Οι δύο όψεις του Derby d’ Italia

Των μέχρι πρότινος Derby d’ Italia, όπως έμειναν γνωστά από το 1967 χάρη στην έμπνευση του Ιταλού αθλητικογράφου Τζιάνι Μπρέρα. Ενα τίτλος που αργότερα διατηρήθηκε αφού οι δύο ομάδες ήταν οι μοναδικές που δεν είχαν υποβιβαστεί στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος. Φυσικά, μέχρι το 2006 και τις γνωστές εξελίξεις με το σκάνδαλο Calciopoli και τον υποβιβασμό της Γιουβέντους.

Με αφορμή το επικείμενο παιχνίδι των δύο συλλόγων, το σπουδαιότερο παιχνίδι της Ιταλίας (χαρακτηριστικό είναι ότι το Μίλαν-Ιντερ ή το Μίλαν-Γιουβέντους δεν συγκρίνεται με αυτό το ματς σε αντιπαλότητα και οι φίλοι των «ροσονέρι» τάσσονται ανοιχτά υπέρ των συμπολιτών τους), η μεγαλύτερη ιταλική αθλητική εφημερίδα, η «Gazzetta dello Sport», ανέτρεξε στο παρελθόν για ένα αφιέρωμα στους ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει τη φανέλα και των δύο συλλόγων και δεν αγωνίζονται πλέον.

Η συνολική λίστα περιλαμβάνει 45 ποδοσφαιριστές, οι περισσότεροι εκ των οποίων πολύ γνωστά ονόματα στη γειτονική χώρα, με σπουδαίες περγαμηνές που άφησαν το στίγμα τους και στις δύο ομάδες.

---

Τερματοφύλακες

Κάτω από την εστία, το όνομα που φιγουράρει δεν είναι άλλο από αυτό του Αντζελο Περούτσι. Ο Ιταλός τερματοφύλακας αγωνίστηκε για οκτώ σεζόν με τη φανέλα των «μπιανκονέρι» κατακτώντας τρία πρωταθλήματα, ένα Τσάμπιονς Λιγκ και ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης και τη σεζόν 1999-00 βρέθηκε στην οδό Ντουρίνι ως παίκτης της Ιντερ.

Σπουδαία παρουσία και αυτή του Τζιουλιάνο Σάρτι, του νούμερο 1 της μεγάλης ομάδας της Ιντερ του Χελένιο Χερέρα στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο οποίος το 1967 με ένα τραγικό λάθος του κόστισε στους «νερατζούρι» ένα πρωτάθλημα, το οποίο κατέληξε στη Γιουβέντους.

Αμυντικοί

Ο Ταρτσίζιο Μπούργκνικ ήταν και αυτός μέλος εκείνης της ομάδας των «νερατζούρι», κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ευρώπης, δύο διηπειρωτικά και τέσσερα πρωταθλήματα και στη συνέχεια μετακόμισε στο Τορίνο, όπου κατέκτησε και εκεί ένα πρωτάθλημα.

Αντίθετη πορεία για τον Λουίτζι ντε Αγκοστίνι, ο οποίος έκανε καριέρα στη Γιουβέντους για πέντε χρόνια, με την εθνική Ιταλίας συμμετείχε σε Euro 1988 και Μουντιάλ 1990 και στη συνέχεια αγωνίστηκε για μία σεζόν στην Ιντερ.

Ακόμα μία αξιομνημόνευτη περίπτωση είναι ο Φάμπιο Καναβάρο, ο οποίος αποχώρησε από την Ιντερ για τη Γιουβέντους εν μέσω διαμάχης, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με τους «μπιανκονέρι» τα οποία του αφαιρέθηκαν αργότερα, ενώ ως κορυφαίος παίκτης του Μουντιάλ 2006 και πρωταθλητής κόσμου παράτησε και τη Γιουβέντους (και πάλι εν μέσω αντιδράσεων) για λογαριασμό της Ρεάλ Μαδρίτης.

Αξιοσημείωτη και μία… ξεχασμένη περίπτωση ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε στις δύο ομάδες και που συνέδεσε το όνομά του με το πρώτο σκάνδαλο δωροδοκίας του ιταλικού ποδοσφαίρου. Ο Λουίτζι Αλεμάντι αγωνιζόταν στη Γιουβέντους και το 1927 δωροδοκήθηκε από παράγοντες της Τορίνο για να χάσουν οι «μπιανκονέρι» στο ντέρμπι του Πιεμόντε. Το πρωτάθλημα αφαιρέθηκε από την «γκρανάτα» στο τέλος της σεζόν και ο Αλεμάντι τιμωρήθηκε δια βίου, αν και αργότερα αμνηστεύθηκε και επέστρεψε στη δράση ως ποδοσφαιριστής της Ιντερ. Το 1934 αναδείχθηκε πρωταθλητής κόσμου με τη «σκουάντρα ατζούρα».

Μεσαία γραμμή

Οι μέσοι που διέπρεψαν και με τις δύο ομάδες είναι επίσης αρκετοί και μάλιστα εξαιρετικής ποιότητας. Ο Μάρκο Ταρντέλι είναι ένας εξ αυτών, από τους πρώτους αμυντικούς μέσους έστω κι αν στην εποχή του δεν είχε διαμορφωθεί τέτοια θέση, ο οποίος τη δεκαετία 1975-1985 που αγωνίστηκε στο Τορίνο κατέκτησε σχεδόν τα πάντα: 5 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο Πρωταθλητριών, 1 κύπελλο Κυπελλούχων, 1 κύπελλο ΟΥΕΦΑ και 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης. Το 1985 κάνει το μεγάλο βήμα και μετακομίζει στη Λομβαρδία, όπου αγωνίστηκε για δύο χρόνια.

