Το λάθος που στοίχισε στον Παναθηναϊκό δεν ήταν του Γκιστ

Στο μπάσκετ είναι τέσσερα τα είδη λαθών. Ο Παναθηναϊκός έκανε ένα, ξανά και ξανά. Και αυτό διαμόρφωσε αποτέλεσμα στο Μόναχο. Όχι ο Γκιστ.

Το λάθος που στοίχισε στον Παναθηναϊκό δεν ήταν του Γκιστ

Άσε για λίγο κάτω την πέτρα. Μην λιθοβολήσεις πριν διαβάσεις δυο-τρία πράγματα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μπορεί να τιμωρήσεις κάποιον που δεν φταίει -τελικά.

Όποιος έχει προσπαθήσει να μάθει σε μπασκετμπολίστα πώς να πάρει τη σωστή απόφαση, σε κάθε φάση, κάθε φορά που είναι στο παρκέ, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων προφανώς, έχει αντιληφθεί ο αριθμός αυτών των αποφάσεων είναι μεγάλος. Δεδομένα είναι το ένστικτο και όχι η λογική, αυτή που οδηγεί στην κίνηση και εν τέλει καθορίζει το αποτέλεσμα. Φυσικά, υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν πριν πατήσει ο παίκτης το πόδι του στο παρκέ.

1) του διδάσκεις πολύ συγκεκριμένα, εφικτά, πράγματα τα οποία κάνεις λιανά, βάσει των δυνατοτήτων του.

Για παράδειγμα, όταν ο παίκτης έχει την μπάλα στην περιφέρεια, η πρώτη επιλογή είναι να την περάσει μέσα στη ρακέτα ή όταν έχει την μπάλα μέσα στη ρακέτα είτε κινείται προς το καλάθι, είτε επιλέγει συμπαίκτη του που μπορεί να το κάνει καλύτερα.

2) τον παρακολουθείς να τα δουλεύει (ξανά και ξανά και ξανά) και σημειώνεις την εξέλιξη του -που αν δεν υπάρχει, δεν προχωράς, μένεις όπου είσαι μέχρι να δεις πρόοδο, 3) δίνεις στον παίκτη την ευκαιρία να κάνει τη θεωρία πράξη -όπως του διευρύνεις το πεδίο των επιλογών -του 'ανοίγεις' το μυαλό, πάλι με συγκεκριμένα παραδείγματα όχι "πληρώνεσαι, ξέρεις" και 4) συντονίζεις τις ενέργειες του όποιου παίκτη με όλους τους άλλους -οι οποίοι έχουν περάσει από την ίδια διαδικασία.

Αυτά ισχύουν για όλους. Από ερασιτέχνες μέχρι επαγγελματίες. Για την ακρίβεια, οι επαγγελματίες μάλλον θα έπρεπε να τα 'χουν δουλέψει από όταν ήταν ερασιτέχνες. Γιατί το μπάσκετ είναι σαν τα μαθηματικά. Αν δεν ξέρεις να κάνεις προσθαφαιρέσεις, προφανώς και δεν μπορείς να αναλύσεις το μετασχηματισμό Fourier. Αν δεν ξέρεις ποιοι είναι οι καλύτεροι παίκτες που έχεις στο decision making, ώστε να τους ταιριάξεις την ύστατη ώρα -ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα παίξεις με πέντε κοντούς- έχεις πρόβλημα.

Το μπάσκετ είναι παιχνίδι των λαθών. Αρκεί να πάρεις ένα απλό, ταπεινό, παλαιάς κοπής στατιστικό για να το διαπιστώσεις. Τα λάθος πράγματα είναι πολλαπλάσια των σωστών. Υπάρχουν TO, χαμένα σουτ, φάουλ κλπ. Υπάρχουν και τέσσερα πολύ συγκεκριμένα είδη λαθών.

