Από το “Γκρε-Νο-Λι” στους “Fabulous 4” της Μίλαν (vids)

Η νεότερη εποχή είχε βραζιλιάνικο χρώμα. Το περίφημο “Κα-Πα-Ρο” δημιουργήθηκε όταν στο δίδυμο Κακά-Αλεσάντρε Πάτο, ήρθε να προστεθεί για περίπου 1,5 χρόνο ο Ρονάλντο. Αυτή η σύνθεση δεν έφερε επιτυχία και ένα από τα συστατικά άλλαξε το καλοκαίρι του 2008, αλλά όχι και τα αρχικά. Αντί Ρονάλντο, Ροναλντίνιο και το “Κα-Πα-Ρο” διατηρήθηκε, όπως και η… αποτυχία. Καλοκαίρι του 2011 και σε μία κίνηση εντυπωσιασμού και ανάγκης που χρήζει ξεχωριστού σχολιασμού, ο Μπερλουσκόνι ξαναχτυπά με μία καινούργια ομάδα παικτών, τους… Fabulous 4.

Οι Πάτο, Ροναλντίνιο προϋπήρχαν στο ρόστερ και οι Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, Ρομπίνιο αποκτήθηκαν τις τελευταίες ημέρες των μεταγραφών για να επαναφέρουν τη Μίλαν στην κορυφή της Ιταλίας και της Ευρώπης. Αυτή είναι η προσδοκία που έχει δημιουργηθεί στο κοινό του συλλόγου, βάσει σχεδίου που εκπονήθηκε από τη διοίκηση.

Μπερλουσκόνι και Αντριάνο Γκαλιάνι έχουν συνηθίσει να χειραγωγούν την απλή μάζα των φίλων της Μίλαν. Φέτος αναγκάστηκαν να αποκτήσουν τους δύο “αστέρες”, κόντρα στα όσα υποστήριζαν όλο το καλοκαίρι (περί μη πραγματοποίησης “φανταχτερών” μεταγραφών), ώστε να κατευνάσουν και τους υπόλοιπους φιλάθλους, αυτούς που τα τελευταία τρία χρόνια τους έχουν στήσει στον τοίχο σε αναρίθμητες περιπτώσεις (όπως στην πρόταση της Μάντσεστερ Σίτι για Κακά, στο αντίο του Πάολο Μαλντίνι), με πιο πρόσφατη όλων τη φετινή πρώτη προπόνηση του συλλόγου.

Τόσο ο Σουηδός, όσο και ο Βραζιλιάνος διαθέτουν την ποιότητα και πλέον την ωριμότητα να καθοδηγήσουν το σύλλογο σε επιτυχίες. Στο έμψυχο δυναμικό της Μίλαν υπάρχουν ήδη αρκετοί παίκτες νικητές. Στον πάγκο κάθεται ο κορυφαίος τεχνικός της Serie A για το 2009. Οι πωλήσεις των εισιτηρίων διαρκείας διπλασιάστηκαν μετά την ανακοίνωση των δύο μεταγραφών και η Μίλαν πλησιάζει στο προπέρσινο ρεκόρ, με συνέπεια να έχει και τον κόσμο δίπλα της πλέον. Και κάπου εκεί, ήρθε η ήττα από την Τσεζένα…

Οι “νεοφώτιστοι”, που το συνολικό κόστος τους για φέτος είναι μικρότερο από τον μισθό του Ιμπραΐμοβιτς, έβαλαν τα “γυαλιά” στην πολυδιαφημισμένη ομάδα. Φυσικά υπάρχει ο αντίλογος. Η ενδεκάδα ήταν πειραματική και δεν έπαιζε το 25% των “Fabulous 4”, ο Ρομπίνιο. Λίγες ώρες πριν την πρώτη αναμέτρηση όπου και οι τέσσερις αστέρες της επίθεσης είναι διαθέσιμοι, το contra.gr κλέβει λίγο από το ρόλο του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι και προσπαθεί να τους χωρέσει στην ενδεκάδα της κορυφαίας ομάδας του κόσμου των τελευταίων 25 ετών.

