Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Άρσεναλ 1-0

Οι δύο ομάδες επέλεξαν αμέσως ρόλους: η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ντύθηκε Μπαρτσελόνα και η Αρσεναλ υποδύθηκε το ρόλο της Τσέλσι. Η τακτική και τα συστήματα αυτό έδειξαν, με τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον να προτιμά τον Κάρλος Τέβες αντί του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ και τον Ντάρεν Φλέτσερ με τον Αντερσον αντί των Ράιαν Γκιγκς και Πολ Σκόουλς για περισσότερη ενέργεια απέναντι σε μία φορμαρισμένη και κινητικότατη ομάδα του Αρσέν Βενγκέρ.

Από τα πρώτα λεπτά οι “κόκκινοι διάβολοι” έκλεισαν τους “κανονιέρηδες” στα καρέ τους. Η παρουσία του Αμπού Ντιαμπί στα αριστερά των αμυντικών μέσων είχε ως αποτέλεσμα έναν δεύτερο παίκτη πάνω στον Κριστιάνο Ρονάλντο εκτός του άπειρου Κίεραν Γκιμπς, ωστόσο η δεξιά πτέρυγα των γηπεδούχων παρέμεινε η πλέον αξιόπιστη. Από εκεί άρχισαν οι πρώτες φάσεις, που ανάγκασαν τον Μανουέλ Αλμούνια να δείξει ότι διαθέτει προσόντα εν αντιθέσει με τα πιστεύω αρκετών φίλων των Λονδρέζων. Η πίεση, όμως, ήταν ασφυκτική και ο Ισπανός τερματοφύλακας δεν απέφυγε το γκολ. Αν και το απέτρεψε αρκετές φορές μέχρι τότε, η μοναξιά του Τζον Ο’ Σέι μετά από μία καραμπόλα στο 17′ έδωσε στον Ιρλανδό αμυντικό τη δυνατότητα να γιορτάσει τα 28α γενέθλιά του μία ημέρα νωρίτερα από το προγραμματισμένο, με το δεύτερο τέρμα του στο θεσμό (“παρθενικό” το 2006, απέναντι στην Κοπεγχάγη).

Η εικόνα του αγώνα δεν άλλαξε μετά το γκολ. Η ομάδα του Φέργκιουσον παρέμεινε στο προσκήνιο, με τον απομονωμένο Εμανουέλ Αντεμπαγιόρ εκ των αντιπάλων να μην τροφοδοτείται από τους συμπαίκτες του, έστω κι αν ο Τσεσκ Φάμπρεγκας αγωνιζόταν μόλις πίσω του. Αιτία; Η μπάλα δεν… βρισκόταν στα πόδια των παικτών της Αρσεναλ και γι’ αυτό ο Ισπανός μέσος οπισθοχώρησε μερικά μέτρα και κέρδισε την κατοχή σε ορισμένες περιπτώσεις, εκτονώνοντας την πίεση των γηπεδούχων. Μετά το πέρας του πρώτου ημιώρου, ο φρενήρης ρυθμός έπεσε και ο Αλμούνια πήρε ορισμένες ανάσες, με τον Τέβες να κλείνεται καλύτερα από τον Ντιαμπί και τους υπόλοιπους αμυνομένους των φιλοξενουμένων και έτσι να μειώνονται οι κίνδυνοι για ένα δεύτερο γκολ.

Το δεύτερο μέρος άρχισε χωρίς αλλαγές, ή καλύτερα με μία μεγάλη μεταβολή σε σχέση με το πρώτο: δεν είχε ρυθμό, δεν είχε όρεξη από πλευράς παικτών και φυσικά δεν είχε το θέαμα των πρώτων λεπτών. Οσο για γκολ, ούτε λόγος. Η Αρσεναλ αποφάσισε να συμμετάσχει και αυτή στο παιχνίδι και ο Σαμίρ Νασρί δραστηριοποιήθηκε, με συνέπεια να κερδίσει κάποια μέτρα στον αγωνιστικό χώρο. Για να συμβεί αυτό, απαιτήθηκε η θυσία ορισμένων κενών στα μετόπισθεν, αλλά η τελική επιλογή των επιτιθέμενων της Γιουνάιτεντ δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματική όσο στο πρώτο κι έτσι δεν δημιουργήθηκαν ευκαιρίες. Φυσικά η μερική εξισορρόπηση του αγώνα δεν απέφερε καλές στιγμές για τους φιλοξενούμενους, που με τον Αντεμπαγιόρ να μεταφέρεται στα πλάγια για να υποδεχθεί σωστά την μπάλα και τον Θίο Γουόλκοτ εκτός του Πατρίς Εβρά, να πρέπει να αντιμετωπίσει και τον Γουέιν Ρούνεϊ όταν γινόταν αποδέκτης πάσας, άφησαν τον Εντβιν φαν ντερ Σαρ σε ησυχία.

