Καλώς τα παιδιά... καλώς τα 3-2!
Αλλες εποχές στην Τούμπα μετά το 0-1 του Αστέρα Τρίπολης η εσωστρέφεια θα ήταν αμέσως παρούσα. Οχι όμως πλέον. Γιατί; Διότι ο κόσμος πιστεύει ότι χτίζεται κάτι πραγματικά καλό στον εφετινό ΠΑΟΚ το οποίο, ας μην κρυβόμαστε, στοιχίζει και κάποια εκατομμύρια. Γράφει ο Α. Τσακαλέας.
Μεγάλη υπόθεση η ψυχολογία. Δεν σου μαθαίνει μπάλα, αλλά σε βοηθάει να βγάλεις στο γήπεδο όση ξέρεις. Σ' αυτό που θα περιγράψω, όσοι πηγαίνουν Τούμπα θα με καταλάβουν. Για τους υπόλοιπους, θα προσπαθήσω να σας το εξηγήσω, παρόλο που, αν πηγαίνετε συχνά γήπεδο, θα με καταλάβετε.
Αν ο Αστέρας Τρίπολης είχε προ τριμήνου προηγηθεί στη Τούμπα, θα άκουγες μετά το γκολ μια μικρή βουβαμάρα, κάποια λίγα μπινελίκια, στη συνέχεια μουρμούρα και ένα βουητό. Βουητό απογοήτευσης, γκρίνιας, απαισιοδοξίας. Το απόγευμα της Κυριακής, ο Μανιάς έκανε 1-0 και το σύνθημα που τραγουδούσε η Θύρα 4 δεν σταμάτησε. Αντιθέτως ενισχύθηκε.
Γιατί; Διότι όσοι πήγαν στην Τούμπα στο παιχνίδι με τον Αστέρα, πήγαν αφού πρώτα πείστηκαν. Πείστηκαν οτι ο ΠΑΟΚ έχει αρχή, μέση και τέλος. Έχει πλάνο, έχει πίστη σε αυτό που κάνει και στο τέλος του 90λεπτου είτε θα έχει κερδίσει είτε θα έχει εξαντλήσει κάθε πιθανότητα να το κάνει, και όχι με γιόμες, όχι "πάμε και ό,τι γίνει".
Αυτό, για να το έχει η κερκίδα, πρέπει να της το δώσει η ομάδα. Και όπως έγινε την Κυριακή με τον Αστέρα, λειτουργεί αμφίδρομα. Ο κόσμος πίστευε στην ομάδα, διότι η ομάδα τον έκανε να πιστεύει. Ο κόσμος την στήριξε, η ομάδα το γύρισε, και στο τέλος οι παίκτες χειροκροτούσαν τον κόσμο και ο κόσμος χειροκροτούσε τους παίκτες. Στο Αγρίνιο, ο ΠΑΟΚ έβγαλε "διπλό" με δέκα παίκτες, παίζοντας όπως "απαιτεί" ένα σύνθημα των φίλων του ΠΑΟΚ. Μια εβδομάδα αργότερα, ο ΠΑΟΚ "εφάρμοσε" ένα ακόμα σύνθημα της κερκίδας του. Λίγο μετά το 0-1, ακούστηκε ο "Ωωω, ΠΑΟΚ, σ' αγαπώ, αν δεν τους νικήσεις, δεν φεύγουμε από δω"...
Η επιθυμία τους διαταγή.
Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ 3,2 ΕΚ. ΕΥΡΩ
Υπερβολικό, αλλά στο 84', η συνεργασία ύψους... 3,2 εκ. ευρώ απέδωσε. Τόσα κόστισαν στον Σαββίδη οι Πρίγιοβιτς και Ενρίκε. Ο πρώτος ήρθε για να "κάνει γκολ τις φάσεις που δημιουργεί ο ΠΑΟΚ" και ο δεύτερος ήρθε ως "αντί – Ροντρίγκες".
