Ο καυγάς του Πέτροβιτς με τον Γιαννάκη το 1988

Σαν σήμερα πριν από 22 χρόνια ο Ντράζεν Πέτροβιτς είχε ραντεβού με το θάνατο σε γερμανικό αυτοκινητόδρομο. Το νήμα της ζωής του κόπηκε στις 7 Ιουνίου του 1993 αλλά το μεγάλο Κροάτη δεν τον ξέχασε κανείς. Πως είναι άλλωστε δυνατόν να ξεχάσεις ένα μύθο.

Ο καυγάς του Πέτροβιτς με τον Γιαννάκη το 1988

Διαβάστε απόσπασμα από το βιβλίο των Marjan Crnogaj και Vlado Radicevic που έχει ως θέμα τη ζωή του Ντράζεν Πέτροβιτς

"Με οδηγό τις προηγούμενες, μεγάλες επιτυχίες, των ευρωπαϊκών ομάδων σε ότι είχε να κάνει με τους Ολυμπιακούς αγώνες, το προ-ολυμπιακό τουρνουά στην Ολλανδία τον Ιούλιο του 1988, είχε ιδιαίτερη βαρύτητα. Ο Ίβκοβιτς είχε απίστευτα μπασκετικά «μυαλά» στη διάθεσή του, τόσο στον πάγκο της ομάδας του, όσο και στο λόμπι του ξενοδοχείου Hilton στο Den Bosch, συμπεριλαμβανομένων των Janez Drvarič, Mirko Novosel (μέλος της ομοσπονδίας μπάσκετ της Γιουγκοσλαβίας) και Zarko Varajić (πρόεδρος της Ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης).

Κανείς από το τεχνικό επιτελείο δεν μπορούσε να προβλέψει ότι αυτή η ομάδα, γεμάτη από παίκτες του NBA, θα μπορούσε να έχει τέτοια προβλήματα στο παιχνίδι με αντίπαλο τη Νορβηγία. Το ημίχρονο βρήκε τους Γιουγκοσλάβους να κυνηγούν το σκορ (25:28). Στα αποδυτήρια ο Ίβκοβιτς ήταν εκτός εαυτού... Υπενθύμιζε στους παίκτες του ότι το μπάσκετ γινόταν μέρα με την ημέρα «παγκόσμιο» και ότι φυσικά, «όλοι γνώριζαν πώς να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι». Με πολλές φωνές, ξεπεράστηκε ο «σκόπελος» των Νορβηγών και οι «μπλε» ξαναβρέθηκαν αντιμέτωποι με μια ακόμη πρόκληση.

Τρομερή δοκιμασία στα χέρια τους, καθώς έβρισκαν στο δρόμο τους, τους Πρωταθλητές Ευρώπης, την Ελλάδα, με επικεφαλής το «φαινόμενο» Νίκο Γκάλη. Ωστόσο, σε αντίθεση με την Αθήνα, όπου η ομάδα του Ćosić είχε ηττηθεί δύο φορές, από την εθνική Ελλάδος, η παρουσία του Ίβκοβιτς αποτελούσε, θεωρητικά, εγγύηση μιας σίγουρης στρατηγικής ώθησης, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Ίβκοβιτς ήταν προπονητής του Γκάλη στον Άρη το 1984.

Ο Γκάλης, ένας πρώην μποξέρ, που ξεκίνησε την απίστευτα επιτυχημένη καριέρα παίζοντας για το Seton Hall University και φορώντας τη φανέλα τους έκανε φανταστικά παιχνίδια, τελειώνοντας τη καριέρα του στο NCAA, ως τρίτος κορυφαίος σουτέρ της σεζόν 1978/1979, με μέσο όρο 27.5 πόντους. Στη συνέχεια, επιλέχθηκε από τους Σέλτικς ως 68η επιλογή στον τέταρτο γύρο του ντραφτ (1979), αλλά λόγω των τραυματισμών που υπέστη κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, δεν υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα της Βοστώνης. Ο Γκάλης, ωστόσο αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην Ευρώπη, στην πατρίδα των γονιών του – την Ελλάδα. Έτσι, φόρεσε τη φανέλα του Άρη από τη Θεσσαλονίκη, και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 ήταν συνεχώς ο καλύτερος παίκτης στο ελληνικό πρωτάθλημα. Βήμα-βήμα, μπήκε σιγά-σιγά στη διεθνή μπασκετική σκηνή ως ο καλύτερος σουτέρ του Ευρωμπάσκετ του 1983 και του 1987 αλλά και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ισπανία το 1986.