---

Τερματοφύλακας: Το δίλημμα

Πέρυσι ο εκτός πλάνων Νέλσον Ντίντα ήταν ο πρώτος τερματοφύλακας σε συμμετοχές της Μίλαν. Στο πρωτάθλημα μόνο είχε 23. Ο Μάρκο Στοράρι που παραχωρήθηκε δανεικός τον Ιανουάριο στη Σαμπντόρια και έκανε εκπληκτικό εξάμηνο με τους Γενοβέζος, πρόλαβε να κάνει 7 εμφανίσεις στη Serie A. Μία λιγότερη από τον Κριστιάν Αμπιάτι, που είχε επιστρέψει στη Μίλαν για να πάρει γάντια βασικού, αλλά λόγω σοβαρού τραυματισμού στους χιαστούς επανήλθε στην ενεργό δράση στις αρχές του 2010. Και στις εξέδρες ο πρώην βασικός τερματοφύλακας της Μονακό, Φλάβιο Ρόμα.

Ο παραλογισμός συνεχίζεται και φέτος. Ο Αμπιάτι ανανεώνει το συμβόλαιό του μόνο αφότου παίρνει προσωπικές εγγυήσεις από τον Γκαλιάνι ότι αυτός θα είναι ο τερματοφύλακας των “ροσονέρι”. Λίγο μετά την ανανέωση, η Μίλαν αποκτά ως δανεικό (με προοπτική αγοράς) τον Μάρκο Αμέλια, τον πάλαι ποτέ διάδοχο του Τζιανλουίτζι Μπουφόν στην εθνική Ιταλίας, τον οποίο ο Γκαλιάνι χαρακτηρίζει δική του μεταγραφή. Ο Στοράρι πωλείται στη Γιουβέντους επειδή δεν χωράει, ο Ντίντα φεύγει αφού έμεινε ελεύθερος και ο Φλάβιο Ρόμα αναβαθμίζεται σε τρίτο τερματοφύλακα.

Συμπέρασμα: Βασικός στα δύο πρώτα επίσημα παιχνίδια της χρονιάς ήταν ο Αμπιάτι, χωρίς αυτό να σημαίνει πολλά πράγματα. Με την πρώτη ευκαιρία ο Αλέγκρι θα δεχθεί πιέσεις να χρησιμοποιήσει τον Αμέλια, ο οποίος ίσως να είναι και καλύτερη περίπτωση από τον 33χρονο συνάδελφό του. Το βέβαιο είναι ότι ουδείς εκ των δύο μπορεί να αναπληρώσει το κενό του γκαφατζή Ντίντα, όταν ο Βραζιλιάνος βρισκόταν σε καλή μέρα, αφού ουδείς διαθέτει τα φυσικά προσόντα του επί μια δεκαετία (με ένα διάλλειμα το 2001-2002) νούμερο 1 των “ροσονέρι”.

---

Αμυνα: Το “αγκάθι”

Τη σεζόν 2008-2009 η Μίλαν προχώρησε σε μία παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού αγωνίστηκε δίχως… κεντρικούς αμυντικούς. Σε θέση στόπερ τοποθετήθηκαν τρία αριστερά μπακ και ένα δεξί μπακ (Πάολο Μαλντίνι, Τζιουζέπε Φαβάλι, Κάχα Καλάτζε, Ντανιέλε Μπονέρα) που άλλοι πολύ, άλλοι λίγο έχουν συνηθίσει στη θέση. Πέρυσι ο Αλεσάντρο Νέστα επέστρεψε από τον τραυματισμό, αποκτήθηκε ο Τιάγο Σίλβα και επιτέλους η Μίλαν απέκτησε δίδυμο γνήσιων στόπερ. Οι Φαβάλι, Καλάτζε, Μπονέρα και Μάσιμο Οντο (δεξί μπακ) έκαναν και αυτοί αρκετές εμφανίσεις σε αυτόν το χώρο λόγω τραυματισμών των βασικών κεντρικών αμυντικών.

