Να μην γίνει οδηγός για το μέλλον ο τελικός
Άντε πήγαινε να πεις τώρα στον οπαδό της ΑΕΚ, για τη ματσάρα που έγινε, για τον τελικό του αιώνα, για τη διαφήμιση του ποδοσφαίρου, για τις καρδιές που έσπαγαν τη νύχτα του Σαββάτου στο Ολυμπιακό Στάδιο και σε κάθε άκρη της γης, όπου (κι αν) υπήρχε τηλεοπτική εικόνα.
Δεν νομίζω, ωστόσο, ότι είναι ώρα για κλάματα στην ΑΕΚ. Φτάνει η απογοήτευση που υπάρχει για τα τεκταινόμενα σε υψηλότερο επίπεδο (το διοικητικό), δεν χρειάζεται να προστεθεί και άλλη γκρίνια κι ας δόθηκαν οι αφορμές μέσα σ’ αυτή την πανδαισία των περίπου 200 λεπτών.
Το πρώτο πράγμα που μου ‘ρχεται μετά απ’ αυτό το ρεσιτάλ, είναι ότι η ΑΕΚ ήταν και θα παραμείνει τεράστιο μέγεθος (για τα ελληνικά δεδομένα) στο ποδόσφαιρο. Όταν μέσα σε πέντε χρόνια η μοναδική ομάδα που έχει νικήσει και αποκλείσει τον Ολυμπιακό από το Κύπελλο είναι ο ΠΑΣ… Όταν ο Ολυμπιακός κατεβαίνει ως γκραν-φαβορί του τελικού και η ΑΕΚ διακατέχεται από την (απαράδεκτη) νοοτροπία ότι θα πρέπει να γίνει ένα …θαύμα για να το σηκώσει. Όταν αντικειμενικά ο Ολυμπιακός υπερέχει σε ποιοτικές λύσεις, σε λύσεις πρωτοκλασάτων έναντι της ΑΕΚ…
Εκεί λοιπόν, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, έρχεται η ΑΕΚ και το βροντοφωνάζει ότι είναι μεγάλη ομάδα, ικανή να κοντράρει στα ίσια και να κάνει το γύρο του θριάμβου. Και όταν λέμε μεγάλη ομάδα, δεν εννοώ καθαρώς το αγωνιστικό. Υπάρχει η φανέλα, η ιστορία, ο κόσμος, η παράδοση των αναμετρήσεων στα ντέρμπι, οι τίτλοι, όλο το πακέτο που σε αναγάγει σε μεγάλο μέγεθος ομάδας.
Εκεί, λοιπόν, βλέπεις μια ΑΕΚ να κάνει με συνοπτικές διαδικασίες το 2-0, να βρίσκει το κουράγιο και να προηγείται εκ νέου στο 90’, να κοιτάζει στα μάτια τον παντοκράτορα Ολυμπιακό και να του το λέει κατάμουτρα. Ότι απόψε θα μαρτυρήσει μαζί της…
Για τις τρεις ευκαιρίες που της δόθηκαν και δεν διαχειρίστηκε σωστά η ΑΕΚ, θα διαβάσατε παντού, θα ακούσατε, θα συζητήσατε μεταξύ σας. Για το 2-0, που δεν το κυνήγησε περισσότερο να σημειώσει ένα τρίτο και τέταρτο γκολ. Για το 3-2, κυρίως, στο «ενενήντα- κάτι» που δεν το διαφύλαξε ως το πολυτιμότερο αγαθό των τελευταίων ετών, που δεν «κατάπιε» την μπάλα και δέχτηκε με αστείο τρόπο την ισοφάριση. Για την αδυναμία της με δυο παίκτες παραπάνω στα τελευταία 13 λεπτά της παράτασης να πιέσει και να αποτελειώσει με πέμπτο γκολ τον Ολυμπιακό.
