Ο αγώνας της δεκαετίας
Ο κυριακάτικος "αιώνιος" τελικός μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο Ελληνικό, δεν κρίνει ένα... κυπελλάκι αλλά δύο διαδρομές. Εν πολλοίς, κρίνεται το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, κυρίως όμως θα κριθεί το παρόν. Το αφιέρωμα του contra.gr
Ο αγώνας της Κυριακής δεν κρίνει ένα κυπελλάκι αλλά δύο διαδρομές. Εν πολλοίς, κρίνεται το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, κυρίως όμως θα κριθεί το παρόν.
Πολύ απλά. Ο Παναθηναϊκός θέλει το κύπελλο για να μην επιτρέψει στον Ολυμπιακό να ανασηκώσει το κεφάλι και να τον έχει στα σχοινιά για το πρωτάθλημα(παίζουν μετά από επτά ημέρες στο ΣΕΦ). Ο Ολυμπιακός θέλει να πάρει τον πρώτο του τίτλο μετά από επτά χρόνια(τότε είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό του κυπέλλου), προσέξτε όμως, τον πρώτο του τίτλο απέναντι στους πρασίνους μετά το 1996. Σημειολογικά τι λέτε; Είναι ή δεν είναι ο μεγαλύτερος αγώνας εδώ και 10 χρόνια;
Και πέρυσι κοντραρίστηκαν σε κύπελλο και πρωτάθλημα, φέτος όμως δεν υπάρχει καμία διαφορά στις οικονομικές δαπάνες, ούτε στους στόχους ή, θεωρητικά, στην ποιότητα υλικού. Μία τέτοια ισορροπία φάνηκε το 2007, επιβεβαιώθηκε στους τελικούς, αλλά ως εκεί.
Τώρα ο Ολυμπιακός δεν έχει δικαιολογία στην ήττα και τώρα ο Παναθηναϊκός δεν επιτρέπεται να ηττηθεί.
Υπάρχουν τρία σενάρια για να δικαιωθεί η άποψη περί ιστορικού αγώνα.
Το πρώτο μιλάει για νίκη των πρωταθλητών, κάτι που επιβεβαιώνει την κυριαρχία τους και τους επιτρέπει να πάνε στο ΣΕΦ για το πρωτάθλημα και μέσα σε επτά ημέρες να έχουν «τελειώσει» τον μεγάλο τους αντίπαλο. Παράλληλα θα προκαλέσει τριγμούς σε κάθε επίπεδο σε έναν σύλλογο που πληρώνει χωρίς να νικάει.
Το δεύτερο σενάριο, αναφέρει νίκη του Ολυμπιακού. Αλλάζουν πολλά κυρίως η ψυχολογία παικτών και κόσμου. Οι ερυθρόλευκοι αισθάνονται πάλι δυνατοί και την άλλη Κυριακή παίρνουν και το αβαντάζ έδρας για τους τελικούς. Παράλληλα κόβουν την φόρα του πολύ φορμαρισμένου αντιπάλου τους και τον αγχώνουν για τη συνέχεια.
Το τρίτο σενάριο καταγράφει τη διακοπή. Θα ορμήξουν οι φερέλπιδες ερυθρολευκοπράσινοι από την εξέδρα και το Ελληνικό θα γίνει έκθεση οικοδομικών υλικών. Αυτό φοριέται πολύ τον τελευταίο καιρό, μακάρι όμως να μείνει στα λόγια.
Με σενάρια ή χωρίς, είναι το σημαντικότερο κύπελλο των τελευταίων ετών για να συνεχιστεί η πράσινη κυριαρχία ή να πατήσει το ερυθρόλευκο πόδι στην κορυφή.
Μπασκετικά οι προπονητές αναλύουν καλύτερα, αυτό που φαίνεται, ωστόσο, είναι ένας τρομερά φορμαρισμένος Παναθηναϊκός που πάνω από όλα πιστεύει πως είναι πάλι ανίκητος και ξέρετε από το να είσαι, φαντάζει πολύ πιο σημαντικό να το αισθάνεσαι.
Έχει το προβάδισμα, ισχνό όμως, απέναντι σε έναν Ολυμπιακό όπου ο Γιαννάκης για πρώτη φορά φέτος δείχνει απροκρυσταλλομένος στις απόψεις του για την ομάδα, οι δε παίκτες του βρίσκονται σε εξαιρετική φόρμα. Αν καταφέρει να βγάλει στο παρκέ ο Ολυμπιακός πείνα για τίτλους, αν τους εμπνεύσει ένας άνθρωπος που έχει σηκώσει τα…ασήκωτα σε τίτλους, τότε η κούρσα ξεκινάει από την ίδια αφετηρία.
Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, ο Παναθηναϊκός θα διαχειριστεί πολύ καλύτερα μία πιθανή ήττα από ότι ο Ολυμπιακός λόγω της κυριαρχίας του όλα αυτά τα χρόνια, και αυτό είναι φυσιολογικό. Από την άλλη η …φτώχεια θα φέρει γκρίνια, κάτι αναμενόμενο.
Επόμενη μέρα
Αυτός ο τελικός κάποια στιγμή θα τελειώσει. Είτε στην ώρα του είτε την Δευτέρα, θα τελειώσει ακόμα και αν τον προλάβει η… Πετρούλα. Το μεγαλύτερο μάθημα που έπρεπε να πάρουν οι αιώνιοι είναι ο τρόπος με τον οποίο προετοίμασε η ομοσπονδία τον τελικό. Αυτοί οι συμπαθέστατοι κατά τα άλλα άνθρωποι, ουσιαστικά διαχειρίζονται τα 60 εκατομμύρια ευρώ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και όμως αδυνατούν να οργανώσουν ακόμα κι ένα παιχνίδι το χρόνο. Αυτοί ελέγχουν το πρωτάθλημα αφού το μόνο που νοιάζει τους αιωνίους είναι να πάρουν ένα σφύριγμα και όχι να παίζουν σε ένα υγιές περιβάλλον.
Τελικά, they deserve each other όσο και αν φωνάζουμε εμείς. Έτσι να παίζουν με 600 και 600, χωρίς ήχο και φως, και άλλους 600 παρατρεχάμενους του προέδρου(ένας ήταν είναι και θα είναι ο πρόεδρος). Ίσως του χρόνου ο τελικός κυπέλλου γίνει στις τρεις νίκες για να είναι όλοι ικανοποιημένοι.