Physical mistake

Είναι αποτέλεσμα έλλειψης ικανοτήτων. Ή ελλιπούς προπόνησης. Σουτάρεις άσχημα, γιατί δεν έχεις σωστή μηχανική. Και δεν έχεις σωστή μηχανική, γιατί δεν έχεις ασχοληθεί όσο χρειάζεται, ώστε να αποκτήσεις. Ή δεν πας αριστερά, γιατί ξέρεις μόνο να πηγαίνεις δεξιά. Στην περίπτωση των physical mistakes, το καλό είναι πως διορθώνονται, με πολλή δουλειά και τις κατάλληλες οδηγίες. Μπορείς δηλαδή, να βελτιωθείς.

Mental mistake

Εν προκειμένω, μπορεί να πέσεις στην παγίδα και να νομίσεις πως κάποιο λάθος είναι θέμα σώματος, ενώ αφορά εκατό τοις εκατό το μυαλό. Μια κακή πάσα, ας πούμε που καταλήγει κάπου όπου δεν υπάρχει ελεύθερος παίκτης, έχει να κάνει με την αδυναμία του πασέρ να αναγνωρίσει μια κατάσταση.

Το κατ' εξοχήν πνευματικό λάθος είναι να μην ξέρεις πόσος χρόνος έχει μείνει, στην επίθεση και να μένεις με την μπάλα στα χέρια. Αυτά είναι τα ευρύτερα γνωστά ως unforced errors (αβίαστα λάθη) που κάνουν τους προπονητές έξαλλους.

Execution mistake

Είναι συνδυασμός του σώματος και του μυαλού. Λέει για παράδειγμα, ο προπονητής στον παίκτη “πρέπει να κάνεις αυτό” και επειδή πρόκειται για μια νέα οδηγία, που δεν έχει αφομοιώσει ο παίκτης, τη ξεχνά και κάνει τα δικά του. Άρα δεν εκτελεί το πλάνο. Όσο πιο χαμηλό είναι το επίπεδο, τόσα περισσότερα είναι τα λάθη εκτέλεσης, που υπάρχουν φυσικά, και στην Εuroleague, αλλά και το ΝΒΑ. Είναι τα λάθη που χάνουν ματς.

Effort mistake

Εδώ ανήκουν όσοι δεν προσπαθούν αρκετά. Και αυτό πρόβλημα που δεν μπορεί να λύσει ο οποιοσδήποτε άλλος, πλην του ίδιου του παίκτη.

Τι έγινε στο Μπάγερν-Παναθηναϊκός

Ο Vladimir Lučić τελείωσε το παιχνίδι με 11 πόντους, όπου έφτασε με 4/4 δίποντα και 3/4 βολές. Είχε και 3 κλεψίματα -για την ιστορία- και ένα χαμένο τρίποντο. Τους 6 από τους 11 πόντους, τους έβαλε με τον ίδιο τρόπο (το ίδιο cut) στο ίδιο δεκάλεπτο -το τελευταίο.

Όταν 'τρως” το ίδιο καλάθι, ξανά και ξανά και αυτό είναι αποτέλεσμα μιας απλής κίνησης, σημαίνει πως δεν έχεις την παραμικρή αυτοσυγκέντρωση. Και άρα δεν είσαι σε θέση να εκτελέσεις ούτε το πιο απλό πλάνο.

Τι έχει μεγαλύτερη σημασία -γενικά

Η διαφορά μεταξύ του καλού παίκτη και του 'ούτε κρύο, ούτε ζέστη' είναι η ικανότητα του να αφήνει πίσω το λάθος, σε κλάσματα δευτερολέπτου και να κάνει ό,τι πρέπει στο επόμενο play. Αυτό ισχύει για τους παίκτες, αλλά και για τους προπονητές. Το είδατε αυτό; Όχι. Ε, είδατε και τη φυσική συνέπεια.

(φωτογραφία: Eurokinissi)

News 24/7

24MEDIA NETWORK