Ο Ταρντέλι πλέον είναι βοηθός του Τζιοβάνι Τραπατόνι στο ΕΙΡΕ, όπως και ο Λίαμ Μπράντι, ο Ιρλανδός άσος του παρελθόντος που και αυτός έχει φορέσει τη φανέλα και των δύο ομάδων. Τεχνίτης μέσος, αγωνίστηκε δύο χρόνια στη Γιουβέντους όπου κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα. Το τελευταίο μάλιστα κατακτήθηκε χάρη σε πέναλτί του στο εκτός έδρας ματς με την Καταντζάρο του Κλαούντιο Ρανιέρι (ως παίκτης) την τελευταία αγωνιστική, γνωρίζοντας ο ίδιος ότι αυτό θα είναι το τελευταίο του παιχνίδι στην ομάδα. Δύο χρόνια αργότερα βρέθηκε στην Ιντερ όπου κάθισε μέχρι το 1986 (μεσολάβησε η περίοδος 1982-1984 όπου βρισκόταν στη Σαμπντόρια).

Ενας από τους πιο προικισμένους εξτρέμ της Ιταλίας, ο Φράνκο Καούζιο, έκανε μεγάλη καριέρα με τη φανέλα της Γιουβέντους τη δεκαετία του ’70, κατακτώντας έξι πρωταθλήματα και ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το 1984-85, όμως, τον βρήκε στην Ιντερ, με την Ουντινέζε να έχει αποτρέψει την άμεση μετάβαση στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Επίθεση

Ενας από τους πέντε ποιοτικότερους Ιταλούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, δεν θα μπορούσε παρά να βρίσκεται σε αυτήν τη λίστα. Ο «μικρός Βούδας» προκάλεσε… πόλεμο κόσμων με τη μεταγραφή του από τη Φιορεντίνα στη Γιουβέντους, όπου κάθισε για πέντε χρόνια και κατέκτησε ένα πρωτάθλημα. Ακολούθησε μία διετία στη Μίλαν, μία σεζόν στη Μπολόνια και στη συνέχεια δύο χρόνια στην Ιντερ, όπου ήρθε σε ρήξη με τον Μαρτσέλο Λίπι επειδή ο Ιταλός τεχνικός των παραγκώνισε (στην αυτοβιογραφία του, μάλιστα, αποκάλυψε ότι ο Λίπι τον άφηνε εκτός ομάδας επειδή δεν του μαρτυρούσε ποιοι παίκτες έχουν αρνητική άποψη γι’ αυτόν). Το 1999 με δύο γκολ στα πλέι οφ κόντρα στην Πάρμα έστειλε την Ιντερ στο Τσάμπιονς Λιγκ και αποχώρησε.

Εάν μιλάμε, όμως, για φορ, τότε η λίστα αρχίζει από έναν ποδοσφαιριστή, τον Ρομπέρτο Μπονισένια. Με την Ιντερ σε επτά σεζόν κατέκτησε ένα πρωτάθλημα και αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ. Μετακόμισε στη Γιουβέντους και κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ και ένα κύπελλο Ιταλίας.

Δίπλα του θα μπορούσε εύκολα να αγωνιστεί ο Αλντο Σερένα, ο οποίος αγωνίστηκε επτά σεζόν (σε τέσσερις διαφορετικές θητείες) στην Ιντερ, κατακτώντας ένα πρωτάθλημα, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ένα κύπελλο Ιταλίας και ένα Σούπερ Καπ Ιταλίας. Η θητεία του στη Γιουβέντους τον βρήκε στην κορυφή της Ιταλίας μία φορά, ενώ κατέκτησε και ένα Διηπειρωτικό κύπελλο.

Πάγκος

Οι προαναφερθέντες έντεκα ποδοσφαιριστές σχηματίζουν την πιο παραγωγική ενδεκάδα παικτών που έχουν φορέσει τη φανέλα και των δύο ομάδων, όσον αφορά τα πρωταθλήματα. Δεν είναι οι μοναδικοί, όμως, αφού υπάρχουν σπουδαία ονόματα τα οποία δεν αναφέρθηκαν. Ο πρώτος σκόρερ του Μουντιάλ του 1990, Τότο Σκιλάτσι, είναι ένας από αυτούς. Ο Αλεσάντρο Αλτομπέλι με τη σπουδαία καριέρα στην Ιντερ επίσης βρίσκεται στον… πάγκο. Ο αξεπέραστος Τζιουζέπε Μεάτσα. Οι Κριστιάν Βιέρι, Αντριαν Μούτου, Εντγκαρ Ντάβιντς, Πιέτρο Αναστάζι επίσης, όπως και οι πιο παλιοί Μπενίτο Σάρτι και Ούγκο Λοκατέλι.

Προπονητής

Στην άκρη του πάγκου μόνο ένας προπονητής θα μπορούσε να καθίσει. Ο Τζιοβάνι Τραπατόνι κάθισε από το 1976 μέχρι το 1986 στον πάγκο της Γιουβέντους, μετά για πέντε χρόνια βρισκόταν στο «Τζιουζέπε Μεάτσα» και στη συνέχεια επέστρεψε στη «γηραιά κυρία» μέχρι το 1994. Σε 13 χρονιά στο Τορίνο κατέκτησε έξι πρωταθλήματα, ένα κύπελλο Πρωταθλητριών, ένα Διηπειρωτικό, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ένα κύπελλο Κυπελλούχων, ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης και δύο κύπελλα Ιταλίας. Στο Μιλάνο έφερε ένα πρωτάθλημα, ένα Σούπερ Καπ Ιταλίας και ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ.