Οι τελικοί Μουντιάλ της Ολλανδίας (vids)

Η αναμέτρηση των δύο κορυφαίων δυνάμεων της δεκαετίας ήταν γεγονός. Η Ολλανδία μπήκε στον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου του Μονάχου ως φαβορί μετά τα όσα είχε επιδείξει σε διεθνές και διασυλλογικό (μέσω της βάσης της, του Αγιαξ) επίπεδο, ενώ η Δυτική Γερμανία είχε ως δική της βάση έξι παίκτες της Μπάγερν Μονάχου, της πρωταθλήτριας Ευρώπης του 1974.

Το εναρκτήριο λάκτισμα ήταν για την Ολλανδία και μετά από ένα λεπτό με πάσες μεταξύ των “οράνιε”, ο Γιόχαν Κρόιφ πήρε την μπάλα πίσω από τη σέντρα, έφτασε μέχρι τα όρια της αντίπαλης περιοχής, ανατράπηκε από τον Ούλι Χένες και ο Αγγλος διαιτητής Τζακ Τέιλορ καταλόγισε πέναλτι. Ο Γιόχαν Νέεσκενς ευστόχησε και έβαλε μπροστά στο σκορ την Ολλανδία, δίχως οι Γερμανοί να έχουν αγγίξει ακόμα την μπάλα. Οι παίκτες του Μίχελς έκαναν επίδειξη δύναμης στα επόμενα 20 λεπτά, παίζοντας σαν τη γάτα με το ποντίκι τους Γερμανούς, αλλά δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν αυτήν την υπεροχή, μένοντας στο 1-0.

Αυτό ήταν και το λάθος τους, αφού στο 25’ ο Μπερντ Χίλτσενμπαϊν έπεσε στην περιοχή μετά από μαρκάρισμα του Βιμ Γιάνσεν, ο διαιτητής έδωσε νέο πέναλτι (αμφότερα ήταν τα πρώτα σε τελικό Μουντιάλ) και ο Πολ Μπράιτνερ πήρε την πρωτοβουλία της εκτέλεσης και ισοφάρισε σε 1-1. Δύο λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου, ο Μίλερ έβαλε τη δική του “σφραγίδα” στο ματς, με ένα τυπικό του γκολ, το οποίο αποδείχθηκε το τελευταίο στη διεθνή του καριέρα.

Ηταν, όμως, αρκετό για την ομάδα του Χέλμουτ Σεν, η οποία στο δεύτερο μέρος δεν χρειάστηκε τρίτο τέρμα (παρότι το πέτυχε με τον Μίλερ, αλλά ακυρώθηκε ως οφσάιντ), αλλά τις σωτήριες επεμβάσεις του Ζεπ Μάιερ, οι οποίες διατήρησαν το 2-1 μέχρι τέλους. Οι πρωταθλητές Ευρώπης του 1972 προβιβάστηκαν σε πρωταθλητές κόσμου δύο χρόνια αργότερα, κάτι που πέτυχε μόνο η Γαλλία ξανά, αλλά με την ανάποδη σειρά (1998 Μουντιάλ, 2002 Euro).

Η ταυτότητα του τελικού

7 Ιουλίου 1974, Ολυμπιακό Στάδιο, Μόναχο (75.200 θεατές)

Ολλανδία-Δυτική Γερμανία 1-2
(2′ πέν. Νέεσκενς – 25′ πέν. Μπράιτνερ, 43′ Μίλερ)

Ολλανδία (Ρίνους Μίχελς): Γιόνγκμπλουντ, Ζούρμπιρ, Ράισμπερχεν (69′ ντε Γιονγκ), Χάαν, Κρολ, Γιάνσεν, Νέεσκενς, φαν Χάνεγκεμ, Ρεπ, Κρόιφ, Ρένσενμπρινκ (46′ Ρ. Φαν ντε Κέρκοφ)

Δυτική Γερμανία (Χέλμουτ Σεν): Μάιερ, Φογκτς, Μπεκενμπάουερ, Σβάρτσενμπεκ, Μπράιτνερ, Μπόνχοφ, Χένες, Οβερατ, Γκραμπόφσκι, Χίλτσενμπαϊν, Μίλερ

Διαιτητής: Τζακ Τέιλορ (Αγγλία)

Το “Μονουμεντάλ” είχε γεμίσει πολύ πριν την έναρξη του τελικού, με τους φίλους της Αργεντινής να δημιουργούν τη γνωστή, θερμή ατμόσφαιρα, πετώντας κονφετί και χρωματιστά ρολά χαρτιού στον αγωνιστικό χώρο. Η Ολλανδία μπήκε στο γήπεδο έτοιμη για τη σέντρα, αλλά για περίπου πέντε λεπτά περίμενε τον αντίπαλο, σε μία προσπάθεια των Αργεντινών να διαταράξουν την αυτοσυγκέντρωση των “οράνιε”.

