Η δεύτερη Τσέλσι του... Μουρίνιο έχει "σφραγίδα" ιταλική

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος της σεζόν 2009-10 δεν αποτελεί απλώς την αφορμή για την προσθήκη ακόμα μιας ρέπλικας στις προθήκες του μουσείου της ομάδας. Σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο. Σηματοδοτεί την έναρξη μιας εποχής όπου το πορτοφόλι του

δεν αποτελεί πανάκεια για το αγωνιστικό τμήμα του συλλόγου και που ο sugar daddy, το μοντέλο που "εξιδανικεύθηκε" στην Αγγλία χάρη στην έλευση Ρώσου μεγιστάνα, δίνει τη θέση του σε έναν πιο εξορθολογικό τρόπο διοίκησης-διαχείρισης, εναρμονισμένο με τις σύγχρονες επιταγές της οικονομίας (ή σωστότερα, της οικονομικής κρίσης).

Με δύο μεταγραφές δεύτερης διαλογής το καλοκαίρι (και καμία το χειμώνα), μία Τσέλσι σχεδόν όπως την άφησε ο Μουρίνιο,κατάφερε να κάνει μία εκκίνηση με οκτώ σερί νίκες και να δείξει εξ αρχής τις διαθέσεις της. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προσπαθούσε να συνέλθει από την απώλεια του Κριστιάνο Ρονάλντο και την παραδοσιακά κάκιστη αρχή που πραγματοποιεί, ο Αρσέν Βενγκέρ πολεμούσε με τα γνωστά... φυσοκάλαμα σε μία μάχη πυρηνικών κεφαλών, ενώ η Λίβερπουλ απλώς πολεμούσε...

Οχι πως η Τσέλσι δεν είχε τα προβλήματά της στην πορεία. Οι τραυματισμοί βασικών στελεχών έδιναν και έπαιρναν και η χρησιμοποίηση ακόμα και του Πάουλο Φερέιρα με τον Γιούρι Ζίρκοφ στα άκρα της άμυνας ήταν χαρακτηριστική των "πονοκεφάλων" που δημιουργήθηκαν μέσα στη σεζόν στον Αντσελότι. Οι Ασλεϊ Κόουλ, Μικαέλ Εσιέν και Ζοζέ Μποσίνγκουα έχασαν τη μισή σεζόν, οι Ντέκο, Πετρ Τσεχ και Ρικάρντο Καρβάλιο τέθηκαν για αρκετές μέρες εκτός δράσης, ο Τζον Τέρι πήρε κι αυτός τις απουσίες του έχοντας παράλληλα και (link:262412)εξωαγωνιστικές περιπέτειες να αντιμετωπίσει(/link), ενώ το Κόπα Αφρικα αποδεκάτισε το ρόστερ για περίπου 1,5 μήνα.

Η ανθεκτικότητα της νέας φιλοσοφίας που έφερε ο Αντσελότι στην ομάδα αποδείχθηκε καθοριστική, ώστε να ξεπεραστούν αυτοί οι "σκόπελοι". Η Τσέλσι ποτέ δεν έχασε την επαφή με την κορυφή, διατήρησε την ψυχραιμία της όταν την προσπέρασε η Γιουνάιτεντ (έχοντας, μάλιστα, και δυσκολότερο πρόγραμμα), έγινε η πρώτη ομάδα εδώ και δεκαετίες που κερδίζει και τα έξι ματς κόντρα στις βασικές αντιπάλους της (από το λεγόμενο Big Four που συνθέτει μαζί με Γιουνάιτεντ, Αρσεναλ, Λίβερπουλ) και με συγκομιδή 103 τερμάτων, έσπασε κάθερεκόρ παραγωγικότηταςστην ιστορία του συλλόγου.

