Ο Πασκουάλ κάνει αυτό που ξέρει. Με τον Τζεντίλε;
Η σταδιακή βελτίωση του Παναθηναϊκού στην άμυνα, οι 50 πόντοι στο Μιλάνο, η ισορροπία στις δύο πλευρές του παρκέ, οι κατανεμημένοι ρόλοι και η απάντηση που θα πρέπει να δώσει ο Τσάβι Πασκουάλ για το πως θα "κολλήσει" ΑλεσάντροΤζεντίλε. Γράφει ο Γιάννης Ζωιτός.
Ο Παναθηναϊκός του Πασκουάλ πέτυχε 86 πόντους στο Μιλάνο και δέχθηκε 72. Αφαιρώντας τους 22 στο τελευταίο 6λεπτο, όταν (με το σκορ 76-50) επήλθε χαλάρωση λόγω της εξασφαλισμένης νίκης, οι "πράσινοι" επέτρεψαν στην Ολίμπια μόλις 50 σε 34'16''! Κατόρθωμα εντυπωσιακό, αναλογιζόμενοι πως η πρωταθλήτρια Ιταλίας είναι μια φύσει επιθετική ομάδα που στα πρώτα 12 ματς της χρονιάς είχε κατά μέσο όρο 84.1 πόντους (τέταρτη επίδοση στη λίγκα) και διαθέτει παίκτες που το μόνο που ξέρουν είναι να έχουν την μπάλα στα χέρια και να τη στέλνουν στο καλάθι (Σάντερς, Χίκμαν, Ραντούλιτσα, ΜακΛιν).
ΕΡΓΟ ΠΑΣΚΟΥΑΛ
Είναι δεδομένο πια, δια γυμνού οφθαλμού φαίνεται, πως επί των ημερών Τσάβι ο Παναθηναϊκός έχει αλλάξει αμυντική προσέγγιση στους αγώνες του. Άρχισε από τους 83 πόντους στο Μπάμπεργκ και εξαιρουμένου του αγώνα στη Μαδρίτη ουδέποτε επέτρεψε στον αντίπαλό του να σκοράρει περισσότερους από 80! Ακόμη και ομάδες που χτίστηκαν με αυτόν ακριβώς το σκοπό γεμίζοντας από παίκτες με επιθετικά προσόντα τρόμαξαν ν' ανταπεξέλθουν στην αμυντική συνέπεια του "τριφυλλιού".
Ο Πασκουάλ πάτησε εκεί που ο ίδιος ήξερε. Ερχόμενος στην Αθήνα δεν διέλαθε της φιλοσοφίας του, απέφυγε τα ρίσκα και ποντάροντας στην αμυντική τακτική του κατάφερε να φέρει σε ισορροπία ένα σύνολο που ανέλαβε χωρίς να έχει επιλέξει ούτε έναν παίκτη (πλην του συμπληρωματικού Γκέιμπρελ) και ενώ είχε δύο βασικές απώλειες (Τζέιμς, Γκιστ).
Αλήθεια είναι πως θα ήταν έκπληξη κάτι διαφορετικό από έναν κόουτς που θα εφαρμόσει τις αρχές του. Χρειάστηκε χρόνο για να κάνει τις ρυθμίσεις στις τιμές, μοιραίο ήταν να υπάρξουν δυσλειτουργίες (διαστήματα με Νταρουσάφακα, Μπαρτσελόνα), να χρειαστεί έξτρα λάδωμα η μηχανή. Μα από ματς σε ματς, η διαφορά απόδοσης γίνεται εμφανής. Η Μιλάνο δεν είναι μέγεθος αντίστοιχο της Ρεάλ ή της ΤΣΣΚΑ, αλλά σύνολο με ταλέντο το λες. Άρα η εξουδετέρωση μονάδων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα πιστώνεται στα θετικά.
ΠΩΣ ΘΑ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΤΖΕΝΤΙΛΕ;
Και εδώ ακριβώς είναι που έρχεται να μπει στην εξίσωση ο Αλεσάντρο Τζεντίλε. Ο Πασκουάλ κατάφερε στο δίμηνο που έχει στα χέρια του τον Παναθηναϊκό να μοιράσει χρόνους και ρόλους. Ο Καλάθης εξακολουθεί να παίζει πολύ, ο Σίνγκελτον κάνει πολλά και καλά, ο Τζέιμς παλεύει να κάνει τη διαφορά, ο Φελντέιν, ο Νίκολς και ο Ρίβερς προσφέρουν σε συγκεκριμένα κομμάτια, ο Μπουρούσης έχει πέσει πιο πίσω. Ξέρει (πλέον) το ρόστερ του ο Καταλανός και το διαχειρίζεται αναλόγως.
Τώρα ο υπερταλαντούχος Ιταλός έρχεται να προστεθεί είτε ως το τελευταίο κομμάτι του παζλ είτε αυτό που ενδεχομένως γκρεμίσει το οικοδόμημα, γιατί κάποιο άλλο τουβλάκι θα χρειαστεί να κουνηθεί από τη θέση του. Χίλιοι καλοί χωράνε, λένε. Μα η χημεία είναι η λέξη ιερή στον ομαδικό αθλητισμό.
Θα τον πείσει ο Πασκουάλ όσο είναι μέσα να παίζει την άμυνα των υπολοίπων ή θα προσπαθήσει να τον κρύβει μονίμως; Θα είναι ο παίκτης που θα ανεβάσει όντως level τον Παναθηναϊκό, χάρη στο πολυεπίπεδο και απρόβλεπτο παιχνίδι του στην επίθεση, ή θα λειτουργήσει σαν βαρίδι που στο τέλος θα χαθεί στην άκρη του πάγκου γιατί μπερδεύει τους υπόλοιπους;
Μέχρι τώρα ο Καταλανός επέβαλε τους όρους του, χωρίς να δεχθεί γκρίνια. Η μεταγραφή του Τζεντίλε είναι μια βραδυφλεγής βόμβα που ο Πασκουάλ επέλεξε (είπε δηλαδή το "ναι") να έχει στην ομάδα του με την ελπίδα να μην σκάσει στα χέρια του. Γιατί είναι πιο εύκολο να ταυτιστούν οι οπαδοί μ' έναν τέτοιο παίκτη παρά με αυτόν που την ίδια ώρα βρίσκεται στην άκρη του πάγκου και δίνει απλώς οδηγίες. Έγινε μία (Ομπράντοβιτς), δεύτερη δύσκολα. Να το επόμενο στοίχημά του!