Στα άκρα γινόταν ένα αντίστοιχο… πάρτι. Τη σεζόν 2009-2010 στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν 5 διαφορετικοί δεξιοί οπισθοφύλακες και άλλοι τόσοι στα αριστερά. Συγκεκριμένα, δεξιά έπαιξαν οι Ινιάτζιο Αμπάτε (19), Τζιανλούκα Τζαμπρότα (8), Οντο (8), Μπονέρα (2) και Λούκα Αντονίνι (1) και στα αριστερά οι Αντονίνι (19), Τζαμπρότα (11), Μάρεκ Γιανκουλόφσκι (4), Φαβάλι (2) και Μπονέρα (2). Θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει πως αυτό συμβαίνει λόγω του πλουραλισμού που διαθέτει η Μίλαν στο ρόστερ, με παίκτες που μπορούν να παίξουν σε πολλές θέσεις και να αποδώσουν το ίδιο καλά. Αυτό θα ίσχυε σε μία ομάδα που τα πήγε καλά. Όταν μία ομάδα απέτυχε για ακόμα μία σεζόν παταγωδώς, αυτή η κατάσταση έχει διαφορετική ερμηνεία. Πρόκειται απλώς για μία διαρκή αναζήτηση του προπονητή για την καλύτερη από τις άσχημες επιλογές που έχει στο “οπλοστάσιό” του.

Τι αλλάζει το 2010; Ισως τίποτα, ίσως πολλά. Τα κλειδιά για τη φετινή σύνθεση της αμυντικής τετράδας της Μίλαν είναι δύο: κατά πόσο θα είναι υγιής ο Νέστα (λίγες πιθανότητες) και κατά πόσο θα αποφύγει τις πολλές και καταστροφικές γκέλες ο Τιάγο Σίλβα (ακόμα λιγότερες πιθανότητες). Εάν όλα πάνε καλά, τότε οι δύο θέσεις κεντρικών αμυντικών έχουν βρει και φέτος κάτοχο και η συζήτηση γίνεται για τα ακραία μπακ. Εάν όχι, τότε ο Αλέγκρι θα υποκύψει στην προσφιλή τακτική των προπονητών της Μίλαν, να χρίσουν κάποιο μπακ στόπερ.

Ο Νέστα το 2010

Κάπου εκεί τίθεται το ερώτημα που αφορά τους αναπληρωματικούς στόπερ της Μίλαν. Από τη μία υπάρχει ο Αμερικανός διεθνής Ογκούτσι Ονιέγου, ο οποίος έχασε ολόκληρη την περσινή σεζόν λόγω σοβαρού τραυματισμού, ωστόσο πλέον είναι έτοιμος. Από την άλλη υπάρχει ο έμπειρος στα ιταλικά γήπεδα 34χρονος Μάριο Γέπες, θερινή μεταγραφή της Μίλαν που γνώρισε την κατακραυγή από τους φιλάθλους. Τέλος, υπάρχει ίσως ο κορυφαίος Ελληνας στόπερ, Σωκράτης Παπασταθόπουλος, ο οποίος επίσης μόλις αποκτήθηκε από τους “ροσονέρι”. Οι απαντήσεις είναι απλές: αμφιβολίες για την αξία του, υπολογίζεται, αποκτήθηκε για δεξί μπακ.

Ο Παπασταθόπουλος στην Ιταλία

Το τελευταίο σκέλος μπορεί να ακούγεται περίεργο, ωστόσο με αυτήν την προοπτική η Μίλαν αγόρασε από την Τζένοα τον 22χρονο διεθνή άσο. Βλέποντάς τον στη δεξιά πλευρά της τριάδας του αδιαπραγμάτευτου 3-4-3 του Τζιανπιέρο Γκασπερίνι στους Γενοβέζους. Ως εκ τούτου, η συζήτηση περνά στα άκρα της Μίλαν και δη στη δεξιά πτέρυγα. Εκεί όπου η απόκτηση του Παπασταθόπουλου, σε συνδυασμό με την παρουσία του Τζαμπρότα απελευθερώνουν τον Αμπάτε, την μόνιμη πηγή κινδύνου για την περσινή άμυνα της Μίλαν. Ο 23χρονος Ιταλός είναι περισσότερο μέσος παρά αμυντικός, με αποτέλεσμα να αφήνει αρκετά κενά πίσω. Οι περσινές εμφανίσεις του δύσκολα θα του ξαναδώσουν θέση βασικού δεξιού μπακ.