Με τον Ντιντιέ Ντρογκμπά να πετά "φωτιές" στην επίθεση παρά τα 32 του χρόνια, τον Νικολά Ανελκά να κάνει εντυπωσιακό ξεκίνημα (αν και η απόδοσή του ήταν πτωτική στη συνέχεια), τον Φλοράν Μαλουντά να αναλαμβάνει οργανωτικό ρόλο και να διεκδικεί τίτλο ακόμα και MVP της ομάδας φέτος, οι Λονδρέζοι ήταν ασυναγώνιστοι στην εμπροσθοφυλακή. Ο Φρανκ Λάμπαρντ οργάνωνε άψογα από πίσω, με την ποιότητα του Ντέκο και τις ατέρμονες κινήσεις του Τζο Κόουλ να προσθέτουν τη δική τους "πινελιά". Οσο για τα μετόπισθεν, απέδωσαν παραστατικότατα την αλλαγή φιλοσοφίας της νέας εποχής. Το πρωτάθλημα των 15 γκολ παθητικό του 2005, στην πρώτη σεζόν του Ζοζέ Μουρίνιο στον πάγκο, έγινε το πρωτάθλημα των 32 γκολ παθητικό του 2010, αλλά με καλύτερη διαφορά τερμάτων. Τρανό παράδειγμα της μεταφοράς του φωτός των προβολέων στην εμπροσθοφυλακή ήτανη επιστράτευση του άπειρου Ρος Τέρνμπουλ στα καρέ της ομάδας την περίοδο που ήταν τραυματίες τόσο ο Τσεχ, όσο και ο Ιλάριο και η οποία πλην εκείνης της χρονικής στιγμής, πέρασε απαρατήρητη.

Φυσικά δεν έλειψαν οι αποτυχίες, αλλά αυτές έχουν να κάνουν με δύο αποκλεισμούς από τις υπόλοιπες διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχαν οι Λονδρέζοι. Η πιο οδυνηρή ασφαλώς και ήταν αυτή από το Τσάμπιονς Λιγκ, αφού προήλθε μόλις στη φάση των 16 και από (link:266490)έναν παλιό γνώριμο, τον Ζοζέ Μουρίνιο(/link). Το γεγονός ότι ο Πορτογάλος αργότερα απέκλεισε την Μπαρτσελόνα και έφτασε μέχρι τον τελικό με την Ιντερίσως να είναι η μοναδική παρηγοριά γι' αυτήν την εξέλιξη. Το Λιγκ Καπ από την άλλη, ήταν μία διοργάνωση για την οποία η Τσέλσι ουδέποτε ενδιαφέρθηκε σοβαρά και στην οποία η πορεία της διακόπηκε στον 5ο γύρο, εξαιτίας ενός άστοχου πέναλτι του 18χρονου Γκαέλ Κουκουτά κόντρα στην Μπλάκμπερν. Ουδέν πρόβλημα. Υπάρχει πάντα το κύπελλο Αγγλίας και ο τελικός με την υποβιβασμένη αλλά πάντα επικίνδυνη Πόρτσμουθ, ώστε να πραγματοποιήσει το νταμπλ (κάτι που δεν πέτυχε ο Μουρίνιο).

Θα μπορούσε να είναι ο Ντρογκμπά. Πρώτος σκόρερ της κατηγορίας με 29 γκολ, έσπασε και την "κατάρα" που τον ήθελε να μην σκοράρει κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, βοήθησε πολύ την Τσέλσι, σε στιγμές που η ομάδα "κολλούσε". Δεν είναι αυτός ο βασικός λόγος που οι "μπλε" κατέκτησαν τον τίτλο. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις τρεις "επτάρες", δεν σημείωσε ούτε ένα τέρμα! Ο Μαλουντά σίγουρα ήταν η αποκάλυψη τη σεζόν. Με 12 γκολ και 7 ασίστ σε 32 ματς, απάντησε στους επικριτές του, κάνοντας "όργια" από την αριστερή πλευρά, σε εύκολα ή και σε δύσκολα παιχνίδια. Ο Ιβάνοβιτς, κυρίως στον πρώτο γύρο της σεζόν, μπήκε "σφήνα" στην κόντρα Μαϊκόν-Ντάνιελ Αλβες για τον καλύτερο δεξιό μπακ, ωστόσο και πάλι υπήρχε ένας παίκτης όλη τη σεζόν που ήταν πολύ πιο κομβικός για την πορεία της Τσέλσι. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Φρανκ Λάμπαρντ, ο οποίος βλέποντας τον Εσιέν να χάνει τη μισή σεζόν λόγω τραυματισμών και τον Τέρι να χάνει τα... αυγά και τα πασχάλια από τα προσωπικά του προβλήματα, ανέλαβε επ' ώμου την ομάδα και ειδικά στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος υπενθύμισε στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα ότι εκτός του Λιονέλ Μέσι και του Κριστιάνο Ρονάλντο, υπάρχουν παίκτες με σημείο εκκίνησης στον αγωνιστικό χώρο αρκετά πιο πίσω, αλλά το ίδιο εξαιρετικοί. Στην πιο μεστή χρονιά στην καριέρα του, με 22 γκολ στο πρωτάθλημα (27 συνολικά) και 15 ασίστ, αψήφησε τα 32 του χρόνια (τα συμπλήρωσε τον Μάρτιο μαζί με τον Ντρογκμπά) και μπορεί να πιστωθεί σε μεγάλο βαθμό αυτόν τον τίτλο. Φτάνοντας δε τα 157 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις με τους "μπλε", προσπέρασε τους Πίτερ Οσγκουντ και Ρόι Μπέντλεϊ στη λίστα των σκόρερ όλων των εποχών του συλλόγου, καταλαμβάνοντας, πλέον,την τρίτη θέση.