Ο πρώτος, λοιπόν, ο Αλεξάντρ Πρίγιοβιτς με το που μπήκε, κινήθηκε έξυπνα στη πλάτη της άμυνας του Αστέρα και έκανε "τη φάση, γκολ". Ο δεύτερος, ο Ενρίκε, στη φάση του 3-2, πήρε τη μπάλα από τον Πρίγιοβιτς (που τη κατέβασε με το στήθος και την έστρωσε) μπήκε στη περιοχή και το "κάρφωσε" όπως είχε κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν ο Ροντρίγκες.
Για να μπορέσουν οι μεταγραφές Ιανουαρίου να φανούν άμεσα σε μια ομάδα (σε μιλάμε για 5-6 προσθήκες, αλλά όπως στην περίπτωση του ΠΑΟΚ για δυο "ενδεκαδάτες") δεν χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις. Η κυριότερη είναι μια. Υπάρχουν χωράφια, που... και να φτύσεις φυτρώνει λουλούδι. Αν το χώμα είναι καλό, και ο κλίμα σωστό, ο σπόρος θα πιάσει. Ο Ίβιτς "έσπειρε" σε ένα χωράφι πανέτοιμο για τη σπορά, και με το κλίμα είναι... εύκρατο. Και πριν κανείς βάλει στη συζήτηση και την τιμή του... σπόρου, υπάρχουν πολλά παραδείγματα παικτών που ο ΠΑΟΚ απέκτησε από ακριβό ράφι και δεν απέδωσαν, διότι το "χωράφι" εκείνες τις εποχές δεν έκανε ούτε για βρούβες. Όταν, λοιπόν, υπάρχει μια ομάδα στημένη, στρωμένη και δουλεμένη, έρχονται οι νέοι παίκτες και αμέσως η δουλειά τους είναι πιο εύκολη.
ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ
Υπάρχουν δυο παίκτες που βρέθηκαν στο "στόχαστρο" του Βλάνταν Ίβιτς. Μέχρι τα τέλη Δεκέμβρη, τον είχαν προβληματίσει έντονα και έψαχνε τρόπους να τους αλλάξει. Και τους βοηθήσει αλλά και να τους προκαλέσει να βγάλουν στο γήπεδο αυτό που γνώριζε πως έχουν. Αυτό που είχε δει να έχουν στις ομάδες στις οποίες βρισκόταν μέχρι πέρυσι.
Με τον Μπίσεσβαρ, ο Σέρβος τεχνικός είχε φτάσει στα όριά του. Σε σημείο να ψάχνει δεκάρι. Και δικαιολογημένα. Δεν μπορούσε να "χωνέψει" ότι ο Μπίσεσβαρ δεν ήταν σε θέση να βγάλει τρία παιχνίδια σε μια εβδομάδα και δεν έβλεπε βελτίωση από εκείνον. Ο Ολλανδός άργησε να πάρει μπροστά. Το καλοκαίρι, όταν τον ρωτούσε κάποιος "πότε θα είσαι έτοιμος" απαντήσει "ανεβαίνω λίγο – λίγο, αλλά κάποια στιγμή θα είναι όλα καλά".
Αυτό το "κάποια στιγμή" άργησε. Τελικά ήρθε, ειδικά από τη στιγμή που ο Ίβιτς βρήκε βρήκε τη θέση του. Όσο και να τον βάλεις στον άξονα, ο Μπίσεσβαρ... γέρνει προς τα αριστερά. Μέχρι και τα μισά της σεζόν, ο Ίβιτς, με αυτά που έβλεπε, θεωρούσε ότι στον άξονα, μαζί με τους Τσίμιροτ και Κάνιας, θα είχε ή τον Μπίσεσβαρ ή τον Σάχοφ. Έλα όμως που τώρα τους "βόλεψε" και τους δυο. Ο Μπίσεσβαρ κινείται αρκετά προς τα αριστερά, ο Σάχοφ (ο βαρύς, που πέρασε ένα "φεγγάρι" στα... χαμένα) έρχεται και καλύπτει τον άξονα, και παράλληλα πατάει περιοχή και το 1-1 ήρθε με τον Ολλανδός να μπαίνει από τα αριστερά, ως ακραίος οργανωτής, και τον Σάχοφ να λειτουργεί ως σωστός "box to box", να μπαίνει και να πλασάρει από τη μικρή περιοχή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
.jpg)