Για εκεί προορίζεται πλέον ο Μπονέρα, ο οποίος, εξάλλου, είχε αποκτηθεί ως διάδοχος του Καφού το καλοκαίρι του 2006. Από εκεί και πέρα, ο Παπασταθόπουλος και ο Τζαμπρότα αποτελούν εναλλακτικές λύσεις και ακολουθεί το αίνιγμα του Ουρουγουανού Μπρούνο Μοντελόνγκο, ο οποίος αποκτήθηκε ως δανεικός για ένα χρόνο από τη Ρίβερ Πλέιτ του Μοντεβιδέο, με την υπόσχεση της Μίλαν να αποφασίσει μέσα σε 5-6 μήνες εάν θα τον αποκτήσει οριστικά ή όχι. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να τον δει σε επίσημα παιχνίδια… Τέταρτος και καταϊδρωμένος αναπληρωματικός ο Οντο, ο οποίος στις αρχές του καλοκαιριού βρισκόταν εκτός πλάνων (μέσα στον γενικό παραλογισμό του συλλόγου, στη συνέχεια ανανέωσε…).

Στα αριστερά δεν διαφαίνεται κάποια αλλαγή. Ο Αντονίνι μπορεί να προβλημάτισε και αυτός ορισμένες φορές, αλλά ελείψει καλύτερου, δύσκολα θα χάσει τη θέση. Ο Τζαμπρότα δεν μπορεί να καλύψει τη θέση ολόκληρη τη σεζόν, ο Γιανκουλόφσκι παρέμεινε στην ομάδα μόνο και μόνο για τον παχυλό μισθό, παρότι η Μίλαν ήθελε να τον ξεφορτωθεί, χωρίς να ενδιαφέρεται εάν παίζει ή όχι.

Συμπέρασμα: Οι Μπονέρα και Αντονίνι θα καλύπτουν τα άκρα και αναλόγως τα λάθη τους ή τους τραυματισμούς τους θα αντικαθίστανται από τους Παπασταθόπουλο, Αμπάτε, Τζαμπρότα. Στο κέντρο της άμυνας θα υπερισχύει το δίδυμο Νέστα-Τιάγο Σίλβα όποτε αυτό είναι εφικτό. Ειδάλλως, ο Παπασταθόπουλος θα παίρνει τη θέση του απόντα (όπως συνέβη κόντρα στην Τσεζένα, αν και είχε κάκιστη απόδοση), ο Γέπες θα έπεται στη σειρά, και από εκεί και πέρα θα δίνουν μάχη οι Ονιέγου και Μπονέρα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε περίπτωση τέτοιας μετατόπισης).

---

Αμυντικοί μέσοι: Ενας κι ένας

Η μοναδική σταθερά στη φετινή Μίλαν σε σχέση με την περσινή είναι πως το παιχνίδι της θα αρχίζει και θα τελειώνει στον Αντρέα Πίρλο. Ο ηγέτης της εθνικής Ιταλίας και ο “εγκέφαλος” εδώ και χρόνια των επιθέσεων των “ροσονέρι” θα πρέπει να βρει όλο τον χρόνο και το χώρο να “ενορχηστρώσει” τους πολυέξοδη εμπροσθοφυλακή της ομάδας του. Στον σχηματισμό 2-3 του κέντρου, καταλαμβάνει μία θέση στους δύο που θα βρίσκονται μπροστά από το αμυντικό καρέ, αλλά όχι με αυξημένα ανασταλτικά καθήκοντα. Τουλάχιστον όχι περισσότερα σε σχέση με την περσινή σεζόν, όπου επί χάρτου ήταν… αμυντικός μέσος, με τον Τζενάρο Γκατούζο δεξιά και τον Μάσιμο Αμπροζίνι ή τον Κλάρενς Ζέεντορφ αριστερά σε μία μεσαία γραμμή που περισσότερο ξεκινούσε προβλήματα παρά επιθέσεις.

Ο Πίρλο το 2010

Δίπλα στον Πίρλο, φανέλα βασικού θα πάρει στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν ο ποδοσφαιριστής που για κάποιον λόγο κληρονόμησε το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Μαλντίνι το 2009, ο Αμπροζίνι. Αν και τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια αγωνίζεται ως βασικός λόγω της επιθετικής συνεισφοράς του στην ενδεκάδα, φέτος θα χρειαστεί η αφοσίωσή του στα αμυντικά καθήκοντα, ώστε να αποσυμφορήσει τις έννοιες από το κεφάλι του Πίρλο. Οταν η παρουσία του σε αυτόν το χώρο αποδειχθεί ανεπαρκής, τότε θα εισέλθει στο παιχνίδι ο ποδοσφαιριστής που βρέθηκε με το 1,5 πόδι εκτός Μίλαν το καλοκαίρι, αφού πλέον κρίνεται πως απέχει παρασάγγας από τις επιδόσεις του παρελθόντος, ο Γκατούζο. Οταν και αυτή η απαρχαιωμένη λύση αποτύχει, θα δοθεί η ευκαιρία σε έναν ποδοσφαιριστή που αποκτήθηκε ως αντι-Γκατούζο. Ο λόγος για τον Γκανέζο διεθνή αμυντικό μέσο Κέβιν Πρινς Μπόατενγκ, με τις υψηλού επιπέδου εμφανίσεις στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο και που με τα διαρκή τρεξίματά του έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε έναν πιο ποιοτικό Γκατούζο του 2005.