Οι πρώτες σημαντικές κινήσεις από τον πάγκο προέκυψαν στο 65ο λεπτό. Ο Ράιαν Γκιγκς πέρασε στο ματς και φορώντας για 800ή φορά τη φανέλα της ομάδας (ρέκορντμαν συμμετοχών, ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ, σερ Μπόμπι Τσάρλτον, τιμήθηκε από την ΟΥΕΦΑ πριν το ματς) αντικατέστησε τον Αντερσον. Ο Μπερμπάτοφ πήρε τη θέση του Τέβες, ο οποίος αποχώρησε δυσανασχετώντας. Η παρουσία του Ουαλού άσου έφερε μία αγωνιστική άνοδο στους γηπεδούχους που σε συνδυασμό με την πολύ καλή παρουσία του Ρούνεϊ (άλλαζε συνεχώς πλευρές) επανέφερε την ανησυχία στο σάκο συναισθημάτων του Αλμούνια. Τα κενά στα πλάγια από τους φιλοξενούμενους ήταν εμφανή, αλλά ο Βενγκέρ δεν έκανε κάποια προσπάθεια να τα καλύψει. Αντιθέτως, πέρασε τον Νίκλας Μπέντνερ στη θέση του εξασφανισμένου Γουόλκοτ, ενώ και η επόμενη αλλαγή του Αλσατού τεχνικού είχε επιθετικογενή φιλοσοφία, με τον Εντουάρντο ντα Σίλβα να παίρνει τη θέση του κουρασμένου Αντεμπαγιόρ.

Είχε μεσολαβήσει ένα εκπληκτικό σουτ στο δοκάρι του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος δεν πήρε πρωτοβουλίες, όμως όταν είχε την μπάλα ήταν θετικός. Η είσοδος και του Εντουάρντο στο ματς μετέφερε τη δράση μπροστά στην περιοχή της Γιουνάιτεντ, η οποία περιορίστηκε σε αντεπιθέσεις. Τα δυσάρεστα για τους γηπεδούχους προέκυψαν λίγο αργότερα, όταν ο Φέργκιουσον είδε τον Ρίο Φέρντιναντ να τραυματίζεται στα πλευρά και να αποχωρεί από τον αγώνα (διεκομίσθη προληπτικά στο νοσοκομείο), δίχως περαιτέρω επιπτώσεις για τους “κόκκινους διαβόλους”, τουλάχιστον σε αυτό το ματς. Το 1-0 παρέμεινε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή και οι πρωταθλητές Ευρώπης και Αγγλίας πήραν ένα προβάδισμα πρόκρισης για τον τελικό της Ρώμης.

Κλειδί

Η διάθεση της Αρσεναλ να μην προσθέσει κάτι στην επιθετική εικόνα του αγώνα έγινε πρόδηλη από τα πρώτα λεπτά του ματς. Παρ’ όλα αυτά, σε σχέση με το αντίστοιχο παιχνίδι της Τσέλσι μία ημέρα νωρίτερα, δεν ήταν το ίδιο στιβαρή ανασταλτικά και γι’ αυτό απειλήθηκε περισσότερο και από μεγαλύτερους κινδύνους σε σχέση με την συμπολίτισσά της. Δέχθηκε τέρμα, σώθηκε ουκ ολίγες φορές από μερικά ακόμα που θα της στερούσαν ακόμα μεγαλύτερο μέρος από τις ελπίδες της και όταν… αποφάσισε να μπει στο ματς και να διεκδικήσει κάτι, ήτοι στο δεύτερο μέρος, απέδειξε, στον εαυτό της πρώτα απ’ όλα, ότι είχε τη δυνατότητα να εκμαιεύσει κάτι πολύ καλύτερο από το πρώτο ημίχρονο, με μία ορθολογικότερη προσέγγιση του αγώνα.

MVP

Η παρουσία του Κάρλος Τέβες έχει αμφισβητηθεί πολλάκις, κυρίως από τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον που προτιμά τον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ στη θέση του. Ο Αργεντινός επιθετικός, ο οποίος μετά τις νέες τάσεις φυγής που επέδειξε κέρδισε άμεσα θέση βασικού, προσέφερε στους “κόκκινους διαβόλους” αυτά που είχε εγγυηθεί άμα τη υπογραφή του συμβολαίου του. Ταχύτητα, αέναη κίνηση, εφορμήσεις στην περιοχή, κάθετες μπαλιές. Εάν δεν υπήρχε και ο Μανουέλ Αλμούνια, θα τηρούσε και τον τελευταίο όρο του συμβολαίου, τα θετικά τελειώματα των φάσεων, ωστόσο ο Ισπανός τερματοφύλακας, ο δεύτερος καλύτερος παίκτης του αγωνιστικού χώρου, έκανε (και πέτυχε) ό,τι μπορούσε για να στερήσει το γκολ από τον Αργεντινό.

Αδύναμος κρίκος

Ο Αλεξάντρ Σονγκ πολλές φορές έχει κληθεί να κρατήσει μόνος του το κέντρο της Αρσεναλ ανασταλτικά. Σπανίως το κατάφερνε κόντρα σε δυνατούς αντιπάλους. Με βοηθό τον Αμπού Ντιαμπί δεν τα πήγε για ακόμα ένα ματς καλά. Το να βρεθούν οι γηπεδούχοι έξω από την περιοχή της Αρσεναλ ήταν το πιο εύκολο πράγμα. Από εκεί και πέρα, ορισμένες λανθασμένες επιλογές, ή μη προσεκτικές εκτελέσεις ήταν αυτές που λειτούργησαν “λυτρωτικά” για τους “κανονιέρηδες” και όχι η παρουσία των δύο επιφορτισμένων με την καταστροφή του παιχνιδιού της Γιουνάιτεντ ποδοσφαιριστών του Βενγκέρ. Ο επαναληπτικός της επόμενης εβδομάδας θα είναι διαφορετικός, μιας και η Αρσεναλ χρειάζεται γκολ, κάτι που σημαίνει ότι θα ανοίξει περισσότερο η άμυνά της. Σε περίπτωση που οι δύο ποδοσφαιριστές έχουν ανάλογη απόδοση (αν παίζουν και πάλι μαζί), τότε πολύ δύσκολα η Αρσεναλ θα αγωνιστεί σε δεύτερο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας της.