Ο καυγάς του Πέτροβιτς με τον Γιαννάκη το 1988

Σ’ έναν αγώνα με αντιπάλους την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία, ματς που είχε ως στόχο από την πλευρά των «πλάβι», να επιβεβαιώσουν τη πρόοδο που είχαν κάνει μέσα τις τελευταίες 365 ημέρες, ο Ίβκοβιτς ξεκίνησε με τα 207 εκατοστά μπόι του Πάσπαλι πάνω στον ύψους 1.83 Γκάλη. Ο Πάσπαλι τέθηκε πολύ σύντομα εκτός μάχης, φορτωμένος με τρία προσωπικά φάουλ και αντικαταστάθηκε στο παρκέ από τον επίσης υψηλόσωμο Τόνι Κούκοτς (208 εκατοστά), ο οποίος στη συνέχεια κατάφερε και «εξουδετέρωσε» πλήρως, τον εξαιρετικό, κατά τ’ άλλα, δεινό σουτέρ Νίκο Γκάλη. Εκτός του Κούκοτς, οι Έλληνες εξουδετερώθηκαν και στις δύο πλευρές του γηπέδου από το δίδυμο των Πέτροβιτς και Βράνκοβιτς, ο οποίος άρχισε να λειτουργεί στις καλύτερες στιγμές τους σε αυτό το τουρνουά.

Μέσα σε όλα αυτά, ο Ντράζεν συνέχιζε συνειδητά να εντυπωσιάζει τους σκάουτερ από το ΝΒΑ που ήταν παρόντες, περνώντας την μπάλα στους «ανοιχτούς» συμπαίκτες του, περισσότερο από ποτέ, έχοντας 5.9 ασίστ ανά παιχνίδι κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Στο αμυντικό κομμάτι είχε επίσης καλυμμένα τα νώτα του από τον Στόγιαν Βράνκοβιτς, ο οποίος τελείωσε το τουρνουά ως 2ος μπλοκέρ (3,0 ανά αγώνα), και 5ος ριμπάουντερ της διοργάνωσης (7,0 ριμπάουντ ανά παιχνίδι).

Η μάχη με την πάντα «συναισθηματική» εθνική Ελλάδος ωστόσο, συνεχίστηκε και εκτός παρκέ. Ο Ντράζεν είχε αφήσει έναν... ανοιχτό λογαριασμό με τον Γιαννάκη από το ματς στο Eurobasket ΄87 στην Αθήνα. Έτσι άρπαξε την ευκαιρία, για να ξεπληρώσει... το χρέος στο διάδρομο έξω από τα αποδυτήρια, παρουσία πολλών.

«Με άρπαξε από τη μέση, τον έπιασα από το λαιμό. Ο Ντίβατς πετάχτηκε έξω από τα αποδυτήρια για να διώξει τον Γιαννάκη. Ο Στόϊκο έμπαινε στη μέση καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα για να μας χωρίσει! Για φαντάσου, ο Στόϊκο να προσπαθεί να με ηρεμήσει. Να ηρεμήσει εμένα! Μου έλεγε «Ντράζεν, τι συμβαίνει; Γιατί δεν υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου;» Τι έκανε ο Γιαννάκης; Μετά το παιχνίδι στο «Ειρήνης και Φιλίας», μου έκανε μία άσεμνη χειρονομία. Έκτοτε περίμενα να τον δω πεσμένο στα γόνατα. Ξέρετε, περίμενα κι περίμενα και σήμερα ήρθε η ώρα να εισπράξω!».

News 24/7

24MEDIA NETWORK