Το Contra.gr στο Μπιλμπάο με τον Φώτη Κατσικάρη
Είναι μία πολύ ιδιαίτερη... χώρα η χώρα των Βάσκων. Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες καταστάσεις. Σε αγαπούν ή σε αντιπαθούν. Μόνο που για έναν πραγματικά δικό μας άνθρωπο, τον Φώτη Κατσικάρη, κάνουν μία εξαίρεση: τον λατρεύουν.
Πρέπει να βρεθείς στο Μπιλμπάο στην πόλη όπου η Αθλέτικ είναι πολλά παραπάνω από μία ομάδα, "είναι το δόγμα της πίστης μας", όπως μας τόνισε ένα Βάσκος συνάδελφος, για να καταλάβεις τι πέτυχε ο Έλληνας τεχνικός οδηγώντας την Μπιλμπάο Μπάσκετ στον τελικό των ισπανικών πλέι οφ. Πώς είπατε δεν πήρανε το πρωτάθλημα; "Somos subcampeones" θα απαντήσει οποιοσδήποτε ερωτηθεί στον δρόμο. Από τον ιδιοκτήτη ξενοδοχείου Ricardo μέχρι τον πιτσιρικά που μπήκε στην μπουτίκ για να να ανανεώσει το διαρκείας του, όπως και άλλοι 10 που είδαμε σε μισή ώρα παραμονής, και μόλις αντίκρισε τον Κατσικάρη έσπευσε να τον αγκαλιάσει, το τρόπαιο του δευτεραθλητή αποτελεί κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο του μπάσκετ.
Η λατρεία για την Αθλέτικ δεν αλλάζει, οι "άνδρες με τα μαύρα", όπως είναι το παρατσούκλι της ομάδας μπάσκετ, πέτυχαν κάτι μοναδικό στην ιστορία της πόλης: κέρδισαν μία θέση στην καρδιά των φιλάθλων. Όλα αυτά κρατώντας στο ένα χέρι την σημαία τους και στο άλλο τη γαλανόλευκο. Για τον κόουτς, τον "τρελό" Βασιλειάδη και τον "Μαύρο" που βουτάει για κάθε μπάλα, τον Δημήτρη Μαυροειδή, και τον αφανή ήρωα τον γυμναστή Γιάννη Μεριχωβίτη. Αγάπη και σεβασμός για τους Έλληνες στη χώρα των Βάσκων κάτι που σε υποχρεώνει να αναφωνήσεις ότι ..."έξω πάμε καλά".
Ο Έλληνας τεχνικός είχε την ευγενή καλοσύνη να ξεκλέψει λίγες ώρες από την πρώτη ημέρα των μίτιγκ για τη νέα χρονιά προκειμένου να μας... ανοίξει τα γραφεία της ομάδας να μας πάει στην μπουτίκ, φρόντισε και για την έκπτωση και να μιλήσει στο contra.gr. Από αυτό το σύντομο οδοιπορικό δεν θα δείτε το σημαντικότερο κομμάτι, τον λόγο της επιτυχίας του Κατσικάρη: η σύζυγός του Κατερίνα και τα δύο παιδιά τους, επιλέγουν να μείνουν πολύ, πολύ μακριά από τις κάμερες, όπως κάνουν όλα τα χρόνια της διαδρομής του Κατσικάρη σε Ελλάδα, Ρωσία και Ισπανία. Μία οικογένεια δεμένη και αγαπημένη. Ελληνική όπως θα λέγαμε τα πιο παλιά χρόνια.
Δεν τον ευχαριστούμε τόσο για την συνέντευξη ή για τον κόπο του. Περισσότερο ευχαριστούμε αυτόν, τους παίκτες του, τον γυμναστή Γιάννη Μεριχωβίτη διότι σε μία μακρινή περιοχή, στη βόρεια πλευρά της Ισπανίας με τις απίστευτες ιδιαιτερότητες μάς κάνουν να αισθανόμαστε τόσο μα τόσο υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αν πάτε στο Μπιλμπάο εκτός από το μπάσκετ και την μπάλα, το σύμβολο είναι το μουσείο του Γκούγκενχαϊμ. Μόνο που από την πρώτη αίθουσα κάτι δεν πάει καλά: κάτι παρατημένοι κουβάδες με μπογιά, πεταμένα cd, κλωστές, λάμπες που αναβοσβήνουν. Μοντέρνα τέχνη λένε. Βρε ουστ. Μπάσκετ και πάλι μπάσκετ. Μία είναι η τέχνη.
