Ευχαριστώ, Θεέ…

Η ανθρώπινη ζωή είχε πολύ μικρή αξία στην πρωτεύουσα του Ζαϊρ, μια από τις πιο μεγάλες πόλεις ολόκληρης της αφρικάνικης ηπείρου, και όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σ’ αυτές τις χώρες τη νύφη την πλήρωναν τα παιδιά.

Σ’ αυτές τις συνθήκες γεννήθηκε ο Ντιεμιερσί Μποκάνι, σε μια από τις φτωχογειτονιές της Κινσάσα. Κι επειδή επέζησε απ’ αυτή τη λαίλαπα, οι χριστιανοί γονείς του αποφάσισαν να του δώσουν αυτό το παράξενο όνομα. Ντιεμερσί (Dieumerci στα γαλλικά) σημαίνει «σ’ ευχαριστώ Θεέ», μια παντοτινή ευχαριστία προς τον Υψιστο που φύλαξε το παιδί τους από τα δεινά. Κι όχι μόνο αυτό, το προίκισε και μ’ ένα εξαιρετικό ποδοσφαιρικό ταλέντο.

Ο Ντιεμερσί ήδη από τα 13 του χρόνια εγκατέλειψε τις αλάνες και τα χωμάτινα γήπεδα της Κινσάσα και πήγε να παίξει στο νότο, στη Μαζέμπε Λουμπουμπάσι, κατά τεκμήριο την πιο οργανωμένη ομάδα της χώρας. Εκεί τον ανακάλυψαν οι Βέλγοι της Αντερλεχτ, οι οποίοι παρά το ότι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα σχεδόν μισό αιώνα (η σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό, πρώην Ζαϊρ, ήταν η αχανής αποικία του Βελγικού Κογκό μέχρι το 1960), διατηρούν ακόμα πολλές σχέσεις κυρίως με το νότο, όπου υπάρχουν τα αδαμαντωρυχεία και τα χρυσωρυχεία. Ο Ντιεμερσί δόθηκε δανεικός στην Αντερλεχτ για έξι μήνες, πρόλαβε να παίξει εννέα αγώνες και να σημειώσει τέσσερα γκολ κι αμέσως… γυάλισε στη Σταντάρ Λιέγης, η οποία τον απέκτησε με αστραπιαίες κινήσεις.

Στη Σταντάρ ο Ντιεμερσί έμεινε τρία χρόνια. Επαιξε σε 81 αγώνες και πέτυχε 35 γκολ, κάτι που δίνει μέσο όρο σχεδόν μισό τέρμα ανά ματς, από τους καλύτερους που συναντάμε στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να κοιτάξει ψηλότερα. Η Μονακό επικράτησε στον πλειστηριασμό για τον υψηλόσωμο Αφρικάνο επιθετικό και τον ενέταξε στη δύναμή της το περασμένο καλοκαίρι.

Εξω από τα νερά του μοιάζει ο Ντεμερσί με τη φανέλα της Μονακό. Να φταίει η ατμόσφαιρα στο χλιδάτο πριγκηπάτο; Να φταίει το γαλλικό ποδόσφαιρο, που δεν δίνει τόση ευχέρεια στους επιθετικούς; Οπως και να’ χει, δεν έχει δείξει πολλά πράγματα. Ηταν και τιμωρημένος την περασμένη εβδομάδα και δεν έπαιξε, αλλά σήμερα επιστρέφει στην ενδεκάδα.

Το πόσο πολύ εξαρτάται η Μονακό από τα κέφια του Μποκάνι φαίνεται καθαρά από τους αριθμούς της. Εχει πετύχει μόλις επτά γκολ σε εννέα αγώνες, εκ των οποίων μόλις δύο στην έδρα της. Αυτό την έχει οδηγήσει σ’ ένα περίεργο ρεκόρ 1-6-2, με μπόλικες ισοπαλίες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι 0-0. Το γεγονός, πάντως, ότι δεν τρώει γκολ μας δείχνει πόσο σκληροτράχηλη ομάδα είναι κι απλά πρέπει να λύσει το πρόβλημα του γκολ για να ξεκινήσει τις νίκες, που θα την απομακρύνουν από το κάτω μισό της βαθμολογίας.

Η σημερινή της αντίπαλος, Βαλενσιέν έχει ανάλογο πρόβλημα στο σκοράρισμα, μόλις τρία γκολ σε πέντε αγώνες, και γι’ αυτό δεν έχει καταφέρει να πάρει νίκη εκτός έδρας (0-3-2). Εχει, όμως, και εξαιρετικά κακή παράδοση στο Λουί Ντε του πριγκηπάτου, όπου η Μονακό έχει ρεκόρ 5-2-0 στις τελευταίες επτά αναμετρήσεις. Να δούμε αν οι φίλοι της Μονακό θα πουν απόψε «ευχαριστώ Θεέ» με την επιστροφή του Κογκολέζου…