Απογοήτευση

Ενα (link:263429)δημοσίευμα κάποιας σκανδαλοθηρικής εφημερίδας στην Αγγλία(/link) κατά καιρούς έχει επιφέρει πολλές εξελίξεις σε διάφορα πρόσωπα του αθλητισμού. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον επικεφαλής της FIA, Μαξ Μόσλεϊ, δεν υπήρχε μέχρι πρότινος. Η "News of the World", όμως, ξεπέρασε τον εαυτό της (αυτή είχε αποκαλύψει και το σκάνδαλο με τα ερωτικά βίτσια του Μόσλεϊ) και στάθηκε αιτία για να (link:262770)καθαιρεθεί ο αρχηγός της εθνικής Αγγλίας(/link), ένα ποδοσφαιρικό σύμβολο για το ποδόσφαιρο στο Νησί. Εν προκειμένω, ο Τζον Τέρι, ο οποίος για τη γνωστή υπόθεση με τη σύζυγο του Γουέιν Μπριτζ, έχασε το περιβραχιόνιο και μαζί την... ασυλία την οποία απολάμβανε όλο αυτό το διάστημα. Η αρνητική τροπή του θέματος επηρέασε εμφανέστατα τον αρχηγό των "μπλε" (ο Αντσελότι ούτε πουδιανοήθηκε να του αφαιρέσει αυτό το αξίωμα), αφού η απόδοσή του παρουσίασε κατακόρυφη πτώση. Η μία γκέλα διαδεχόταν την άλλη, η έλλειψη ταχύτητας και καθαρού μυαλού στοίχιζε στα περισσότερα γκολ που δεχόταν η Τσέλσι και η εναλλαγή παρτενέρ (πότε ο Ρικάρντο Καρβάλιο, πότε ο Αλεξ) δεν βοηθούσε την αμυντική λειτουργία των "μπλε". Ο ίδιος (link:271784)αρνιόταν ότι υπάρχει κάποιο θέμα(/link), αλλά ο εκνευρισμός του στους αγωνιστικούς χώρους μεταφραζόταν σε άγρια μαρκαρίσματα ακόμα κι εναντίον συμπαικτών του στην Αγγλία (π.χ. Τζέιμς Μίλνερ), θέτοντας σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα. Η προστασία από τους διαιτητές μειώθηκε και το μοναδικό στήριγμα που έσωσε την υστεροφημία του Τέρι ήταν ο επιθετικός προσανατολισμός της ομάδας, που τον έφερε λίγες φορές στο προσκήνιο.

