Αυτό, ναι, είναι ΠΑΟΚ
Ο Αντώνης Τσακαλέας δεν πανηγυρίζει για την πρόκριση του ΠΑΟΚ και γράφει για τη συνέχεια που πρέπει να έχει το συνδυαστικό αποτέλεσμα της Πέμπτης που τον έφερε στους 32 του Europa League και του έδωσε οξυγόνο για τη συνέχεια.
Δεν ξέρω, αν λειτούργησε ο "στρατιωτικός νόμος" που επιβλήθηκε μετά το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Αν έπαιξε ρόλο ο τρόπος με τον οποίο ο Σαββίδης προσέγγισε τους παίκτες. Αν τα ξεφωνητά και τα γιαούρτια τα ξημερώματα της Δευτέρας τους "ταρακούνησαν". Ο ΠΑΟΚ όμως στο παιχνίδι με την Σλόβαν Λίμπερετς ήταν ο πιο παθιασμένος, ο πιο ομαδικός, ο πιο αποφασισμένος ΠΑΟΚ των τελευταίων μηνών.
Ο Φερνάντο Βαρέλα, στο 3’, χάνει το (θεωρητικά) άχαστο, σε μια φάση που δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται για τον Αφρικανό κεντρικό αμυντικό, αλλά δεν παύει να είναι μεγάλη ευκαιρία. Και "στο καπάκι" ο Αθανασιάδης τρέχει δίπλα του, τον σηκώνει, τον εμψυχώνει και τον χειροκροτάει, σαν να του λέει "έλα αδερφέ, ξεκόλλα, πάει, τελείωσε, πάμε...".
Αυτό, ναι, είναι ομάδα. Είναι το "όλοι για έναν και ένας για όλους". Και αυτό το κλίμα ο ΠΑΟΚ το πέρασε και στην κερκίδα.
Στο ματς με τη Λίμπερετς, έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα, το ζητούμενο δεν ήταν μόνο το πόσοι φίλαθλοι θα βρισκόταν στις κερκίδες της Τούμπας, αλλά η διάθεση με την οποία θα αντιμετώπιζαν το παιχνίδι. Και αυτό που εισέπραξαν από τον αγωνιστικό χώρο το έδωσαν πίσω στους παίκτες. Το πρώτο γκολ ήρθε μετά από ένα "γεμάτο" 30λεπτο για τον ΠΑΟΚ, ο οποίος δεν άφησε τους Τσέχους να σκεφτούν ότι μπορούν να κάνουν κάτι.
Ο ΠΑΟΚ νίκησε τη Λίμπερτες, πήρε τη πρόκριση στην επόμενη φάση του θεσμού και μαζί πήρε και ένα δεκαήμερο. Ένα δεκαήμερο στο οποίο ο "Δικέφαλος του βορρά" είναι υποχρεωμένος να κάνει δυο νίκες στα επόμενα παιχνίδια πρωταθλήματος, για να πει ότι μπόρεσε να εξαργυρώσει αυτή τη βαθιά ανάσα που του δίνει η πρόκριση στην νοκ άουτ φάση του Europa League.
"Τα αποδυτήρια είναι καλά" λέει και ξαναλέει ο Ίβιτς. Ο ΠΑΟΚ δέχθηκε τόσο μεγάλο ταρακούνημα το τελευταίο διάστημα που δεν του φτάνει μια νίκη για να ηρεμήσει. Χρειάζεται συνέχεια, χρειάζεται διάρκεια. Ο Ίβιτς έχει αρκετό δρόμο μέχρι να… ξανακολλήσει τα πόδια από την καρέκλα τα οποία έσπασαν. Και πρέπει να το κάνει σύντομα.
Γενικά, ό,τι γίνει πρέπει να γίνει σύντομα. Είμαστε στις αρχές Δεκέμβρη και ο ΠΑΟΚ, ως οργανισμός, θα έπρεπε από… χθες να ξέρει το τι θα κάνει στις μεταγραφές. Και μόνο που τους τελευταίες ημέρες οι ασπρόμαυροι έστειλαν μήνυμα σε όλους "περιμένετε λίγες ημέρες" έλεγε πολλά. Μια ομάδα που ξέρει τι θέλει, δεν περιμένει….
Ο ΠΑΟΚ έχει "πληρώσει" τέτοιες καταστάσεις στο παρελθόν. Τον Ιανουάριο του 2015 άλλους ήθελε ο προπονητής, άλλους ο τεχνικός διευθυντής. Τον Ιανουάριο του 2016, άλλους ήθελε ο προπονητής, άλλους ο τεχνικός διευθυντής και… άλλον τεχνικό διευθυντή ήθελε η διοίκηση. Όλα αυτά θα πρέπει να υπάρχουν πάντα στο μυαλό όλων. Η χαρά μιας πρόκρισης θα πρέπει να κρατά όσο και η λύπη ενός αποκλεισμού.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ο Ροντρίγκες, όταν έχει κέφια δεν πιάνεται, ο Τζάλμα ακόμα ψάχνει την ουσία και κάποια στιγμή θα τη βρει, ο Πέλκας φώναξε "παρών" την ώρα που ο Μπίσεσβαρ έχει υποχωρήσει αισθητά, και ο Βαρέλα ψάχνει ακόμα ένα παιχνίδι στο οποίο δεν θα δώσει αφορμή για να τ' ακούσει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