Συμπέρασμα: Με τη λογική ότι τις τρεις θέσεις επιθετικογενών μέσων θα τις καταλάβουν… επιθετικοί, απομένουν δύο θέσεις για τους μέσους της Μιλαν. Η μία είναι κατειλημμένη εδώ και εννέα χρόνια από τον Πίρλο και η άλλη θα καταλήξει στον Μπόατενγκ. Οι Αμπροζίνι και Γκατούζο θα περιοριστούν στον πάγκο και οι Ματιέ Φλαμινί και Ρόντνεϊ Στράσερ, επίσης αμυντικοί μέσοι, θα πάρουν ακόμα λιγότερες ευκαιρίες.

---

Επιθετικοί μέσοι: Η τριπλέτα

Και κάπου εδώ αρχίζει το… πάρτι των ονομάτων. Απομένουν τέσσερις θέσεις για τη συμπλήρωση της ενδεκάδας και απομένουν τέσσερις Fabulous 4, ένας για κάθε θέση. Αρχίζοντας από δεξιά, ο Πάτο προέρχεται από δύο σεζόν γεμάτες τραυματισμούς οι οποίες επηρέασαν εμφανώς την αυτοπεποίθηση του. Η μη κλήση του απέναντι στην ελλιπή επιθετικά Βραζιλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής ήταν το κερασάκι στην τούρτα του ψυχολογικού βάρους που όφειλε να κουβαλήσει, ιδίως πέρυσι. Σε 30 εμφανίσεις σημείωσε 14 γκολ, δείγμα όχι αντιπροσωπευτικό των ικανοτήτων του. Κι όμως σε κάθε παιχνίδι που συμμετείχε, ξεχώριζε σε σχέση με τους συμπαίκτες του, ήταν αυτός που έψαχναν όλοι να βρουν, ήταν η μοναδική φωτεινή αχτίδα σε μία μουντή σεζόν. Μόλις 21 ετών και μπορεί να μην υπολογίζεται για τη θέση του “φουνταριστού”, ωστόσο βρίσκεται σε μία ηλικία (και σε μία διάθεση) που θα δώσει τα πάντα από οπουδήποτε. Στην προκειμένη περίπτωση, από τη θέση του δεξιού εξτρέμ η οποία με βάση την αέναη κίνησή του κατά τη διάρκεια του αγώνα θα μετατρέπεται σε αρκετές θέσεις.

Ο Πάτο το 2010

Στο κέντρο της τριπλέτας επιθετικογενών μέσων βρίσκεται το μεγάλο ερώτημα των “ροσονέρι”, ο πάλαι ποτέ κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου (ανεξαρτήτως λεγομένων Μπερλουσκόνι), Ροναλντίνιο. Οι αριθμοί της περσινής σεζόν τον κολακεύουν: 15 γκολ, 17 ασίστ, 43 παιχνίδια και αρκετά από τα γνωστά κόλπα και τρικ με την μπάλα. Ημέρες Μπαρτσελόνα. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Για να σημειώσει αυτά τα 15 γκολ και να μοιράσει τις 17 ασίστ χρειάστηκε να πάρει την μπάλα χιλιάδες φορές, να επιχειρήσει χιλιάδες ντρίμπλες, πάσες ή σουτ, να σπαταλήσει χιλιάδες επιθέσεις, μέχρι να βγουν αυτές οι 32 συμμετοχές σε γκολ. Το άθροισμα αποβαίνει αρνητικό για τους “ροσονέρι”, έστω κι αν οι κάμερες και το youtube έχει διαφορετική άποψη. Φυσικά η περσινή χρονιά δεν συγκρίνεται με την προπέρσινη όπου ήταν ωσεί παρών στα παιχνίδια της Μίλαν.

