της. Στρέφεται προς τον Ράμος και όπως θα αποδειχθεί, έκανε την καλύτερη κίνηση της ιστορίας της.

Στην πρώτη χρονιά του οι Ανδαλουσιάνοι παίζουν γρήγορο ποδόσφαιρο και φτάνουν μέχρι την κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Το ίδιο επίτευγμα επιστεγάζει και την περίοδο 2006-07, έστω κι αν το πρωτάθλημα χάνεται την ύστατη στιγμή, εν πολλοίς μετά από μία ήττα από τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Εκτός των δύο ΟΥΕΦΑ όμως φτάνει την ομάδα στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, του Κυπέλλου Ισπανίας (2007) και του Ισπανικού Σούπερ Καπ.

Σύμφωνα με τους γνωρίζοντες, ο Ράμος αξίζει παράσημο. Όχι τόσο για τα τρόπαιά του, όσο για το ότι καταφέρνει να συνυπάρχει με τον πρόεδρο της Σεβίλλης, Χοσέ Μαρία Ντελ Νίδο. Το σίγουρο είναι ότι, καθαρά αγωνιστικά, αποδεικνύει ότι για να δουλέψει κάποιος μαζί του χρειάζεται τρία πράγματα: Ταχύτητα, εγωισμό και διάθεση για δουλειά. Αυτά τα στοιχεία καθιστούν τη Σεβίλλη ό,τι πιο θεαματικό και συνάμα ουσιαστικό έχει εμφανιστεί στα ευρωπαϊκό στερέωμα τα τελευταία χρόνια.

Το πρώτο φλερτ

Μετά και τη δεύτερη κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, οι μνηστήρες (Μάντσεστερ Σίτι) αρχίζουν να κάνουν ουρά για να μάθουν τις προθέσεις του, παίρνοντας από τον ατζέντη του την ίδια ξερή απάντηση: Το συμβόλαιο του λήγει το καλοκαίρι του 2008. Μέχρι τότε, δεν ασχολείται.

Να όμως που το… χειρότερα κρατημένο μυστικό στη σύγχρονη ποδοσφαιρική ιστορία βάζει φωτιές. Τον Αύγουστο, ο Ράμος δηλώνει πως άνθρωπος της Τότεναμ του έκανε μία μεθυστική προσφορά για να αντικαταστήσει τον Μάρτιν Γιόλ, με τον οποίο στο τιμόνι τα σπιρούνια έχουν χάσει τα πρώτα δύο ματς της Πρέμιερσιπ. Οι διοικούντες της λονδρέζικης ομάδας διαψεύδουν τα πάντα αλλά χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει.

Η Τότεναμ καταντάει ανέκδοτο και μετά από δέκα αγωνιστικές βρίσκεται καλή ριζωμένη στην τελευταία τριάδα της βαθμολογίας. Ο Γιόλ απομακρύνεται εν τέλει και ακολουθούν η παραίτηση του Ράμος από τη Σεβίλλη και η πρόσληψή του από τον Ντανιέλ Λεβί και τους συν αυτώ. Συνοπτικές διαδικασίες.

Ναι μεν αλλά

Στην Αγγλία, ο Ράμος αντιμετωπίζεται ως ο απόλυτος μεσσίας. Είναι όμως;

Αυτό που εμείς μπορούμε να καταθέσουμε είναι ότι τα πάντα θα αλλάξουν στο “Γουάιτ Χαρτ Λέιν” και κάποιοι, κυρίως νεαροί, ποδοσφαιριστές θα κάνουν την τύχη τους. Άλλοι, θα τα βρουν σκούρα. Ο μποέμ χαρακτήρας του Μπερμπάτοφ, η ραθυμία του Ζερμέν Τζένας είναι μερικά παραδείγματα συμπεριφορών που ο Ράμος αποστρέφεται όσο τίποτα.

Αν ένας παίκτης δεν τρέχει και δεν δίνει το 101% σε αγώνα και προπόνηση δεν έχει θέση. Αν δεν είναι γρήγορος και αποφασισμένος να βελτιώσει όσο ποτέ την φυσική κατάστασή του, το ίδιο. Έτσι άλλωστε εξηγείται η πρόσληψη και του Μάρκος Αλβάρεζ, του ανθρώπου που είχε αναλάβει την εκγύμναση των παικτών της Σεβίλλης.

Από την άλλη…

Αυτό που ο Ράμος θα απολαύσει, ενώ δεν μπορούσε στο Σάντσες Πιθχουάν, είναι οι μεταγραφές. Το μπάτζετ είναι υψηλότατο και όπου διαπιστωθεί άμεση ανάγκη, θα βγει το οποιοδήποτε ποσό από την τσέπη. Όχι ότι θα αγοράσει αλόγιστα. Κάθε άλλο. Για να αποκτήσει ποδοσφαιριστή πρέπει πρώτα να τον περάσει από κόσκινο, θυμίζοντας εν πολλοίς τον Ζοσέ Μουρίνιο σε αυτό το κομμάτι.

Το σίριαλ του καλοκαιριού έλαβε τέλος και μία μεγάλη πρόκληση απλώνεται ανάμεσα σε Ράμος και Τότεναμ. Η ιστορία θα δείξει το αν και ποιος επέλεξε σωστά ή όχι.