Ο πατατάκιας σε τιμή ευκαιρίας

Τα μάτια μου είχαν γλαρώσει από τον καυτό ήλιο και τον ήχο του κύματος. Δίπλα μου μια οικογένεια με παιδάκια και η μητέρα να προσπαθεί να πείσει τα μικρά να βάλουν αντηλιακό. Πιο δίπλα ένας κύριος είναι στην αγκαλιά του Μορφέα, ξαπλωμένος στην ξαπλώστρα και κρατώντας τον πρώην πλέον παγωμένο φραπέ. Το ροχαλητό του αρχίζει να μου τρυπάει τα αυτιά μου. Μοιάζω με τον τύπο στην τηλεοπτική διαφήμιση που του φταίνε όλοι και όλα επειδή έχει νεύρα για τις οφειλές του στην τράπεζα.

Κάπου εκεί αποφάσισα να πάω να αγοράσω μια αθλητική εφημερίδα για να αλλάξω διάθεση και κυρίως να γελάσω με τα συμπεράσματα των δημοσιογράφων από τα φιλικά των βουνών και τις κατάκοπες και πρωτότυπες προετοιμασίες. Δεν συνηθίζω να διαβάζω αθλητικές εφημερίδες όταν λείπω σε διακοπές. Όταν το κάνω, το κάνω κυρίως για να δω πως καταφέρνουν και γεμίζουν τόσες και τόσες σελίδες με σενάρια, αναλύσεις επί αναλύσεων και δήθεν βαθυστόχαστες δηλώσεις των βαριά ιδρωμένων ποδοσφαιριστών από τα βουνά της Αυστρίας και της Γερμανίας.

Τέλος πάντων, αγόρασα την εφημερίδα και το μάτι μου έπεσε σε μια είδηση που υπό άλλες συνθήκες ίσως να έπαιζε και πρωτοσέλιδη. Ο Ροναλντίνιο στη Μίλαν έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ. Ο κορυφαίος παίκτης του πλανήτη για κάποιους, ο πατατάκιας για κάποιους άλλους, μετακόμισε από τη Βαρκελώνη στο Μιλάνο. Και αναρωτιέμαι: Αυτή η είδηση, αυτή η μεταγραφή, αν γινόταν πριν από δύο χρόνια δεν θα είχε προκαλέσει πάταγο;

Αν θυμάμαι καλά, πριν από δύοσεζόν η Μπαρτσελόνα κοστολογούσε τον Ροναλντίνιο με ένα εξωφρενικό ποσό που ξεπερνούσε τα 80-85 εκατομμύρια ευρώ. Κάτι όμως η αγωνιστική πτώση του Βραζιλιάνου, κάτι η κοιλίτσα που πέταξε θέλοντας να μοιάσει στον φίλο του Ρονάλντο, κάτι ο παραγκωνισμός του την περασμένη σεζόν, έριξαν τόσο πολύ την τιμή του που η Μίλαν δεν χρειάστηκε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Με δεδομένη την ζημιά που θα έχει από τη μη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ, η Μίλαν έδωσε μόλις 15 εκατομμύρια ευρώ (συν κάτι ψιλά που μεταφράζονται σε μπόνους) για να αποκτήσει τον μέχρι πρότινος ποδοσφαιριστή που μας μάγευε με τις κινήσεις του και τις εμπνεύσεις του στον αγωνιστικό χώρο. Όλα αυτά βέβαια μέχρι πριν δύο χρόνια. Γιατί μετά, ο Ροναλντίνιο κατάφερε να μας μαγέψει (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η λέξη αρνητικά) με την κατάντια του. Διαφημίσεις επί διαφημίσεων και μια στροφή σε μία αλά Μπέκαμ καριέρα. Ξεχνάω το ποδόσφαιρο και φροντίζω να γεμίζω τον τραπεζικό μου λογαριασμό με συμμετοχές σε ολιγόλεπτες αλλά πανάκριβες διαφημίσεις είτε τρώγοντας πατατάκια, είτε προσπαθώντας να σημαδέψει τα δοκάρια. Η απόλυτη πτώση ενός παικταρά. Και είναι μόλις 28 ετών.

Το ερώτημα είναι το εξής: Είναι κερδισμένη η Μίλαν που πήρε τον Ροναλντίνιο σε τιμή ευκαιρίας ή είναι κρίμα για έναν τέτοιο παίκτη να πέφτει τόσο πολύ η χρηματική αξία του;

Όλα αυτά την ίδια ώρα που ο Αμπράμοβιτς δείχνει διατεθειμένος να δώσει μέχρι και 100 εκατομμύρια ευρώ για να φέρει στη Τσέλσι τον Κακά. Αυτός προς το παρόν δεν ακολουθεί το παράδειγμα (προς αποφυγή) του συμπατριώτη του Ροναλντίνιο. Προς το παρόν, γιατί σε 2-3 χρόνια μπορεί να ακούσουμε ότι ο Κακά πήγε στην Τσέλσι έναντι 12 εκατομμυρίων ευρώ.

Στο μεταξύ, ο κύριος δίπλα μου συνεχίζει να ροχαλίζει…

Αντε και καλό χειμώνα (χε…χε…)