Εάν αποτελεί μεταβατικό στάδιο μέχρι την ολική επαναφορά του στις ημέρες της Βαρκελόνης θα αποδειχθεί φέτος, που υπάρχουν και ιδανικές συνθήκες. Δεν θα αρχίζει τις προσπάθειές του από το αριστερό άκρο, από όπου έφευγε συνεχώς αφήνοντας κενό σε εκείνη την πτέρυγα. Θα αγωνιστεί κεντρικά, πίσω από τον επιθετικό και θα έχει όλο το πεδίο να ενεργήσει. Αν και τα μακραρίσματα θα είναι πιο στενά αφού θα πέφτει πάνω στους αντίπαλους αμυντικούς μέσους, θα έχει τη δυνατότητα να συνδυαστεί με τα ενισχυμένα και κινητικά άκρα της Μίλαν (που πέρυσι είχαν ακριβώς αντίθετες προδιαγραφές με… Ροναλντίνιο, Μάρκο Μποριέλο και Κλάας Γιαν Χούντελαρ), με την σιγουριά των μετόπισθεν (Πίρλο) και την δυναμική της εμπροσθοφυλακής. Οσο για την άμυνα, θα συνεχίσει να μην τον απασχολεί, ωστόσο αυτή τη φορά πίσω του θα υπάρχουν τουλάχιστον δύο ποδοσφαιριστές, εν αντιθέσει με την περσινή σεζόν που υπήρχε μόνο ο Αντονίνι και αυτός ξεχασμένος στη γραμμή του κέντρου.

Ο Ροναλντίνιο το 2010

Στην αριστερή πτέρυγα η Μίλαν θα επιμείνει βραζιλιάνικα, με μία μεταγραφή, αυτή του Ρομπίνιο. Ο αρχηγός της “σελεσάο” στο πρόσφατο φιλικό με την Ιρλανδία θα αγωνιστεί σε μία θέση παρόμοια με αυτήν που έπαιζε σε Ρεάλ Μαδρίτης, Μάντσεστερ Σίτι και εσχάτως Σάντος, με τη διαφορά ότι δεν θα είναι τόσο προωθημένος και θα εκκινά από τη γραμμή του πλαγίου τις εφορμήσεις του. Ο προβληματισμός σχετικά με την εν λόγω μεταγραφή δεν είναι εάν μπορεί να τα καταφέρει, αλλά εάν μπορεί να προσαρμοστεί στο Μιλάνο, κάτι που δεν πέτυχε στην Αγγλία. Όπως η πλειοψηφία των Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών, χρειάζεται να νιώσει σαν οικογένειά την ομάδα στην οποία αγωνίζεται ώστε να προσαρμοστεί γρήγορα και τα τελευταία δέκα χρόνια η Μίλαν θυμίζει βραζιλιάνικη παροικία, με συνέπεια να μην αντιμετωπίσει τέτοιου είδους δυσκολίες. Σε μία ώριμη ηλικία (28) και έχοντας μία δεύτερη και συνάμα τελευταία ευκαιρία επί ευρωπαϊκού εδάφους, ο Ρομπίνιο διαθέτει όλη την όρεξη για να πετύχει και γι’ αυτό θα επιστρατεύσει την ντρίμπλα, την ταχύτητα, την δημιουργικότητα και την έμπνευση με τις οποίες προικίστηκε ποδοσφαιρικά ώστε να γεμίσει την αριστερή πτέρυγα των Μιλανέζων. Τόσο με τον Ροναλντίνιο, όσο και με τον Πάτο έχουν συνεργαστεί πολλάκις στην εθνική κατά συνέπεια όλα επαφίενται στον ύψους 1,92μ. φορ…

