Κύπελλο με σουτ-τηλεφώνημα

Κύπελλο με σουτ-τηλεφώνημα
Ούτως ή άλλως, τα πάντα ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα. Το παιχνίδι είχε κριθεί με τη σέντρα, ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε το Κύπελλο και θα έκανε το νταμπλ. Ο Άρης είχε κατέβει με δώδεκα παίκτες, αφού σύμφωνα με τους σχολιαστές είχε στο γήπεδο και τον Μεριέμ και τον Μέριεμ. Η ένσταση θα δικαιωνόταν 100% και το ματς θα κατοχυρωνόταν στον Παναθηναϊκό.

Αλλά, το παιχνίδι έπρεπε να παιχτεί. Κι ήταν πραγματικά απολαυστικό να βλέπεις τον Άρη να εφαρμόζει την επιθετική ανάπτυξη του 4-4-2 με τον καλύτερο τρόπο. Όχι το πρωτόγονο “δίνουμε την μπάλα στον εξτρέμ και λέμε πως παίζουμε από τα πλάγια”, αλλά την πραγματική έννοια του “παίζω από τα πλάγια”.

Ο Άρης ξεκίνησε το ματς στέλνοντας δεξιά -και κάποιες φορές κι αριστερά- τριάδες και τετράδες στην πλευρά. Η μπάλα ήταν δεξιά κι έβλεπες να έχει την μπάλα ο Μεριέμ, να ανεβαίνει στην πλάτη του ο Νέτο, ο Κόκε να βρίσκεται σε τρία μέτρα απόσταση κι ο Ναφτί με τον αριστερό χαφ, Κάλβο, να δίνουν δίπλα βοήθειες. Αποτέλεσμα, κατοχή, ευκαιρίες, ανησυχία στον Παναθηναϊκό.

Πόσο να κρατήσει αυτό; 15-20 λεπτά; Κάποια στιγμή οι υπερφορτώσεις σταμάτησαν και το πράγμα πήγε στο ένας μ’ έναν. Κανείς παίκτης του Άρη δεν μπορούσε να κάνει τη διαφορά με αυτόν τον τρόπο. Ο Παναθηναϊκός με το που βρήκε κατοχή, ήταν εύκολο να στοχοποιήσει το Νέτο. Ο Σπυρόπουλος ανέβηκε πιο ψηλά και παρότι δεν κατάφερε ποτέ να κάνει κάτι σωστό, η παρουσία του έφτανε. Ο Λέτο βγήκε από τα διπλά μαρκαρίσματα και πήγαινε στο ένας μ’ έναν. Από ένα τέτοιο, στο τέλος του ημιχρόνου, ήρθε κι η διπλή ευκαιρία, με τα σουτ των Νίνη και Σαλπιγγίδη να πηγαίνουν πάνω στον Σηφάκη.

Το σουτ, όμως, του ίδιου του Αργεντινού στο 2ο ημίχρονο πήγε συστημένο στη γωνία. Κι αυτά ο Μανώλης τα έχει περιγράψει καλύτερα από τον καθένα στο Μουντιάλ του 1998, στο Κροατία - Γερμανία. Μόλις ο Βλάοβιτς έγραψε το 3-0, ο Μανώλης εξήγησε: “Ένα σουτ-τηλεφώνημα. Το σουτ, δηλαδή, που ο τερματοφύλακας πρέπει να το περιμένει, γιατί ο παίκτης που το επιχειρεί του έχει προηγουμένως τηλεφωνήσει”.

Έπρεπε να το περιμένει ο Σηφάκης και σε αυτόν τον τομέα απέτυχε. Το πράγμα είχε καταδικαστεί από τη στιγμή που κινήθηκε προς την μπάλα με το ένα χέρι, το “κάτω”. Η αναπήδηση της μπάλας δεν ήταν απλή ατυχία για τον Σηφάκη, ήταν απλούστατα ο λόγος για τον οποίο δεν πας με το ένα χέρι παρά μόνο όταν το σουτ είναι συρτό. Αν η μπάλα αναπηδά, θα το φας κι ο Σηφάκης το’ φαγε.

Ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε φάσεις για το 2-0, γιατί ο Νιόπλιας έβαλε μέσα αμέσως τον Μαρίνο. Αλλά ούτε ο Άρης βρήκε, γιατί μοναδική του ελπίδα ήταν να χαθούν κεφαλιές. Χάθηκαν, αλλά η μπάλα δεν στρώθηκε ποτέ στον Κάμπορα, που ίσως το κόλλαγε, αλλά πάντα στον Κόκε που την έστελνε στα πουλιά. Πρωτάθλημα και Κύπελλο, Παναθηναϊκέ, πάμε τώρα να πάρουμε το Μουντιάλ.

News 24/7

24MEDIA NETWORK