Προπονητής

Κάτι φρέσκο από πλευράς τακτικής δεν έφερε. Κάποια μεταγραφή που να βοήθησε την ομάδα δεν έκανε (η απόκτηση του Γιούρι Ζιρκόφ είχε προαποφασιστεί και ο Ντάνιελ Στάριτζ σαφώς και δεν λογίζεται ως πρώτης γραμμής παίκτης).H Τσέλσι κατέκτησε τον τίτλο έχοντας τη χαμηλότερη συγκομιδή πρωταθλήτριας από το 2003. Τι στο καλό τότε έκανε ο Κάρλο Αντσελότι και στην πρώτη του χρονιά ως τεχνικός σε έναν "ηλεκτρικό" πάγκο στον οποίο δεν άντεξε ούτε ο Ζοζέ Μουρίνιο, κατάφερε να πάρει τον τίτλο; Η απάντηση είναι απλή. Το νούμερο 1 προσόν του 50χρονου προπονητή ήταν πάντα η ψυχολογία. Ο Ιταλός ποτέ δεν διακρινόταν για τις ικανότητές του στην τακτική όπως ο Φάμπιο Καπέλο η ο Μαρτσέλο Λίπι, αλλά πετύχαινε με τη Μίλαν να κάνει θαύματα, πέρα από τις πραγματικές δυνατότητες των "ροσονέρι". Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με την εμπειρία του προσέλαβε ο Αμπράμοβιτς το καλοκαίρι και ήρθε η ώρα της αποπληρωμής. Με ένα ρόστερ που γερνά επικίνδυνα, κατάφερε να πείσει ήδη γαλουχημένους παίκτες να μην σταματούν πουθενά. Οταν το σκορ είναι 5-0 να ψάχνουν το έκτο και το έβδομο γκολ, καθιστώντας αυτήν την ομάδα του 1-0, σε μηχανή παραγωγής γκολ. "Πήγαμε στα αποδυτήρια και ο κόουτς τρελάθηκε. Μας φώναζε στα αγγλικά, στα ιταλικά, σε όλα. Βγήκαμε στο δεύτερο ημίχρονο και ξέραμε τι να κάνουμε". Τάφε έφη Τζον Ομπι Μίκελ, για την ανάπαυλα του αγώνα κυπέλλου κόντρα στην Κάρντιφ, όταν η Τσέλσι είχε "κολλήσει" στο 1-1. Τελικό αποτέλεσμα: 4-1. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δουλειάς που μπορεί και κάνει ο Αντσελότι. Φυσικά δεν είναι η μόνη. Χαρακτηριστικότερο όλων, η φιλική συνάντηση που είχε με όλη την ομάδα, μετά από ένα σερί άσχημων αποτελεσμάτων (συμπεριλαμβανομένου του αποκλεισμού στο Τσάμπιονς Λιγκ). ΟΑμπράμοβιτς είχε τρίξει τα δόντια και ο Αντσελότι μάζεψε τους παίκτες του στο πλαίσιο μιας προπόνησης, ζητώντας του να του πουν τα παράπονά τους, χωρίς εκείνος να μιλήσει.Κατάφερε να προσαρμοστεί με τις παραξενιές αρκετών αστέρων της ομάδας, τα βρήκε με τον πάντα αδιάκριτο αγγλικό Τύπο, στις δύσκολες καταστάσεις (υπόθεση Τέρι, συνεχείς τραυματισμοί) βρήκε τις αγωνιστικές λύσεις και μετά από δύο χρόνια αναγέννησε τον Λάμπαρντ, στην πιο κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος. Και ο Αγγλος μέσος του το ξεχρέωσε παίρνοντας από το χέρι τους "μπλε" και οδηγώντας τους από θρίαμβο σε θρίαμβο.

Καλύτερο παιχνίδι
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι 1-2

Το παιχνίδι είχε χαρακτηριστεί πρόωρος τελικός. Η Αρσεναλ μπορεί να βρίσκονταν ακόμα στα... πόδια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Τσέλσι, ωστόσο ουδείς πίστευε (και ορθώς, όπως αποδείχθηκε), ότι θα άντεχε στο "μαραθώνιο" μέχρι τέλους. Το παιχνίδι του "Ολντ Τράφορντ" θα έδινε σημαντικό προβάδισμα στο νικητή ή θα έβαζε για τα καλά στο παιχνίδι και τους "κανονιέρηδες" με μία ισοπαλία. Υπήρχε, όμως, ένα κομβικό σημείο που εν τέλει έκρινε και την έκβαση. Η απουσία του Ρούνεϊ. Ο φετινός "στυλοβάτης" της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν τραυματίας από το ματς με την Μπάγερν Μονάχου και απουσίασε, με συνέπεια η πίεση που δέχθηκε στο ματς η Τσέλσι να είναι μηδαμινή. Το εκπληκτικό γκολ του Κόουλ έδωσε το σύνθημα στον Αντσελότι που είχε νικήσει πέντε φορές σε έξι ματς τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον. Ο Ντρογκμπά μπήκε αλλαγή στο δεύτερο μέρος κι έσπασε την κατάρα που τον θέλει σε οκτώ ματς να μην έχεισκοράρει κόντρα στους "κόκκινους διαβόλους" (αν και από θέση οφσάιντ το γκολ του στο ματς) κι ο Φεντερίκο Μακέντα, η απεγνωσμένη κίνηση του Φέργκιουσον να αποκομίσει κάτι από το ματς, απλώς μείωσε στο τελικό 2-1 (χρησιμοποιώντας το χέρι του). Οι φωνές για τη διαιτησία αφορούσαν και τις δύο πλευρές, οπότε στο τελικό άθροισμα δεν λογίζονται, εν αντιθέσει με την κυριαρχία των "μπλε" και στα δύο ματς κόντρα στη Γιουνάιτεντ.