Ο Ρομπίνιο το 2010

Συμπέρασμα: Τρεις παίκτες για τρεις θέσεις. Αυτή είναι η αναλογία. Εάν παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα τραυματισμού, τιμωρίας ή οτιδήποτε άλλο, τότε αναζητούνται λύσεις. Ο πάγκος σε αυτές τις θέσεις περιλαμβάνει έναν αναπληρωματικό πολυτελείας, τον Κλάρενς Ζέεντορφ, ο οποίος μπορεί να αντικαταστήσει και τους τρεις παίκτες. Η αίσθηση του πάγκου έγινε έντονη για τον Ολλανδό μέσο την περσινή σεζόν και έχοντας δεχθεί την ψυχρολουσία, ήδη από το τέλος της χρονιάς είχε αρχίσει να προσφέρει ποιοτικά μισάωρα στη Μίλαν, με πολύτιμα γκολ των τελευταίων λεπτών. Φέτος ο ρόλος του θα είναι παρόμοιος, εκτός κι αν υπάρξει κάποιος τραυματισμός. Φυσικά υπάρχουν και οι λύσεις εκ των έσω. Ο Γιανκουλόφσκι μπορεί να σταθεί ως αριστερός εξτρέμ, ο Αμπάτε ως δεξιός, ενώ ο Αμπροζίνι και οι συχνές προωθήσεις του από την περσινή χρονιά σε θέση κρυφού φορ είναι πάντα διαθέσιμοι.

---

Επίθεση: Ο αδιαμφισβήτητος

Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Ενα όνομα, πολλές ιστορίες. Ο ποδοσφαιριστής που άνοιξε το δρόμο για τις ελπίδες τίτλου των φίλων των “ροσονέρι” και αυτός που μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να τον κλείσει. Εάν δεν επαναφέρει στο προσκήνιο τις εμφανίσεις της Ιντερ και περιοριστεί σε αυτές της Μπαρτσελόνα, όλο το “οικοδόμημα” είναι καταδικασμένο. Αν και θα αγωνιστεί και πάλι στην κορυφή του σχήματος, όπως και στους “νερατζούρι”, δεν θα έχει τις ίδιες ακριβώς βοήθειες, οι οποίες στην έτερη ομάδα του Μιλάνου περιελάμβαναν αδιάκοπα τρεξίματα στα άκρα με στόχο τη σέντρα προς αυτόν, συστηματικές εφορμήσεις με σκοπό τον συνδυασμό (με 1-2) ή τον… μη συνδυασμό (με τον Σουηδό να ανοίγει χώρο στους συμπαίκτες του αδειάζοντας την αντίπαλη περιοχή) ή βαθιές μπαλιές από τον άξονα με στόχο να βγει στην πλάτη της άμυνας. Στη Μίλαν μπορεί να αισθάνεται σίγουρος μόνο για το τελευταίο, με τον Πίρλο να αποτελεί εγγύηση ακριβείας σε μπαλιές μέσης απόστασης. Τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν από τις ορέξεις των Βραζιλιάνων συμπαικτών που έχει ως υποστήριξη και που ανά περιπτώσεις χρειάζονται μία μπάλα μόνοι τους. Το κατά πόσο θα πετύχει να συνεργαστεί μαζί τους μπορεί να απαντηθεί αποκλειστικά στον αγωνιστικό χώρο. Η ιστορία έδειξε ότι στη Γιουβέντους όπου είχε άμεσους συνεργάτες-σταρ δεν τα κατάφερε (Αλεσάντρο ντελ Πιέρο, Νταβίντ Τρεζεγκέ, Πάβελ Νέντβεντ), στην Ιντερ που δεν είχε (Ντέγιαν Στάνκοβιτς, Εστέμπαν Καμπιάσο, Χαβιέρ Ζανέτι, Σούλεϊ Μουντάρι) τα κατάφερε, στην Μπαρτσελόνα όπου θεωρούσε εαυτόν σπουδαιότερο από τον Λιονέλ Μέσι (σύμφωνα με ανθρώπους από τα αποδυτήρια των Καταλανών) δεν τα κατάφερε…

Ο Ιμπραΐμοβιτς το 2010

Συμπέρασμα: Ακλόνητος, αναντικατάστατος, αλλά… Οποτε ο Σουηδός δεν δύναται να συνεισφέρει (κάτι διόλου απρόσμενο, αφού κάθε χρονιά πλην του 2009 τραυματίζεται για κάποιες εβδομάδες) υπάρχει πάντα η λύση του Πάτο με τον Ζέεντορφ να αναπληρώνει το κενό του στα δεξιά. Διαφορετικά, ο 37χρονος Φίλιπο Ιντζάγκι θα φωνάξει ξανά “παρών” και από έσχατη λύση στα παιχνίδια που “στραβώνουν” για τους “ροσονέρι” (Τσεζένα) ή σε αυτά όπου η Μίλαν προσφέρει θέαμα (Λέτσε, όταν και σκόραρε το τελευταίο γκολ) θα επιστρέψει σε ρόλο βασικού.

---