100 χρόνια Ιντερ…
Για κάθε ομάδα ανεξαρτήτου δυναμικότητας, υπάρχουν στιγμές που μένουν ανεξίτηλες με το πέρασμα των χρόνων. Μεγάλα ματς, υπέροχα γκολ, παίκτες που έγραψαν ιστορία, προκρίσεις και πολλά άλλα που μένουν για πάντα γραμμένα στο βιβλίο της ιστορίας. Μέσα σε αυτό το βιβλίο, αναμφισβήτητα ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο ανήκει στην Ιντερ. Η ιστορική ομάδα του Μιλάνου στις 9 Μαρτίου γιόρταε τα 100 χρόνια της και οι αναμνήσεις είναι πολλές…
Ιντερ.
Η ιστορική ομάδα του Μιλάνου στις 9 Μαρτίου γιόρτασε τα 100 χρόνια τηςκαι οι αναμνήσεις είναι πολλές…
Η αφορμή
Η Ιντερ ιδρύθηκε στις 9 Μαρτίου του 1908 λόγω του “σχίσματος” που δημιουργήθηκε στην ομάδα κρίκετ και ποδοσφαίρου της Μίλαν που αποτελούταν από Ιταλούς και Ελβετούς παράγοντες. Οι τελευταίοι ήταν κάθε άλλο παρά ευχαριστημένοι με την τακτική των Ιταλών ομολόγων τους καθώς δεν ήταν υπέρ του ερχομού ξένων ποδοσφαιριστών, με αποτέλεσμα οι ντόπιοι παίκτες να μονοπωλούν την ομάδα. Ετσι, πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν μια ξεχωριστή ποδοσφαιρική ομάδα η οποία θα εδρεύει στην ίδια πόλη. Ετσι “γεννήθηκε” η Ιντερνατσιονάλε, που όπως προδίδει το όνομά της αποτελούταν από παίκτες προερχόμενους από διάφορες χώρες.
Το πρώτο τρόπαιο
Αυτή η τακτική με τους ξένους παίκτες καρποφόρησε μόλις δύο χρόνια μετά (1910), όταν και η ομάδα κατέκτησε το πρώτο σκουντέτο. Το δεύτερο άργησε να έρθει δέκα χρόνια, όμως η αρχή είχε γίνει…
“Μαύρη” σελίδα
Προπονητής και αρχηγός της πρώτης ομάδας των “νερατζούρι” ήταν ο Βιρτζίλιο Φορσάτι, ο οποίος αργότερα σκοτώθηκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1928, κατά την περίοδο που επικρατούσε ο φασισμός, η ομάδα υποχρεώθηκε να συγχωνευτεί με τη Milanese Unione Sportiva, η οποία μαζί με την Ιντερ στη συνέχεια ονομάστηκε Ambrosiana SS Milano . Η ομάδα άλλαξε τα χρώματα της φανέλας της και από μαύρο-μπλε έγινε άσπρη με ένα μεγάλο κόκκινο σταυρό στο κέντρο της.
Ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Ορέστε Σιμονότι, το 1929 αποφάσισε να αλλάξει το όνομα της ομάδας μετατρέποντας τον σε A.S. Ambrosiana . Παρ’ όλα αυτά, όμως, ο κόσμος συνέχιζε να αποκαλεί την ομάδα “Ιντερ”, με αποτέλεσμα το 1931, ο νέος πρόεδρος, Ποτσάνι, να το μετατρέψει σε AS Ambrosiana-Inter .
Η νέα αρχή
Η ομάδα είχε μεγάλη απήχηση στην Ιταλία και το πρώτο Κύπελλο το 1939 πανηγυρίστηκε έξαλλα. Αρχηγός της ήταν οθρυλικός Τζιουζέπε Μεάτσα, του οποίου το όνομα πήρε το γήπεδο που βρίσκεται στο λόφο του Σαν Σίρο. Την επόμενη χρονιά, το 1940, κατέκτησε ακόμα ένα πρωτάθλημα και μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε γίνει πλέον πολύ αγαπητή και ξαναπήρε πρώτο όνομά της, Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο, που διατηρήθηκε μέχρι σήμερα.