Χειρότερο παιχνίδι
Τσέλσι-Μάντσεστερ Σίτι 2-4

Η δημοσιοποίηση της σχέσης του Τζον Τέρι με τη σύζυγο του Γουέιν Μπριτζ έφτανε στο αποκορύφωμά της. Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι διασταύρωναν τα "ξίφη" τους στο “Στάμφορντ Μπριτζ” και η κατά μέτωπο συνάντηση των δύο πρώην συμπαικτών και νυν αντίζηλων έδινε τροφή για κάθε είδους σχόλια. Το (link:264801)build-up του παιχνιδιού πλούσιο(/link), με την απόδοση του Τέρι να βρίσκεται σε κατακόρυφη πτώση μετά και το "ξήλωμά" του από την αρχηγία της εθνικής Αγγλίας. Το γκολ του Φρανκ Λάμπαρντ έδειχνε ικανό να βάλει τέλος στον απόηχο που παρήγαγε το εξωαγωνιστικό σκέλος του ματς, ωστόσο κάπου εκεί οι "μπλε" κατέρρευσαν. Ο Κάρλος Τέβεζ και ο Κρεγκ Μπέλαμι έκαναν... πάρτι απέναντι στην άμυνα των γηπεδούχων. Ο Τέρι, μάλιστα,με τραγικό λάθος ήταν άμεσος υπαίτιος για ένα τέρμα του Αργεντινού (μία φάση η οποία άρχισε από τα πόδια του Μπριτζ) και γενικά η εικόνα της Τσέλσι ήταν αγνώριστη. Η Σίτι, η οποία μόλις είχε αποκλειστεί από την Στόουκ στο κύπελλο, είχε να σκοράρει επτά ματς στο "Στάμφορντ Μπριτζ" και σκόραρε τετράκις απέναντι σε μία Τσέλσι που είχε δεχθεί μόλις οκτώ γκολ εντός έδρας.Εκείνη τηστιγμή, μάλιστα, η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι θα μπορούσε να ξεφύγει τέσσερις βαθμούς από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον πίνακα της βαθμολογίας, ενώ ο Ιταλός κόουτς είχε τη δυνατότητα να πάρει εκδίκηση από τον συμπατριώτη του για τις ιταλικές "κατραπακιές" όσο ο ένας ήταν τεχνικός της Ιντερ και ο άλλος της Μίλαν. Φευ...

Highlight
Τσέλσι-Αστον Βίλα 7-1

Για μία ομάδα που πλησιάζει τα 100 γκολ, σαφώς και τα παιχνίδια που θα μπορούσαν να μπουν σε αυτήν την κατηγορία είναι πολλά. Τη φετινή σεζόν, μάλιστα, μοίρασε μία οκτάρα (απέναντι στην τελείως αδιάφορη και με δέκα παίκτες Γουίγκαν) και τρεις "επτάρες" (ρεκόρ στην Premiership), αλλά η μία ήταν απέναντι στην Σάντερλαντ (ομάδα χαμηλών αμυντικών δυνατοτήτων) και η άλλη στην Στόουκ (ομάδα που από τη στιγμή που δεν έπαιξε... ξύλο στο ματς, διατράνωνε ότι ήταν αδιάφορη). Η Αστον Βίλα, όμως, μόνο αδιάφορη δεν ήταν. Κυνηγούσε το Τσάμπιονς Λιγκ βλέποντας ότι Τότεναμ και Μάντσεστερ Σίτι ήταν τρωτές, έστω κι αν το ματς ήταν προγραμματισμένο για τον μήνα Μάρτιο, κατά τον οποίο ο Μάρτιν Ο' Νιλ έχει κερδίσει μόλις μία φορά (φέτος κόντρα στη Γουίγκαν) τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Premiership. Ο Φρανκ Λάμπαρντ, ο αρχισκόρερ της Τσέλσι το τελευταίο δίμηνο, πήρε την υπόθεση προσωπικά. Ανοιξε το σκορ και... αφήνιασε από την ισοφάριση του Τζον Κάριου, με συνέπεια να πετύχει άλλα τρία γκολ (τα δύο με πέναλτι). Αξιος συμπαραστάτης του ο Φλοράν Μαλουντά με δύο γκολ, ενώ από τέτοια φεστιβάλ γκολ δεν λείπει ο Σαλομόν Καλού, ο οποίος σκόραρε με τη σειρά του.