H επίθεση κόβει εισιτήρια και…πόδια

Ένας από τους μύθους που θέλουμε να αναπτύσσουμε για να προβάλουμε το κακό θέαμα που βλέπουμε είναι το περίφημο ότι “η επίθεση κόβει τα εισιτήρια και η άμυνα φέρνει τίτλους”. Περίεργο αξίωμα για ένα άθλημα που δεν ανταμείβει την ισοπαλία, το 0-0.

Σύμφωνοι, στις ημέρες μας οι μεγάλες ομάδες πρώτα θέλουν να σταματούν τον αντίπαλο και μετά να τον νικούν. Η τραγική παραγωγικότητα του Ολυμπιακού μεταφράζεται στη σπουδαία άμυνα της ΤΣΣΚΑ; Να δώσουμε μία άλλη διάσταση. Οι “ερυθρόλευκοι” προσπαθούν να παίξουν ενεργητική άμυνα, αλλά παθητική επίθεση. Η άμυνα της παρέας του Παπαλουκά δεν είχε να κάνει τίποτε για 20 δεύτερα, οπότε στα υπόλοιπα τέσσερα έκανε τη δουλειά της απέναντι σε μία άνευρη επίθεση.

Τίποτα μαγικό, περίεργο, πρωτόγνωρο. Ουδέποτε οι παίκτες του Γιαννάκη απείλησαν, έβγαλαν από την ισορροπία της την άμυνα των γηπεδούχων. Στη δε δική τους άμυνα, για τρίτο μεγάλο αγώνα (τελικός κυπέλλου, δεύτερο και τρίτο παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ) επιτρέπουν στον αντίπαλο να τον σκοτώσει από τα 6,25μ. (13/22 την Τετάρτη, 12/22 την Πέμπτη, 16/29 στο τελικό). Η λογική είναι να κλείσει η ρακέτα κάτι δύσκολο για ένα σύνολο που δεν δούλεψε στην άμυνά του μέχρι τώρα, μοιραία όμως επιτρέπει σε μεγάλους σουτέρ να εκτελούν.

Αποδείχθηκε όμως τι σημαίνει επίθεση, διότι τρεις φορές η διαφορά αντί να γίνει έξι, πήγε στους 12 ακριβώς επειδή η ΤΣΣΚΑ ρίσκαρε να πάρει γρήγορα σουτ.

Η επίθεση του κόστισε τη διεκδίκηση της νίκης διότι, όπως λέει κι ένας φίλος, αν δεν πάρεις ψυχολογία από ένα καλάθι, ένα τρίποντο, ένα κάρφωμα, δεν θα παίξεις και άμυνα.

Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως ο Ματσιγιάουσκας ήταν πάλι απών, ήτοι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του Ολυμπιακού. Η απουσία είναι υπερβολικά μεγάλη για να τη περάσουμε στα ψιλά αλλά πάλι οι ερυθρόλευκοι έχουν μάθει να ζουν χωρίς το Λιθουανό. Η υπέρβαση έγινε για λίγο, αλλά δεν ολοκληρώθηκε οπότε τώρα ο Ολυμπιακός κοιτάει την επόμενη ημέρα και σε αυτή θα χρειαστεί να σκεφτεί την παρουσία ή όχι του Μάτσε.

Είδε όμως και τα παιδιά του, τον κορμό αυτής της ομάδας να τα δίνει όλα, να παλεύει πάλι για το απίστευτο. Ο Βασιλόπουλος, ο Πρίντεζης, ο Μπουρούσης, πάλεψαν απέναντι σε μία σπουδαία ομάδα δουλεμένη τη τελευταία τετραετία. Το γεγονός ότι η ΤΣΣΚΑ έφτασε να παίζει ένα τρίτο παιχνίδι, ο τρελός πανηγυρισμός του εκπληκτικού πάλι Σισκάουσκας σε κάθε σουτ, δείχνει ότι η αρκούδα ζορίστηκε έστω και για 25 λεπτά.

Οι “ερυθρόλευκοι” πάντα είχαν κίνητρο, τώρα αποκτούν εικόνες και παραστάσεις. Η ΤΣΣΚΑ, για παράδειγμα, σε πέντε φάιναλ φορ έχει έναν τίτλο δεχόμενη απίστευτες σφαλιάρες έως τη τελική καταξίωση στη Πράγα. Τώρα αρχίζει η πορεία της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Θέλει προσεκτικά και σταθερά βήματα όπως έως τώρα. Υπάρχει ο αρχιτέκτονας και το πρωτογενές υλικό.

Υπάρχει όμως και μία ακόμα παράμετρο που θα πρέπει να προσεχθεί. Στο πρώτο ημίχρονο, όπου χρειάστηκε, οι διαιτητές τον εξόντωσαν με ορισμένα από τα προκλητικότερα σφυρίγματα που μπορεί να συναντήσεις. Ο αγώνας δεν κρίθηκε από τους τρεις ρέφερι, τελικά, αλλά πρόλαβε να προκαλέσει θυμηδία η τρίτη συνεχόμενη απροκάλυπτη στήριξη στους “Ρώσους”.

Ο Ολυμπιακός δεν ξεκινάει τώρα. Οφείλει να θέσει ως στόχο για τη νέα σεζόν τουλάχιστον τη συμμετοχή στο φάιναλ φορ. Οι άνθρωποι επενδύουν σε σημείο τρέλας οπότε τα αποτελέσματα αποτελούν μονόδρομο. Αρκεί όλοι, διοίκηση, παίκτες, προπονητές να κατανόησαν καλά το μάθημά τους από τα τρία παιχνίδια με τη ΤΣΣΚΑ. Προσοχή είναι από τα… SOS.