La Grande Inter
Πρωταθλήματα: (15): 1909–10, 1919–20, 1929–30, 1937–38, 1939–40, 1952–53, 1953–54, 1962–63, 1964–65, 1965–66, 1970–71, 1979–80, 1988–89, 2005–06, 2006–07
Κύπελλα: (5): 1938–39, 1977–78, 1981–82, 2004–05, 2005–06
Ιταλικά Σούπερ Καπ: (3): 1988–89, 2005–06, 2006–07
Πρωταθλητριών: (2): 1963–64, 1964–65
Κύπελλα ΟΥΕΦΑ: (3): 1966–67, 1971–72, 1997-98
Διηπειρωτικά: (2): 1964, 1965
Τα χρόνια περνούσαν καιη Ιντερς γινόταν ολοένα και πιο γνωστή. Τα δύο διαδοχικά πρωταθλήματα των σεζόν 1952-53 και 1953-54 ήταν η αφορμή για να πάρει το παρατσούκλι La Grande Inter (η μεγάλη Ιντερ). Μια δεκαετία αργότερα, η ομάδα πραγματικά “πετούσε” με τον Χελένιο Χερέρα προπονητή, κατακτώνταςτρία πρωταθλήματα (1963, 1965, 1966). Ομως η χρονιά που ξεχώρισε ήταν το 1964, κι αυτό γιατί η Ιντερ κατέκτησε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιό της, στον τελικό με την Ρεάλ Μαδρίτης. Την επόμενη περίοδο, η “μεγάλη κούπα” ξαναπήγε στο Μιλάνο, ότανη Ιντερνατσιονάλε επικράτησε της Μπενφίκα, η οποία είχε στη συλλογή της ήδη δύο τρόπαια.
Συνεχίζοντας ακάθεκτη από τη “χρυσή” εποχή της δεκαετίας του ’60, μπήκε με το δεξί και τη νέα δεκαετία, κατακτώντας το πρωτάθλημα το 1971.Αργησε να ξαναπάρει πρωτάθλημα, όμως πήρε δύο κύπελλα Ιταλίας (1978, 1982), ενώ έφτασε ξανά στον τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών, το 1972, όπου ηττήθηκε από τον μεγάλο Αγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ. Το σκουντέτο επέστρεψε στους “νερατζούρι” το 1980, για να κατακτηθεί άλλο ένα το 1989, πριν έρθουν τα δύσκολα χρόνια…
H ξηρασία
Τα 90s ήταν απογοητευτικά για την ομάδα του Μιλάνου, η οποία διένυε την 9η δεκαετία της ζωής της. Με τις Μίλαν και Γιουβέντους να κυριαρχούν τόσο στην Ιταλία, όσο και στο εξωτερικό, η Ιντερ δεν πήρε κανένα εγχώριο τίτλο, ενώ λίγο έλλειψε να υποβιβαστεί, καθώς τη σεζόν 1993-94 βρέθηκε μόλις ένα βαθμό μακριά από τη Serie B. Τα προσχήματα έσωσαν κάπως τα τρία κύπελλα UEFA που κατέκτησε η ομάδα τις σεζόν 1991, 1994 και 1998.
Η εποχή Μοράτι
Το τρίτο κύπελλο UEFA κατακτήθηκε με διαφορετικό πρόεδρο στο τιμόνι. Συγκεκριμένα, ο Μάσιμο Μοράτι πήρε τα ηνία από τον Ερνέστο Πελεγκρίνι το 1995 και έβαλε πολύ υψηλούς στόχους, ενώ έσπασε τα “ταμεία” με αγορές-ρεκόρ.Ο “αφρός” της ποδοσφαιρικής Ευρώπης πήγαινε στο Μιλάνο για να φορέσει τα χρώματα της Ιντερ, όμως οι τίτλοι δεν έρχονταν. Ο Μοράτι είχε γίνει στόχος παρότι έβαζε το χέρι πολύ βαθιά στην τσέπη. Τα πράγματα δυσκόλεψαν περισσότερο για τον Ιταλό πρόεδρο όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει μεγάλη μερίδα των φίλων της ομάδας. Η αφορμή ήταν η απομάκρυνση του πολύ αγαπητού προπονητή γι’ αυτούς Λουίτζι Σιμόνι, τη σεζόν 1998-99.
Τζιουζέπε Μπέργκομι με 758 (519 πρωτάθλημα, 117 Ευρώπη, 122 Κύπελλο). Σε γκολ πρώτος είναι ο
Τζιουζέπε Μεάτσα με 287 (246 πρωτάθλημα, 29 Ευρώπη, 12 Κύπελλο).
Eκείνη τη σεζόν η ομάδα τερμάτισε 8η και δεν συμμετείχε σε καμιά ευρωπαϊκή διοργάνωση. Αυτό εξόργισε τους “τιφόζι” της Ιντερ οι οποίοι με πορείες και συνθήματα απαίτησαν ριζικές αλλαγές. Ο Μοράτι, έθεσε το πήχη πολύ ψηλά. Οι αγορές ποδοσφαιριστών υψηλότατου επιπέδου σε συνδυασμό τον ερχομό του Μαρτσέλο Λίπι για την τεχνική ηγεσία της ομάδας δημιούργησαν προσδοκίες, αλλά μάταια… Το μόνο που πήγαν να καταφέρουν οι αστέρες των “νερατζούρι” ήταν η κατάκτηση του κυπέλλου, το οποίο όμως χάθηκε καθώς η πολύ καλή -τότε- Λάτσιο επικράτησε στον τελικό κατακτώντας στη συνέχεια το νταμπλ.