Μόλις μπήκαν στο γήπεδο κι αυτοί, δημιουργήθηκε θέμα με τον πλαστικό νάρθηκα που φορούσε στον καρπό ο Ρενέ φαν ντε Κέρκοφ, ύστερα από τον τραυματισμό του στη φάση των ομίλων. Ο Ολλανδός ακραίος επιθετικός, μετέπειτα παίκτης του Απόλλωνα Αθηνών, αγωνιζόταν με αυτόν τον νάρθηκα από το ματς με το Ιράν, ωστόσο ο Ιταλός διαιτητής Σέρτζιο Γκονέλα απαίτησε να καλυφθεί με γάζα, όπερ και εγένετο. Η διαιτησία του τελικού, τόσο από τον Γκονέλα, όσο και από τους βοηθούς του, τον Ουρουγουανό Ραμόν Μπαρέτο και τον Αυστριακό Εριχ Λίνεμαϊρ, ήταν αμφιλεγόμενη, μιας και πολλές φάσεις κατέληξαν υπέρ των Αργεντινών, χωρίς προφανή λόγο.

Οι Ολλανδοί δεν πτοήθηκαν, ανέλαβαν ηγετικό ρόλο στο ματς, αλλά ελείψει Κρόιφ, δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν με ορθό τρόπο τις φάσεις. Ο Μάριο Κέμπες, ο οποίος είχε φορμαριστεί στον δεύτερο γύρο ομίλων, άνοιξε το σκορ στο 37′, αποτέλεσμα με το οποίο οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια. “Ο Λούκε μου έδωσε την μπάλα, μπήκα στην περιοχή, ο τερματοφύλακας έκανε έξοδο και άρχισα να πέφτω. Εκανα μία τελευταία προσπάθεια να αγγίξω την μπάλα και τα κατάφερα. Ηταν γκολ. Ποτέ στη ζωή μου δεν άκουσα παρόμοιο θόρυβο. Το γρασίδι έτρεμε”, θυμάται ο ίδιος ο Κέμπες.

Ο Χάπελ έριξε στο ματς τον Ντιρκ Νάνινχα στη θέση του αναποτελεσματικού Τζόνι Ρεπ στο 58′ και ο επιθετικός της Ρόντα τον δικαίωσε, ισοφαρίζοντας οκτώ λεπτά πριν τη συμπλήρωση των ενενήντα. Στις καθυστερήσεις, μάλιστα, ο Ρομπ Ρένζενμπρινκ είδε την μπάλα από μακρινή προσπάθειά του να καταλήγει στο οριζόντιο δοκάρι, χάνοντας έτσι μοναδική ευκαιρία να γράψει ιστορία. Στην παράταση η Ολλανδία είχε κουραστεί και η ψυχωμένη ομάδα του Σέζαρ Λουίς Μενότι πέρασε στην αντεπίθεση. Στο 104′ ο Κέμπες σκόραρε για δεύτερη φορά κι έδωσε το σύνθημα της νίκης. Οι αποκαμωμένοι “οράνιε” δεν κατάφεραν να αντιδράσουν και ο Ντάνιελ Μπερτόνι στο 115′ έπαιξε το ένα-δύο με τον Κέμπες, διαμορφώνοντας το τελικό 3-1.

Τριάντα οκτώ χρόνια μετά την ήττα της “αλμπιτσελέστε” στον τελικό του πρώτου Μουντιάλ, στην Ουρουγουάη, η Αργεντινή κατάφερε να σηκώσει για πρώτη φορά το βαρύτιμο τρόπαιο. Η απονομή έγινε από τον Χόρχε Βιδέλα και άλλους εκπροσώπους του καθεστώτος και γι’ αυτό η αποστολή της Ολλανδίας προτίμησε να μην παραστεί για να πάρει τα αργυρά μετάλλιά της.

Η ταυτότητα του τελικού

25Ιουνίου 1978, Μονουμεντάλ, Μπουένος Αϊρες (71.483 θεατές)

Ολλανδία-Αργεντινή 1-3 παρ. (1-1 κ.α.)
(82′ Νάνινχα – 37′, 104’Κέμπες, 115′ Μπερτόνι)

Ολλανδία (Ερνστ Χάπελ): Γιόνγκμπλουντ, Κρολ, Πούρτφλιτ, Μπραντς, Γιάνσεν (75′ Ζούρμπιρ), Νέεσκενς, Χάαν, Β. Φαν ντε Κέρκοφ, Ρ. Φαν ντε Κέρκοφ, Ρένσενμπρινκ, Ρεπ (58′ Νάνινχα)

Αργεντινή (Σέζαρ Λουίς Μενότι): Φιγιόλ, Ολγκίν, Γκαλβάν, Πασαρέλα, Ταραντίνι, Γκαγέγκο, Αρντίλες (66′ Λαρόσα), Κέμπες, Μπερτόνι, Ορτίς (75′ Χούσεμαν), Λούκε

Διαιτητής: Σέρτζιο Γκονέλα (Ιταλία)