Εξήγηση υπάρχει για το πρώτο και το τρίτο. Και θεωρώ πως είναι απλή, Όταν πριν από 14 μήνες η ΑΕΚ προηγήθηκε με 2-0, συνέχισε περίπου στον ίδιο ρυθμό για να φτάσει στο ιστορικό 4-0. Τότε είχε (μεταξύ άλλων) Ριβάλντο και Λυμπερόπουλο. Δυο ηγέτες, δυο παίκτες που θα σηκώσουν στις πλάτες τους την ομάδα και δίπλα τους θα αποκτήσουν φτερά στα πόδια και οι υπόλοιποι. Κακά τα ψέματα, αυτοί οι παίκτες δεν υπήρχαν το Σαββατόβραδο στην ομάδα της ΑΕΚ. Καλοί, χρυσοί και άγιοι ο Μπλάνκο και ο Σκόκο, σε συγκεκριμένες στιγμές έκαναν υπέροχα τη δουλειά τους, αλλά ηγέτες δεν είναι. Δυο παίκτες με έντονη προσωπικότητα, με ηγετικά χαρίσματα να είχε η ΑΕΚ, αυτή την κούπα θα την κέρδιζε. Έναν είχε, τον Κυργιάκο, και όταν τον έχασε, διαλύθηκε το σύμπαν πίσω.
Για το τρίτο κομμάτι, η εξήγηση είναι η ίδια με το πρώτο σημείο, η απουσία του ποδοσφαιριστή – ηγέτη που θα οδηγήσει την ομάδα σε πέμπτο γκολ. Συν την έλλειψη δυνάμεων, καθαρού μυαλού. Πιθανόν δεν ήθελαν να πάρουν και πολλά ρίσκα, μην γινόταν ο εξευτελισμός του αιώνα σε καμιά «κόντρα» του Τζόλε και του Ντιόγο. Εδώ, αν βάλτε το βίντεο ξανά, θα δείτε τον Γεωργέα στο τελευταίο λεπτό της παράτασης, αντί να «γεμίζει» προς την περιοχή του Νικοπολίδη, να γυρίζει την μπάλα προς τα πίσω.
Για το δεύτερο σημείο, την αδυναμία της ΑΕΚ να διαχειριστεί το 3-2 στο λίγο χρόνο που απομένει, ακόμα και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Εκεί την μπάλα την εξαφανίζεις, την τρως, την καταπίνεις και μετά κάνεις το γύρο του θριάμβου. Εκεί δεν πρέπει καν να επιτρέψεις στον αντίπαλο να κάνει σέντρα, εκεί δεν μπορείς να χάνεις δυο απανωτές κεφαλιές (Μαϊστόροβιτς και Τζεράλντο), εκεί σε θέλω κύριε Σάχα, στο φινάλε, να καθαρίσεις την φάση…
Η ΑΕΚ έκανε τεράστια προσπάθεια στον τελικό. Υπέρβαση των πραγματικών δυνατοτήτων της. Μπράβο της γι’ αυτή την προσπάθεια που ήταν συγκλονιστική. Αλλά μέχρι εκεί. Το ματς του Σαββατόβραδου δεν πρέπει να αποτελέσει οδηγό για το μέλλον. Με την έννοια, ότι το ξεσκαρτάρισμα που πρέπει να γίνει στο έμψυχο υλικό, επιβάλλεται τάχιστα να γίνει.
Δεν σηκώνει αναβολές. Ακόμα και πιτσιρικάδες να έρθουν, νέοι, ωραίοι και ταλαντούχοι, ελεύθεροι και φθηνοί, χίλιες φορές καλύτερα, από την σημερινή κατάσταση την οποία δεν έχει φτιάξει ο νυν προπονητής. Η ΑΕΚ αν θέλει να πάει μπροστά, θα πρέπει να προχωρήσει με ομάδα που θα επιλέξει, θα δουλέψει και θα χτίσει ο Μπάγεβιτς…