Απογοήτευση
Η επόμενη χρονιά ξεκίνησε πάλι με προσδοκίες οι οποίες ποτέ δεν μετουσιώθηκαν σε επιτυχίες. Τα υπερβολικά ποσά που ξοδεύτηκαν για ποδοσφαιριστές πήγαν στράφι, καθώς η ομάδα αποκλείστηκε από τους προκριματικούς του Τσάμπιονς Λιγκ από τη σουηδική Χέλσινγκμποργκ και σαν να μην έφτανε αυτό η μεγάλη αντίπαλος, Μίλαν, τη συνέτριψε στο πρωτάθλημα με 6-0.
Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι οπαδοί επιτέθηκαν στους ποδοσφαιριστές, κατέστρεφαν τις περιουσίες τους, έκαναν βανδαλισμούς εντός γηπέδων και γενικότερα η κατάσταση είχε ξεφύγει. Ο Λίπι απολύθηκε και στη θέση του ήρθε ο Μάρκο Ταρντέλι, που κλήθηκε να αλλάξει το κλίμα.
Η ομάδα τιμωρήθηκε από τα επεισόδια των οπαδών και το γήπεδο ήταν άδειο σε πολλούς αγώνες. Αυτό έφερε κάπως την ηρεμία στους παίκτες και μπόρεσαν να προχωρήσουν στην Ευρώπη. Εφτασαν στα ημιτελικά το 2005 όταν και η κλήρωση έφερε τη Μίλαν στο δρόμο της. Στον αγώνα που η Ιντερ ήταν τυπικά γηπεδούχος (μιας και μοιράζονται το ίδιο γήπεδο) το “Μεάτσα” ήταν καμίνι με 83.000 “τιφόζι” να περιμένουν την ομάδα τους να πάρει εκδίκηση για το βαρύ 6-0. Το ματς δεν πήγαινε καλά και όταν ακυρώθηκε γκολ του Εστεμπάν Καμπιάσο επικράτησε χάος. Φωτοβολίδες, φωτιές σε καθίσματα, πέτρες, συνθήματα με απρεπείς στίχους ήταν μερικά από τα… ωραία που συνέβησαν εκείνο το βράδυ με αποτέλεσμα ο αγώνας να διακοπεί για αρκετή ώρα και η ομάδα να τιμωρηθεί πολύ “βαριά”.
Η αναγέννηση…
Από εκείνο το επεισοδιακό παιχνίδι και μετά η ομάδα, ιδιαίτερα από την επόμενη χρονιά, έδειχνε να μπαίνει στο σωστό δρόμο. Τρόπαια δεν ήρθαν, όμως γινόταν πολύ σοβαρή προσπάθεια η οποία αναγνωρίστηκε από τους παίκτες. Η “ανάσα” ήρθε το 2005 όταν και η ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας με αντίπαλο τη Ρόμα τον Ιούνιο. Αλλο ένα τρόπαιο ήρθε δύο μήνες μετά όταν και η Ιντερ επικράτησε της Γιουβέντους στο ιταλικό Σούπερ Καπ και η χρονιά έδειχνε να ξεκινάει καλά. Τη σεζόν 2005-06 μεγάλος στόχος ήταν το πρωτάθλημα, το οποίο δεν κατακτήθηκε, Το δεύτερο, όμως, διαδοχικό κύπελλο Ιταλίας με αντίπαλο πάλι τη Ρόμα διασκέδασε τις εντυπώσεις.
Η αναμνηστική φωτογραφία των 100 χρόνων
Το 2005-06 το πρωτάθλημα μπορεί να μην ήρθε αγωνιστικά, ήρθε όμως στα χαρτιά, λόγω του σκανδάλου Calciopoli με τα “στημένα” παιχνίδια. Την επόμενη σεζόν, όμως, το πρωτάθλημα “βάφτηκε” πανάξια “νερατζούρο”. Οι 17 συνεχόμενες νίκες προδίδουν την καλύτερη ομάδα της Ιταλίας εκείνη τη σεζόν. Η φετινή αγωνιστική περίοδος αναμένεται να τελειώσει με την Ιντερ ξανά πρωταθλήτρια. Απομένουν 12 αγωνιστικές για το τέλος και η ομάδα του Μαντσίνι προηγείται με 6 βαθμούς της 2ης Ρόμα. Το Ιωβηλαίο της Ιντερ, όμως, ήρθε και το Μιλανο (το μισό τουλάχιστον) γιορτάζει με πληθώρα συναισθημάτων να διακατέχουν τους φιλάθλους…
